slechte schoenen en raar gaan lopen

Ahhh net het hele verhaal getypt en is het weg door een verkeerd knopje.

Even heel kort nog een keer dan;

De zoon van 11 van mijn vriend die heeft een moeder die altijd te grote schoenen koopt (ze zijn al bijna 8 jaar uit elkaar) en dan niet 1 maat te groot maar de laatste keer was het 3 cm te groot. En de schoen zijn van plastic, nooit van leer. Ze koopt ze ook zonder dat hij erbij is om te passen en hij heeft er niets over te zeggen.
Wij hebben toen schoenen voor hem gekocht (eerste keer toen hij 3 was) en die meegegeven maar die schoenen verdwenen steeds (lekker bij schoenen van 80 euro....)
Nu kwam hij dus een paar maannden terug met die 3 cm te grote gympen aan (ook veelst te breed (1 cm speling) waarop wij hem vertelden dat hij maar weer de schoenen die hij hier had mee moest nemen omdat anders zijn voeten raar kunnen gaan groeien en hij rugklachten kan krijgen. Nou daar was hij het wel mee eens.
Nu blijkt dat hij die schoenen bijna nooit aanheeft want zijn moeder vindt het maar onzin. Ze geeft als reden op dat hij toch elke keer na een paar maanden uit zijn schoenen groeit en ze dan elke keer nieuwe moet kopen (ja ja schoenen van 20 euro meer geeft ze er niet aan uit...) En dat ze door dat commentaar het idee krijgt dat ze niet goed voor hem zorgt en dat dat haar heel verdrietig maakt. Dus de zoon van mijn vriend stond dat hier met tranen in zijn ogen te vertellen toen we vroegen waar z'n schoenen waren.
Ik heb ook voorgesteld dat ik de schoenen hier houd en dat hij met maar weer een paar nieuwe schoenen die kant op gaat maar dan is hij echt heeeel erg angstig voor zijn moeder, die gaat dan ook boos op hem worden.
Dus nu maar weer naar de winkel voor nieuwe schoenen want we wilden een heel stuk gaan wandelen en dat gaat echt niet oke op die schuiten.
Nu loopt hij al een tijdje erg vreemd. Zij bovenbenen vallen tegen elkaar aan en zijn onderbenen zwabberen er naar buiten onder echt heel vreemd en zorgwekkend.....

Ik weet gewoon niet meer wat we hier mee moeten, we kunnen toch niet toezien dat door zeer slecht schoeisel een puber raar op z'n voeten gaat staan en dat dat nooit meer goedkomt? Hij zal wel aanleg hebben om doorgezakte voeten o.i.d te ontwikkelen maar zo gaat hij zeker aan de steunzolen voor de rest van zijn leven.

WAT MOET IK DOEN?????? RADELOOS EN WOEDEND WORD IK ERVAN.

Oh ja ik ben trouwens niet de reden dat ze uit elkaar zijn, ik kwam pas 2 jaar later in beeld, maar lieve ex wil niets met me te maken hebben, ik ven nog steeds de vriendin en Simon het halfbroertje van haar zoon is nog steeds de baby.

 

Ja lastig hoor. Rationeel zou ik het ook zo willen oplossen, helaas in de verstandhouding tussen de paps en de mams erg slecht geworden in de jaren. Mams heeft ons gewoon echt financieel een poot uitgedraais. (ze heeft in haar eentje meer inkomen gehad dan wij samen .... de laatse 3 jaar) Dit is inmiddels door een duizenden euro's dure rechtzaak rechtgezet , helaas kun je dan fluiten naar het geld wat je al die jaren volgens de rechter teveel hebt betaald.

Wat me gewoon erg dwarszit is dat de gezondheid van die jongen op het spel staat...

Vriendlief gaat nu een podoloog inschakelen buiten haar om en hem/haar om advies te vragen en het desnoods via de rechtbank af te dwingen. Erg he dat het zo moet, echt zou het zo graag anders willen, ze is hier altijd welkom geweest maar heeft alleen maar haatgevoelens die ze uitspeelt via haar zoon.....

 

Ja het is een hopeloze zaak. Ze is Hindoestaans, ouders wonen in de rimboe van Suriname. Haar hele familie is boos op mijn vriend. Het is in de Hindoestaanse cultuur een schande om door je man in de steek gelaten te worden, je hebt je man dan niet goed onder controle gehad.... Dus daar valt geen eer te behalen helaas. Mediator hebben we geprobeerd, een hoop geld aan uitgegeven maar die kon helemaal niets met haar ze was alleen maar boos en daar moeten wij letterlijk voor betalen.
Tja vervelend maar een "grotemensenzaak" Het wordt erg vervelend als ze dat gaat afreageren op een heel lief in zichzelfgekeerd jongetje wat er alles maar dan ook alles aan doet om zijn moeder maar gelukkig te maken en vooral niet boos te laten worden.

Heel erg maar daar kunnen wij niets aan doen is gebleken....
Ik baal echt zo van die schoenen, wat kan het haar nou schelen als wij de schoenen kopen en betalen??? Snap het gewoon echt niet.
Dit soort vrouwen hadden wat mij betreft nooit aan een kind moeten beginnen, je kind komt altijd maar dan ook altijd eerst, je eigen gevoelens moeten daar desnoods als het belangrijk is voor wijken.

Maar inderdaad er zit natuurlijk heel wat achter , anders doet iemand zoiets z'n kind ook niet aan, ze heeft een goed salaris wat met 500 euro per maand aangevuld wordt, gaat elk jaar naar Surimame (tickets zijn al 3000 euro voor hun beiden) en er kan geen paar schoenen, passende kleding en een kappersbezoek vanaf?????? Wie is er hier zoals gewoonlijk de dupe.

En als vader moet je dan gewoon toekijken hoe de vrouw met alles maar dan ook met bijna alles wegkomt.

Inmiddels hebben we dus weer een paar nieuwe schoenen gekocht vanmiddag...

 

Dat is precies wat we willen en we denken dat hij dat ook wil, maar de tranen komen in zijn ogen bij het idee dat zijn moeder daar ongelukkig van wordt (dat zegt ze nl regelmatig tegen hem, dat ze echt niet zonder hem kan..... lekker dan)

Wij gaan hem niet weghalen daar als hij er helemaal ongelukkig van wordt door haar ongelukkig te maken, hij is niet verantwoordelijk voor het geluk van zijn moeder, zij denkt daar helaas anders over.
Hij wil erg graag bij zijn broertje zijn en vind het heerlijk bij ons, een echte gezinssituatie die hij bij zijn moeder niet heeft. Ze is en blijft alleen en hij moet gewoon overal mee naar toe, wordt hem nooit wat gevraagd, althans dat is wat wij horen.
Terwijl hij bij ons zelf ergens naar toe mag, zelf een sleutel heeft, altijd (bijna altijd) mag kiezen of hij mee gaat enz.

Het is eigenlijk denk ik door zijn opvoeding een beetje een sneu jongetje geworden die niet durft te zeggen wat hij vind altijd probeert een ander te pleasen en meestal helemaal niets zegt, soms bijna een hele dag...... echt zielig.
(Hij mag zelfs niet naar zijn vader bellen als zij niet thuis is, echt verschrikkelijk vinden we dat, haar reden is dat ze dat gewoon niet wil punt en dat wij ons er niet mee moeten bemoeien)

 

Ik begrijp je reactie helemaal maar er zijn een paar dingen die ik niet kan loslaten omdat het over het welzijn gaat van die jongen.

Ik heb trouwens nooit kwaadgesproken over zijn moeder, daar kan hij inderdaad niets mee en wordt daar alleen maal ongelukkiger van.

Feit blijft wel dat als wij hier op vrijdag een doodvermoeide jongen krijgen die gemiddeld zo'n 15 uur per etmaal slaapt en dan nog doodmoe is en met zwarte kringen rondloopt ik toch moeite heb met cultuurverschil" dat heet bij mij gewoon niet goed voor je kind zorgen.. Zelfs als school haar aanspreekt omdat hij altijd zo moe is al aan het begin van de week en zijn schoolprestaties eronder lijden.

Die schoenen van 20 euro kunnen best prima schoenen zijn, niets als je ze 3 maten op de groei neemt en er gaten inzitten voor ze passen.... en hij maar 1 paar schoenen heeft en vanaf zijn 4e stinkvoeten omdat de schoenen niet ademen.
En dat zuinige geld vooral voor haar zoon, zelf kocht ze in de tijd van het huwelijk zonder blikken of blozen een mantelpakje van 1000 euro als het geld op haar rekening stond. (mag natuurlijk zijn ze samen bij maar zuinig....???? ik zet er mijn vraagtekens bij)

Bedenk daarbij dat de alimentatie gebaseerd is op de welvaart tijdens het huwelijk en we maandelijks zo'n 400 euro alleen voor zoonlief die kant op overmaken vind ik dat ze het geld in haar eigen zak steekt en niet aan haar zoon uitgeeft, dat vind ik een kwalijke zaak.
Ook heeft ze 3 jaar onterecht (nu uitspraak va rechter over) 300 euro voor zichzelf opgestreken. Mijn man kwam daardoor ongeveer op bijstandsniveau terecht met zijn salaris na aftrek van alimentatie.
Dan doet het zeer dat je kind in te korte broeken, kapotte kleding en te grote schoenen rondloopt.

Ze heeft er zelf trouwens geen enkele moeite mee om haar ex, vader van haar zoon voor slechte vader en leugenaar uit te maken, waar haar eigen zoon bij staat.

Tja en inderdaad wie wordt hier de dupe van , zoonlief en dat is heel erg.
We laten de meeste dingen los maar niet als het gaat om zijn gezondheid en schoolprestaties en zijn relatie met zijn (half)broertje waar hij dol op is.
Ze heeft het gepresteerd om het pas na 2 weken bij zijn broertje gelaten en dat terwijl wij gebeld hebben dat we hem konden halen zodat hij meteen in het ziekenhuis bij zijn broertje kon zijn.
Jammer dat er zoveel haat is na zoveel jaar.

En dat uit de rimboe, daar spreek ik totaal geen waarde over uit, meer om iets te vertellen waar ze zelf vandaan komt (tot haar 24 gewoond) en wat misschien uitmaakt in hoe ze reageert en handelt.
(ik probeer nog steeds te begrijpen waarom een hoogopgeleide volwassen moeder zo kan handelen , ik begrijp het gewoon echt niet)

 

Nog steeds net zo erg helaas......