Dat zat ik later ook nog te denken. Want de straf die ze nu heeft is allesbehalve leuk, maar eigenlijk komt ze er dan nog makkelijk mee weg als ze geen confrontatie heeft met degene die ze gepest heeft. (Tenzij degene dat niet wil, dat kan natuurlijk ook)
Ik dacht ook aan het laten zien van de documentaire, maar vind de straf van de essay ook goed. Doel is dat ze nadenkt over wat ze heeft gedaan en wat de gevolgen zijn. Excuses aanbieden is heel lastig voor de pesters, maar wel belangrijk ook voor de verwerking van degene die gepest wordt. Dat zou voor mij ook zeker onderdeel van de straf zijn.
Ik denk dat een confrontatie erg moeilijk is. Dan zien ze het effect van het pesten. En kunnen ze zich verplaatsen in een ander. Een essay schrijven is natuurlijk om in te verdiepen, maar dan kunnen ze zich nog verschuilen achter een scherm en is in feite makkelijker natuurlijk.
Toen ik nog les gaf op het VO had ik ook zo’n straf voor wanneer er gescholden werd met ziektes. Ik had geen maximum aan het aantal pagina’s, er moest wel duidelijk staan wat het woord betekende. En als het ingeleverd werd mochten ze ook nog aan mij uitleggen wat ze geschreven hadden. Werkte echt prima.
Ik heb de docu gezien. Jezus, wat confronterend en verdrietig . M'n dochter haar Nederlands is helaas niet goed genoeg om het echt te kunnen volgen, anders zou ik het wel durven laten zien. Maar ik heb haar wel sites laten zien over gevolgen van pesten en vertelt dat sommige kinderen zo depressief kunnen worden van systematisch aangevallen worden dat ze niet meer willen leven en daar was ze duidelijk van slag door. Op deze leeftijd denken kinderen daar denk ik gewoon niet over na. Ze zijn alleen maar bezig met het moment en hun sociale positie in de groep en niet met de ander. Maar goed, het opstel is inmiddels bijna af en m'n dochter heeft er echt goed over nagedacht! Ik denk wel dat het effect heeft, hopelijk ook op de langere termijn.
Ik zou haar nog geen pestkop noemen (althans in mijn ogen is iemand een pestkop, die in veel sitiaties pest), omdat ik het gevoel heb dat ze nu wel de fout in is gegaan maar dit de eerste (en hopelijk laatste!) keer was. Wat betreft de manier van het pesten, het ging vooral om buitensluiten, lage opmerkingen, uitlachen en achter de rug om praten. Niks fysieks, maar wel venijnig.
Ja, ik heb zeker het gevoel dat ze ervan geleerd heeft! Zoals ik eerder zei was het me duidelijk dat ze nooit verder dacht dan het moment zelf en niet stil stond bij de gevoelens van het meisje. Vooral de verhalen van tieners die depressief werden of zelfs zelfmoord plegen hebben haar heel erg geraakt. In onze extended familie heeft iemand niet zolang geleden zelfmoord gepleegd. Dus het idee dat iemand z'n leven zo kan haten dat ze er een einde aan willen maken, dat is voor haar iets dat ook in haar wereld bestaat en maakt heel erg indruk. Ik ben nu met haar bezig met hoe ze ermee kan omgaan als ze het idee heeft dat er groepsdruk is om te pesten en wat ze tegen de andere kinderen kan zeggen. Ik ben er 100% van overtuigd dat haar hart op de goede plek zit en ze een ander kind geen pijn meer wil doen. Nu moet ze nog de social skills ontwikkelen om beter met dit soort situaties om te gaan en niet alleen niet meer mee te pesten, maar hopelijk ook de angel eruit te halen als ze haar vriendinnen ziet pesten. .