Nou om 10 uur hoeft het wat mij betreft ook niet. Ik hou zelf meestal aan dat er pas na de lunch voor wordt gespeeld. Of het moet echt supergeweldig weer zijn. Maar begreep laatst dat dochterlief per ongeluk de buren had wakker gebeld.. Om half 1. Tja... DAAR kan ik dan ook niks aan doen
Mijn zoontje mag zelf wel kinderen ophalen. Maar niet vaker dan 2x aanbellen. Hier in de buurt woont 1 irritant kind wat voor geen meter luisterd. Hadden hem al tig keer gezegd niet constant aan te bellen. Toch doen terwijl ik bijv sta te koken of op zolder ben. Ook op zaterdag of zondag al om 9 of 10 uur daar zijn wij ook niet van gediend. Na 11 uur zijn wij klaar en kan onze zoon naar buiten. Hebben we ook vaak aangegeven maar nee hoor meneer bleef aan bellen. Later ook nog gezegd tegen zijn vader maar kind trok zich er niks van aan. Nu doe ik de deur gewoon niet meer open als we nog in pyjama zitten of bezig zijn.
Van mij mogen ze hoor. Vanaf 7 jaar mogen ze ook uit de straat, dus dan kunnen ze veel meer vriendjes ophalen. Ze mogen aanbellen en vragen. Waarom niet? Ze leren ervan. Soms heb je geluk, soms pech, soms moet je even wachten. Ik ga niet in de vakanties en na school afspraken regelen, dat mogen ze zelf doen. Worden ze ook heel zelfstandig van, ze zijn zelf een soort verantwoordelijk voor hun vrienden. Ze worden zelf ook constant opgehaald, heerlijk. Ik vind het fijn om te zien dat ze echte vriendjes hebben, maar ook met andere kinderen willen en kunnen spelen. Regel is wel dat je voor 10 uur doordeweeks niemand ophaald en op zaterdag pas na 11 uur. Zondagochtend niet, 's middags wel. Hier gaat de deur dan ook echt niet open voor die tijd.
Hier halen de kinderen elkaar op en er wordt ook binnen gespeeld. Als er een kind aan de deur staat en die van mij wil(len) niet naar buiten, dan mag dat kind ook binnen spelen (als ze er allemaal zin in hebben). Wel appen wij (de ouders onderling) elkaar van 'hij zit hier'. Ook niet altijd. We weten van elkaar wel welk kind waar gaat spelen. Dit is wel allemaal in de straat, trouwens. Er is wel een kindje, dat het niet wil snappen, als het niet kan. Staat ie aan de deur, zeg ik dat mijn oudste niet thuis is en ..... pas weer thuis komt. Of dat we zo weg moeten. Of dat het niet kan, omdat er bezoek is of zo. Kan hij niet mee omgaan. Kijkt dan boos (met gebalde vuisten) en blijft staan. Of begint een of ander verhaal op te hangen. Tot ik dag zeg en de deur dicht doe. Maar hij komt dan dus ook snel weer terug. Ondanks dat ik aangeeft waarom het niet kan en wanneer dan wel. Hij staat ook als enige in het weekend voor half 10 op de stoep. Dan zitten wij nog aan het ontbijt. Ik doe tegenwoordig gewoon niet meer open als ik weet dat hij het is.
Hier mag dat gerust. Er wordt dagelijks aangebeld door kindjes die met Aiden willen spelen. Andersom mag Aiden dat ook bij zijn vriendjes. Wat ik echter wel irritant vind van 1 vriendje is het volgende. Hij krijgt thuis weinig tot geen snoep. Is het goed recht van zijn ouders uiteraard. Aiden en Finley krijgen echter dagelijks 's middags rond theetijd een koekje en een snoepje. Is ons goed recht. Dat jongetje belt echter aan, vraagt:"mag ik met Aiden spelen?" gevolgd door "mag ik een snoepje?" Mijn antwoord luidt veelal "nee" op die laatste vraag. Laatst presteerde hij het al om 09.00 uur 's ochtends (wij hadden net ons ontbijt op) om die vraag bij de voordeur te stellen. Te pas en te onpas om snoep zeuren op de meest onmogelijke tijdstippen vind ik ergerlijker dan aanbellen of je komt spelen.
Ik heb die ervaring juist met kinderen, die veel meer snoepen thuis dan wij. Dus ik denk dat dat met het kind te maken heeft. Of met de andere plekken waar hij komt. Als hij gewend is om bij andere vriendjes wel altijd snoep te krijgen, dan snap ik waar die verwachting vandaan komt.