Ik wil het andere topic niet 'vervuilen' maar wel even een hersenspinsel delen. Ik las een laar reacties in de trant van 'Ik ben soms gepest.' of incidenteel. Ook op school (ik ben juf.) zie ik regelmatig ouders die het woord 'pesten' gebruiken als hun kind een keer is uitgescholden / uitgelachen / buitengesloten. Maar dan is het geen pesten. Voor alle duidelijkheid: als je een keer wordt uitgelachen / beledigd / buitengesloten of als er af en toe over je geroddeld wordt, is dat ook heel naar. Dus als kinderen of ouders met zo'n klacht komen, pak ik dat altijd op en ga met de betrokken kinderen in gesprek en deel waar nodig straf uit. En vaak is het dan na 1 of 2 keer wel opgelost. En dat is superfijn. Maar dan was het dus geen pesten. Pesten is veel zwaarder, juist doordat het zo lang duurt en zo overheersend is dat het slachtoffer er niet meer aan kan ontkomen. Hoe erg dat is, kun je denk ik pas bevatten als je zelf jaren achtereen de dupe bent en echt niks kunt doen om je te verweren. Ik vind het best moeilijk als het woord pesten ook wordt gebruikt bij incidentele 'narigheid'. Nu is daar ook niet echt een woord voor. Het gaat namelijk wel om dingen die erger zijn dan plagen (plagen heeft geen negatieve bedoeling, maar kan verkeerd uitpakken) En ruzie is vaak 'eerlijker' (even sterke partijen, duidelijke oorzaak.) Er is dan wel sprake van 'pestgedrag', maar omdat het (nog) niet structureel is of omdat het slachtoffer redelijk voor zichzelf kan opkomen is het wel geen 'echt' pesten is. Nogmaals: wel heel erg naar! En ook dat moet opgelost worden. Maar het is geen pesten. En door dat woord te vaak te gebruiken (ook wanneer het om 'minder erge' dingen gaat) wordt het woord 'pesten' eigenlijk minder waard. Wat dan is bijna iedereen wel eens 'gepest'. Maar dat is toch echt niet hetzelfde als iemand die jarenlang dagelijks de grond in is getrapt, met alle gevolgen die dat heeft voor je persoonlijkheidsontwikkeling!
Hier wel gepest, vooral eerste halfjaar van de middelbare... weinig zelfvertrouwen als gevolg! Maar heb toch ook absoluut wel leuke herinneringen aan school.
Ik ben wel systematisch gepest. Bijna de hele bovenbouw tijd. Met allee erop en der aan. Uitlachen om duwen achtervolgen, opwachten uitschelden ontwijken vermijden... Dat noem ik pesten... De rest is plagen in mijn ogen
Ik vind ook niet al het andere plagen hoor. Bijvoorbeeld als iemand je uitscheld voor k-h..r bijvoorbeeld is dat echt geen 'plagen' meer te noemen. Maar als het hij een incident blijft, is het ook geen pesten. Volgens mij is er miet echt een woord voor wat er tussen plagen en pesten in zit. Ik noem dat dan maar vaak 'pestgedrag'. Ik vind dat je zoiets naar het kind en de ouders niet kunt afdoen met 'het is maar plagen.'
Ik vind het altijd fijn als mensen kritisch zijn op de juiste terminologie, om misverstanden te voorkomen, dus ik ben blij met je topic. En ik herken het ook, ik werk ook in het basisonderwijs. Net als jij kom ik vaak tegen dat een vervelend voorval meteen bestempeld word als pesten. Dat is nog al een vervaging van de grenzen van de term. Daar heb ik moeite mee, omdat dan een enkel incident of een paar incidenten (Hoe akelig ook!) ineens een extra lading krijgen die er niet bij past.
Toevallig kreeg ik een artikeltje over pesten onder mijn neus gedrukt op mijn werk vandaag. Stond ook in dat pesten niet uit 1 persoon bestaat maar iets is van de hele groep.
Dat speelt ook nog mee ja, dat pesten vaak ook met groepsdynamiek te maken heeft. Behalve pester(s) en slachtoffer, heb je ook de meelopers en de toekijkers. En -hoe naar dat ook is- echt pesten los je niet op met één of een paar gesprekjes en straf. Je zult met alle partijen aan de slag moeten. Ook met het slachtoffer, want het niet (meer) weerbaar zijn speelt uiteindelijk ook een rol. Dus ook dat zul je vaak moeten doorbreken om te voorkomen dat het in een andere groep weer mis gaat.
Maar hoe noem je volgende gedrag dan? Mijn kind zit op school en er is 1 kind in de klas dat, hoe zal ik het netjes zeggen, niet zulk aardig gedrag vertoont. Schelden, kinderen in een hoek drukken en door blijven gaan terwijl het bewuste kind aangeeft dat het niet wil. Het is zelfs zo erg dat een van de klasgenootjes hierdoor thuis zit ( er is meer gebeurd hoor, maar dat is niet aan mij om over te schrijven) Het taalgebruik is om met je oren te klapperen, mijn kind werd voor k*tkind uitgemaakt. Andere kinderen voor rotkinderen en dit bewuste kindje doet dit dus bij heel veel verschillende kindjes. Ik vind dat dus wel pesten en heb bij de juffen aangegeven dat mijn kind gepest wordt. Want plagen kun je dit zeker niet noemen en pestgedrag vind ik eigenlijk niet sterk genoeg.
Ik vind dat pesten Kyra73! Ben zelf ook veel en lang gepest, van groep 1 t/m 8 basisschool. Bij zwemles onderduwen, dreigen je te vermoorden (serieus!), hoofd tegen stenen muur aan duwen (hard!), elke pauze tegen benen schoppen, haren trekken, dreigen met inbreken, uitlachen, kleding kapot trekken.... enz enz enz. Nee wat mij betreft mag ik geluk hebben dat ik nog leef. Heb vaak er zelf een eind aan willen maken.
Systematisch steeds dezelfde persoon verdriet doen met assistentie van andere kinderen. Wij werken nu met kiva. Ik heb al twee pestgevallen opgelost zonder te straffen.
Kyra, het gedrag dat jij beschrijft vind ik heel ernstig. Ik zou dat 'grensoverschrijdend gedrag' noemen. Ik weet niet wat de gevoelswaarde van andere mensen is bij die term. Het is een beetje jargon, denk ik. Bij onze school gebruiken we dit woord als een kind gedrag vertoont dat voor anderen echt bedreigend is en zorgt dat ze zich minder veilig voelen. Bij ons hangt daar dus best een zware lading aan. Pesten is trouwens ook grensoverschrijdend gedrag, maar niet al het grensoverschrijdend gedrag is ook pesten. (Een hond is een dier maar niet elk dier is een hond.) Ik kan op basis van jouw beschrijving niet heel duidelijk zeggen of ik dat pesten vind. Ik neig nu naar 'geen pesten' omdat het bij pesten zo is dat één bepaalde persoon (of soms een groepje van twee of drie kinderen) steeds de dupe is. En vaak ook een beetje geïsoleerd wordt van andere kinderen, zodat ze echt het gevoel hebben alleen de staan. Dat leidt ik uit jouw post niet af. Dit is denk ik een kind met behoorlijke gedragsproblemen. Overigens is dat niet minder 'erg' dan pesten hoor. De klasgenootjes voelen zich minder veilig hierdoor en dat is heel kwalijk. Maar het vraagt wel een andere aanpak dan pesten, dus daarom kun je het beter niet zo noemen.
Daar ben ik het niet mee eens. Dit is dus vaak ook bij mij gebeurd: dan was het weer de een die een rotopmerking maakte, dan weer een ander die een duw gaf en dan weer een ander die me ging uitlachen en weer een ander die begon uit te schelden. Ik ben in mijn beleving zeker gepest en dit werd door mijn behandelaars zeker ook zo gezien... Zou ik het dan niet zo mogen noemen omdat het niet één persoon was die mij stelselmatig psychologisch mishandelde? En mijn moeder ging dan ook wel eens wanhopig naar school als ik weer heel verdrietig thuiskwam maar dan was het standaard antwoord dat ze aan "één incident" niks kunnen doen... Nou VOOR MIJ waren het wel duizenden incidenten, maar dat krijg je wanneer ze elkaar afwisselen. Ik vind dus dat ze hier wel iets aan moeten doen, voor pesters (en hun ouders) geen genade. 1 keer een rotopmerking is 1 rotopmerking teveel en 1 keer een duw is 1 duw teveel. Net alsof het niet erg is als het niet stelselmatig is... Dan kan je ook wel zeggen dat 1 moord plegen niet erg is maar het pas erg is wanneer iemand seriemoordenaar wordt.
In mijn optiek is pesten dat een groep kinderen continue hetzelfde kind uitschelden. Dus iedere dag tegen het betreffende kind zeggen je bent een dikzak,je bent lelijk,je ziet er niet uit etc etc. Pesten vind ik ook dat een kind door een groep wordt buitengesloten.Dit laatste vind ik ook heel erg. Zelf ben ik vroeger ook weleens voor dikzak uitgescholden maar ik schold gewoon terug of gaf ze een trap voor hun schenen en daarmee was het gelijk klaar. Op de een of andere manier waren ze toch huiverig voor me.Ik had 2 grote broers,een boom van een vader en ook nogeens een grote duitse herdershond. Ik heb het gelukkig nooit als pesten ervaren want ik was zeker genoeg van mezelf om de vervelende kinderen te pakken op hun eigen zwakke plekken.
Bij leerlingen maak ik er een soort trappetje van. Eerst heb je gewoon, gezellig gedrag. Dit vind iedereen leuk. Dit kan niet verkeerd opgevat worden. De tweede stap is plagen. Dat is waarschijnlijk niet slecht bedoeld, degene die het doet vindt het leuk, maar degene tegen wie het wordt gedaan, niet altijd. Je weet niet van te voren of een ander het leuk vindt. De scheiding met de derde stap kan vaag zijn, de derde stap is pesten. Dit is van de dader uit niet aardig of leuk bedoeld, degene die wordt gepest vindt het niet leuk. Daarboven is er nog een vierde mogelijk, treiteren. Dit is voortdurend niet-leuk, ronduit lelijk gedrag wat ook echt alleen maar negatief kan worden opgevat. Ik laat leerlingen die het hebben over pesten, het gedrag in deze schaal indelen. Ook met vragen als: jij vindt het stap 3, zou het ook stap 2 kunnen zijn? Of 4? Ook in groepsgesprekken gebruik ik dit.
Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben zelf gepest, vanaf groep drie tot mijn allerlaatste schooldag. En voor mij hield dat in: uitgescholden, buitengesloten, geschopt, geslagen, opgesloten, spullen die werden afgepakt, weggegooid (inhoud van mijn schooltas bijvoorbeeld) of kapot gemaakt (fiets), leugens die over me verspreid werden, foto's met een gemeen onderschrift die online werden gezet. En dan onderweg naar huis werd ik door ze achtervolgd, probeerden ze me van mijn fiets te trappen. Ging ik met de bus? Dan kreeg ik dingen naar mijn hoofd gegooid. Zelfs op klassenuitjes, carnaval of gala lieten ze me nooit met rust. Ik was iedere dag doodsbang, ontzettend depressief tot op het punt dat ik echt gewoon dood wilde. En als ik er nu op terug kijk, is mijn hele karakter erdoor veranderd en heb ik het gevoel dat mijn jeugd is afgepakt. Ik denk dat dat inderdaad niet vergelijkbaar is met een keertje uitgescholden worden. (Al denk ik wel dat pesten vaak met één keertje begint). Maar omdat er zo snel met het woord pesten wordt gegooid, ben ik denk ik ook nooit echt serieus genomen. Het wordt best snel afgedaan als iets wat "iedereen weleens meemaakt", maar dat is dus niet zo. Dus ja, ik ben het helemaal eens met dit topic.
Ik ben vanaf de basisschool t/m de opleiding verpleegkundige (t/m mijn 20ste dus) gepest, elke dag weer opnieuw door steeds hetzelfde groepje mensen (wisselde wel per school welke mensen). Lichamelijk niks gedaan trouwens want lichamelijk wisten ze dat ik enorm sterk was voor een meisje, heb namelijk een paar keren flink van me afgeslagen toen iemand aan me kwam Maar mentaal was ik niet zo sterk en wisten ze me goed te raken door me dag in, dag uit compleet belachelijk te maken. Dat vind ik zeker wel pesten.
Ik denk dat juist het woord pesten bepaald gedrag niet goed dekt en dat sommige kinderen gewoon geterroriseerd worden. Bij plagen denk ik aan het incidenteel jennen van een kind bij pesten denk ik aan het continue sarren van een kind. Maar als een kind geslagen, geduwd en nog erger aangedaan wordt vind ik dat pestgedrag overschrijden. Een volwassene kan je soms jennen omdat ze snel op de kast zitten maar heb je niet de intentie om diegene pijn te doen en weet je dat diegene dat aankan. Maar als je iemand echt pest is de intentie om diegene gewoon pijn te doen. Maar een grens is voor mij toch wel het fysiek aanvallen van iemand (kind of volwassene) dat is iemand terorriseren en overschrijdt pestgedrag. Daarbij denk ik dat elk kind op een bepaald moment pestgedrag gaat vertonen (in meer of mimdere mate), je komt erachter dat je "de macht hebt" over een ander kind kan hebben. En juist op dat moment zal ingegrepen moeten worden. School kan daar vast wel aan bijdragen maar de echte taak ligt bij de ouders. Toen mijn moeder erachter kwam dat ik een meisje uitgescholden had heeft ze een stevig gesprek met mij gehad dat mijn gedrag niet acceptabel was. Toen mijn broer gepest werd (hij zat onder de blauwe plekken) en dat met de ouders van de pesters was de reactie van de ouders dat hun kind dat niet deed.
Dat iets stelselmatigs erbij hoort, ben ik het mee eens. maar wil er graag nog aan toevoegen dat voor mij de beleving van t slachtoffer de doorslag geeft. de ander kan het nog zo hard 'plagen' noemen. Maar als mijn dochter niet meer naar school zou willen, verdrietig is, neerslachtig is, etc etc dan gaat het de grens van plagen voorbij. Ookal zullen de 'plagers' niet doorhebben dat t pesten is geworden.
Mijn zoon is 2 weken geleden bij zijn keel gepakt (hij word nooit gepest waarschijnlijk gewoon een ruzie ) maar de school greep meteen in.. Bewuste kindje meteen 2 dagen geschorst ... Mijn zoon liet ook pest gedrag zien op school .. Hij zette andere kinderen aan om een kindje te pesten .. Het is meteen opgepakt door mij en school .. Hij doet het niet meer .. Ik heb hem gewoon streng duidelijk gemaakt dat hier niet gepest word ... Is alweer tijd geleden gelukkig ... Voor mij was dat vooral verrassend omdat het juist een verlegen jongen is.. Een jongen die snel over zich heen zou laten worden .. Gelukkig dat niet .. Maar ga ook de andere kant niet op .. Ik ben nooit gepest partner ook niet .. Maar toch altijd bang dat me oudste gepest ga worden (mist rechter handje ) maar ja wat is pesten ? Kee schelden nee denk het niet .. Al werd er in groep 3 al met het k woord gescholden hoorde ik toen.. Gelukkig niet door de mijne die was toen ziek.. Maar moeder zei dat .. Het was geen pesten maar wat is het dan? Pesten/plagen/ treiteren mag hier absoluut niet .. Van mijn zoon en keel was 1 incident en ik vond dat school het goed opgelost had ..