Ahh wat goed zeg dat je gelijk een cursus bent gaan volgen! En heel mooi dat zijn eerste teken "huis" was . Wat mijn dochter heel erg heeft geholpen zijn de dvd's van Lotte en Max. Door hen is ze begonnen met het overnemen van gebaren. Ik kon het namelijk heel vaak voordoen maar het eerste wat ze na deed was iets tijdens die dvd . Ze "moet" nog wel heel veel gebaren leren hoor, en ik al helemaal. Er komt wel een gebaren cursus aan maar we wachten nog op een docent. Ze doet sinds zaterdag ineens een poes na! Ze kon helemaal geen dierengeluiden maar nu zegt ze "maaaaw" als ze het gebaar van poes maakt. Dit zijn van die dingen die ik niet eens had durven dromen. Het klinkt zo simpel maar voor haar is het zo moeilijk. En nu lukt dit. Ik stond met tranen in mijn ogen toen ik door had dat ze het echt heel bewust zei.
Na 2.5 jaar school durfde mijn zoon met ass en sociaal-emotionele problemen eindelijk boos te zijn op school. Ik ben zo trots, hoe gek dat misschien ook klinkt.
Mijn achtjarige autistische jongetje loopt de laatste weken erg vaak grapjes te maken. Hij zegt bijvoorbeeld "papa dikke buik" terwijl hij papa op zijn buik tikt, en tikt daarna op zijn eigen buik en zegt "platte buik" in zijn eigen (slecht verstaanbare) woordjes, en schatert het uit. Bij mij zegt hij gelukkig ook "platte buik" Super schattig om te zien!
Dat vind ik dus helemaal niet gek klinken, wat goed zeg! Die les heeft C nog niet geleerd , al is hij wel beter geworden in het aangeven dat hij iets niet leuk vindt.
Mijn zoon zei vandaag: weet je, mam, ik zal wel op mijn kamer gaan spelen, dan heb ik niet zo'n last van de zusjes. (achtergrond: we zijn al bijna 2 jaar hem aan het trainen om af en toe alleen op zijn kamer te zijn, in kleine babystapjes omdat hij aanvankelijk niet 'zonder mama' kon. En dan nu eindelijk voor het eerst op zijn eigen initiatief!!)
We hebben nog een rondedansje gedaan vanochtend! Hij deed de knoop van zijn broek zelf dicht (heeft wel dikke 3 minuten moeten staan prutsen en het was dat ik even bezig was, anders had hij het allang opgegeven en het mij laten doen). Wat was hij trots op zichzelf en wij ook !!
Zelf geen kinderen met een beperking. Maar ik doe wel vrijwilligerswerk met kindjes met een beperking. Ik ben verliefd op kleine O. Hij is bijna 4 met een zeldzaam syndroom, epilepsie en autisme. Sindskort maakt hij contact. En lacht hij dus af en toe. Zo leuk! En bij mij is hij altijd heel rustig op schoot. En wil door mij altijd graag op getild en geknuffeld worden. Ik ben hem het kiekeboe spelletje aan het leren. Zo leuk haha. Heerlijke momentjes!
Ik ben met mijn autistische zoon van 7 met verstandelijke handicap laatst voor het eerst naar het winkelcentrum op 1,3 km afstand gefietst, hij op zijn eigen fiets! Een kleine gedeelte uit veiligheidsoverwegingen op de stoep, maar het ging goed! Trots dat hij is, zelf fietsend in de wijde wereld . Mama ook!
Wat een mooie mijlpalen! Onze zoon bezoekt een ontwikkelingscentrum. Hij is vandaag met zijn rollator naar de logopediste gelopen, zei dat hij wilde werken ( op zijn manier dan), klom op zijn stoel en maakte duidelijk wat hij wilde doen. En zei netjes klaar toen hij de lotto af had. Knapperd en zo heerlijk leergierig!!
Ik heb nog geen kinderen maar ik werk wel met mensen met een verstandelijke beperking en regelmatig ben ik toch zo trots op cliënten sommigen hebben een erg laag emotioneel ontwikkelingsniveau maar dan ben ik soms zo verbaasd over wat er gezegd wordt of wat ze laten zien.
Vorige maand zijn wij voor het eerst oom en tante geworden van een prachtige neef, die helaas totaal onverwacht anusartresie bleek te hebben (geen anus). Niet gezien op echo's, pas na de geboorte. In eerste instantie zag het er erg slecht uit, mogelijk was ook de darm zelf niet of niet goed aangelegd, wat zou betekenen dat hij geen overlevingskansen had. Hij is direct naar een academisch ziekenhuis gebracht en mijn schoonzusje moest in eerste instantie achterblijven in het streekziekenhuis. Mijn vriend (het is zijn zus) kon het helemaal niet aan, hij werd ladderzat en had zich al helemaal ingesteld op de crematie die komen ging. Hij sluit zich in zo'n situatie totaal af. Zo ontzettend onwerkelijk, langdurige inleiding, weeenstorm, ruggenprik, vacuümbevalling uiteindelijk...precies zoals het bij mij ook ging 3jr geleden. Maar...daarna mochten wij met onze zoon naar huis, terwijl hun afloop zo enorm anders was, zo'n nachtmerrie waarin mijn schoonzus en zwager opeens belandden. Zo onvoorstelbaar, en wij als familie waren ontzettend machteloos natuurlijk. 's Nachts mocht mijn schoonzusje gelukkig toch naar haar kindje toe. En gelukkig bleef ze steeds updates appen naar mij. De dag erna bleek gelukkig dat de darm toch aangelegd was, dat het kindje zo snel mogelijk een stoma zou krijgen om daarna zijn eerste voeding te kunnen krijgen. Dat is de ochtend daarna gebeurd. Die middag mochten wij er even naartoe, op de IC van het academisch kinderziekenhuis. Wat heftig, die afdeling. Ik had echt te doen met alle kindjes en hun ouders daar... Maar wat was ons neefje mooi! Hij was net wakker uit de narcose en keek met hele lieve oogjes in het rond. En wat was mijn schoonzusje dapper en sterk, ze straalde echt trots uit toen we daar bij het bedje stonden. Terwijl ze kapot was van alles...daar kreeg ik gewoon echt een dikke brok van in mijn keel. Dat was echt moederliefde. Er zullen nog meer operaties volgen en de uiteindelijke prognose is niet duidelijk, of hij stoma-afhankelijk blijft of toch niet. Maar ik ben er zeker van dat hij door papa en mama en door de familie gewoon altijd geaccepteerd zal worden zoals hij is.
Wat een heftig verhaal....en mooi om te lezen dat je schoonzusje zo trots is!! Heel veel sterkte en liefde gewenst met het mannetje en uiteraard van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie neefje