met de zoekfuntie vond ik geen soortgelijk onderwerp, dus gooi ik het hier maar eens in de groep wie heeft er pleegkinderen, wie zou het wel of niet willen en waarom? wel of niet te combineren met eigen kinderen? ik heb hier onlangs een felle discussie over gehad met iemand die van mening was dat pleegkinderen niet te combineren zijn met eigen kinderen, eigenlijk was zij uberhaupt nogal anti-pleegkind, want dat zou niets dan ellende opleveren binnen je gezin/relatie. ik denk er zelf heel anders over, maar ben wel benieuwd hoe jullie erover denken en of er mensen zijn met ervaring met pleegkids?
Pffff, daar vraag je wat! Ik zou zelf geen pleegkinderen willen/kunnen nemen. Ik vind mijn huis daarvoor te klein. Ik heb zelf 2 kinderen en alleen nog maar een zolder over. Er is natuurlijk wel altijd eten voor een derde, vierde enz. En ik weet ook wel dat je er een vergoeding voor krijgt. Het ligt er ook aan hoe oud de pleegkinderen zijn. Als je een baby krijgt zie ik geen problemen die kunnen komen (in relatie of zo). Als je een puber krijgt kan hij/zij natuurlijk de boel op stelten zetten. Maar ik denk dat 't ook een klein beetje met jezelf te maken heeft. Hoe consequent ben je... Maar goed, ik ben er absoluut niet op tegen, ben zelfs blij dat er pleegouders zijn!
Mijn tante heeft/had 4 pleegkinderen en 2 eigen kinderen. Nu zijn ze allemaal het huis uit en vangt ze crisisbabies op. Het is keihard werken en echt niet altijd leuk. Haar pleegkinderen waar zwaar verwaarloosd en hebben allen borderline. Met grote omwegen en veel diepte punten lijken ze allemaal goed terecht te komen maar zwaar is het absoluut.
brussie met een baby kan je ook zeker relationele problemen krijgen! Pleegkinderen houden altijd contact met de biologische ouders, dus je zult voor dat kind altijd de pleegmoeder blijven.
daantje, hoe heb jij dat ervaren om als biologisch kind van je ouders ook veel pleegkinderen mee te maken in huis? zag je dat als tijdelijke loge's of een beetje als een extra broertje/zusje, of...?
Ik ben zelf pleegkind geweest. Ik denk dat het te combineren is met eigen kinderen maar dat ligt wel aan de problematiek van het kind. Er zijn zo veel redenen waarom een kind in de hulpverlening terecht kan komen. Ik denk wel dat je goed moet beseffen dat een kind met problemen veel tijd/aandacht vraagt. Net zoals wanneer in een gezin een kind ziek wordt bijvoorbeeld, dan gaat vaak alle aandacht naar dat zieke kind. Het kind waarmee het goed gaat sneeuwt vaak onder. Zelf zou ik het ook wel willen doen in de toekomst maar pas als mijn eigen kinderen ouder zijn en stevig in hun schoenen staan. Misschien zelfs pas als ze het huis uit gaan. Via de site van de pleegzorg kun je een informatiepakket aanvragen, dan kun je wat meer lezen over de verschillende vormen van pleegzorg. Ik vind het ontzettend goed dat je erover nadenkt. Mijn pleegouders hebben min of meer mijn leven gered. Wat ik ook nog wil zeggen is dat niet alle pleegkinderen zware problemen hebben. In mijn geval waen mijn ouders door ziekte niet in staat voor mij te zorgen. Natuurlijk had ik hier veel verdriet over, en helaas was mijn 1e pleeggezin ook geen veilige omgeving waardoor ik het wel wat moeilijker gehad heb maar ik veroorzaakte geen problemen. Veel mensen hebben dat beeld voor ogen denk ik; de ontspoorde puber! Toen ik op mijn 15e naar het 2e pleeggezin vertrok was ik alleen maar dankbaar dat ik ergens mocht wonen, dat er mensen waren die voor mij wilden zorgen. Ik hield me netjes aan de regels en was eerder onzichtbaar als dat ik de boel op stelten zette. Ik deed mijn best op school en als ik zei dat ik om 23.00 uur thuis zou zijn dan was ik er om 22.45! Succes met je beslissing. Als je nog meer wilt weten mag je het altijd vragen.
zowel mijn man als ik hebben onafhankelijk van elkaar altijd gezegd ooit pleegkinderen op te willen vangen. dus dat wij dezelfde visie delen zal er in de toekomst ook wel voor zorgen dat we dat in gang zullen zetten. maar dat is pas over jaren hoor, we hebben het eerst even druk genoeg met onze kleine man en -als alles goed gaat- zijn brusje. maar het komt wel regelmatig ter sprake en n.a.v. die felle discussie ben ik wel erg benieuwd geworden hoe andere mama's erover denken
lilly, hoe is het nu je je eigen gezin hebt? heb je nog contact met je pleegouders, wat voor band had/heb je met ze?
ik heb daar dubbele gevoelens over, allereerst zou ik het wel willen doen omdat je een kind daarmee uit een crisissituatie kunt helpen. wat denk ik een heel goed gevoel zou geven omdat je daarmee iets goeds doet. ik zou er geen geld aan willen verdienen want ik denk dat het goede gevoel wat je er aan over houd beloning genoeg geeft. aan de andere kant zou ik het niet doen, omdat ik me gauw hecht en je altijd weet dat het crisisopvang is, en dus tijdelijk... het hangt ook af van de situatie van zo'n kind en in hoeverre dat weer invloed heeft op je eigen kinderen...
Daar vraag je wat. Het eerste pleeggezin daar heb ik 4 jaar gewoont. Daar heb ik het contact bewust mee verbroken. De situatie in dat gezin lag nogal gecompliceerd, gaat te ver omdat hier allemaal uit te leggen. Wat ik er wel over kan zeggen is dat ik er leefde met nog 3 jongens. 2 waren de zoons van mijn pleegmoeder, 1 was de zoon van mijn pleegvader. Het was dus al een samengevoegd gezin, en beiden hadden zo hun problemen gehad. In dit geval werkte de combinatie dan ook NIET. Mijn pleegmoeder behandelde haar zoons heel anders als mij. Ik voelde me hier een last. Daarnaast hadden mijn pleegbroers ook problemen die op mij werden afgereageerd. Ik ben bedreigd en misbruikt. Wat dat betreft zal ik altijd afraden om meerdere pubers tegelijk in huis te nemen. In het 2e pleeggezin was alles heel gestuctureerd. Deze pleegouders waren geweldige mensen. Maar zelf heb ik me er nooit echt thuis gevoeld. Dit kwam deels door mij zelf, ik was op dat moment te gekwetst om mij te veel te hechten. Deels kwam het door alle regels. \ik durfde daar nog niet eens een appel van de fruitschaal te pakken zonder het te vragen. Als er niemand thuis was durfde ik niet eens in de woonkamer te gaan zitten. Ik heb er ongeveer 1,5 jaar gewoond. Daarna heb ik eigenlijk alleen nog maar schriftelijk contact gehad, en dat heb ik nu 12 jaar later nog. Ik ben ze ontzettend dankbaar, maar heel diep is de band nooit geworden.
Mijn man en ik zijn deze maand begonnen met het stap programma voor de pleegzorg. In februari zijn wij pleegvader en pleegmoeder! Wij zijn nu gestopt met prberen voor eigen kinderen. We zijn dat een beetje zat nu het andershalf jaar niet lukt. Hetis geen vervanging voor eigen kinderen en in de toekomst wil ik wel graag eigen kinderen maar nu laten we dat rusten en gaan we ons lekker op de pleegzorg storten!
Wij hebben de pleegzorg cursus gedaan afgelopen jaar. Maar omdat ik zwanger was konden we helaas niet verder. Wat we wel geleerd hebben dat je eerst heel goed naar je eigen kinderen moet kijken. Kunnen zij het aan, hechten ze zich snel, zijn ze weerbaar etc. Aan de hand daarvan kies je voor of tegen of nog even wachten. Wij hebben besloten nog even te wachten en ook om de rangorde zo te laten. Dus als er pleegkinderen komen dan van een leeftijd jonger dan de jongste. Groetjes, klieke
waarom zou dat niet te combineren zijn? Als jullie straks pleegkinderen willen,waarom niet. Denk dat het voor je " eigen" kinderen alleen maar goed is dat ze opgroeien met de weet dat niet iedereen het even goed heeft op de wereld.
Ik ben er vroeger ook thuis mee opgegroeid, ik vind het het altijd geweldig al die pleegbroertjes en zusjes. Ik zat er met mn neus boven op. De kinderen draaide gewoon mee met het gezin. Wel jammer als ze weer weg gingen maar dan weer uitkijken naar een nieuw kindje!
Lastig, het lijkt me heel moeilijk om een balans te vinden in de verdeling van alle aandacht. Ik zou bang zijn het (de) pleegkind(eren) iets meer aandacht te geven dan mijn eigen kinderen of andersom. Moeilijke beslissing hoor!
We hebben er ook over aan het denken geweest, maar hebben ze niet liever dat de moeder thuis is ipv uithuis werkend?
Ik heb er wel eens over gedacht, maar ik denk dat ik het zelf niet aan kan. Ik zou het zo moeilijk hebben als een kind weer terug moet naar de biologische ouders, die er waarschijnlijk veel minder goed voor (kunnen) zorgen (de kinderen zijn ten slotte niet voor niets uit huis geplaatst)
Hoi das een leuk topic was hem van plan hem zelf ook te gaan openen. Ook wij hebben het er over gehad uitgebreid en wij staan er positief tegenover. Dus je weet nooit. Ik zou graag een kind een warme omgeving willen bieden. Dus wie weet. op den duur. Een vriendin van mijn moeder is al ruim 30 jaar pleegmoeder. jennie
Ik zou het wel willen. Maar me vrined wilt het ect niet. Hij zegt gewoon heel eerlijk ik ben bang dat ik me eiegn kinderen meer aandacht geef dan het pleegkind.