hoi, de ruggenprik zelf vond ik erg lekker , fijn gevoel in de rug. het nadeel bij mij is dat ik nu 3 jaar later nog steeds een stijve rug heb , en dat het plekje nog steeds gevoelig is. als je erop duwt ben ik weer verdooft. waarschijnlijk is er iets mis gegaan. als ik andere mensen er over hoor , zijn het vooral positieve verhalen. maar voor mij geen ruggenprik meer. met morphine geen ervaring, alleen dat je lichaam dit zelf ook kan aanmaken als jeje overgeeft.tenminste een soortgelijk stofje. je kan het succes
heb ruggenprik gehad op advies van de vk toen haha omdat me bevalling nog erg lang zal duren niks vernomen van de prik voelde de weeen niet meer tot ik zei tegen me vriend de prik werkt niet meer hahah was ik al aan het persen en dat voel je wel maar ja bij deze probeer ik het toch echt wel weer zonder verdoving
Dit houdt mij ook bezig. Ik ben best wel bang voor de bevalling en merk dat het idee van de mogelijkheid van pijnbestrijding mij een beetje helpt. Maar die ruggeprik wordt bij ons in het zh behoorlijk ontmoedigd, omdat het een behoorlijke ingreep zou zijn, omdat je naar de OK moet en dat soort dingen. Ook de nadelen voor het kindje maken me wel bezorgd. Maar als ik dan hoor dat dat pompje (de enige andere mogelijkheid van pijnstilling bij ons in het zh) bij heel veel mensen eigenlijk nauwelijks iets doet, behalve ze enorm stoned maken. Dus wat kies je dan?
Met de morfine pompje heb ik geen ervaring. Mij werd de ruggenprik aangeraden omdat ik bleef steken bij 4cm ontsluiting en ik toen al flink uitgeput was van het opvangen van weeën (ben ingeleid en zat in een weeënstorm). Moest wel wachten voor de ruggenprik, de anesthesist was bezig en ze moesten me ook naar de OK brengen. Was na het plaatsen zo blij.
Ik ging hier idd naar een andere ruimte (geen idee eigenlijk waar dat was, ik had t te druk met weeen opvangen denk ik) en mn man mocht niet mee. Tegen hem werd gezegd dat hij maar 20 min naar buiten moest gaan, een ommetje maken... Er waren drie mensen bij aanwezig waaronder de verpleegster die weer met mij terugging naar de verloskamer. Het enige "nadeel" vond ik dat je heel stil moet zitten terwijl je weeen hebt, dat is n btje lastig. Kan me niet herinneren dat ik ook maar iets van de prik zelf heb gevoeld. En je kan koorts krijgen dat vind ik ook n nadeel, al weet je nooit zeker of je koorts van de prik krijgt of van wat anders. Voor deze bevalling heeft de gyn mij weer een ruggeprik geadviseerd omdat er een kleine kans op weer een ks is.
Bij t dikgedrukte sluit ik me aan. Maar.......... Dat persen is niet altijd zo natuurlijk, ik heb Beer met 3 keer persen eruit gelanceerd. Ik had er al een hele ruk opzitten toen ik de ruggenprik kreeg, en binnen 2 uur was ik van 4 cm naar volledige ontsluiting, 3x persen en Beer was er. Als ik dat had geweten, had ik geen 14 uur hoeven tobben terwijl mn ontsluiting toch niks vorderde, en ik flauw stond te vallen tussen de weeen door,
ik werd ook ingeleid om 7 uur en 12 uur nog niks gevorderd toen vroegen ze of ik een ruggenprik wou hoefde je je niet voor te schamen dus heb ik toen gedaan toen kwam de anestesist stelde paar vragen en toen kreeg ik de prik me vriend moest me schouders vast houden voelde niks alleen koude vloeistof haha voelde de weeen niet meer en rond kwart voor 8 wel weer toen was ik al aan persen haha mocht niet maar ja hun voelen niet wat ik voel toch en kwart over 8 is toen onze dochter geboren
Ik zou eerder voor een ruggeprik gaan dan voor morfine. Ik wil niet helemaal van het padje zijn als die kleine wordt geboren, dat lijkt me zo jammer...
Ik heb bij geen van mijn 3 bevallingen pijnstilling gehad. Bij de eerste 2 mocht het, maar was het niet nodig, ondanks dat dat best heftige bevallingen waren (beide ingeleid + weeenstorm gehad) Omdat de bevalling van de 2e al heel erg snel ging (4 uur tijd) werd mij pijnstilling voor de bevalling van de 3e afgeraden, vanwege dat er verwacht werd dat ook deze bevalling snel zou gaan. Dit klopte 3e in in 45 min geboren. Ondanks dat het pijn doet ben ik toch wel erg blij dat ik de bevallingen zonder pijnstilling heb gedaan. Min kindjes kwamen niet versuft of slap op de wereld en ook ik was compleet bij, iets wat ik toch wel echt een pluspunt vindt. Bij alle 3 ben ik een uur na de bevalling zelfstandig gaan douchen, iets wat ook niet kan na pijnstilling. Ik begrijp best dat het niet altijd zo gaat en dat je soms moet kiezen voor pijnstilling, maar indien niet nodig, zou ik het niet zo gauw doen, maar dat is mijn mening.
Zoontje scoorde 2x een 10 na de bevalling, met ruggeprik dus (en ks) was niet suf én ging gelijk drinken bij mij. Verpleging zei wel dat dit niet vaak voorkomt, maar dat had eerder met de ks te maken dan de ruggeprik. Net zoals iedere bevalling verschilt, denk ik dat de uitwerking van de pijnstilling (naderhand) ook kan verschillen. Ik heb trouwens nooit gehoord dat t slecht zou zijn voor de bv, op zich logisch natuurlijk maar als je een ks hebt gehad krijg je ook nog dagen paracetamol.
Ik ben ingeleid waardoor ik in een constante weeenstorm kwam. Ik heb het op eigen kracht zo'n 5 uur volgehouden, daarna was ik volledig uitgeput. Kwam bij dat ik op 6 cm flinke persdrang kreeg. Dat in combinatie met de weeenstorm heeft mij doen besluiten toch voor pijnstilling te gaan. Een ruggenprik wilde ik sowieso niet, daarom heb ik een morfinespuit gevraagd. Ik werd er wel wat stoned van, maar ik was volledig met mijn gedachte erbij. Uiteindelijk is mijn ontsluiting daardoor in een uur tijd van 7 naar 10 cm gegaan en mocht ik persen. De morfinespuit haalt niet alle pijn weg, maar wel de scherpe randjes waardoor je net even wat beter op adem kan komen. Toch zou ik het de volgende keer weer zo lang mogelijk zonder pijnstilling willen. Het blijft toch troep wat je in je lichaam krijgt en wat je kindje ook mee krijgt. Mijn zoontje was behoorlijk misselijk van de morfine (ik ook).
Ik heb altijd geroepen dat je bij de tandarts ook een verdoving krijgt dus waarom niet ook bij een bevalling. De middelen zijn er tenslotte en het is allemaal niet zo natuurlijk als het hoort te zijn (de mens is qua lichaam in de evolutie flink veranderd waardoor minder geschikt voor een moeiteloze bevalling). In mijn bevallingsplan stond met grote letters 'met pijnbestrijding'. Ik zou gaan voor de ruggeprik. Toen het zo ver was liep het allemaal anders dan anders. Het ging erg snel. Eenmaal in het zkh werd me afgeraden om pijnstilling te nemen daarbij was ik al zo ver dat het geen baat meer zou hebben volgens de verloskundige. M'n bevalling was redelijk volgens het boekje. Op het moment zelf heb ik wel gevraagd om pijnstilling maar toen de bevalling eenmaal voorbij was had ik zoiets van 'was dat het.' Ik ben erachter gekomen dat ik bang was voor wat er eventueel mis zou kunnen gaan (angst voor de angst). Na een paar dagen was ik echt de hele pijn vergeten van de bevalling. Die van de hechtingen bleven nog iets langer. Wat ik hiermee wil zeggen is probeer het eerst zonder en probeer je angstgedachten los te laten. Nu is geen bevalling hetzelfde maar echt de meesten gaan gewoon goed! Laat het feit dat er pijnbestrijding bestaat een geruststellende gedachte zijn. Bovenal moet jij zorgen dat je de regie hebt. Dus het moet vooral zo gaan zoals jij het op dat moment wil! Succes, je kan het echt!