Poeh... Ik ben vrij nuchter, maar nu knijp ik hem toch wel even.. 8 December een positieve test gedaan, met 5 weken en 1 dag toen de dame van MvM kwam een echte knaltest. T was donkerder dan de C, wat was ik blij! In de week voor kerst had ik regelmatig heel heftige buikpijn, die steeds erger werd. Op zondag de 23ste waren de 'aanvallen' onhoudbaar geworden. Ik was echt op na die tijd, barstte in huilen uit toen we na een helse autorit bij mijn ouders aan kwamen. Na lang wikken en wegen de VK gebeld, in het weekend ga je je nou eenmaal sterk afvragen wanneer het spoed is. Verloskundige was blij dat ik belde, vertrouwde het ook niet zo, dacht aan een BBZ. We konden direct langs komen voor een echo, waarop een holte te zien was in de baarmoeder. Verder nog niets, maar dat kon heel goed bij een termijn van 5 + 3. We waren gerustgesteld, ik ben toch écht zwanger! Maar sinds die echo heb ik rare dromen. Dromen waarin ik nog een echo krijg terwijl ik verder ben, maar waarop de holte nog steeds leeg is. Ivm die buikpijn en mijn medicatie tegen epilepsie heb ik morgen bij precies 8 weken weer een echo, en ik knijp hem... Afgelopen week heel stom nog een test gedaan omdat ik die als verassing wilde laten zien aan mijn tantes om het te vertellen, en die was ineens een stuk lichter geworden.. Positief is positief, dat weet ik.. Maar ondanks dat ik totaal geen bloedverlies heb (gehad), ben ik bang voor wat we gaan zien. Mijn gevoel zit verder goed, al zijn mijn symptomen wat minder geworden naar mijn idee. Is het normaal om zo bang te zijn voor een, in principe, eerste echo? Mijn vriend is heel nuchter, en zegt dat moeder natuur toch wel doet wat ze wil, daar kunnen wij niets aan veranderen. Daar heb ik steun aan, dat laat me weer zo nuchter denken als ik normaal gesproken doe. Het frustreert me misschien nog meer omdat ik kraamverzorgende ben geweest, waarbij ik altijd zo goed was in het geruststellen van jonge ouders. Ik herken mezelf bijna niet! Bedankt voor het lezen van dit hele verhaal, als je zo ver bent gekomen .
Ik weet niet wat 'normaal' is maar ik kan me je onzekerheid heel goed voorstellen. Ik vond de eerste echo ook erg eng ( ik heb over 1,5 week de 20 weken echo en begin de kriebels ook alweer te krijgen) probeer te vertrouwen op je gevoel en verder kan je niks behalve afwachten tot morgen. Ik weet niet of het helpt maar probeer te onthouden dat de kans dat het goed gaat het allergrootst is! Sterkte en laat je even weten wat de uitslag was van de echo?
Dank je Jols, voor je lieve post. Ik probeer me inderdaad zo rustig mogelijk te houden, aan stress heb ik, maar vooral het kleintje niets. Morgen ga ik gezellig op stap met mams om bezig te zijn, dan heb ik weinig kans om te piekeren. Ik laat weten hoe het is gegaan!
Nou, zorgen ongegrond! De echo was prima, we zagen een prachtig mooi frummeltje, met een kloppend hartje. Wat is het toch bijzonder! Ik ben zelfs een paar dagen verder dan gedacht. 23 januari de volgende echo, daar zal ik vast heel anders naartoe gaan .