Haay, Moet t even van me afschrijven hoor: Vorige zwangerschap vanaf week 22 ong veel harde buiken in regelmaat die ook pijn deden, volledige rust. Met 26 weken bloedverlies, dit zorgde voor een opname. Na een week weer naar huis. Een week later lag ik er weer in, wederom bloedverlies en weeen activiteit. Weeen remmers gehad, longrijping. Bleek gbs te hebben dus ab en ook tijdens de bevalling. Heb totaan de bevalling opgenmen gelegen. Uiteindelijk met 36 weken bevallen van een klein meisje. Tijdens de nacontrolle bleken er meerdere infarcten in de placenta te zitten, hierom moet ik nu op controlle bij de gyn ivm dysmatuur. Waar t bloedverlies vandaan kwam weten ze niet. Deze zwangershap sinds 14 weken wat harde buiken maar deze doen een pijn. Vorige week wat urine weggebracht en aangedrongen deze op kweek te zetten. Gister belde de ha dat ik een blaasontsteking door de gbs heb Morgen hebben we de 20 weken echo, vind het zo spannend. Mn oudste heeft zware astma en de jongste een afwijking aan dr slokdarm. Ik hoop zooo dat de echo goed is, en onze baby gezond. Bij 12 weken lag de placenta nog over de bmm heen en ik hoop dus ook dat deze daar weg is. Vandaag 20 weken, ong 2 jaar terug begon alle "ellende" tijdens de zw. En ik ben dus een beetje bang. Ik wil gewoon goed zwanger zijn. Daarnaast heb ik vrijwel geen buik (vorige wel meer eerste dochter ook bijna niks) wat ook meer onzeker maakt ivm dysmatuur. Hoe doen andere mamas dit? Na een lastige vorige zw nu genieten en vertrouwen hebben? Of moet ik het accepteren dat dat er niet in zit en uitgaan van t ergste? Lang verhaal, bedankt voor t lezen.
Hai, Pfff heftig zeg, snap je angst heel goed.. Zelf iets ander verhaal ik heb bij alle drie en nu dus ook last van nierstenen en stuwing en dit doet zeerder dan bevallen.. Loop gelukkig bij gyn ( pas bijdeze zw ). Maar ook altijd angst gehad.. Accepteren is het enige wat voor mij enigzins werkt. Heb al meerdere keren weer in het zk gelegen en de kans dat ik er weer in kom is groot.. Mooi ruk.. Waar anderen zeggen zwanger zijn is geweldig kan ik boos worden een periode van pijn, omzekerheid of het kindje gezond is ivm medicatie die je dan krijgt etc... Maar ik heb wel al twee super leuke kindjes waar ik niet zonder kan en wederom heb ik het er voor over maar word wel de laatste keer.. Over je angst kan je praten met klinisch psycholoog, heeft bij mij geholpen en vragen over je vaker gecontroleerd mag worden.. Alles voor jou en de baby om een beetje rust er in te houden en dat je dan hopelijk nog wat geniet.. Sterkte en ik duim voor je...
Hoi, ik ben tijdens mijn eerste zwangerschap opgenomen met zwangerschapsvergiftiging (beginnend, viel gelukkig mee, maar wel binnen 3 dagen bevallen). Tijdens mijn vorige zwangerschap ben ik tussen wk 37 en 41 ook 2 keer op vreemde tijden in het ziekenhuis geweest omdat ik het niet vertrouwde. Bleek niks aan de hand. Ik begijp je angst en het gebrek aan vertrouwen. Er veel over praten helpt denk ik. Hoop zo voor je dat alles goed is bij de 20 wk echo. Laat je het weten?
Wat een heftig verhaal zeg. Ik kan me voorstellen dat je bang bent. Misschien heb je wat aan mijn helpende gedachte. In oktober heb ik een EUG gehad, vruchtje zat in eierstok. Die is meteen verwijderd. In december konden we gelukkig alweer aantellen. Ik vond het begin enorm spannend, kreeg weer hloedverlies, verloor een vruchtje en twee weken later bleek ik nog gewoon zwanger te zijn. Heb waarschijnlijk een tweeling gehad en 1 verloren... ik ben heel onzeker en angstig geweest. Wat mij geruststelde was t feit dat je je zwangerschap niet kunt beïnvloeden. Het is de natuur wn het gaat zoals het gaat.. je hebt daar geen invloed op.. probeer het los te laten hoe moeilijk dat ook is. Ik heb me destijds neergelegd bij mn miskraam, twee weken daarna pas te horen (en zien gekregen) dat ons meisje er nog gewoon zat! (Althans 1 vd twee vruchtjes). Misschien heb je er wat aan. Heel veel sterkte en probeer te genieten...