Klopt, als ik 30 was geweest was mijn uitslag ook 1 op 2 zei de gyn.. Tis echt niet te doen, dat wachten..
Ik heb gisterochtend de punctie gehad, ook in het emc. Ik had dit keer een hele fijne arts, dat scheelt echt. Bij mn vorige zwangerschap hen ik ook een punctie gehad, ook in het emc, en die arts was verschrikkelijk, net een robot. Brrr. Nu wachten op de uitslag, en dat vind ik eigenlijk nog het ergste.
Het wachten is idd het allerergst van alles! Zelf heb ik me ook druk gemaakt om wat anderen voor meningen hadden maar ik heb iedereen heel duidelijk aangegeven dat ik niet op meningen van anderen zat te wachten en ze dus ook niet wilde horen. Een ander kan altijd roepen wat ie zou doen in jouw situatie, maar beslis maar eens als je het zelf meemaakt. Dat is een heel ander verhaal! Je zult namelijk altijd moeten dealen met de gevolgen van je beslissing en iemandndie alleen maar een mening heeft, hoeft dat niet en kan z'n mening dus zo weer bijstellen. De punctie vond ik zelf ook niet zo erg. Het is meer raar enzo en de reden waarom je daar ligt maakt het allemaal wat beladen. De onzekerheid tijdens het wachten is veel erger. Ik had bij vorige keer zwangerschap 1 op 1100 en was toen 33. Leeftijd telt wel mee maar zorgt echt niet meteen voor een uitslag van kleiner dan 1 op 200. Likaloetje, waarom heb je combitest laten doen als je toch de punctie laat doen? Wat ik zeer zeker wel begrijp in jouw geval hoor... Maar de kansberekening blijft een kans en definitief uitsluitsel krijg je toch pas na de punctie.. Hoe gaat het verder met je? Nog 1 keer ongesteld en dan gaan wij er ook weer voor, maar ik vind het doodeng. Zie hetbtoch als een groot risico. Ik weet dat veel mensen denken als je zoiets heb meegemaakt is de kans dat je dat nogmaals gebeurd veel kleiner. Maar zo kan ik het niet zien, ik zie het weer als een risico. Snap je wak bedoel?
Gelukkig kregen we gisteren een brief. er zijn geen aanwijzingen gevonden voor een chromosoomafwijking We zijn het meteen gaan vieren en lekker samen uiteten geweest. Het is echt een hele opluchting en dat met een kans van 1:2
Gefeliciteerd meid en weet je ook meteen wat het wordt (nouja is beter gezegd) of hadden jullie aangegeven dat niet te willen weten. Ik dacht als ik toch door hel en terug moet dan is dat het enige leuke eraan dus wilde het toen wel weten
We hebben het niet aangegeven maar we willen het weten. Nu is het zo dat je 2 dagen nadat je de brief hebt gehad het kan opvragen. Morgen hebben we een afspraak bij de verloskundige en dan weten we ook meteen wat het gaat worden. Blijft dus nog even spannend maar nu leuk spannend.
Teehaatje Gefeliciteerd met de goed uitslag, wat fijn. missjopie wij hebben al eens een kindje op de ic gehad en eerlijk gezegd twijfel ik eraan of dat we zoiets nog een x aan zouden kunnen. maar ik krijg ook vaak genoeg naar mn hoofd geslingerd, ach joh hoe groot is die kans nou, blablabla... maar die snappen gewoon niet dat wij het hele fenomeen kans en kansberekening niet meer moeten. de kans dat luukje had wat ie had was immers ook 0,006% of zoiets.
Ook ik weet wat je door maakt. Bij mij was de kans 1/48 en heb toen wel een vlokkentest laten doen. Opzich valt het wel mee maar vond het wel pijnlijk zeker als ze de naald in de baarmoedersteken en moederkoek maar was gelukkig wel goed in een keer. En dan 14 dagen wachten dat is killingggggggggggggggg. Heb twee weken lang dvd.s gekeken je moet toch wat? En kon het niet meer houden en heb zelf het ziekenhuis gebeld na tien dagen ja wel haha. En toen van het is gezond pfff als of er een baksteen van je afvalt en was nog zo scherp van geest van mag ik ook weten wat het word ik zeg een jongen zeker nee zegt ze een meisje. Wat een opluchting geef mij nog maar een bevalling dat is een peulenschil wat betreft die combinatietest en dat na twee ks met problemen. PFFFFFF. Succes meis en hoop dat je de tijd door komt en dat je een mooie uitslag krijgt knuffel en ja ik weet wat je door maakt.
Bedankt Pnirmal, en wat fijn dat het bij jou ook positief was! Vandaag heb ik wel een goede dag, lekker met mn dochter naar een grote speeltuin geweest en het even een beetje van me af kunnen zetten. Wat ik ook moeilijk vind is dat ik al een hele grote buik heb, en mensen dus constant tegen mijn dochter zeggen, wat fijn dat jij een broertje of een zusje krijgt zeg! Hartstikke lief, en mijn dochter straalt dan helemaal. Maar ik denk dan steeds, rustig aan mensen, straks gaat het mis..
dan is het alsnog haar broertje of zusje maar is het alleen een vlinder geworden uiteindelijk.. het is toch al een deel van jullie toch?
Klopt, maar wij zijn nog een beetje terughoudend tegen onze dochter, omdat ze echt gek is op baby's. Mocht het mis gaan dan weet ik zeker dat ze ontroostbaar is en het er nog heel lang over gaat hebben. Dus wij hebben het zelf nog niet echt gehad over een baby in de buik, maar door de mensen die het over baby's, broertjes en zusjes enzo hebben, heeft ze nu toch al zelf gevraagd, waar is de baby nu dan? We hebben het nu dus wel verteld, maar er ook gelijk bij gezegd dat het nog heeeeeeeeeeeeeel klein is, en dat het dus nog heeeeeeeeeel lang duurt voor de baby er is. Mocht ik volgende maand al moeten bevallen, laten we de baby ook niet zien, dan zeggen we dat de baby terug naar huis gegaan is. Toen de baby van een vriendin van ons met 25 weken overleed, hebben we dat ook gezegd, en dat leek ze wel te snappen. Misschien maak ik me er ook wel te druk over hoor, mensen bedoelen het ook allemaal hartstikke goed. (oh al 13 weken, heerlijk he dat je dan nu veel meer zekerheid hebt! Eh, ja inderdaad..)
ja ik snap dat wel.. ik had ook zo'n grote buik (zie foto waar ik 12 weken ben hihi) hoorde van iedereen al de vraag wat het werd e.d. ) of dat ik er al bijna moest zijn Wij zijn altijd heel eerlijk geweest onze zoon was nog geen 2 jaar dus snapte het nog niet erg maar hij zag zijn mama wel verdrietig en hebben gewoon eerlijk gezegd dat mama zwanger is en een kindje in mama haar buik zit maar dat het misschien heel erg ziek is en zo ons nooit kan ontmoeten maar mocht ze naar de hemel gaan dat ze dan naar Opa Co gaat zodat ze niet alleen is. Vond ie prima, toen ze gezond bleek te zijn hebben we gezegd dat ze voorlopig nog even bij ons mocht blijven en dat we er maar extra lief voor moeten zijn.. (dat gedeelte is ie helaas soms vergeten haha want ze duwen en slaan wat af soms) maar hij is tot 2,5 jaar vrijwel doof geweest dus heel erg gevoelig voor mijn emoties (dus ondanks dat ie er niets van begreep had ik altijd het gevoel of hij me toch wel stiekem een beetje begreep op zijn eigen manier) Het is idd heel moeilijk vooral als je al je buikje ziet dat is extra confronterend (vond ik) en een dagelijkse herrinering aan wat je door moet staan, sommige mensen zeiden; ja je hebt hier toch zelf voor gekozen maar das zo makkelijk gezegd..
Wij hebben ook al eens voorzichtig laten vallen dat de baby misschien "ziek" is, maar dan zegt ze, oh, moet je baby even knuffen mama, dan is baby weer blij! En dan loopt ze met zo'n wijs gezichtje weg, zo van zo, dat heb ik even opgelost Hopelijk hoeven we niks te vertellen
Inmiddels weten we ook het geslacht en het is een Jongetje. 8 augustus krijgen we nog wel een extra echo omdat de verdikte nekplooi ook kan duiden op een hartprobleem. Maar hoe dan ook we zitten nu op een blauwe wolk. De rest die nog moet wachten op de uitslag, heel veel sterkte met wachten.