Verdorie.... wat een pokkezooi allemaal! Mag ik ook even komen spuien hier....? Op 15 december had ik een licht positieve test. Ondanks dat ik niet meer aan de pil was, en we nog 'niet echt' aan het proberen waren weer zwanger te worden (we hadden zo'n instelling van 'we zien wel wat er gebeurd') schrok ik wel. Ik was zwanger... Gezien mijn PPD na de bevalling van Vigo sloeg me de schrik eigenlijk best snel om het hart, maar ik probeerde zoveel mogelijk positief te zijn en te genieten. Al snel kreeg ik last van kwaaltjes en ik voelde me echt superzwanger! Heerlijk, elke dag meer en het begon steeds meer te bezinken en elke dag werd ik gelukkiger. Mijn vriend en ik waren stiekem al een beetje aan het fantaseren over namen, kleertjes, een nieuw kamertje voor Vigo... want de babykamer zou immers doorgaan naar de baby. En zo ineens... uit het niets word ik gisterenochtend wakker van een vreemd drukkend gevoel in mijn buik. Toen ik opstond voelde ik al wat lopen en op het matras en op de grond lagen flinke druppels bloed 's Middags de VK gebeld en die heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een inwendige echo. De eerste VK die me hielp kon niet echt wat zien. Ze vertelde dat ze weinig ervaring had met echo's in zo'n prille zwangerschap en wilde voor de zekerheid een GYN laten komen. Misschien zag hij wel iets dat zij over het hoofd had gezien. Ze vertelde nog wel dat we rekening moesten houden met het ergste, aangezien ik zo enorm hevig vloeide. De GYN moest van huis komen en was er met ongeveer 15 minuutjes. Hij keek ook nog eens, maar ook hij zag helemaal niks (meer). Hij vroeg of ik wel een positiefe test had gehad? Vond dat zo'n vreemde vraag? Ik heb het me toch niet allemaal verbeeld dacht ik nog? (foto test staat in album. Jullie mening?) Hij wou voor de zekerheid ook bloed laten prikken om een eventuele BBZ uit te sluiten. Daar schrok ik wel heel erg van... stel je voor... dadelijk heb ik dat? Gisteren dus bloed geprikt, dinsdag nog een keer en woensdag bellen voor de uitslag. Bah, wat voel ik me kloten! De zwangerschap begon eindelijk goed te voelen en dan zo ineens is alles in één klap weg :x Dit is gewoon niet te bevatten... Wéér een verkeerde zwangerschap... Voorlopig doen we het even rustig aan en zetten de zwangerschapswens even in de koelkast. Mijn vriend en ik hebben er even genoeg van. Liefs, een verdrietige Minya.
Wat naar zeg Heel veel sterkte. Ik hoop dat je hcg gedaald is en ook niet nog eens de ellende van een bbz erover heen krijgt. Het blijft sowieso een kl*tezooi! Knuffel
aah meisie toch.. vindt ik dit rot voor je! sterkte met het verwerken ervan, tis niet niks zeg! liefs Ghita..
Wat erg zeg ,hoop voor je dat je geen bbz krijgt , dit is al erg genoeg !heel veel sterkte , knuuffff m@RJON
Bedankt iedereen voor de lieve woorden... Het verdoofde gevoel dat ik had, begint nu langzaam maar zeker weg te zakken, en ik voel me eigenlijk elke dag nog meer klote. Het besef begint te komen... Elke keer als ik naar het toilet ga, die verdomde maandverbanden verschonen, zien hoe de wcpot vol met bloed ligt, doorlekken omdat er ineens meer bloed is... word er zo niet goed van! Ik heb geprobeerd me groot te houden, het dagelijks leven gaat door, maar ik ben bang dat het me niet lukt. Vigo kan me soms zo vragend aankijken, en eigenlijk word ik daar nog verdrietiger van. Flashbacks van zijn zwangerschap, bevalling en babyperiode... allemaal dingen die ik nu niet nog eens mee mag maken... Ik zie erg op tegen volgende week. Nog eens bloedprikken en de uitslag daar van. Ik hoop écht met heel mijn hart dat het geen BBZ is. Ik wil het lichamelijke gedeelte afsluiten.
Kan ik me heel goed voorstellen , kan er helaas over meepraten , ik heb in juni een bbz gehad en is operatief verwijderd , en dan duurt het lichamelijke herstel nog langer , en laten we het maar niet over het geestelijke stukje hebben maar daar weet je natuurlijk alles van .. Ik zie mijn 2 kleintjes wel als een afleiding en een geluk dat ik er al aan mag proeven hoe het is om een kleintje(s) te hebben , maakt het verdriet niet minder maar op de een of andere manier draaglijker , maar kan me voorstellen dat je daar nog niet aan denkt omdat het voor jullie nog zo pril is allemaal ! Heb je je eerste uitslag van hcg al binnen eigenlijk ? Dikke knuffel m@rjon
Wat lief dat je vraagt hoe het met me gaat Arielle! Het gaat redelijk. Probeer veel bezig te blijven zodat ik veel afgeleid ben. Overdag lukt dat redelijk. Alleen als ik 's avonds ik bed lig gaat het mis... Ik vloei gelukkig niet meer, en mijn HCG was al flink gedaald. Gelukkig geen BBZ dus. Het lichamelijke aspect kan ik nu gelukkig afsluiten, nu alleen het emotionele aspect nog.
Ja en dat is het moeilijkste Minyaweth ! Ik ken het in bed liggen en dan begint het te malen ... Wel fijn voor he dat het geen bbz was ! Knuffel en veel sterkte
ja dat is idd het moeilijkste, vind ik ook. Ik zat net twee weken voor je uit dus vandaar dat ik t vraag. Sterkte joh! ps...ik was trouwens beby2 op je andere draadje!