Hai allemaal, Graag zou ik jullie mening willen horen. Ik besef me dat er reacties zullen komen met dat ik mijn/ons gevoel moet volgen, maar toch zou ik graag eerlijk jullie advies willen horen. Al een paar jaar hebben ik (29) en mijn vriend een kinderwens. Steeds stelden wij deze uit, omdat ik steeds een jaarcontract kreeg en vanwege reorganisaties na een jaar weer kon vertrekken. Nu ben ik begin dit jaar bij een nieuwe werkgever begonnen. Na een paar maanden ging ik naar een andere werkgever, omdat ik dacht mijn droombaan te hebben gevonden. Niet dus...totaal verkeerd ingeschat. Ik kon weer terug naar mijn werkgever waar ik in februari dit jaar begonnen ben. Fijn dat ze mij weer terug willen hebben! (jaarcontract). Nu zijn mijn vriend en ik al aardig zo ver dat we zeggen en denken: we laten onze wens niet meer afhangen van mijn werk en van eventuele zekerheid, we gaan er gewoon voor. Maar ja, stel dat ik al heel snel zwanger wordt. Dan moet ik dit al binnen een paar maanden vertellen tegen mijn werkgever. Dat knaagt wel, want dat vind ik eigenlijk oneerlijk. Zo van: dankjewel dat jullie mij weer terug willen, maar ik ben nu zwanger! Pff wat moeten ze dan wel niet denken...
Een paar geleden was ik ook net ergens gestart en bleek ik kort nadien zwanger te zijn. Mijn werkgever was blij voor me en ik heb zo lang gewerkt als ik kon. (Was ook een tijdelijk contract) Ik denk dat als je een kinderwens hebt dit niet volledig van je werk mag laten afhangen, ook al is het financiële ook belangrijk. Ik werk in het onderwijs dus elk jaar met jaarcontract tot ik zekerheid krijg. Wij hebben ons daar niet door laten tegenhouden. Maar je moet voor jezelf uitmaken wat het belangrijkste is.
Ik kan me je dilemma wel voorstellen. Ik heb dit ook gevoeld. Bij mijn eerste zwangerschap had ik net een vast contract. Nu ben ik weer zwanger en heb net een (tijdelijke) nieuwe functie intern. Nu kan ik het beter relativeren dan 5 jaar geleden. Het dilemma waar je nu tegenaan loopt heeft te maken met werk. Het zwanger zijn betreft je leven, daar is werk altijd ondergeschikt aan. Alle managers die over werkdingen beginnen als een zwangerschap wordt aangekondigd, moeten daar even een herinnering aan krijgen.
Bedankt voor jullie reacties. Ja, het is echt lastig. Mijn verstand roept: niet doen, daar zullen ze niet blij mee zijn! En dan word je zwanger op straat gezet! Mijn hart gilt: oo na 8 jaar samenzijn zijn we hier zo aan toe! 's Avonds als mijn vriend tegen me aankruipt en zegt: ik kan niet wachten...dan denk ik: je hebt gelijkt, deze wens gaat helemaal voor. Maar de volgende ochtend ben ik weer in paniek en denk ik weer: ja maar..als..
Ik en mijn man hadden ook gewacht eerst koophuis, goeie baan, reizen en trouwen. Maar toen we er eindelijk voor gingen was mijn man als ZZP'er begonnen dat ging goed. Ik werkte door een reorganisatie nog maar partime en een functie die ik niet wilde en de andere helft ZZP. Toen ik na ruim een jaar zwanger werd werkte ik net volledig ZZP en mijn man ook. Maar toen werd het werk bij mijn man minder en raakte ons spaargeld al snel op. Toen bleek ook nog eens dat ik geen ZEZ uitkering kreeg (zwangerschapsuitkering voor zelfstandige) omdat ik niet een volledig jaar als ZZP had gewerkt maar deels als ZZP en deels loondienst. Wat uiteindelijk ervoor heeft gezorgd dat mijn man moest stoppen als ZZP, wij nu flink in de financiële problemen zitten wat nog wel een paar jaar gaat duren. En ik werd nog wel ZZP maar dat is helaas ook niet veel. Ook werk ik max 3 dagen. Dus ja... wij hadden dachten we het goed op de rit. Maar het tij kan zo keren! Zou ik dit nu uitstellen voor een tweede? Nee wordt ook al bijna 30 en het kan ook nog wel even duren voordat je daadwerkelijk zwanger bent. En we kunnen zitten gelukkig niet met een uitkering of in de schuldsanering. En het uitzicht wordt beter.
Ik vind dat je voor je zwangerschap moet kiezen. Je weet niet hoelang het gaat duren voor je zwanger bent. Een zwangerschap valt wat dat betreft helaas niet te plannen. Je werkgever is niet gek. Die weet heus wel dat als ze een jonge vrouw aannemen dat de kans bestaat dat ze zwanger raakt. Zij krijgen jouw salariskosten doorbetaald tijdens je verlof, dus ze kunnen tijdelijk iemand anders aannemen. Dus er zijn eigenlijk geen bezwaren om er voor te gaan denk ik dan. Dus hup, kruip lekker tegen je vriend aan en laat de natuur zijn werk doen
Toen we voor onze dochter gingen had ik ook net een baan, met een jaarcontract helaas heb ik toen geen verlenging gehad.. Nu heb ik sinds oktober 2015 een nieuwe baan en zijn we sinds december bezig voor een 2e, zoals je ziet nog zonder (blijvend) resultaat.. Heb net voor de 3e keer verlenging gekregen tot half juli 2017 het blijft spannend, en afwachten hoe een werkgever reageert, het hoeft niet direct te lukken natuurlijk (al hoop ik voor je dat het wel snel lukt ) Volg je hart! jullie stellen het al zo lang uit en het is en blijft een wereld vol onzekerheden. Er staat 1 ding vast en dat is dat jullie zo onwijs veel van elkaar houden dat jullie onwijs graag samen een kindje willen krijgen. Ga daar voor xx
Lief jullie reacties! Misschien heb ik stiekem de bevestiging nodig... Ik vind werk belangrijk, maar ook onze toekomst en onze relatie! En inderdaad..het leven is heel erg onzeker.. Ik ben ook een enorme 'wat als denker'. Ik denk bijvoorbeeld nu al: stel dat mijn contract niet wordt verlengd..hoe leg ik dan dat gat in mijn CV uit? Ik ben dan bang dat bij een volgende solliciatie een werkgever denkt: als haar contract niet werd verlegd door haar zwangerschap, dan was ze dat misschien ook niet de moeite waard? Dat je dan al met 1-0 achterstaat. Hebben jullie hier ervaring mee?
Ik ken het hoor ik ben ook een 'wat als' denker Toen bij mij mijn contract niet verlengd werd was ik 38 weken zwanger. daarna heb ik anderhalf jaar thuis gezeten voor ik weer aan het werk ging, oktober 2014 een baan gekregen die beviel niet en mooi op tijd toen mijn contract daar afliep oktober 2015 weer een baan gevonden en heb ik dus gezegd dat ik geen nieuw contract wilde. heb nooit de vraag gehad waar dat gat vandaan kwam, ook omdat ik in mijn sollicitatiebrief bij die eerste werkgever al had gezet dat ik anderhalf jaar thuis ben gebleven voor mijn dochter maar dat het weer begon te kriebelen om te gaan werken. mijn huidige werkgever heeft nooit gevraagd naar die baan waar mn contract niet werd verlengt. Leg gewoon uit dat je uit eigen beweging even thuis bij je kleine wilde zijn zoiets.. Ik zit nu ook, ik was vorige maand zwanger en zou ik begin mei uitgerekend zijn dan zou ik precies voor het contract afliep terug geweest zijn van verlof, ik moet in juli een vast contract krijgen. helaas is dit een miskraam geworden, en als het deze maand of de maand hierna raak is zit ik net in die periode dat het afloopt.. Het blijft een gok natuurlijk
ik snap je dilemma helemaal hoor maar goed een kind krijgen komt eigenlijk nooit zo goed uit er zijn zat redenen te bedenken om het uit te stellen. totdat je erachter komt de tijd begint te dringen het wil niet lukken etc... wij hebben de overweging gemaakt mocht een van ons zijn baan verliezen heeft de ander dan genoeg inkomen om ons gezin van te onderhouden? en als jezelf flexibel genoeg bent lukt nieuw werk krijgen ook wel weer. gelukkig bij ons gaat het goed qua werk maar we hebben het er wel over gehad.
Ik herken het gevoel goed, maar ben zelf onderhand op het punt dat ik het er gewoon op aan wil laten komen. Voor hetzelfde geld duurt het een jaar voor ik zwanger ben en dan is het jaarcontract toch alweer verlopen. Of een half jaar, en dan hoef je niet eens met verlof. Je weet gewoon niet hoe het gaat lopen. Als je verder genoeg zekerheid hebt, dan moet je op een gegeven moment maar de knoop doorhakken... ik had wel bij mijn vorige vaste baan kunnen blijven, maar daar werd ik óók niet meer gelukkig van. Dus tja.
Ga ervoor! Misschien duurt het allemaal langer dan je verwacht of gehoopt had, dan krijg je spijt dat je voor je werk langer gewacht hebt! Kies voor je geluk meid! Hoop dat je snel een positieve test in handen mag hebben!
Whauw wat een reacties..doet me erg goed! Normaal gesproken bespreek ik dilemma's met mijn moeder en vriendinnen, maar dat gaat in dit geval een beetje moeilijk Ik ben dus aangewezen op mijn mening en die van mijn vriend. Ben daarom blij om wat van jullie te horen! Misschien heeft het inderdaad niet zoveel nut om in deze situatie in de 'als als' modus te gaan denken. Niemand weet immers hoe het gaat lopen. Ik wilde dat ik iets zakelijker was en gewoon (als ik zwanger zou zijn) kon denken: Jammer dan als ze me op m'n werk scheef aan gaan kijken, onze droom gaat uitkomen! Helaas houd ik altijd te veel rekening met iedereen.. En inderdaad weten we niet of het snel, niet snel of niet zal gaan lukken. Vandaag heeft m'n buurvrouw (55) mij aan het denken gebracht. Ik zei dat ik nog helemaal geen carriere had gemaakt, steeds ergens probeer te blijven plakken, maar dat niet lukt. Toen zei ze: ach je bent nog zo jong!! Terwijl ik alleen maar denk: tik tak, ik word steeds ouder! Haha.
Wij hebben hier ook gewacht tot mn opleiding klaar was (ben na paar jaar weer naar school gegaan, wilde toch iets anders doen ), had gelukkig meteen werk. Wilde eerst wachten op een vast contract (duurt 2 jaar). Maar op een gegeven moment besefte we ook dat je niet weet hoe het gaat en de kriebels zijn goed aanwezig,mdus toch besloten om ervoor te gaan. Bedenk bij jezelf hoe sterk je kinderwens is. En kunnen jullie het eventueel financieel aan als jullie binnen een jaar een kind hebben en jij geen werk meer hebt? Een eventueel gat in je CV is zeer goed uit te leggen, als jij aangeeft dat je contract niet verlengt werd nadat je zwanger was en daarna eerst voor je kind hebt gezorgt. Als ik jou zo hoor zou ik er voor gaan en gaan kijken hoe het loopt! Voor hetzelfde geldt gaat het allemaal niet zo makkelijk en duurt het minstens een jaar voordat je zwanger bent. Maar hopelijk hoeven jullie niet lang te wachten en kun je genieten van een zwangerschap! Overigens zou ik wel, als je zwanger zou zijn, een gesprek met je baas aangaan om te bespreken wat hij wil. (Als je een beetje overweg kan met je baas). Zo weet jij ook waar je aan toe ben na je zwangerschap.