Bij onze zoon wilde ik in eerste instantie thuis bevallen. Het duurde alleen erg lang en daarom hebben we uiteindelijk ervoor gekozen om naar het ziekenhuis te gaan zodat er dmv infuus wat geholpen kon worden om de weeën krachtiger te maken (ik had al 3 dagen rugweeen maar die zorgden maar héél langzaam voor ontsluiting). Ik was vanaf de eerste wee erg zenuwachtig en belde meteen mijn moeder die bij de bevalling zou zijn (woonde aan de andere kant van het land) en vanaf het moment dat zij er was werd ik dus 'gespannen' en schoot het dus niet echt op. Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik omstreeks 20 uur een infuus met opwekkers (had toen 2,5 cm ontsluiting) en om 22.20 zei ik dat ik moest poepen keken ze tussen mijn benen en bleek zijn hoofdje al te staan. 1x persen was genoeg en daar was ons mannetje! Al met al is het dus erg goed gegaan, behalve dan dat het in het begin zo lang duurde. Ik heb alleen écht het gevoel dat dit door mijn eigen zenuwen en stress kwam. Veel te vroeg gebeld, niet meer kunnen/willen slapen enz. Enfin, nu zijn we dus in verwachting van onze tweede en vriend was meteen al vrij makkelijk: gewoon meteen naar het ziekenhuis dit keer. Ik merk alleen dat ik het zelf liever eerst thuis nog een keertje wil proberen. En dit keer gewoon samen, zonder mensen erbij (wel de verloskundige natuurlijk ) en gewoon eens zien hoe het gaat. Mocht het dan weer niet opschieten dan is er eventueel een ziekenhuis op nog geen 5 minuten afstand van ons huis. Maar als vriend er niet achter staat, dan wil ik het liever niet. Ik weet dat als ik nu ga zeuren dat hij zegt dat we het thuis doen, maar dat hij zich er niet goed bij voelt. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Ik wil dat hij zich ook op zijn gemak voelt, maar ik ben natuurlijk degene die moet bevallen dus moet er natuurlijk met mij ook rekening worden gehouden.. Ik wil hem alleen niet pushen
jij moet doen waar jij je goed bij voelt en zoals je zegt zh is erg dichtbij! ik zou dit nog even rustig met je man door nemen waarom jij toch graag thuis wilt bevallen. (bij de eerste wou mijn man liever thuis maar wou ik graag in zh maar het was vol en moest naar een ander zh min 25/30 min rijden en had om de 2 min weeën em de vk mocht niet mee, dus gekozen op dat mement thuisbevalling, de tweede ik wist hoe alles ging dus lekker thuisbevallen redelijk flot in 2/3 uurtjes nu ook graag weer thuis, manlief staat hier volledigachter bij de eerste wel veel over geproken omdat hij graag thuis wou veilige omgeving etc etc. maar ik was bang voor een horror bevalling )
Lastig.. Ik kan me voorstellen dat je graag thuis wil bevallen, of het op zijn minst proberen. Misschien kun je er rustig over praten, waarom wil jij thuis, waarom hij in het zkh. Kijk serieus naar zijn punt (rommel, goede zorg?), een probeer jou punt zo duidelijk mogelijk te maken (rust, veilig gevoel?). Misschien kun je dat ook eens samen bespreken met de VK? We hebben er hier ook een gesprek over gehad. En door eroverte praten zag hij wel waarom ik graag thuis wilde, en ik snapte waarom hij naar het ziekenhuis wilde. Ik vond zijn reden (veiligheid kindje gezien de 1e bevalling) best zwaarwegend en kon daar wel in mee gaan, met twijfel Maar uiteindelijk was het hier de VK die een dringend advies gaf om naar het zkh te gaan, dus toen was mijn twijfel ook wel van tafel..
Ik snap dat je hem niet wilt pushen, maar uiteindelijk ben jij degene die moet bevallen.. dus ik zou het toch maar goed met hem bespreken en aangeven wat jij graag wilt. Hier zijn we het er allebei over eens dat ik weer in het zkh wil bevallen, maar als het er niet over eens zouden zijn geweest, dan zou mijn gevoel en vooral mijn voorkeur toch echt wel doorslaggevend zijn!
Bedankt voor jullie reacties! Zijn voorkeur gaat uit naar het ziekenhuis omdat hem dat een veiliger gevoel geeft. Hoe groot en stoer hij ook lijkt het is een man met een klein hartje en hij vindt het enorm spannend allemaal. Hij voelt zich ook machteloos omdat hij het idee heeft zo weinig voor mij te kunnen doen en vindt het best eng om alleen te zijn met mij als de bevalling is begonnen. En dit terwijl ik juist helemaal niet gehuild of geschreeuwd oid heb, ik keerde juist tijdens de bevalling helemaal in mezelf en zij geen woord en gaf geen kick haha. Hij vindt het dus eigenlijk gewoon te eng om het thuis te doen, vooral omdat hij dan alleen is met mij tijdens het grootste deel van de bevalling en dat vindt hij maar niets. Hij vindt het een fijn idee dat er in het ziekenhuis allemaal mensen zijn met ervaring en kennis en dat er maar op een knopje hoeft te worden gedrukt en er staat iemand naast je bed (bij wijze van ). En hierom vind ik het dus moeilijk, want ik kan me dit ergens ook wel weer voorstellen. Heb het gisteren ook bij de verloskundige aangegeven en zij stelde voor om bij de volgende afspraak het er samen met haar over te hebben (dus dat vriend mee gaat naar de afspraak) en dat we kijken alsof we hem wellicht wat meer 'vertrouwen' kunnen geven. Maar ik wil hem absoluut niet pushen, want ik zou het vreselijk vinden als hij helemaal tegen zijn gevoel in instemt met een thuisbevalling (en ik weet dat hij instemt als ik push, want hij zet mijn wens sowieso op 1..) Erg lastig!
Je hoeft toch niet al te beslissen? Ik heb de keuze pas gemaakt tijdens de bevalling, dan merk je vanzelf wat het beste voelt. En als jij dan thuis wil blijven zal jouw man echt niet gaan protesteren dan of zich daar ongemakkelijk onder voelen, die is dam tebeel bezig met wat er gebeurt.
Oh ja, als je in het zkh wilt bevallen ga je er pas heen als de boel al goed op gang is, dus je doet sowieso het grootste gedeelte van de bevalking thuis, hoe dan ook
Nee in ons geval niet Omdat wij bewust voor een ziekenhuis zouden kiezen die wat verder bij ons huis vandaan is kunnen we zodra de bevalling begint al die kant op. Hier hebben we al eens met de verloskundige over gesproken en er zijn meer zwangeren die voor een ander ziekenhuis kiezen dan deze hier in de buurt en dan mag je dus al eerder die kant op. Maar ik wil het eigenlijk niet "op z'n beloop laten" want dan begint straks de bevalling en krijgen we het gedoe dat ik ineens zeg dat ik liever thuis wil blijven en hij al met de tas klaar staat om te vertrekken
Sorry? Wie moet er nou bevallen? Het spijt me zeer hoor, maar het boeit mij echt ff niet wat mijn vriend fijner vind in deze...ik moet het allemaal doen. het gaat erom wat IK fijner vind.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Het is fijn als je samen achter een keuze staat. Wel denk ik dat je als degene die moet bevallen wel meer gewicht in schaal kan leggen, maar ik snap ts wel. Forceren kan je het niet echt en je wilt toch relaxed met zijn twee de bevalling ingaan. Ik zou het gewoon enkele keren duidelijk noemen waarom je het voordeel vindt zodat hij aan het idee kan wennen. Hopelijkstaat hij er dan tzt ook achter.
Tja ik vind dat dat eigenlijk echt enorm egoïstisch en ik ben blij dat ik niet zo denk. Ik wil liever thuis bevallen omdat me dat gewoon fijn lijkt, maar als mijn vriend het ontzettend eng vindt wanneer ik thuis beval dan houd ik daar absoluut rekening mee. Dat vind ik eigenlijk niet meer dan normaal in een goede relatie? Ik houd van hem en zal hem nooit tot iets willen dwingen waar hij eigenlijk enorme angst voor heeft en ik vind juist dat hij zich bij een bevalling ook goed moet voelen en er achter moet staan hoe we het doen. Ik wil niet dat hij helemaal vol stress zit als de bevalling begint en we hier thuis zitten. Ik vind ook niet dat IK het allemaal moet doen, het is voor hem ook niet niets wanneer je alleen thuis bent met je vrouw en zij ontzettend veel pijn heeft. Je kunt niets voor haar doen en in zo'n situatie vind ik het juist erg belangrijk dat je je beide goed voelt. Enfin, we hebben gisteravond in bed erover gepraat. Toen ik in eerste instantie vroeg "Jij wil het liefst dat ik in het ziekenhuis beval he?" toen antwoordde hij volmondig "Ja!" maar nadat ik vertelde dat het mij hier thuis ook wel erg fijn lijkt omdat ik me hier op mijn gemak voel en ontspannen ben en dat we altijd nog naar het ziekenhuis kunnen gaan als we er geen goed gevoel meer bij hebben zei hij meteen dat als ik dat liever heb dat we dat doen. Hij gaat sowieso de volgende afspraak even mee naar de verloskundige en dan zal zij hem ook nog even wat gerust proberen te stellen en eventuele vragen beantwoorden.
Mijn vriend wilde thuis de bevalling. Ik in het ziekenhuis. Hij bleef maar een beetje zeuren. Toen heb ik hen duidelijk gemaakt dat ik degene bent die moet bevallen en niet hij. Dat het belangrijk is dat ik me op me gemak en veilig moet voelen tijdens de bevalling. Nu heb ik een medische indicatie gekregen, dus nu moeten wel wel naar het ziekenhuis haha.
Ik vind ook dat degene die moet bevallen bepaald waar en niet de man. Jij moet je goed voelen en ontspannen. En als je dat alleen thuis kunt, is dat voor mij de keus.
Maar waar haal jij het vandaan dat hij het gaat bepalen? Het enige wat er in mijn berichten staat is dat mijn vriend liever de bevalling in het ziekenhuis zou zien en ik liever thuis. Hij heeft nog nooit gezegd dat het in het ziekenhuis moet en dat hij dit bepaalt. Ik geef ook in mijn berichten aan dat ik weet dat wanneer ik erover door zou gaan hij (tegen zijn wil in) akkoord zal gaan met een thuisbevalling. IK vind het alleen erg moeilijk om te zeggen "ik beval thuis, punt" als ik weet dat hij daar dan enorm tegenop ziet en behoorlijk zal zitten stressen. Dus natuurlijk bepaal ik waar het gaat gebeuren, maar die keuze maak ik niet alleen op grond van mijn eigen wil en gevoel want ik vind het niet meer dan normaal om ook met zijn wensen rekening te houden.
Volgens mij kunnen jullie er thuis prima over praten? Dus zou ik me niets aantrekken van wat hier gezegd wordt. Het gaat er inderdaad om waar jullie je beide goed bij voelen en natuurlijk jezelf in het bijzonder. Bij ons was het ook zo dat mijn man liever naar het ziekenhuis ging en ik liever thuis bleef. Ik heb mijn man zijn gevoel ook zwaar in mijn beslissing laten wegen maar ik zag erg tegen het ziekenhuis op en heb hem dit ook duidelijk gemaakt. Uiteindelijk voor een thuisbevalling gegaan die eindigde in het ziekenhuis (waar het me achteraf ook allemaal erg meegevallen is )
Ik had hetzelfde. Mijn vriend wilde niet thuis en ik vond het juist wel lekker thuis. Maar ik heb gelijk gehoor gegeven aan mijn vriend. We gaan nu naar het ziekenhuis maar wel met eigen verloskundige in een soort kraamhotel binnen het ziekenhuis. Dus bevallen zoals thuis (met bad) en toch in het ziekenhuis. Mocht er iets misgaan dan zijn we tenminste al in het ziekenhuis en kan ik met bed en al naar de verloskamers gereden worden. Het draait in de zwangerschap al zoveel om de vrouw... Vind dat de man best hier en daar gehoord mag worden..
Ik vind het verschrikkelijk te lezen dat er vrouwen zijn die alleen maar aan zichzelf denken.. De hele zwangerschap draait het vaak al om de vrouw... Ik wil juist mijn vriend zoveel mogelijk betrekken en ook zijn deel te geven in de zwangerschap. Ik wilde ook liever thuis... Hij in het ziekenhuis.. Prima dan mag hij dat beslissen. Het is net zo goed zijn beslissing..
Helemaal mee eens Joekie. De man mag hier ook een stem in hebben. Mijn man vindt het ook prettig als ik het ziekenhuis beval. Gewoon voor de veiligheid. Nu vind ik dit toevallig ook, maar ik vind het te kort door de bocht om te zeggen 'ik beval, dus ik bepaal'. Je doet het toch samen? Ik denk dat ik het niet zou kunnen zonder mijn man!
Die haha erachter vind ik echt niet op zijn plaats.. Wat zijn jullie toch hard voor je man! Alles draait om de zwangere.. Pfff.. hou ik niet zo van. Mijn vriend is mijn maatje en daar wil ik samen mee beslissen. 50/50.