Nu 31 week zwanger, dus nog even en de kleine komt. Zelf al vanalles over bevalling aan het opzoeken. Mijn vraag is of jullie je verhaal willen delen van jullie bevalling, zodat ik een idee kan krijgen. Natuurlijk is het bij iedereen anders. Groetjes.
1e bevalling heeft heel lang geduurd. Nouja de weeen dan. Smiddags begonnen, hele nacht weeen gehad, smorgens naar het ziekenhuis, en die middag pas bevallen met hulp van ruggeprik. Het ging zo snel, maar de prik was niet uitgewerkt dus voelde ik niks vd bevalling! Half uurtje geperst. Afgelopen maandag ben ik bevallen van ons 2e kindje. En dat was heel snel, heftig en pijnlijk. Nu voelde ik alles wel, en dat is geen pretje!! 5 min persen en ze was er. Succes!
ik zou een a4tje vol kunnen schrijven maar laat ik het maar kort houden De dag voor de bevalling rommelde het flink: ik had weeën om de 5 minuten / 10 minuten / 20 minuten. Heel wisselend en dat ging de hele dag zo door. S avond kwamen ze weer vaker en werden ze heftiger om de 5 minuten. Dat is de hele nacht zo doorgegaan (ik had been en rug weeen , kon echt niet slapen want het voelt niet relaxt ). S ochtends kwamen ze om de 2 minuten toen heeft manlief die nog lekker lag te slapen (heb ik laten slapen want met die weeën om de 5 minuten kon hij toch niets, moet het toch zelf doen) de verloskundige laten bellen. Die kwam een dik uur later en toen had ik 6 cm ontsluiting Toen heeft ze de vliezen gebroken en verloor ik ook de slijmprop pas. Toen werd het nog heftiger (van 7 - 10 cm zijn het heftigst) en na 3 uur had ik 10 cm en mocht ik persen: 45 min later is onze dochter geboren. 1 tip let op je ademhaling en focus je daarop, echt dat helpt!! Ik ben trouwens thuisbevallen, als het kan zou ik het zeker aanraden en je durft het aan
Ook mijn verhaal (verveelt toch nooit om er over te schrijven/vertellen ) Toen ik 36 weken zwanger was braken 's avonds opeens mijn vliezen. Naar het ziekenhuis, waar werd bevestigd dat het idd vruchtwater was. Aangezien ik geen weeën had werd er gezegd dat de kans erg klein was dat ik snel zou gaan bevallen. Ik ben wel voor die nacht opgenomen In de loop van de nacht kreeg ik wel wat buikpijn, verpleging er bij geroepen, die deed nogal lacherig dat als ik dacht dat ik weeën had het echt geen weeën waren. Toch aan de ctg, wel wat weeën, erg onregelmatig. (was rond 4 uur 's nachts) rond 6 uur werden de weeën hefiter en heb ik mijn man opgebeld of hij naar het ziekenhuis wou komen, al werd er nog steeds gezegd dat deze weeën niets zouden doen, ik wou hem gewoon bij me hebben. Rond half 9 werd de onregelmatige pijn ineens een stuk heftiger. De arts assistent die dienst had wou niet kijken of ik ontsluiting had en deed weer lacherig dat als ik zo bleef 'kletsen' als ik nu deed ik echt niet ging bevallen en zij dus echt niet ging kijken of ik ontsluiting had. Ik ben gaan douchen en toen, bam, ging de pijn niet meer weg Ik herinner me nog steeds niet hoe ik precies uit de badkamer ben gegaan, of ik me heb aangekleed, alleen dat ik heel veel pijn had. (achteraf bezien begon toen mijn weeënstorm, had ik alleen zelf niet door ) Op de gang een verpleegster aangeklampt dat ik zo'n pijn had en dat ze me moest helpen Die haalde er een andere arts-assistent bij en die ging eindelijk kijken of ik ontsluiting had. Jep. 5 cm. Inmiddels was het 9 uur. Op naar de bevalkamer. Daar werd me verteld dat het voorlopig nog wel even zou duren. Na 3 kwartier was mijn voornemen om geen pijnstilling te willen compleet verdwenen, maar na nog een keer checken hoeveel ontsluiting ik had zat ik al op 9. Iedereen verbaast, ik nog wel het meest. 5 minuten later mocht ik persen. Ook dit ging razend snel en 20 min later lag mijn zoontje op mijn buik Wat ik deze keer anders wil is mijn man de hele tijd bij me en dat ik meer voor mezelf op kom. Deze keer hoop ik de 37 weken wel te halen en lekker thuis te bevallen met een vk die met kent en niet een onbekend iemand in het ziekenhuis die me vanuit het boekje benaderd.
Oké ga het ook proberen kort te houden 23:00 gebroken vliezen 0:00 naar zk .... Werd weer naar huis gestuurd 2:00 naar zk met veel weeën..... Ze is om 9:55 geboren met een vacuüm....ze was een sterrenkijker wat betekent dat je erg vroeg persweeen krijgt maar je niet mag overgeven hieraan. Meer als 2 uur geperst ... En uiteindelijk maar met de vacuüm gehaald want de hartslag daalde. Toen wilde de placenta niet komen dus daa weer erg lang over gedaan. Het was allemaal heftig maar absoluut alle pijn waard
Kort houdend: - do.dag 7 uur 's morgens ingeleid met gel, werkte niet - 13.00 uur nogmaals gel gehad, 1 cm ontsluiting. - 17.00 uur 2 cm ontsluiting, ga maar eten en slapen.. 's avonds in een heerlijk warm bad gelegen (in ziekenhuis) - vrijdag 7 uur infuus ingebracht, 's morgens nog te doen, in de middag werd het erg heftig. - 15.00 uur ruggenprik gehad ivm ontstane hernia maar kon volledig ontspannen door de ruggenprik en had om 18.40 uur volledige ontsluiting - 18.49 uur is ze geboren na 3 persweeën
Om 23 uur braken de vliezen zonder enig voorteken. Ik lag op de bank en voelde wat knappen en uit instinct liet ik me zo op de grond vallen op handen en voeten. Mijn man schrok zich een hoedje en ik zei heel nuchter had geen zin in een natte bank... Vlk gebeld, ze kwam, maar omdat ik geen weeen had is ze weer weggegaan, met de waarschuwing dat als de weeen niet begonnen ik naar het zh moest. Oh ja en nog lekker gaan slapen zei ze... Ik had geen weeen, maar door de spanningen helemaal niet meer kunnen slapen. Om 5 uur s'ochtends kreeg ik wat krampen en om 6 uur toch mijn man wakker gemaakt. Om 7 uur kwamen ze redelijk regelmatig en nogmaals de vlk gebeld, deze kwam om 8 uur had toen 3 cm. Ik was behoorlijk misselijk met vlagen tussen de weeen door en moest tot 2 keer spugen 1 keer bij 3 en 1 keer bij 8 cm. De vlk ging weer en zei dat ze aan het eind van de middag weer kwam kijken. Ik weet dat ik dat heel naar vond dat ze elke keer wegging, beetje paniekachtig van moet ik het dan alleen doen... Om half 1 schreeuwde ik tegen mijn man dat hij de vlk moest bellen, ik hield het niet meer en wilde naar het zh en pijnstilling van alles wat, maar dit niet meer. De vlk sputterde wat tegen aan de telefoon, want had het heel druk, maar ik schreeuwde op de achtergrond dat ze nu moest komen Om 13 uur was ze er en tot haar verbazing had ik 8 cm en moest weer spugen. Daarna ging het heel snel, ze masseerde tijdens de laatse 2 weeen het randje van de baarmoeder weg en ineens kwam er een geweldige drang om te persen. Vlk zei als je wil mag je meepersen en ik weet nog dat ik me letterlijk op me rug gooide en begon te persen, ik vond dat zo'n verademing dat ik eindelijk wat kon doen tegen de pijn. 20 min persen en ze was geboren. De 1e paar keer persen vond ik heel eng omdat het heel gek voelt allemaal van onder, ze vroeg of ik in een spiegeltje wilde kijken, maar toen ik een plukje haar zag sloeg ik van schrik het spiegeltje weg... Het hoofde staan vond ik het ergste van de hele bevalling en maar zuchten zuchten zuchten ik wilde niet meer en drukte door terwijl ik had moeten zuchten waardoor ik iets uitgescheurd was (2 hechtingen) En dan dat mensje op je buik, een heel overweldigend gevoel van oerkracht en mama gevoelens en nooit meer zonder het mensje te kunnen wat ineens in je wereld is. Wat mij wel heel erg tegenviel is het geboren worden van de placenta, dit ging bij mij niet vanzelf, 2 keer inj in been en maar duwen/trekken. Ze hadden gezegd dat omdat je je kindje dan op je buik hebt dat je daar maar weinig van mee krijgt, maar dat was in mijn geval niet zo en vond het maar vervelend dat geduw en getrek terwijl ik van mijn kindje wilde genieten. Uiteindelijk net na een uur kwam ook de placenta dan toch ter wereld. En was het al met al een hele vlotte bevalling voor de 1e
Hihi lees de memorabele bevallingsverhalen hier in dit subform maar es door...hilarisch Mijn verhaal staat er ook bij , mijn usersname was Ukoldaatje toen. Het was het meest pijnlijke wat ik ooit heb meegemaakt, het meest spannende en meest mooiste (samen met de komst van mijn oudste) wat ik ooit heb mogen meemaken...... Hoop dat het ons nog eens gegunt wordt.
42 weken stond inleiding gepland. Avond ervoor begon het te rommelen en snachts braken de vliezen om 1 uur. Kwam niet op gang dus naar het ZH. Mocht niet meer thuis. Daar schoot het ook niet op maar wel zware weeen. Ruggenprik en weeenopwekkers. Om de 2 uur blaas gecatheriseerd. Infuusje vocht, banden om mn buik voor ctg, bloedruk en zuurstofmeter en op een gegeven moment banden af en electrode op baby dr hoofdje. Kon dus geen kant op. Daarbij Kotsmisselijk . Weeenopwekkers op zn hoogst. Om 17.30 uur persdrang en om 18.00 uur mocht ik persen. Ruggenprik moest uit. Jammer genoeg. Toen kregen ik en baby koorts van de ruggdnprik. Dus infuus erbij met antibiotica. Na 1,5 uur persen kon ik niet meer en is kleine er met een flinke knip en paar x trekken aan de vacuumpomp eruit gesleurd. Compleet uit gescheurd. Kleine afgevoerd ivm te stil zijn en ik naar OK om gehecht te worden. Ruggenprik zat niet goed meer dus ging onder algehele narcose. Paar uur later kreeg ik kleine weer terug. Verblijfscatheter in mn blaas omdat ik door een fout een overloopblaas had. Moest nog een paar dsgen langer blijven omdat ik niet kon plassen. Vervolgens naar huis met catheter..... En nu 37 wken en ik ben als de dood
Ik kan mijn bevallingsverhaal niet vaak genoeg vertellen/opschrijven... Ik ben er nogal sentimenteel over. In de zin dat het zo onwijs bijzonder en gaaf was! Het was overigens wel een pittige bevalling, maar werkelijk prachtig om te ervaren. Ik had al weken voorweeen, maar er kwam wat meer/andere regelmaat in op 39+6. Ik had die middag een afspraak bij de gynaecoloog, dus besloot even af te wachten en het eventueel te melden. Het begon wel wat meer te rommelen, maar nog steeds dacht ik dat het loos alarm was. Net voor de afspraak even naar de wc geweest en trof toen wat roze verlies aan. Dit icm het gerommel even gemeld bij de balie en ik werd, just in case, even aan de CTG gelegd. Daar zag men wel weeen-activiteit, maar te onregelmatig... Ik kon dus gewoon de controle vervolgen. Heb zelfs nog een inleidafspraak gemaakt een week later . Richting de auto werd het ietsje erger. Ik dacht nog, nou wie weet zet het de komende week spontaan door. Ik moest mijn vriend uit zijn werk halen, dus heb nog een flink stuk autogereden... Alsmaar met heviger gerommel. Op zijn werk zei ik nog:'nou... ik denk dat dit het toch wel is zo langzamerhand'. Iedereen een fijn weekend gewenst en naar huis gereden. Het ging maar zachtjes door... Ik heb nog een flinke maaltijd gegeten, want wie weet was dat voorlopig mijn laatste. Nog geen uur later herkende ik toch regelmaat. Het ziekenhuis gebeld en ik mocht langskomen... Wederom aan de CTG. Activiteit, maar geen regelmaat. Ik zou waarschijnlijk naar huis moeten. Voor de zekerheid werd de ontsluiting gecheckt. Duurde erg lang, want ze kon mijn baarmoedermond niet vinden. Terwijl ze toucheerde meldde ze me dat ik toch weer naar moest, tot ineens:'Ho, wacht eens... Je hebt ontsluiting... 5 cm!!!'. Afijn, ik was dus al halverwege! Het deed wel wat zeer, maar ik had met 5 cm ergere pijnen verwacht. Het vorderde gestaag. Ik mocht niet van de monitor vanwege medische indicatie, dus ik lag maar een beetje op dat bed. Een centimeter per uur. Met 7 cm waren mijn vliezen niet spontaan gebroken dus werden ze gebroken. Dat was tegen 11 uur. Hierna belandde ik in een weeenstorm van rugweeen. Vreselijk vond ik het. Ik was pertinent tegen een ruggeprik ( had 'm wel in mijn bevallingsplan, voor het geval dat ), maar ik heb op een gegeven moment gezegd dat iemand me nu toch echt die ruggeprik moest geven, want anders gaf ik er de brui aan . Maar ik was al te ver... en eerlijk... Ik had het prima gekund en dat zagen zij ook. Gelukkig bleef ik 1 cm per uur vorderen, dus kwam er na 3 uur rugweeen een einde aan de ontsluitingsfase en bleek ik volledige ontsluiting te hebben. 'Yes', dacht ik nog. Dan is ons kindje er zo ( we wisten niet wat het werd ). Helaas bleek het moeilijkste nog te komen. Na 2 uur persen was ze er nog niet. Ze bleek vast te zitten. Eerst met koppie, daarna met schouders. Te smal bekken. Het persen vond ik slopend, vermoeiend, maar gek genoeg niet pijnlijk of naar... Uiteindelijk werd de gyn met spoed opgetrommeld ( werd geholpen door een arts-assistent ) en werd er een knip met vacuum geopperd. En zo geschiedde. Alleen bleek dit nog niet genoeg om mijn semi-sterrenkijker door mijn smalle bekken te krijgen. Ze hebben met 2 man staan trekken tot 4 keer aan toe. Toen stonden de schouders, moest ik nog eenmaal op een wee wachten en trokken ze haar eruit. HAAR! Een meisje! Met precies 40 weken werden we ouders van een meisje... Ik kan het nog steeds niet geloven. We dachten een jongetje en wauw, wat was de verrassing groot. Na ongeveer 10 uur werd T.hirza geboren. Ik vond het heel bijzonder allemaal. Pijnlijk en intensief, maar oh zo bijzonder! Ik hoop dat je door de pijn heen kunt genieten en het bewust mee kunt maken! Zet 'm op!
Ik was 36 weken zwanger. de avond ervoor had ik lage zeurderige rugpijn, nooit een link gelegd dat het wel eens zou kunnen komen al. De volgende dag om 7uur braken mn vliezen. Snel mn vluchttas ingepakt en nog een wassie gedraaid voor ik de verloskundige belde, dacht anders kan het misschien niet meer Om half 9 kwam de verloskundige, alles was goed met de baby. Om kwart over tien waren we in het ziekenhuis. Heb daar de hele dag in een kamertje gezeten wachten op de weeen. Om half 11 begonnen de weeen daarvoor al iets van hele lichte menstruatie krampjes gehad. Uiteindelijk na 5 kwartier persen kwam onze kleine meid om half negen sochtens. Pijnstilling gehad dmv een pompje die ik zelf kon bedienen en dat is mij prima bevallen. Helse rugweeen gehad kon ze niet liggend opvangen. Heel blij toen ik mocht persen want toen voelde ik de weeen niet meer. Het was zwaar maar ervaarde het niet als pijnlijk. Uiteindelijk een knip gezet met daarvoor een verdoving, heerlijk want toen het hoofdje stond wat erg branderig schijnt te zijn voelde ik niet. Succes met je bevalling binnenkort, laat het over je heen komen dan komt alles goed.
Ohja... ik heb ook nog weeen-opwekkers gehad omdat mijn persweeen niet krachtig genoeg waren. Heeft niet echt mogen helpen, want ze is echt eruit getrokken
Met 40,5 week werd ik doorgestuurd na de gyn.. daar bleek dat het kindje nog niet goed ingedaald was en soms wat dwars ging liggen! Met 41 week moest ik terug komwn en toen qas ze wel goed ingedaald 1cm en gestript en gelijk een inleiding gepland met 41.3! Ik ging weer naar huis, savonds lkkr shoarma gegeten en toen kreeg ik wat buikpijn rond 20 uur.. dacht nog dat het blaasontsteking was maar toch niet.. voor ik na bed ging nog een paracetamol genomen en ff gedouched maar ook dat helpte niet.. de hele nacht dus weeen die steeds krachtiger werden.. smorgens de vk gebeld en die kwam rond 9 uur, pas 2 cm ze zou tegen de middag terug komen.. rond 13 uur was ze er weer en had een krappe 3 cm, ze brak mn vliezen en bleek dat de kleine meid gepoept had dus moesten we naar het ziekenhuis! Aangezien de weeen afnamen kreeg ik daar gelijk een infuus voor de zekerheid (werd 3x misgeprikt). Toch rond 15 uur maar aan de opwekkers en kreeg een elketrode op het hoofdje van Jailey.. had toen 4 cm ontsluiting.. weeopwekkers werden steeds hoger gezet en om 18 uur nog steeds maar 4 cm pfff.. met weeenstormen en al! Dus ruggeprik (was er zo bang voor) maar oh wat was dat heerlijk en infuus prikken doet zoveel pijner! Rond 21 uur kwamen ze weer toucheren en helaas nog steeds maar 4 cm.. ze zeiden al als het zo doorgaat ks.. om 2230 uur nog steeds maar 4 en baarmoedermond werd zelfs weer stug, ook het hartje daalde wat.. dus besloten voor een ks en toen is ze om 23.28 uur geboren bij 41.1 wk! Nog een week in het ziekenhuis gelegen omdat ze steeds niet wou drinken, ze had dan ook een sonde.. ze woog dan wel 3745 gr en volgens de gyn paste de sleutel niet in t slot :s Nou hoop dat de 2e iets voorspoediger word waarvan ik nu 30 weken zwanger ben
Bij 39 + 5 dagen Om 11.00 uur slijmprop verloren, en verder niks, dacht dat kan nog weken duren Om 1.00 uur snachts vanuit het niks gebroken vliezen en gelijk weeën Ff gedouced manlief laten slapen en naar beneden, Om 3.00 uur manlief wakker gemaakt en gezegd dat ie de VK moest bellen, vond de weeën niet meer zo fijn, VK kwam na 15 minuten Had ik al 5 cm ontsluiting Naar het ziekenhuis Om 4.00 uur 8 cm ontsluiting Om 5.00 uur 10 cm en mocht persen Om 6.10 uur dochter geboren dmv een knip en vacuüm ivm dalen hartslag Dus in 5 uur en een kwartier, van niets naar baby Vond het allemaal snel gaan en meevallen ik had geen tijd om overal lang over na te denken
Ik ben op 39 + 1 bevallen. Ik ben in 7 uurtjes tijd bevallen (dat is best vlot voor een 1e) Ik werd om 6:30 uur wakker van mijn eerste wee die gelijk elke 5 min kwamen en al gelijk heel heftig waren. In de eerste instantie ging de ontsluiting niet erg voorspoedig en hebben ze (in overleg met mij uiteraard) mijn vliezen gebroken. Helaas had onze dochter in het vruchtwater gepoept waardoor we naar het ziekenhuis moesten. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen kon ik mijn weeën niet meer opvangen omdat ik aan alle mogelijke monitoren en aan een infuus werd gelegd en nog geen stap van mijn bed af kon. (Ik ving mijn weeën het best staand en voorover hangend op maar dat was dus niet meer mogelijk) toen heb ik via het infuus pijnstillers gehad. Daardoor waren de weeën nogsteeds heftig maar het scherpe randje op de piek was eraf. Vervolgens van 6 naar 10 cm in een half uurtje. Toen kreeg ik meteen persdrang, dus wij zo'n verpleegkundige geroepen waarop ik de reactie kreeg: dat kan niet... Ik uit mijn slof geschoten en ik bleek toch 10 cm ontsluiting te hebben en na een kwartiertje persen (met behulp van een knip en een vacuüm helaas) lag ons meisje op mijn buik Echt het meest geweldige wat ik ooit van mijn leven heb meegemaakt: loodzwaar maar zo super bijzonder <3
Kort: 13u wat harde buiken (dacht van het poetsen/kerstboom opruimen etc) 17u nog steeds wat harde buiken (zaten op een nieuwjaarsborrel,zijn naar huis gegaan. Ik wilde lekker naar huis) 18u harde buiken blijven aanhouden,manlief denkt dat het weeën zijn, ik denk van niet. 19u man belt vk omdat hij vind dat de harde buiken regelmatig komen (ik verklaar hem voor gek want heb geen pijn oid) 20.30 vk komt langs en heb 4cm ontsluiting!!!! 23.00 op naar het geboorte hotel,krijg lichte buik weeën. 00.00 vk komt kijken in geb hotel heb 8cm en ze breekt mijn vliezen,na het breken van de vliezen krijg ik rug weeën (aaaaauw!!) 1.30 heb 10cm en pers weeën. Ik mag mee gaan persen.. En persen En persen En persen En persen En persen Etc etc etc En om 4.08 is hij er dan, onze knappe zoon!! (Voor mijn gevoel begon de bevalling echt rond 23u, toen kreeg ik buik weeën. Voor een 1e kindje dus vlot gegaan!)
Op maandags had ik vanaf 11 uur 's ochtends al "voorweeën" die met regelmaat om de 5 minuten kwamen en ook steeds 1 minuut aanhielden. Om 7 uur kwam de verloskundige even langs en die dacht dat het nog niet begonnen was. Om 22.30u braken opeens spontaan mijn vliezen, nadat ik een uur daarvoor mijn slijmprop was verloren. Om 1 uur begonnen de weeën wat heftiger te worden (ik had overigens alleen rug en beenweeën) en om 3 uur kwam de verloskundige weer langs en bleek ik al 3 cm ontsluiting te hebben, dus dat ging lekker en ze zou om 8 uur terug komen. Helaas ging ik in die uurtjes nog geen cm aan ontsluiting vooruit en moest ik naar het ziekenhuis voor wee-opwekkers (waarschijnlijk was mijn angst voor de bevalling en de pijn zo groot dat ik het proces een beetje heb tegengewerkt). Om 13.00u in het ziekenhuis en om 15.00u aan de wee-opwekkers en toen ging het snel. De weeën leken minder pijnlijk en kwamen nog steeds om de 5 minuten (op zijn snelst), maar binnen anderhalf uur liep ik te roepen dat ik naar de wc moest en bleef ik naar de wc rennen. Uiteindelijk bleek toen dat ik al volledige ontsluiting had en na 45 minuten persen werd mijn dochtertje geboren. Nog eens 15 minuten later kwam de placenta vanzelf, helaas moest ik vervolgens naar de OK, omdat ik een totaal ruptuur had. Maar ook dat is mij achteraf heel erg meegevallen. Ik heb de hele bevalling zonder pijnstilling gedaan en mijn tip is vooral ontspan tijdens de weeën en bij rugweeën is het heel fijn om een warme kruik in je rug geduwd te krijgen, maar goed dat is voor iedereen anders.
Gestript op 40+3, paar uurtjes later weeën, deze hielden vol tot mijn bevalling met 40+5. Gewoon thuis bevallen, 17 min geperst. De andere kinderen gingen sneller hoor