Ben nu 11 weken en een paar dagen zwanger maar ik vind er niets aan ! moet er ook bijzeggen dat we de zwangerschap niet gepland hebben en het dus nogal een schok was ! Hier thuis is er niets meer aan , we zijn pas 9 mei getrouwd en dus zouden we nog eingelijk op die bekende wolk moeten zitten maar niets is minder waar ! Door mijn hormoontjes kan ik praktisch niet vriendelijk blijven tegen mijn man hij daar integen is ook gestresst volgens de huisarts dus geageerd ook niet helemaal zoals ie anders zou doen , lekker gezellig dus hier in huis ! We wonen in een appartement met 2 slaapkamers dus 1 kamer moet babykamer worden ( is nu computerkamer / rommel kamer ) de hele indeling van onze woning moet nu worden omgegooid om de babykamer leeg te krijgen , jullie raden het al 1 grote mega ruzie levert dat op ! Meneer wil de pc in de woonkamer ik wil op die plek een kleine eethoek enz enz enz enz alleen maar ruzie dus Ik ben verder niet misselijk ofzo waardoor ik er zo van baal ( wel mega moe ) maar het zijn meer die kleine dingetjes ..........mega borsten gekregen waar ik niet op zit te wachten die ook mega zeer doen , geen zin in sex meer , mega moe , lekker ge iriteerd , last van me bekken gewoon alles bij elkaar dus . weet soms echt niet meer wat te doen ? maar het lucht wel ff op om dit lekker van me af te schrijven , sorry dat het zn lang verhaal is geworden makka
Nou, je MOET helemaal niet op een roze wolk zitten hoor. Het is alleen prettig als het wel zo zou zijn. Is het niet iets om even een time out te nemen? Er lekker even een weekje tussenuit te gaan samen? Of anders zelf een weekje lekker aan jezelf besteden, beetje shoppen, schoonheidsbehandeling zulk soort dingen. En laat die kinderkamer heel even rusten, dat kan over een paar maanden ook nog wel. Eventjes van die hoogste versnelling af zou ik zeggen. Sterkte!
Hee makka, Als ik het hier zo lees dan zijn de ergste klachten weg na 3 maanden, hopelijk krijgen je man en jij dan weer wat rust, omdat jij je wat lekkerder voelt. En inderdaad als je net getrouwd bent wil je dat wolkje natuurlijk graag vasthouden, en er geen donderwolk van maken! Een klein huisje is niet echt prettig als er plotseling gezinsuitbreiding komt, maar doe rustig aan, en kijk een beetje om jullie heen of er misschien ook een woning is die wat groter is. Ook als jullie kleintje er is zal hij/zij de eerste tijd nog niet gigantisch veel plaats nodig hebben, dus jullie hebben echt nog de tijd, dus neem die ook. Als je niet het idee meer hebt dat die gigantische druk op je ligt dan word je vanzelf ook een stuk minder kregelig! Maar 9 mei getrouwd... Dan was je dus al zwanger op je trouwdag! Is ook wel bijzonder als je erover nadenkt! Jullie kindje was er dus al bij op jullie grote dag! Nog even volhouden, dan zijn de ergste klachten voorbij! Groetjes, Svenja
ach meid ik denk dat je er gewoon nog even aan moet wennen. een niet geplande zwangerschap is gewoon een schok, het is toch niet niets. en dat je niet zo lief doet tegen je mannetje gaat ook wel weer over. laat het nog een tijdje bezinken waarschijnlijk ben je straks superblij als je hoort dat alles ok is met je baby. er komt een moment dat je er van gaat genieten heus en qua ruimte, ach ja daar wen je ook wel weer aan
Met 11 wkn zwangerschap is er ook niks aan.... Heel misschien heb je last van kwaaltjes maar je beleefd nog geen lusten. Op het moment dat je de kleine in jouw voelt en je man kan het ook voelen... op dat moment wordt het iets tastbaars, echt iets van jullie. En wat die kamer aangaat... lekker alles voorlopig even laten staan. Je MOET nu nog niets, hetzelfde geldt voor die wolk.. Je MOET niet op die wolk zitten, zat vriendinnen van mij zijn dolgelukkig met hun kindjes maar waren echt niet " in de wolken" met hun zwangerschap. En tja... voor zulk soort situaties is het forum weer erg handig... Kun je even je gal spuwen zonder daar op afgerekend te worden
Probeer rustig aan te doen. Ga inderdaad leuke dingen doen. Misschien een mini vakantie ofzo? Niet iedereen zit op een roze wolk hoor. Ik ben zelf ook niet zo'n fan van zwanger zijn. Wel is het straks geweldig als je je kindje voelt maar reken er niet op dat je dan wel op de roze wolk zit (spreek uit ervaring). Zelf na de bevalling kan het zo zijn dat je er niet op zit. Komt allemaal vanzelf wel! Ik ben nu helemaal gek op ons meisje en nu weer met mijn zwangerschap en straks het 2e kindje. Sterkte! Groetjes, Dora
Jeetje wat vervelend zeg voor jullie. Ik kan me wel voorstellen dat je ervan baalt. Helemaal irritant is als de mensen om je heen zeggen dit moet de gelukkigste tijd van je leven zijn, geniet er maar lekker van. Moet wel toegeven dat ik de eerste 7 maanden feiloos ben doorgekomen maar vanaf toen is het ook berg af gegaan. Opeens moest ik thuis zitten mocht niet meer werken, is mijn geduld heel erg veel minder geworden en erger ik me aan alles wat me tegenmoet komt. Op dit moment zit er ergens bij ons in de flat een hond te blaffen al vanaf vanmorgen 5 uur en nog ff en ik gooi dat beest persoonlijk van 3 hoog. De dagen duren te lang de nachten maak ik helemaal mee en vorige week zat ik bij de vk bijna tegen een zwangerschapsvergifitiging aan. Moet dadelijk weer op controle dus we horen het wel. Ik ken je gevoel wel al is het veel vervelender dat het bij jouw in het begin van je zwangerschap is en niet op het laatst. Sterkte en succes ermee. liefs nance158
Kop op, met 11 weken is er ook nog niet zoveel aan. En eigenlijk zitten wij in exact hetzelfde schuitje, op het trouwverhaal na. Ook ik ben ongepland zwanger geraakt, woonde nog maar kort samen, en heb oktober vorig jaar een heerlijk huisje gekocht met het vooruitzicht hier de 1e jaren nog een lekker leventje te kunnen leiden. Plotseling moeten wij het hele huis op zijn kop gooien, om te zorgen dat de babykamer straks netjes ingericht kan worden. De rotzooi die we ineens nergens meer kwijt kunnen, de berging die al overal is van de spullen die we noodgedwongen uit huis hebben moeten halen. Om dan nog maar niet te spreken over de heftige bekkeninstabileit, chronische hyperventilatie, huilen op commando, lachen om niets, stemmingswisselingen, vermoeidheid, borsten die van cup 70C naar 70E en groter zijn gegroeid, mijn geslonken kledingkasten gevuld met hippe (sexy) trainingsbroeken, opkruipende shirtjes door de GROTER groeiende buik, het eeuwige geouwehoer over seks, mijn complete a-seksualiteit aan het begin van de zwangerschap, onvoorspelbare vreetbuien, de stress, de spanning, het gelul van de ziektewet over reïntegreren terwijl ik zwanger ben, de fruitsapjes, de foliumzuur, het niet mogen eten van mijn favoriete lekkernijen, de ruzies met mijn vriend, ons wederzijdse ongeduld, de verdomde buikkrampen, druppelende tepels, pijnlijke borsten, de teringzooi in huis, blaasontstekingen, de kamerplanten die van mijn stemmingswisselingen acuut dood neer vallen omdat ik te moe ben om een gieter te vullen en ze van water te voorzien.... Dat zwanger zijn is op sommige momenten rampzalig! Inmiddels voel ik de kleine steeds harder schoppen, voel ik me vele malen beter en heb ik besloten gewoon maar weer eens wat dingen te gaan ondernemen: Mezelf weer eens goed te verzorgen, en de wereld weer eens met een lach tegemoet te zien. Inmiddels klim ik via de kleine sterretjes die een zwangerschap ook reik blijkt te zijn, naar mijn roze/blauwe wolkje met dromerige verbazingen over hoe mijn kleintje er toch uit zal komen te zien. Zal het een knap kindje zijn? Zou het haar hebben bij de geboorte? Wat voor kleur haar en ogen zou het krijgen? Wat zal het karakter van mijn kindje worden? Een jongetje of misschien toch een meisje? Zou ik over een paar jaar langs de zijlaan staan om het aan te moedigen met voetballen, volleybal zoals zijn papa doet, of zal het toch in mijn voetsporen treden en over 2 jaar voor het eerst op een shetlandpony'tje hobbelen? Hoe zal ik het later gaan vinden als de 1e vriendjes en/of vriendinnetjes mee naar huis worden genomen? Waar zullen we het eerste naartoe op vakantie gaan? Wat worden zijn of haar lievelingsdieren/kleuren/eten... Wat voor leven zal het gaan leiden? Duizenden vragen... Maar steeds weer rijst in het algemeen de vraag: Hoe zal het zijn...? Wie is het...? Juist het onvoorspelbare, het niet weten wat je kunt verwachten vind ik op dit moment zo leuk. Alsof ik een groot cadeautje krijg, in een mooi pakpapiertje waar ik steeds enthousiaster als een klein kind naar sta te kijken omdat ik zoooo graag wil weten wat er in zit. Alsof ik watertandend naar een stukje taart sta te kijken, terwijl me op het hart is gedrukt er niet van te snoepen. Het is gruwelijk irritant, maar ergens toch ook steeds en steeds leuker. Laat het kamertje voorlopig maar even op zijn beloop, richt je nog eventjes op je eigen leventje en op het leven van jou en je man. Geniet van de tijd die jullie samen hebben, en voor je het weet bereik je het moment dat je een 1e beweging voelt, dat je gezondheid er weer wat op vooruit gaat... En wordt de nieuwgierigheid en enthousiasme vanzelf wel geprikkeld. Dan ontstaat vanzelf wel de zin om eens lekker naar kamertjes en babyspulletjes te kijken, en alles tastbaarder te maken. Maak je daar maar niet te druk over! Je hebt nog genoeg tijd om je rustig voor te bereiden op het moederschap! Wat ik zelf heb gemerkt is dat ik gevoelsmatig net wat langer de tijd nodig heb om me voor te bereiden, juist omdat het zo ongepland was. Andere maken de bewuste keuze te stoppen met anticonceptie, en hopen snel zwanger te zijn... Bij een ongeplande zwangerschap komt het toch altijd wat rauwer op zijn dak vallen heb ik het idee. Succes en sterkte meis!
Ff lekker de boel de boel laten en die kamer komt wel...ooit Je bent niet voor niets 9 maanden zwanger. Dat zijn 9 maanden waarin je baby zich kan ontwikkelen....EN 9 maanden waarin jullie je als ouder kunnen ontwikkelen. Ga leuke dingen doen...samen of even apart als t ff bonje is. Koop het boek van kluun: "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" voor je mannetje...EN lees hem zelf ook. Hebben jullie wat te lachen (geloof me het is een top boek voor mannen die hun vrouw even niet begrijpen tijdens de zwangerschap...grappig geschreven met de nodige dozis sarcasme en tussen de regels door erg informatief) Gewoon even rustig wennen aan t feit dat je zwanger bent...verder hoef je nog helemaal niks hoor de komende weken...naja buiten je normale bezigheden en uitkijken met eten enzo. Komt allemaal goed...zeker als je uit t eerste trimester bent. Want dan gaan die klachten ook anders worden (doorgaans). Enneuh, gefeliciteerd!
Ik heb ook niet op een roze wolk gezeten hoor tijdens de zwangerschap. Met elf weken voel je ook nog niets. Pas als je je beebje kan voelen bewegen, schoppen, hikken noem maar op, dat word veel leuker! En die kwaaltjes... Die kunnen ook zo weer weg gaan, of blijven idd Ben ook niet super aardig tegen mijn vriend geweest, die moest het steeds weer aanhoren als hij thuis kwam (ook zielig).. En idd, ga anders een weekendje weg, geen zorgen aan jullie hoofd, gewoon even lekker genieten. Sterkte hoor!
hey, ik kan je mss een leuke tip geven ivm de kinderkamer en de problemen qua opruimen enzo. wijzelf zitten ook op een apartement met 2 slaapkamers. 1 van de slaapkamers dient nu nog als computerkamer (niet alleen dit maar mijn vriend heeft een eigen bedrijf in pc's en heeft dus al zijn spullen hier opgeslagen) nu verhuist dit allemaal naar de garage. een leuke compromis was dat hij een laptop kreeg. deze staat nu gewoon op de eettafel. je klapt hem dicht en je ziet er niks van. het scheelt een hoop ruimte! en je ventje zal ook wel blij zijn met deze deal. mocht je dit een leuk idee vinden dan kan ik je wel de naam van onze website doormailen (aangezien reclame maken denk ik niet mag hier?)
Het is een heel bijzondere tijd, jammer als deze aan zomaar aan je voorbij zou gaan. Probeer er relaxed in te staan, er komen nog veeeeel meer zaken op je af waar je geen grip op hebt (zie andere reacties) en laat 't maar gewoon over je heen komen. Je kunt er maar beter het beste van maken! Zie het als een achtbaan waar je bent ingestapt en niet meer uit kan. 1 groot avontuur met pieken én dalen!
Ik kan je zeggen mijn zus was een secreet 1e klas bij de zwangerschappen aan het begin. maar na 3 of 4 maanden werd ze weer dezelfde zachte zus als dat ze altijd is.
Hier ook laptop ! Wij hadden pc met tafel in woonkamer, nou wat een ruimte hebben wij nu ja, heerlijk!
Dat is inderdaad heel juist verwoord voor al het eerste gedeelte presies zoals ik me voel soms . Gelukkig gaat het nu al weer een dag of 3 gewoon lekker tussen mij en me mannetje ! Ook zijn we er nu over uit hoe we het huis gaan indelen , hebben allebei water bij de wijn gedaan en van het weekend gaan we kijken of het wat is als de meubels e.d. zo staan . Het alles even de boel laten zoals me vaak is aangeraden zit er helaas niet in op dit moment omdat mijn man het vanaf volgende maand tot aanhet einde van het jaar zo druk gaat krijgen op zijn werk dat ik er dan ook niet mee aan wil komen dat er een nieuwe vloer gelegd moet worden enz enz enz . Hij werkt in de beveiliging en dus veelal 's avonds en 's nachts en dagen van 12 , 13 of soms 14 uur dus eingelijk is dit de meest gunstige tijd om het huis aan te pakken . Denk dat het dit komende weekend nog even doorzetten word ( we hebben wel genoeg hulp dus ruzie maken zullen we niet doen met andere erbij hihihi) maar dan kunnen we ook rusitg aan gaan doen en meer tijd voor ons zelf nemen ! dank jullie wel voor jullie adviezen en bemoedigende woorden heeft me zeer zeker goed gedaan en aan het denken gezet THX !