Onlangs heb ik bij twee verschillende bedrijven gesolliciteerd. Bij beiden was er een ontzettend goede match en wilden ze graag met me in zee. Dit was wederzijds. Ondanks dat ik nog maar in een pril stadium zwanger ben (7,5 wk) en ik het nog bijna niemand verteld heb, heb ik het toch na de salarisonderhandelingen direct gezegd. Zodat het bedrijf weet waar ze aan toe is. Voor mij betekende het alleen 4mnd eruit en na het verlof gewoon weer het werk op dezelfde wijze voortzetten. Ik heb eerst met het ene bedrijf onderhandeld en toen dat mis ging, met het andere bedrijf. Helaas hebben beide bedrijven hun voorstel nu ingetrokken en gaat het niet door. Heel jammer, want dit waren mooie kansen. Beiden feliciteerden me wel en waardeerden m'n openheid enorm. Het ene bedrijf begrijp ik, aangezien het hier om full-time functie ging en ik denk dat ik na het verlof 4dgn wil werken. In ieder geval ben ik blij dat ik eerlijk ben geweest. Toch valt het me tegen. Als er een match is, dan lijkt me dat heel veel waard. Helaas voorlopig bij m'n huidige werkgever blijven. Ik wil nl eerlijk zijn en de kansen met solliciteren zijn aanzienlijk lager, blijkt, als je zwanger bent. Ik ben benieuwd of meerdere mensen hier ervaring mee hebben..
Weet je wat het lullige is: officieel mogen ze dat niet, jou tijdens de salarisonderhandelingen alsnog afwijzen omdat je zwanger bent. Dus misschien kun je dat in je achterhoofd houden als het je binnenkort nog eens overkomt. Van de andere kant: ookal is dat zo, je gaat natuurlijk niet meteen een conflictsituatie starten als je nog niet eens bij je nieuwe werkgever bent begonnen. Zwangerschap en een nieuwe baan zoeken zijn daarom per definitie zaken die niet helemaal samengaan, helaas. Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ken wel dames die in dezelfde situatie hebben gezeten als jij. En inderdaad, bij allemaal zat er niets anders op dan de tijd uit te zitten bij de huidige werkgever. Het is lullig dat het zo werkt, maar zakelijk gezien snap ik het ook wel weer een beetje. Als je iemand nieuw aanneemt, zit je er als werkgever niet op te wachten dat die persoon er na een aantal maanden meteen 4 maanden (doorbetaald) tussenuit gaat. Vind het vervelend voor je, maar veel kun je er niet aan veranderen. Waarom wil je juist nu een andere baan, als ik vragen mag?
Ja, wel doorbetaald, maar dat kost je als bedrijf zijnde niets hoor... UWV betaald je gehele verlof en wanneer je ook nog eens zwangerschapsgerelateerd ziek wordt, betaald het UWV dat ook. Het enige waar het bedrijf dan extra in moet " investeren" is het inwerken van je vervanger. @TS: wel lullig hoor, maar ook eerlijk van jou om het toch al direct te melden. Ik geloof niet dat ik dat in een dergelijk pril stadium van zwangerschap al had verteld.
Ik werkte bij een organisatie. dat was via het uitzendbureau. Na een aantal weken zou deze organisatie mij overnemen en zou ik een contract bij hen krijgen. Toen ik bij hen in dienst kwam was ik ongeveer 14 weken zwanger, maar ik hield wijselijk mijn mond. Ze waren superenthousiast over me en zochten echt iemand met mijn opleiding en ervaring. Ze hebben echt een jaar lang gezocht voordat ze mij gevonden hadden. Na 4 weken gewerkt te hebben wilde ik mijn zwangerschap bekend maken. Dat was toevallig tijdens een voortgangsgesprek met mijn manager, die me nog een keer vertelde hoe blij ze met me waren! Daarna vertelde ik het grote nieuws. Niks aan de hand, dacht ik... Totdat ik ineens een paar dagen daarop een gesprek kreeg met het uitzendbureau én mijn manager. Ja hoor, ik lag eruit!!!! En natuurlijk wist ik dat het aan mijn zwangerschap lag. Maar als smoes bracht mijn manager in dat het niet goed klikte met de collega's. Echt een vuile smoes want na afloop van dat gesprek zei hij: Je mag gerust na je verlof weer solliciteren!!! Erg he!!!! Wettelijk mag het niet, maar het gebeurt volop en niemand die er wat tegen doet.
Het kost ze niets, maar het is toch begrijpelijk dat een bedrijf er niet op zit te wachten om een net nieuw aangenomen medewerker 4 maanden te moeten missen. Een vervanger is ook niet zomaar gevonden en een bedrijf moet dan dus 2 keer investeren in inwerken: 1 keer de nieuw aangenomen (zwangere) medewerker, 1 keer de vervanger. Bovendien bestaat na het verlof een risico dat de nieuwe medewerker na het krijgen van haar kind misschien toch een dagje minder wil gaan werken, of ouderschapsverlof op wil nemen. Voor een werkgever zijn dat vaak te veel risicofactoren waar ze niet echt op zitten te wachten. @Assi: je schrijft 'wettelijk mag het niet, maar niemand die er wat tegen doet'. Juist omdat het wettelijk niet is toegestaan had je er wel degelijk iets aan kunnen doen. Je hebt dan wel bewijzen nodig, zoals een verslag van een voortgangsgesprek waarin duidelijk staat dat ze super tevreden met je zijn op alle vlakken, zodat je kunt aantonen dat het wel degelijk met de zwangerschap te maken heeft dat ze je niet verder in dienst willen. Typische gevalletje voor bijv. de rechtsbijstand. Maar daar moet je wel zin in hebben natuurlijk, het kost toch weer een hoop energie (en dat terwijl je al zwanger bent ).
Wat ontzettend lullig voor je Assi. Ik zou ook denken dat als er een goede match is, dan lijkt me dat veel waard en inderdaad het UWV betaald het verlof. Ikzelf ben al 2 jaar op zoek naar 'de' baan. Ik was wel kritisch, aangezien het 'de' baan moest zijn en er in het verleden genoeg mogelijk was. Maar helaas met de crisis ging het moeizaam. Wel veel geprobeerd. Ook in november een brief gestuurd naar een mooi bedrijf en toen ik uitgenodigd werd in december wist ik net dat ik zwanger was. Ik wilde niet dat mijn zwangerschap de procedures in de weg zou staan, en ik zette ze dus na het salarisvoorstel voor het blok. Maar dat deed em dus de das om. In december kwamen opeens 'de' banen. Opeens komt alles tegelijk. Het verbaast me inderdaad dat er toch ontzettend gediscrimineerd wordt hierin. Ik baal er wel van, want ik ben mijn huidige baan al een tijd zat. Maar nu zet ik de knop om, ik maak er wat van en ga tijdens mijn verlof weer opnieuw zoeken.
Heb het zelf nog niet meegemaakt maar ben er ook wel bang voor. Zou zelf ook graag ergens anders willen werken, een andere doelgroep lijkt me erg leuk. Nu heb ik een leuke vacature gezien maar durf nog niet te solliciteren omdat ik bang ben toch afgewezen te gaan worden omdat ik zwanger ben. Ga er nog eens over denken. Vind het wel erg fdat het kan... dat als je ergens werkt zoals hierboven al geschreven is dat je eerst goed bevalt en dan ineens toch maar niet... zou toch niet moeten kunnen....
@BeauD&Assie He wat een nare verhalen. Ik zit in hetzelfde shuitje. Ik heb 3 maanden geleden mijn baan opgezegd en ben nu op zoek naar iets anders. Vandaag heb ik er 2 sollicictaties uitgedaan en nu ben ik heel erg aan het twijfelen of ik tijdens een evt. gesprek iets over mijn zwangerschap ga zeggen. Ik wil nu graag 3 dagen gaan werken en na de bevalling ook, dus daar komt geen verandering in. Ik denk dat ik het tijdens een tweede gesprek toch zal zeggen uit eerlijkheid. Ik wil niet ergens werken waar ik straks met de nek aangekeken wordt omdat ik mijn zwangerschap 'verzwegen' heb, ondanks dat dit niet verplicht is. Maar als ze je daarddor toch maar niet willen blijft het k*t. Iemand tips?
Esthertie, als reactie op je bericht: ikzelf heb het pas gezegd toen ze mij daadwerkerlijk een voorstel deden. Ik had iets van dan kan ik nog niet gediscrimineerd worden op het feit dat ik zwanger ben en dan zet ik ze voor het blok en zeg je het toch nog op tijd. Enige is dat ik na het voorstel en het gezegd te hebben, toch afgewezen ben. Het blijft dus moeilijk, maar het kan ook zo zijn dat als zij voor jou gekozen hebben en ze daarna horen dat je zwanger bent, dat ze bij hun keuze willen blijven. Ik dacht dat een goede match veel waard was, maar helaas is het bij mij niet zo gelopen. Ik wil ook op een eerlijke basis een nieuwe baan beginnen, maar baal er wel van dat ik nu nog bij deze baan zit, terwijl ik per 1 februari een leuke baan had kunnen hebben. De verloskundigen adviseerden me om het niet te zeggen. Maar ja, anders had ik als ik begon met lood in m'n schoenen het moeten zeggen en je weet niet hoe ze dan in je proeftijd reageren. Maar op basis van zwangerschap mogen ze je ook in je proeftijd niet ontslaan. Ik zou zeggen volg je gevoel ... Ik denk wel dat als je nog geen 3 maanden bent, zo rond te 2 maanden, dan vind ik dat je het niet hoeft te zeggen, aangezien je dan nog in je 'risico periode' zit. Ik heb het dus wel gedaan. En heb er misschien spijt van. Ik weet gewoon niet hoe het had kunnen uitpakken.
@BeauD Bedankt voor je reactie. Ik denk dat ik het ook pas bij een tweede gesprek of onderhandeling vertel. Ik ben nu aan het solliciteren en voordat ik uitgenodigd wordt ben je alweer 1 a 2 weken verder. Het lijkt me toch raar wanneer je je mond houd en het later als je aangenomen bent verteld. Dan ben ik inmiddels al over de 12 weken. We zien wel, wie weet vind ik helemaal niets.
De enige manier om niet met de nek aangekeken te worden bij een nieuwe werkgever (al heeft iedereen er toch z'n eigen beeld bij) is om je zwangerschap te verzwijgen en als je eenmaal bent aangenomen te vertellen dat je er ineens achter bent gekomen dat je onverwacht zwanger bent. En dus te doen alsof het helemaal niet gepland was en je er zelf van bent geschrokken. Dit klinkt een beetje achterbaks, maar elke andere optie komt voor een werkgever over alsof je het toch bewust hebt verzwegen totdat je je contract binnen had.
Altijd rot die situatie's. Bij mijn laatste werkgever ben ik er met een smoes uitgegooid nadat ze erachter kwamen dat ik zwanger was, ik zat nog in mijn proeftijd.... Morgen heb ik een sollicitatiegesprek voor receptioniste/telefoniste hier 5 km vandaan maar het gesprek is ergens anders en ik moet meer dan een uur rijden. Nadat ik met mijn man had gebeld heb ik hun teruggebeld en verteld dat ik zwanger ben en als dit voor mij minder kans zou geven op de functie dat ik dan niet morgen dat eind zou rijden. Hun antwoord was : "Allereerst gefeliciteerd en bedankt voor je eerlijkheid maar je zwangerschap staat het gesprek en de functie niet in de weg dus ik zie geen enkele reden dat je morgen niet zou komen." Ik stond er van te kijken. Morgen dus een eindje rijden voor het gesprek en ik ben heel benieuwd. Zulke situatie's blijven altijd lastig vind ik.
ik heb het, toen ik zwanger was van mijn dochter, gehad. Ik moest wegens reorganisatie weg (was uitzendkracht) en kwam er ook achter dat ik zwanger was. Ben nergens aangenomen. Kreeg een hele hoop 'lulsmoezen' en geblablabla maar bij sommige banen was het wel duidelijk dat het eigenlijk vanwege de zwangerschap was. Helaas, gelukkig had ik ww die liep tot m'n verlof dus heb ook m'n verlof nog betaald gekregen enzovoorts. het is gewoon heel moeilijk te solliciteren als je zwanger bent helaas.
Ik heb de baan niet gekregen, althans ze hadden een geschiktere kandidaat. Oftewel een kandidaat die niet zwanger is. Dat eind dus voor niks gereden maar ja. Morgenmiddag heb ik weer een gesprek en zit echt in dubio of ik het zal vertellen ja of nee. Ik ben 10 weken en mijn buik is al aardig in zicht dus verbergen gaat niet (opgeblazen). Vanavond eens even met mijn man over hebben. Altijd vervelend zulke situatie's hoor, pfoeh.
Ik heb vandaag een sollicitatie gehad voor een tijdelijke baan als receptioniste. Ik kom in de plaats voor iemand die overspannen is, geen idee dus vor hoe lang. Heb niet verteld dat ik zwanger ben, dit doe ik pas bij 12 weken. En dan vertel ik dat ik zowiezo tot aan mijn verlof wil blijven, hoop dat ze niet 'boos' worden. De baan is toch tijdelijk, kan voor 2 maanden maar misschien ook voor 7 maanden zijn, we zullen zien. Ben in ieder geval blij dat ik weer aan de slag kan al is het niet op mijn vakgebied. Voor de dames die werkzoekende zijn, heel veel succes!!
Ik ben al ruim een jaar aan het solliciteren en dat liep al moeizaam. Inmiddels ook 16 weken zwanger en heel duidelijk zichtbaar ook. Verbergen bij een eerste gesprek gaat hier niet meer lukken. Heb nu een tijdelijke baan die stopt eind maart dus ik moet wel solliciteren. Bij voorkeur zou ik het er niet over willen hebben. Ik zou als je nog geen 12 weken bent zoeizo je mond houden tot het arbeidsvoorwaarden gesprek. Tactisch je kleding kiezen is dan ook wel nodig (afhankelijk van of je nog in je eigen kleding past). Mensen die niet weten dat je zwanger bent, zullen bij een beginnend opgezwollen buikje ook niet direct denken aan een zwangerschap is mijn ervaring. Ik heb volgende week twee gesprekken gepland staan en hoop maar op het beste. Als het niks wordt dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Sollicitatie gesprekken oefenen is nooit weg.
Fijn zo een topic, ik heb een tijdelijke baan tot eind maart en ik ben inmiddels ook weer met solliciteren bezig. Helaas alleen nog nergens voor een gesprek uitgenodigd. En ja, dus ook er net achter dat ik zwanger ben. Word financieel nog interessant binnenkort. Net 2 maanden een hypotheek.. Hoe het ook loopt, ik heb er geen spijt van.. Had ik het zwanger worden nog langer uitgesteld ivm financiën, dan had het nog tot mijn 40ste kunnen duren. Groetjes Brace
@ brace. Ik zit in een soort gelijke situatie. Heb een geweldig nieuwe baan aangeboden gekregen, en het sterke vermoeden dat ik zwanger ben. (heb exact dezelfde kwaaltjes als bij mijn eerste zwangerschap) Heb vanmiddag te horen gekregen dat ik begin maart kan beginnen. En krijg dan een jaar contract. Uiteraard heb ik niets gezegd. Ik weet het nog niet helemaal zeker, en al wist ik het wel dan ben ik nu net een week of 5. Zou me er wel heel rot en schuldig over voelen. Het verstoort zo de werkrelatie voor deze begonnen is. Het voelt ook een beetje achterbaks.
ik vind het knap dat jullie uberhaupt gesprekken krijgen?Ik word al afgewezen bij de brief dat ze een selectie hebben gemaakt blabla... Mijn brief en cv zijn door het UWV nagekeken en zijn prima in orde... Wat voor functies reageren jullie?
Ik heb ook nog geen gesprekken gehad hoor. Ik solliciteer op managementassistente functies en andere secretarieele functies. Helaas zijn er zo ontzettend veel mensen op zoek naar werk dat ik "wegens niet voldoende relevante werkervaring" of het ontbreken van passende diploma's word afgewezen. Ach.. er komt vanzelf een nieuwe baan. Maar ik moet zeggen dat het nog nooit zo lang heeft geduurd voor ik een nieuwe baan vond.