Hallo allemaal, Vandaag had ik weer eens een ingewikkelde situatie mbt het niet hebben van kinderen. Wij hebben nog bijna niemand verteld dat we zwanger willen worden en al helemaal nu het allemaal niet zo gemakkelijk blijkt is het een moeilijk onderwerp. Ik kom zo vaak in lastige vragen en gesprekken terecht waar ik me (nu het emotioneel steeds zwaarder wordt) steeds moeilijker uit weet te redden. Vandaag op een werkbespreking eerst uitgebreid verslag gekregen van een collega die net oma is en een andere collega die net tante is. De plastische omschrijving van de gevoelens als ze de eerste keer de baby vasthielden en hoe heerlijk ze ruiken is al niet echt gemakkelijk, maar als daarna in de volle aandacht van iedereen wordt gevraagd of wij nog geen kinderen willen is dat verschrikkelijk. Ik heb onze situatie momenteel alleen verteld aan een stel hele goede vrienden en mijn zusje, maar verder weet nog niemand ervan, dus instorten op m'n werk en open kaart spelen daar is geen optie. Dus maar weer dapper aan de slag gegaan met afleiden, vaag doen en het onderwerp zien te veranderen. Aardig gelukt, al zeg ik het zelf, maar het maakt dat ik me de rest van de dag ellendig en heel kwetsbaar voel. Wat is het toch een rot-situatie, hè? Fijn dat ik hier wel lekker mijn hart kan luchten en dat jullie ook nog eens snappen hoe dit voelt. Hoe open zijn jullie over jullie situaties naar iedereen? groetjes, Klaasje
mijn beste vrienden weten het, ook niet allemaal trouwens, wij waren zo stom omdat we er zo vol van waren aan iedereen te vertellen toen ik stopte met de pil ( dit hadden we gewoon niet verwacht, het was en is onze droom) dus mensen weten wel iets, ik doe er luchtig over maar voel me soms een hele middag rot. heel herkenbaar. ik wil er ook niet over liegen weet je, maar soms moet ik wel, veel liefs jo
wij zijn ook open naar iedereen, soms te open denk ik. Maar sinds we in de mmm zitten, kunnen we het zo ie zo moeilijker verzwijgen, met al die ziekenhuis bezoekjes! Het is en blijft moeilijk om vrolijk te reageren op goed bedoelde opmerkingen. de meesten in onze omgeving letten daar wel op, maar toch moet ik nog steeds aanhoren dat een vakantie ons goed zou doen en dat we nog steeds aan het oefenen zijn, of dat ik mn vriend eens moet verassen met een warm bad en kaarslicht. alsof je daar zwanger van wordt!
precies, liegen voelt zo rot. Maar in sommige situaties moet je wel, meestal blijf ik een beetje vaag en tegenwoordig anticipeer ik al op zo'n situatie door als het onderwerp op kinderen komt, ik "even" wegloop om iets te pakken of naar de wc te gaan of al een andere wending aan het gesprek te geven voor het echt concrete vragentijd wordt. Wat ik me wel afvraag... Zouden de mensen die zo makkelijk vragen waar de kinderen blijven geen enkel vermoeden hebben dat het weleens wat gecompliceerder zou kunnen liggen als wel of niet willen? Ik heb nooit zo bot mensen het vuur aan de schenen gelegd over dit onderwerp, ook niet toen wij nog helemaal geen kinderwens hadden. Ik had toch altijd wel in m'n achterhoofd dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is en het dus weleens heel gevoelig zou kunnen liggen. Inmiddels is toch wel algemeen bekend dat het voor veel stellen problematisch is?
Hoi Klaasje, Wij hebben hebben, door dit soort ongemakkelijke situaties, vrijwel meteen besloten open te zijn. Dit is ons echt heel goed bevallen (al zijn sommige opmerkingen dan extra pijnlijk).... Je zult samen met je partner de keus moeten maken over het open zijn of niet.... Dit kan erg moeilijk zijn. De vragen naar je kinderwens blijven moeilijk! Heel veel succes met het handelen van deze situatie...naarmate je verder in het proces komt zal je je weg waarschijnlijk wat beter weten te vinden. Elmo
wij zijn ook direct heel open geweest over de behandelingen, dat voorkomt vervelende situaties waar jeje eigenlijk niet echt uit kunt redden.
bijna iedereen wist dat ik was gestopt met de pil,dus dan komen de reacties van waneer je nou zwanger bent vaak,wij hebben in het begin van de mm het voor onszelf gehouden,omdat we eerst wouden weten wat er aan de hand is ect. nu weten we dat inmiddels en bijna iedereen weet ook dat we dus nu voor ICSI gaan. ben erg blij mijn besluit om open te zijn,lucht toch wel wat op, en ja sommige mensen kunnen het helaas niet laten die botte opmerkingen. @natasja ik zie dat je nog 20 dagen moet spannend! ik let altijd even op je banner
Dat vind ik ook een hele goeie. Wij wilde het aanvankelijk niet vertellen en mensen verrassen met het nieuws van een kleintje op komst maar na mijn 2e miskraam hebben we toch besloten om open kaart te spelen. Wat was dat een ontzettende opluchting. Je krijgt dan ook wel weer andersoortige moeilijke situaties (mensen die heel luchtig doen over de mogelijkheden van de mmm of opmerkingen over je leeftijd en dat je nog tijd zat hebt etc.) maar gewoon het feit dat ik niet elke keer hoefde te verbergen dat het af en toe moeizaam was, was echt een verrijking en ook veel meer dan ik ooit had durven dromen.
Wij hebben ook vrij snel open kaart gespeeld, niet iedereen hoor, maar wel bij veel mensen met wie je veel te maken hebt. Het scheelt zo veel als mensen weten waarom je niet altijd bij de les bent en een klein beetje rekening houden met je gevoelens. Succes!
hoi klaasje, ik weet precies hoe je je voelt op het moment. echt moeilijk he' bij ons weet de familie het ook niet alleen 2 vrienden en m'n werkgeefster. ik zit nu vlak voor onze 1e ivf poging, en zit dus nu ook met allerlei afspraken in m'n maag voor de pasen en verjaardagen rond die tijd. en emotioneel wordt het idd steeds zwaarder. ik heb me voor genomen om m'n mond te houden tot ik niet meer anders kan. dus elke keer als het moeilijk wordt bekijk ik of ik het aan kan om weer te liegen. zo blijf je mss een beetje sterk elke keer. succes iig geval, en hier begrijpt iedereen je dat is zo fijn. x lisa.
Hoi Klaasje, In onze omgeving weet eigenlijk iedereen het (ook op mijn werk) en ik vind dat erg prettig dat ik niet elke keer smoesjes hoef te bedenken. Voel ik me een dag rot en wil ik janken dan kan dat gewoon ook op mijn werk. Ik krijg heel veel begrip van de mensen die het weten...tja en lomperikken heb je altijd. Dat doet pijn heel veel pijn....ik probeer dan maar te denken die mensen weten helaas niet beter en probeer daar boven te staan. Sterkte meid!
Wij zijn misschien niet zo'n goed voorbeeld. Ik kwam op mijn 33e mijn echtgenoot tegen en toen gingen we twee keer per jaar op vakantie. Trouwden toen we een huis gingen kopen en zaten allebei in de curcussen en opleidingen. Hadden het nooit over kinderen en gingen met vrienden op stap of naar feesten. Het was dus een hele verassing toen ik mijn moeder vroeg of ze me bij de 2e hormoonbehandeling wilde helpen met prikken (= gediplomeerd). Zij dacht dat wij bewust kinderloos zouden blijven. Ook op mijn werk viel het kwartje niet direct en zo kon ik regelmatig een bezoekje aan het ziekenhuis bregen. Uiteindelijk wisten veel collega's wel waarom.
Wij hebben open kaart gespeeld toen ik net met de pil gestopt was, mede ook vanwege ons eigen enthousiasme. Nooit rekening ermee gehouden dat het wel eens lang zou kunnen gaan duren laat staan dat er problemen zouden kunnen ontstaan. 11 Maanden en een slecht zaadresultaat later spelen we ook hier open kaart over. Ook dan heb je mensen die dom en bot reageren en hoe pijnlijk het ook is, aan de andere kant zijn dat de mensen die het in mijn ogen niet waard zijn om me over te ergeren. Aan de andere kant als mensen niet weten wat er speelt kunnen ze vaak ook geen rekening met je houden. Iedereen gaat er gewoon vanuit dat je kinderen wilt en dat dit dus gewoon lukt.
Op het werk en bij ouders en zusje hebben we openkaart gespeeld! In het begin vonden mensen het toch nog wat taboe om er over te praten maar juist doordat ik er nu open over praat vinden mensen het minder eng en is er juist veel steun. Mijn man praat er niet over ook niet met zijn familie. Dat is zijn gevoel en dat respecteer ik. Samen praten we er wel over!
Hallo, Sinds ik een nieuwe baan heb (juli 2007) heb ik het ook snel verteld. Op mijn vorige werk had ik het niet verteld, en ik werd helemaal ongelukkig van het liegen. Op een gegeven moment had ik enorm last van mijn maag en daarna heb ik iedere keer gezegd dat ik naar het ziekenhuis moest voor mijn maag. Ze dachten op een gegeven echt dat ik een maagzweer had geloof ik (en dat dacht ik zelf ook wel eens, al die stress!) Sinds ik het verteld heb, krijg ik wel veel minder stomme opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd in ieder geval. Alleen vanavond nog: zitten we met collega's te eten, zegt er eentje ineens, ja ik ga echt geen kinderen nemen tot ik getrouwd ben hoor. En het irritante is, dat soort mensen krijgt ook gelijk kinderen als ze wel beginnen. Maar goed, bottomline: ik merk dat het makkelijker is om het wel te zeggen, dan blijken ineens veel meer mensen met dezelfde problemen te zitten.
Wij zijn net begonnen in de MMM, Drie van mijn beste vriendinnen weten het. Een ervan heeft zelf ook een kinderwens en gaat ook een moeilijke tijd door. En begrijpt mij heel goed. Een ander is meer bezig met trouwen en nog lang niet met kinderen en zij denkt er wel makkelijker over. Dan krijg ik van die goedbedoelde adviezen dat ik er niet teveel mee bezig moet zijn. De derde die het weet is kraamverzorgster geweest en met haar kan ik er wel goed over praten maar ook zij wil nog lang geen kinderen dus het gevoel is er niet. Ook weet mijn zus ervan en ik vind het fijn dat ik er met haar over kan praten maar zij heeft zelf een zoontje en wil binnenkort een tweede en raakt heel makkelijk zwanger. Laatst waren er vrienden van mijn man bij ons en we raakten in gesprek en zij zaten ook in de MMM en waren ongeveer net zo lang bezig als ons. Wat een verademing was dat. We hebben er echt een groot deel van de avond lekker over zitten kletsen. Wederzijds begrip..heerlijk. Verder weet in de familie niemand het en wij krijgen ook steeds meer opmerkingen wat ik heel moeilijk vind. Ik zeg dan maar dat ik er nog niet aan toe ben en kinderen later wel komen... Overigens kennissen van ons hebben twee (al bijna volwassen) kinderen met behulp van de MMM en ook zij vragen er regelmatig naar. Dan zou je denken dat zij wel beter weten maar niet dus. Wij krijgen in mei het behandelplan te horen en afhankelijk daarvan gaan we het wel of niet aan familie vertellen. Sterkte allemaal meiden... Liefs Zora