Ik heb er al es een rugblokkage aan overgehouden, maar ik probeer moeders met buggy altijd te helpen op trein of bus. Net omdat ik weet hoe ellendig lastig die dingen zijn en hoe snel je soms moet zijn om erop of eraf te raken. Bij ons in 't station - toch één van de grootste van Vlaanderen - zijn er dan ook nog gewoon ... geen liften . Enkel voor mensen die dit op voorhand (minimum 1 dag, liefst een week) aanvragen en met een rolstoel zijn en een kwartier voor tijd er zijn, is er 1 lift. Als ik dus een moeder zie sukkelen, spring ik bij, of zoek ik mee iemand sterk om die buggy de trap af te krijgen (naar boven is er een roltrap). Ik heb normaal niet veel haar op mijn tanden, maar op zo'n moment ... moeten ze mij echt niet "nee" als antwoord geven. Een conducteur is hier meestal ook zelden te zien overigens. Of staat aan de andere kant van 't perron. Als het enigszins kan, zou ik die buggy dus ook wel inklappen op het "moment suprême". En extra tijd inlassen voor eventuele overstappen en er ook voor zorgen dat je nergens moet rennen achter een trein. Succes!
Denk ook wel dat alles goed gegaan moet zijn. Reis al jaren alleen met kinderen, vliegtuigen, treinen, bussen, taxi's haha. Waarvan de oudste nu 5 zijn, maar eerst 2 (tweeling) en mn jongste baby. Altijd waren mensen behulpzaam naar mij toe, nooit te beroerd om even een kinderwagen eruit te dragen.