Ik ben nu dus bijna 20 weken zwanger en ik vroeg mij af wie er nog meer hele sterke moeder-reflexen heeft wanneer het gaat om de zwangere buik? Ik kan helemaal niets meer verdragen wat dat betreft en raak te snel spaansbenauwd van een partner die half op me wilt liggen knuffelen, katten die over mijn buik heen lopen en ik kan totaal hysterisch roepen: BLIJF VAN MIJN BUIK AF, terwijl hij er enkel overheen leunt om iets te pakken... Gisteravond in bed had ik weer zo'n moment dat hij niet op/over mij heen mocht leunen en reageerde ik weer zo hysterisch dat hij 'voor de grap' net deed alsof hij met zijn elleboog op mijn buik wilde steunen en toen heb ik hem een klap voor zijn hoofd gegeven (kwam iets harder aan dan de bedoeling was) maar ik schrok hier toch wel van. Hij moest lachen en zei dat er in ieder geval niks mis is met mijn moederinstinct. Is dat herkenbaar voor iemand of zal ik maar eens zelfverdedigingscursussen voor zwangere vrouwen op gaan zetten?
Haha zijn gewoon je hormonen hoor!Ik heb het alleen als ik ga winkelen en iemand loopt bekant tegen me aan!Dan kan ik zo boos worden en denken HALLO IK BEN ZWANGER HOOR! Je moet je er maar niet te druk om maken, het zijn vaak ook fases en die gaan gelukkig weer over Ik heb ook fases gehad waarin ik kon janken om werkelijk niets!!En twee dagen later weer het gelukkigste mens van de wereld!Haha grappig hoe hormonen zo'n invloed hebben...
Ja bij mij krijgen mensen op straat die kans niet eens. Nog voordat ze in mijn innerlijke cirkel zijn gekomen heb ik ze vaak al weggeduwd en kijk ik ze aan met mijn death-stare. Ik had het enkele weken geleden ook met dat de echoscopiste (zo heet dat toch?) in het ziekenhuis iets te hard naar mijn zin op mijn buik drukte om de baby te laten bewegen. Ik voel mij langzaamaan veranderen naar 'lethal woman'.
Nee daar had ik geen last van. Mijn vriend was juist de gene van wie ik niet in mijn buik mocht prikken en duwen. Want dat vond de kleine vast niet fijn haha. Was daar best makkelijk in, vond het ook niet erg als mensen aan mijn buik zaten.
Als ik het zelf doe is het geen probleem. Maar als ik door een drukke gang vol kinderen liep, had ik altijd m'n armen in de aanslag om ellebogen, handen en andere dingen af te weren. Gek he. Baby zit echt wel stevig. maar toch!
Ik heb hier geen last van. Ik vind het juist heel fijn als mijn vriend of ouders, broertje, schoonzusje, vriendinnen hun hand op mijn buik leggen. Wel was ik ontzettend kattig in het algemeen, maar dat waren mijn hormonen
Mijn man mag er aan zitten maar in het openbaar hou ik mn buik angstvallig vast, want ik wil echt niet dat iemand er aan zit!
Geen idee of het moeder reflexen zijn. Maar ik ben erg "fysiek op mezelf" en dat is nu nog steeds zo. Ik vind het meer erg opvallend dat mensen nu ineens denken dat ze me mogen aanraken, terwijl ze dat voorheen ook niet deden. En dan heb ik nog mazzel, want als je me niet kent, weet je niet eens dat ik in het laatste trimester zit, laat staan dat ik zwanger ben Maar manlief mag gewoon in mijn buurt komen hoor, dat mocht hij anders ook. 't Is meer dat ik door de HG zó misselijk ben, dat zelfs naar mijn buik wijzen vaak al goed is voor een enorme braakpartij en omdat we daar allebei geen zin in hebben, loopt manlief met een respectvol boogje om mij heen