Pff, het is dat ik niet bijgelovig ben maar het lijkt wel alsof pech en ellende dingetjes ons de afgelopen anderhalve week achtervolgen... Het begon met dat Tobias een vrij heftige reactie kreeg van de BMR prik, waar we 2 keer bij de huisarts, 1 keer bij de dermatoloog en 1 keer de bij HAp zijn geweest. Dat was net weer aan de beterende hand, toen belde mijn schoonmoeder dat de oma van mijn man van plan was euthanasie te plegen. We zijn er halsoverkop heen gegaan met de trein om afscheid te nemen, maar nu gaat het opeens (gelukkig!) toch niet door, maar we hebben daar wel het hele weekend van in de rats gezeten. Een hele emotionele rollercoaster doorgegaan en nu opeens blijkt dat dus allemaal voor niks te zijn. Voelt heel dubbel, want we zijn blij dat we haar nog wat langer bij ons hebben, maar afscheid van iemand nemen en dan zeg maar de laatste dingen tegen die persoon zeggen, terwijl die persoon dan uiteindelijk toch niet blijkt te overlijden voelt ergens ook wat ongemakkelijk.... (Uiteraard overheerst de blijdschap!) Kom ik thuis, krijg ik te horen dat het met mijn eigen oma ook totaal niet lekker gaat. Dit weekend was ze weer eens gevallen en hebben mijn ouders haar meer dood dan levend op de grond gevallen omdat ze op haar alarmketting lag en die dus niet kon indrukken. En nu vandaag ben ik van de trap gevallen met Tobias in mijn armen. Gelukkig mankeert hij niks, maar zelf ben ik net naar de huisarts geweest en heb mijn grote bilspier gekneusd. En het doet verrot zeer. Sorry, ik meost het ff kwijt. Volgens mij heb ik last van slecht karma ofzo
Sterkte. Soms heb je helaas van die dagen/weken. Hopen dat de vooruitzichten beter zijn voor de komende dagen. Beterschap voor je bilspier. En hopelijk gaat het met de oma's wat beter.
Jeetje meid, dat zijn geen leuke dingen. Sterkte en hopelijk gaat het snel weer beter met jou en je familie.