Gistermiddag om 15:30 echo in het ziekenhuis. De hoop die we hadden gekregen werd in 1x weggeveegd. De gyn zoomt in op mijn eileider en daar zat ons wondertje, ik vraag nog moet ik nu blijven, ja is het antwoord. Perplext kleed ik mij aan en lopen we naar zijn spreekkamer. Bij binnenkomst heeft hij mij al aangemeld voor een ok en is op zoek naar een bedje voor mij. Om 15:45 zit ik voor het bloedprikken en om 16:00 zit ik na intake op mijn bedje vol met tranen en verdriet. Sierraden gaan af en manlief gaat om 16:30 gauw naar huis om spullen te halen. Daar zit ik dan vol ongeloof en alles gaat langs mij heen. Tranen biggelen over mijn wangen. 17:00 is manlief terug, samen hebben we verdriet en wachten we op het bericht dat ik naar beneden ga. Een uur later vraag ik manlief om te vragen hoe lang het nog gaat duren, 18:10 is het dan, hij komt terug met het antwoord "nu". 18:15 word ik in mijn bedje naar beneden gebracht en wachten we samen. Ons kindje krijgt de naam Noah*, manlief neemt afscheid van onze Noah*. Tranen rollen in overvloed, ik word opgehaald en neem afscheid. In de ok krijg ik het infuus en word ik klaar gemaakt voor de operatie. Ik leg mijn andere hand op mijn buik, wetende dat dit de laatste keer is dat jij er nog bent. Lieve Noah* ik hou van je en zal je missen. En zo val ik in de narcose... Noah* 17-02-2012 gemaakt uit liefde en met liefde ons ontgaan. Na een zwangerschap van 7 wkn hebben wij afscheid moeten nemen vanwege een bbz. Nu een kindje en eileider kwijt en een slechte eileider over. Verdriet van onze Noah* en verdriet of we nog een kindje kunnen krijgen.
meis wat erg voor jullie zeg heel veel sterkte voor jullie in deze moeilijketijd en erna. en wat een mooie naam hebben jullie het kindje gegeven.
Wat een heftige gebeurtenis, zo mooi kort, krachtig en emotioneel omschreven... Ik zit met tranen in mijn ogen. Heel veel sterkte met het verwerken van dit onverwachte verlies van jullie zo gewenste kindje.