Hallo, Wij hebben vandaag te horen gehad dat ik een Mola zwangerschap heb. Vrijdag wordt ik gecurreteerd. Ik merk dat er op internet maar weinig info over is. Wie heeft dit ook meegemaakt? Zou graag weten hoe het verloop gaat van de Mola! Groetjes Sunnyangel
@ Sunnyangel: Helaas weet ik wat je doormaakt nu. Wij kregen in november te horen dat ik een complete mola had. Heb jij ook een complete of een partiele? Of moeten ze je weefsel daarvoor eerst onderzoeken? Ik ben met ongeveer 8.5 weken gecuretteerd, en 3 weken later nogmaals omdat er nog restweefsel zat. Wat betreft het verloop zal je nu elke week bloed moeten prikken tot je hcg op 0 staat. Vanaf dan elke maand en blijft je hcg op 0 voor een half jaar dan mag je weer zwanger worden. Bij een partiele is dit sneller, helaas duurt alles met een complete mola veel langer. Stijgt je hcg wel in die maanden dan zal je chemo therapie krijgen, omdat dat de enige mogelijkheid is om de cellen te lijf te gaan. Dan mag je een jaar niet zwanger worden. Op dit moment daalt mijn hcg heel goed. In bijna 2 maanden tijd van 155.000 naar 26 vorige week. Morgen weer de uitslag van vandaag. Hoe hoog is jouw hcg nu? Elke week prikken en in de zenuwen zitten of het daalt of stijgt is kut, al heb ik er wel vertrouwen in dat het goed blijft gaan. Maar vooral de nasleep ervan, het niet zwanger mogen worden en allemaal kindjes om je heen hebben is zwaar. De tijd dat we niet mogen kan ik soms moeilijk overzien, en wanneer ik ongesteld word moet ik verplicht aan de pil. Dat zal jij denk ik ook moeten. Al met al voel ik me vaak best eenzaam in dit gebeuren, ook al is iedereen in onze omgeving onwijs lief, niemand weet hoe het echt voelt behalve wij samen. Maar het zou ook fijn zijn er met een vrouw over te kunnen praten die het ook allemaal lichamelijk mee moet maken. Ik dacht elke keer ik zet er geen onderwerp over op ZP, er zijn zo weinig vrouwen die dit ook hebben (gehad). Daarom vind ik het stiekem ook wel een beetje 'fijn' dat jij hierover geschreven hebt. Kunnen we elkaar steunen in deze klote maanden die komen, en vooral moed inspreken als het even lastig is! Ik hoop voor je dat je je zinnen een beetje kan verzetten tot de curettage. Ik moet zeggen dat dat me erg meegevallen is. Liefs Uk
Hoi Uk, Ik weet niet wat voor een Mola ik heb, vanaf de echo met 7 wkn was er niet echt iets te zien daarom moest ik 2 wkn wachten! 10 dgn later mocht ik terug komen ivm licht bloedverlies bij de 2e echo twijfelde ze daarom moest ik bloedprikken en mijn waarde was veel te hoog dus weet alleen dat ze denken dat het Mola is! Vrijdag dan de curettetage en ik geloof dat ik dan na een aantal wkn pas wat weet, ze moeten dat microscopisch onderzoeken ofzo! Moet ook eerlijk zeggen dat het allemaal een beetje langs me heen ging dinsdag! Als je de folder leest wordt je al akelig als het woord chemo voorbij komt! En ik weet ook echt niet wat ik moet verwachten want ze hadden het ook over een bloedtransfusie indien nodig. Nu prijzen wij ons nog gelukkig dat wel al een dochter hebben, maar ondanks dat is het wel moeilijk! Ook omdat de mensen rondom je gewoon ook niet weten waar je het over hebt. Ze vergelijken het allemaal met een gewone miskraam en curettage terwijl de nasleep nog lang is en niet voorspelbaar! Laten we maar hopen op een goede afloop, en dat alles enigszins goed een goede verloop heeft! Heb jij ook nog longfoto's moeten maken? Dat las ik in de folder. Veel sterkte nog, ook bij de verwerking! Het is idd wel fijn dat je met iemand kan praten die in het zelfde schuitje zit! Mijn man helpt me wel maar hij voelt niet wat ik voel ( incl de hormonen ) Liefs sunnyangel
Ha lieve Uk en Sunny, Wat zwaar meiden. Ik kan er over meepraten, ik zit ook nog in het natraject. In mei 2011 is er bij mij ook een MOLA vastgesteld. Eerst spraken ze van een partiële, maar na onderzoek in Erasmus bleek het toch een complete te zijn. Ik heb hier eerder geschreven, http://www.zwangerschapspagina.nl/onderzoeken-echos/290077-wie-parti-le-mola-zwangerschap.html Daar kun je het een en ander teruglezen. Ik ben nu aan het werk )) en kom morgen uitgebreider kletsen. Blijven schrijven erover hoor; het is niet niets wat je meemaakt en dan is het juist fijn om zulke dingen te delen met elkaar. Sterkte voor morgen Sunny! Dikke knuffel!
Ff een update, Ben vanmorgen al gecuretteerd, had in de nacht ineens flinke bloedingen dus vonden ze het verstandig dat ik eerder kwam! Nu alleen nog een spannende tijd wat er uit het onderzoek komt, ze zouden het na ongeveer 10 dgn weten maar mag pas de 26e terug naar de gyn! Ga waarschijnlijk wel na die 10 dgn ff bellen of ze al wat weten, aangezien ze een beetje twijfelden of het Mola was, mocht het toch niet zo zijn dan zit ik al die tijd in spanning terwijl ik dit hoofdstuk dan al misschien eerder kan afsluiten! De curettage is iig goed gegaan! Heb geen pijn alleen af en toe wat krampen! Hopelijk wordt het een goede afloop Liefs sunnyangel
Haa Sunny, 'k Kwam ff kijken of er al nieuws was en nu lees ik al dat je gecuretteerd bent. Wat vervelend dat je zo ging vloeien. Hoe voel je je nu? Was het de eerste keer curretage? En was je zwanger van je eerste kindje? Ik hoop heel erg dat het geen Mola zal zijn. Als het wel zo is; komt er ook weer licht aan het eind van de tunnel (eigen ervaring) maar het is zo'n lange nasleep. Hou je ons op de hoogte? Uk; hoe is het met jou? Heb je uitslag van je HCG gekregen? Wat je schrijft is herkenbaar. Die nasleep is zo lang! Ik zit nu aan het einde van de nasleep. Vandaag was HCG 0,3 dus keurig. Ik zit nu bijna een half jaar op/rond 0 dus in principe hebben we weer groen licht voor een nieuwe zwangerschap. Vind het nog wel een beetje spannend hoor; te meer als ik weer zwanger blijk te zijn. Zou het dan wel goed gaan? (dit is 2e miskraam) Zal het toch niet weer een MOLA zijn? Daarnaast zou ik morgen uitgerekend zijn en dat is dan vaak toch een rotttige dag waarbij je er meer bij stil staat. Hieronder een paar linken naar informatie over mola's Oncoline (Dit is wel een site met veel medische termen maar wel erg betrouwbaar. De gynaecologen gebruiken deze ook) http://www.nvog.nl/Sites/Files/0000000103_mola-zwangerschap.pdf Mola-zwangerschap Hyve - hyves.nl Hier nog wat info: Een normaal embryo bestaat uit 46 chromosomen (23 van vader en 23 van moeder). Bij een Partiële Mola zijn er in totaal 69 chromosomen, dat zijn er voor een tweeling 23 te weinig. Tijdens het delen van de celen is het dus fout gegaan en zijn de (placenta)cellen gaan woekeren en zo werd de Mola een feit. Daarnaast wordt er bij een partiële mola stukjes embryo/vruchtdelen gevonden en bij een complete molazwangerschap niet. Bij een complete Mola ( het woord zegt het al) zijn alle vlokken in de baarmoeder vol met vocht, bij een Partiële Mola is een gedeelte van de vlokken vol met vocht en hebben ze een onregelmatige structuur. Een partiële Molazwangerschap ( 1:20.000 ) komt minder voor dan een complete Mola (1 : 2.000 ). Het percentage wat chemokuren nodig heeft bij een partiële Mola bedraagt slechts 2% (tegenover 15% van een complete Mola). De behandeling ziet er nu als volgt uit: Elke week bloedprikken; dag later telefonisch consult met de gynaecoloog. Die vult de waarde van HCG in een curve in. Aan de hand van die curve kan gesteld worden of het HCG voldoende zakt. In het begin daalt het HCG snel; maar meer op het eind duurt dit langer. De uiteindelijke HCG waarde moet naar minder dan 3 toe (ter vergelijking; 18 mei zat ik nog op 118.000) Als het HCG niet voldoende daalt, of stijgt, moet ik elke week ook een echo + longfoto; maar vooralsnog dus gelukkig nog niet! Pas als de HCGwaarde genormaliseerd is; dan moet deze waarde nog minimaal een half jaar stabiel blijven. We moeten dus inderdaad vanuit gaan dat we minimaal een jaar niet zwanger mogen worden.
@ Sunny: goed dat je iig de curettage achter de rug hebt. Nu dan helaas afwachten wat de uitslag is. Ik hoop zo voor je dat het geen mola is! Heeft je gyn na de curettage gezegd dat ze eraan twijfelen gezien het weefsel? Maar het zal idd onderzocht worden door de patholoog-anatoom. Ik kreeg na 2 weken de uitslag, dus als je eerder dan de 26e kan bellen zal ik dat zeker doen. Ik heb iig een longfoto moeten laten maken, gelukkig alles goed. Gister uitslag en mn hcg is gedaald naar 15.5. Idd Sinaasappeltje het gaat nu minder hard dan in het begin, maar procentueel is het nog steeds veel. Ik hoop heel erg nog 3 a 4 keer te moeten prikkken en dan op 0 te staan. @ Sinaasappeltje: in hoeveel tijd was jouw hcg naar 0? En op hoeveel begon je? Als ik jou zo goed lees moet je hcg onder de 3 zitten en dan gaat het half jaar in? Ik begrijp steeds van mijn gyn dat het echt 0 moet zijn. Ga ik toch es vragen volgende week. Hoe ben jij dat half jaar doorgekomen (eigenlijk natuurlijk langer vanaf de curettage)? Ik overzie soms echt niet de tijd dat het allemaal gaat duren, met allemaal kindjes en zwangere vriendinnen/fam om me heen. Had jij veel contact met anderen die dit ook hebben? En ben je snel weer aan het werk gegaan? Wat fijn dat jullie nu groen licht hebben gekregen! Kan me zo goed voorstellen dat het onwijs eng is, een onbezorgde zwangerschap zal lastig worden. Heb je er wel vertrouwen in dat het goed komt? Dat heb ik gelukkig nog wel heel sterk. Ik hoop voor je dat je je morgen een beetje ok voelt en je zinnen kan verzetten. Idd een rotdag, hopelijk snel voorbij en op naar de toekomst!
Hey Uk, Wat me opvalt is dat veel gyn andere richtlijnen hanteren. Dat vond ik altijd erg verwarrend. Vooral doordat ik veel contact had met meiden op het forum hier; viel dat op. Ik heb ook een keer een redelijk pittig gesprek gehad met de gyn. Ik vind het altijd moeilijk om voor mezelf op te komen; helemaal naar artsen. Toch heb ik het gedaan. Er was bij mij veel onduidelijkheid over de soort Mola en ook verwarring in de communicatie. Doordat ik dat uitgesproken heb naar hem; kreeg ik wel veel meer duidelijkheid en info. Vooral zelf inlezen is belangrijk; niet zomaar klakkeloos aannemen wat een arts zegt. Eigenlijk te erg voor woorden. Ik zou liever een arts gelijk geloven. Een longfoto heb ik niet gehad. Daar heb ik nog wel om gevraagd maar dat zouden ze doen als mijn HCG niet voldoende zou zakken. (Daar heb je die verschillende richtlijnen weer. De een wel een foto en de ander niet) Mijn HCG was 11 mei 29000 (5 weken zwanger) en 18 mei 118000 (dus in 1 week enorm gestegen). 31 mei: 4755 7 juni: 811 14 juni: 168 21 juni: 71 28 juni: 38 5 juli: 21 7 juli:20 19 juli: 13 26 juli 8,4 2 aug: 5,2 9 aug: 5,6 (dus iets gestegen; wat kreeg ik daar spanning van) 15 aug: 2,2 22 aug: 0,2 Half augustus zat ik onder de 3. Dat is de onderlijn. Exact 0 is vaak niet haalbaar omdat veel vrouwen altijd een gedeelte HCG in hun bloed hebben. Ik zit nu al 4 maanden op 0,3 en daarvoor op 0,5 of 1. Onder de 3 is echt goed. Ik heb op een gegeven moment zelf gebeld naar Radboud in Nijmegen. Zij zijn gespecialiseerd in Mola. Toen heb ik een gyn gesproken en die gaf ook aan dat onder de 3 prima is. Hoe ik de tijd doorgekomen ben. Tja; dat is moeilijk te zeggen. Met ups en downs. Soms leken die downs gruwelijk lang te duren. VOoral de eerste tijd zijn er heel veel tranen gevloeid. Manlief was echt bang dat ik depressief zou worden. Ik denk dat dit ook kwam door de hormonen; die zijn zo hoog aanwezig en je voelt je zo zwanger en dan blijkt het niet goed te zijn. Ik had, vlak voor ik zwanger bleek, gesolliciteerd naar een nieuwe funcite op mijn werk. Daar was ik voor aangenomen. Een pittige baan met veel uitdaging. Dat heeft mij erg geholpen om door deze tijd heen te komen; daar kon ik veel energie in kwijt. Ik ben 2 weken ziek thuis geweest en daarna weer aan het werk gegaan. Daarnaast heb ik veel geschreven. Ik vond het moeilijk om elke keer te klagen tegen mensen. Voelde me al snel een zeur. Ik riep maar tegen iedereen dat het zo goed ging met me; maar het ging van geen meter. Ik dacht 'als ik maar lang genoeg volhou dat het goed gaat; gaat het vanzelf goed'. Niet dus. Door de onvoorwaardelijke liefde van manlief en mijn plezier in mijn werk kon ik mijn gedachten verzetten. Ook was het voor mij erg wisselend hoe ik omging/ga met nieuwe zwangerschappen. Ik kan gelukkig heel erg blij zijn voor hun en heb niet snel last van jaloerzie. Toch stak het soms wel omdat je het zelf zó graag wil. Hoe zagen jou waardes eruit? En hoe gaat je omgeving er mee om? En is het jullie 1e kindje of hebben jullie al meer kindjes? Vertrouwen; tja dat vind ik moeilijk. Toen het de 1e keer misging; denk je nog 'dat kan gebeuren'; ondanks dat ik heeelll verdrietig was. Bij deze keer dacht ik echt dat het nooit meer goed zou komen. Aan de ene kant heb ik zeker nog vertrouwen en aan de andere kant ben ik ook heel bang. Stel dat het weer mis is? Of weer een mola? (10x zo grote kans; nog wel steeds slechts 1% maar toch. We hebben al behoorlijk wat pech gehad de laatste tijd dus dan durf je ook niet meer zo op het positieve te hopen). Aan de andere kant kunnen we wel zwanger worden en hoop ik heel erg dat het een volgende keer wel goed gaat. Overigens heb ik ook veel gehad aan het lezen van het boek 'Als je een prille zwangerschap verliest' Dat gaat niet specifiek over Mola maar wel over miskraam. Daarnaast klets ik behoorlijk wat op het forum; of beter; in een club waar meer meiden een miskraam hebben gehad. Dat vind ik erg fijn. Hoe kom jij de tijd door? Hou je haaks he meid; het is niet niets allemaal! Knuffel!
@Sinaasappeltje Dit was mijn eerste curettage! Gelukkig hebben wij al een dochter van 3, dat maakt alles iets draagelijker! Toch vindt ik het moeilijk om te zeggen dat ik me kut voel, want we hebben er tenslottte al een, en er zijn genoeg mensen bij wie het niet zo is. Ik geef mezelf ook een beetje de schuld dat we zo lang gewacht hebben voor de keuze van een 2e ( misschien had ik dit dan niet gehad ) het slaat nergens op dat weet ik. Ikzelf heb ook veel tijd nodig gehad voor de keuze van een 2e kindje. De zwangerschap van mijn dochter was een hele heftige en ze kwam ook nog eens 6 wkn te vroeg, door drukte in het ziekenhuis kreeg ik geen info over onze dochter en heb heel veel moeite gehad om dit een plaatsje te kunnen geven. Heb uiteindelijk de hulp ingeroepen van een soort Psycholoog om het toch te kunnen loslaten. Ik merk aan mezelf dat ik iedereen maar voor hou dat het goed met me gaat en dat het wel meevalt want tenslotte hebben wij nooit een kloppend hartje gezien, dus is het niks geweest.Maar waarom voel ik me dan zo vreselijk alleen. Als ik alleen ben komen spontaan de tranen. En ik kan er eigenlijk ook goed met mijn man over praten, ik denk dat ik me gewoon groot probeer te houden! @Uk1983 Heb de Gyn niet meer gesproken na de curretage, maar de echoscopiste zij dat mijn echo niet leek op een Mola maar dat ze dat alleen kon uitsluiten na bloedprikken op HCG. Blijkbaar waren mijn waarden hoog genoeg om te verdenken op Mola. Ze hebben alleen niet gezegt hoe hoog ze waren ik was eigenlijk zo overrompeld dat ik het ook niet meer gevraagd heb! Wat ik bij de controle nog wel ga doen. Heb jij de longfoto voor of na de curretge gedaan? Wanneer zijn jullie weer aan het werk gegaan? Ik weet niet goed wanneer ik weer moet beginnen. Daarbij komt ook het probleem dat ik zelfstandige ben, weliswaar werk ik wel samen met mijn ouders dat maakt alles wel een stuk makkelijker. Maar denk dat als ik thuis blijf dat ik ook allemaal ga zitten malen. Liefs Sunnyangel
Sjonge, typ ik een heel stuk...valt die computer uit ! @ Sunny: Mijn echo's lieten geen duidelijk molabeeld zien, de gyn zag geen druiventrosjes maar wel witte vlagen. Mn hcg was natuurlijk hoog dus na de curettage voelde ik gewoon dat het mis was, ook al zei iedereen dat die kans zo klein was. Soms voel je dingen he... Ik heb na de 1e curettage de longfoto laten maken. Wb werk, ik ben tussen de 1e en 2e curettage gaan werken (aangepast werk). Toen kreeg ik op mn werk heftige bloedingen, thuis kon ik niet lopen of opstaan want het stroomde er zo uit. In overleg met het zkh, heeft mn vriend medicijnen gehaald om het te stoppen. Twee dagen later bleek op de controle echo nog weefsel te zitten, dat had ik al verwacht. Ivm de mola mocht de gyn geen risico nemen en moest ik weer gecuretteerd worden. Heftig vond ik dat wel, ook al was het me wel meegevallen maar die riedel opnieuw, pff. Gelukkig was die uitslag geen molaweefsel meer. Ik zou zeggen, ga aan het werk als je er echt aan toe bent. Na de 2e curettage ben ik niet meer gaan werken tot aan de kerstvakantie. Ook volgende week ga ik nog niet. De huisarts heeft me nu doorgestuurd naar een psycholoog, ik kom er zelf nu even niet uit. Ben een binnenvetter dus hou goed de schijn op naar anderen en soms ook naar mezelf dat het allemaal wel goed gaat. Maar van binnen voel ik me alleen en eenzaam, ook al is iedereen zo lief en kan ik wel goed met mn vriend praten. Maar ook dan vertel ik soms niet alles. Dus op dit moment zijn mijn klachten alleen nog psychisch waardoor ik even niet werk. Moet er nu nog niet aan denken om de problemen van anderen aan te horen (werk in de jeugdzorg), daarnaast had ik het al niet zo naar mn zin dus een andere baan zal ook wonderen doen denk ik. @ Sinaasappeltje: Wat goed dat je naar Nijmegen hebt gebeld! Hoe reageerde jouw gyn hierop, en ging hij erin mee dat onder de 3 ook goed is? Ga ik ook met mijn gyn bespreken hoor, wat je zegt niet alles klakkeloos aannemen wat ze zeggen. En zeker met een mola niet, dr is zo weinig over bekend! En aangezien Nijmegen gespecialiseerd is vind ik dat ze die richtlijnen moeten gebruiken. Ik merk ook dat zkh en artsen zo verschillend handelen, heel vreemd eigenlijk. Mijn waarden zijn tot nu toe: 7 nov 155.000 (paar dagen voor de curettage) 17 nov 12.000 2 dec 8.000 6 dec 532 12 dec 164 19 dec 65 27 dec 26 4 jan 15.5 Dus het zakt goed, maar ik kan niet wachten tot het half jaar ingaat. En aan de andere kant vind ik het ook wel 'fijn' om elke week ermee bezig te zijn, dan lijken we nog met een zwangerschap bezig te zijn (onzin natuurlijk). Straks is het echt alleen maar wachten tot de tijd erop zit. Heel dubbel dus... Wat fijn dat je fijn werk hebt, en daar je energie in kan steken en uit kan halen. Hoe cliche ook, ik merk wel in deze tijd dat het zo belangrijk is dat je blij bent met wat je doet. Dat kan je er idd doorheen slepen. En ja, hoe ik er mee omga? Ik slaap best veel, ben moe maar merk wel dat ik wat meer energie ga krijgen. Ik doe zoveel mogelijk leuke dingen, maar ben ook wel graag op mezelf de laatste tijd. Dat geeft me wel rust. Verder ontwijk ik nu zoveel mogelijk baby's, dan lijkt op korte termijn te helpen, maar is natuurlijk niet zo. Moet nog steeds een vriendinnetje bellen die net zwanger is, maar krijg het gewoon niet voor elkaar... ik gun het haar zo, en toch steekt het zo onwijs dat dat met een paar maanden lukt en wij weer helemaal terug bij af zijn. Het was onze eerste zwangerschap na veel tijd, de gyn had veel medelijden met ons na een lange weg eindelijk zwanger. Maar ja helaas kan hij de tijd niet sneller laten gaan en moet ik maar denken dat we hier samen alleen maar sterker uit gaan komen. Wat dat betreft weet ik nu alleen maar nog zekerder dat wij dit samen aankunnen, en daardoor nog veel meer samen kunnen. Dat hebben jullie vast ook? Sinaasappeltje, ik hoop voor je dat gister snel voorbij is gegaan, en dat je je ok hebt gevoeld. Kan me voorstellen dat je op dit moment nog niet het volledige vertrouwen hebt in een goede zwangerschap, maar eens gaat het ons allemaal lukken!
@ Sunny: hoe is het nu met je? Kan je het wachten een beetje aan? Wanneer ga je bellen naar het zkh? @ Sinaasappeltje: hebben jullie inmiddels echt weer groen licht gekregen? En is dat echt een half jaar nadat je ongeveer op 0 zat?
Hoi uk1983, HeT valt nu nog mee met het wachten! Zal eind van de week wel moeilijker worden! Ik ga volgende week donderdag bellen, dus ben benieuwd!weet ook niet of ze het tel doorgeven! Groetjes sunnyangel
Wat lief Katalaya! Dankjewel! Sunnyangel; hoe voel je je verder? LIchamelijk en emotioneel? Niet jezelf de schuld geven hoor. Aan deze vorm van zwangerschap is nu eenmaal niets te doen; het overkomt je! Hopelijk kun je genieten van je dochtertje! Het lijkt me wel een geruststelling dat je weet dat jullie wel gezond zwanger kunnen worden. Hiermee wil ik niet deze zwangerschap bagataliseren (uiteraard niet, want dit is niet niets) maar het lijkt me wel fijn om te weten! Uk: Wat daalt je HCG keurig. Heb jij ze wel eens in een grafiek van Nijmegen gezet? Die kun je hier downloaden: Oncoline (Excelbestand). Ik volgde helemaal de bovenlijn met het dalen maar dan weet je wel hoe je zakt. Het ziet er zo iig goed uit! Moeilijk is het he om mensen uit je omgeving te ontwijken om de baby's maar te vermijden. Ik heb dat soms ook wel en bij anderen juiste niet. Mensen die dichtbij staan en van ons stille verdriet weten; zijn er ook heel voorzichtig mee. Mijn schoonzusje heeft me echt de tijd gegeven om te wennen aan mijn nieuwe neefje. Ik mocht hem vasthouden en zij ging naar boven. Zo lief; dan kon ik echt mezelf even om hem concentreren en mijn emoties laten gaan. In oktober heb ik de gyn nog gesproken. Toen heeft hij al gezegd dat, mits het HCG goed zou blijven, we nu weer groen licht zouden krijgen (ik zit nu dik 5 maanden op/nabij 0). En oooooo wat vind ik het spannend. Ik word er gewoon giechelig van en tegelijktijd vind ik het zooo eng. Stel je voor dat het weer raak is en dat het weer mis is (gewoon miskraam of weer Mola). De kans is klein maar toch denk je er aan. Ik hoop ontzettend dat de wachttijd voor je voorbij zal vliegen. Het is zo cru als je graag kinderen wilt; dat het dan niet 123 wil lukken en dat het dan ook nog eens een MOLA blijkt te zijn. Goed dat je naar een psycholoog gaat. Zie het als een kracht dat je hulp inschakelt en niet als een zwakte. Het is niet niets en het is zo'n basaal verlangen wat je hebt. Als dit dan niet verwezenlijk wordt; doet dat zo'n pijn; dat is niet te beschrijven! Wat naar trouwens dat je 2x gecuretteerd bent. Wordt je goed begeleidt in het ziekenhuis? Welk ziekenhuis zit je? Groot gelijk dat je nog niet werkt. Ik heb zelf 2 weken in de ziektewet gezeten. Ik werk zelf als maatschappelijk werker; dus herken wel wat je schrijft. Anderen helpen terwijl het zelf niet lekker gaat; gaat niet echt samen. Bij mij lukte het uiteindelijk wel om de knop om te zetten en had ik mijn werk juist nodig. Maar dat is weer voor iedereen verschillend. Neem je tijd hoor! Hou je haaks hoor meid!! Een hele dikke knuffel voor jullie allebei!!
He meiden, Ik kan me bij jullie toevoegen, ik heb in november een curretage gehad omdat het embryo maar niet ging groeien. uit onderzoek is gebleken dat ik dus ook een Mola zwangerschao heb gehad. Nou was ff schrikken maargoed. Op controle zei mijn gyn: 1x ongesteld worden dan mag je week zwanger raken. PRIMA! kans was 1% op herhaling.... na een 2e keer prikken voor de zekerheid dat het HCG 0 bleef: sprak hij dus een uur geleden mijn voicemail in dat het bloed prima was maar dat ik een half jaar niet zwanger mag worden!!! WAAAAT? We zijn dus alweer 2 maanden aan het proberen! Waarom zei hij dat niet de 1e keer? Ik ben ff zo verdrietig en boos.
Hoi meiden, Hier weer even een update: Het gaat nu eigenlijk weer de goede kant op! Heb tot dinsdag flinke huilbuien gehad en mezelf heel k** gevoeld. Ben s'middags gaan werken en dat heeft me wel goed gedaan gelukkig, Ik voel me nu weer een beetje de oude worden! Ik denk ook wel dat het heel veel verschil maakt dat er hier nog eentje rond loopt, maar dat neemt niet weg dat het pijn doet. Ik ga iig woe of donderdag bellen of ze misschien al de uitslag hebben, Merk wel aan mijn lichaam dat de hormonen wel flink aan het minderen dus ben stiekem wel benieuwd naar de uitslag. Hoe snel daalden jullie waarden? En is het normaal dat je een week na de curettage nog steeds bloed verlies hebt? Veel liefs, Sunnyangel
@ Sinaasappeltje: dank je voor de curve. Ik heb hem ingevuld, en zit tussen de bovenste en middelste lijn in. Maar mijn hcg begon veel hoger dan die curve aangaf, zal dat betekenen dat mijn hcg hoger was dan gemiddeld bij een mola? Nou ja, ik daal iig goed, gister 10.6. Hadden eerst onze hoop gezet op eind jan, maar dat gaan we denk ik niet halen. Begin/half feb moet lukken!! Wat ontzettend lief van je schoonzusje! Bij mij is iedereen ook voorzichtig, gelukkig krijg ik mn neefje en nichtje niet zomaar in mn handen gedrukt. Al heb ik het nu wel een paar keer gedaan, helpt wel om het aan te gaan. En ja, wat je zegt het is zo'n basaal verlangen die nu al zolang bestaat. Ik had vantevoren nooit gedacht dat zwanger worden al zo pijnlijk zou zijn. Maar de tijd zal voorbij gaan en ik heb er vertrouwen in dat het nu gewoon domme pech is geweest. Hoop zo voor je dat het snel raak mag zijn, en dat je snel een mooi kloppend hartje gaat zien! Ik word zeker goed begeleid, ik hoop jij ook en ze laten je met 6 weken al komen voor een echo dus niet zo lang onzekerheid dan. @ Linda009: jee, wat een onwijze blunder van je gyn zeg! Je zou toch denken dat de artsen wel weten wat de behandeling is bij een mola. En is je hcg na de curettage al op 0? Dat is echt goed en snel! Heb je een complete mola of partiele? Bij een partiele mag je idd snel nadat je hcg op 0 is weer zwanger worden. Je kan er info over opzoeken en wat de behandeling is (elke week bloedprikken, longfoto enz) dat is wel echt belangrijk hoor om te volgen of de mola niet weer actief wordt). Zou ik aangeven bij je gyn want je kan van de buitenkant niet zien of het goed blijft gaan daarbinnen! Zal wel heel schrikken zijn geweest na zijn voicemail! @ Sunny: fijn dat je je beter voelt! Het kan wel hoor dat je nog wat bloedverlies hebt. Maar als het hevig wordt moet je ff het zkh bellen, voor het geval er nog restweefsel zit. Lijkt me wel goed als je je ook kan richten op je kleintje, hopelijk geeft dat steun. Mijn waarden zie je een paar berichten terug, die van Sinaasappeltje ook.
@ Sinaasappeltje welke waarde hield jouw gyn aan eigenlijk?Die van je eigen zkh of nijmegen? Mijn gyn zegt dat nijmegen betrouwbaarder is maar ze eigen waardes aanhouden.
@uk1983 Ik had een complete mola. Maar bij mij gaat het heel anders als bij jou? Ik heb 2x bloed moeten prikken 1x 3 en 1x 0 HCG. Ik hoef nu niet meer te prikken... en ik mag ook weer zwanger worden. Hij heeft tegen mij ook gezegt dat hij uit PROTOCOL een half jaar niet zwanger worden moet zeggen, maar hij zei dat hij in 20 jaar nog nooit een herhaling heeft gezien. Ook dat een kans op een gewone miskraam veel hoger was al de herkansing op een mola. Nu hebben wij besloten om er toch voor te gaan. Ik word onder controle gezet natuurlijk. Maar wel raar dat we dus verschillend behandeld worden en mijn gyn er dus best licht over praat. @ sunnyangel Het scheelt veel he als je al een kleintje hebt? ZO heerlijk dat je toch je liefde kwijt kunt maar ook zoveel troost in zo'n kleintje! Ik heb ook nog een week bloedverlies gehad na de curretage. Als je het niet vertrouwd gewoon bellen! Maar zlefs langer als een week schijnt nog normaal te zijn.. is toch een wond he... Liefs!