Hoi, Ik ben op dit moment ruim 33 weken zwanger en ik heb al sinds 8 weken verplichte bedrust, wegens een dreigende vroeggeboorte. Ik weet dat het uiterlijk tot 37 weken zal zijn, dus heb nog 3,5 week te gaan. Wel merk ik dat het steeds lastiger wordt. Ik ben al moeder van 2 prachtige dochters, waarbij ik hetzelfde heb meegemaakt. De eerste is uiteindelijk blijven zitten tot 37 weken en de tweede tot 36 + 2. We hebben bewust voor een derde kindje gekozen, waarbij we eigenlijk ook al wel wisten dat we hetzelfde traject in zouden gaan. Maar toch begint het me nu heel zwaar te vallen. Zijn er vrouwen die in dezelfde situatie zitten?
Wat pittig!! Ik heh dit bij mn 1e zwangerschap gehad, vanaf week 28 bedrust na opname, weeën remmers etc. Uiteindelijk met 40 wk ingeleid... en nu volledig ziektewet ivm harde buiken en krampen. Maar tnt nog mooieclange en dichte baarmoedermond. Toch ben k ook erg bang dat ik straks weer plat moe en HOE dan met een peuter in huis?! Je bent al zo een eind meid. Kan je jezelf beetje vermaken? Iets maken voor de baby, fotoboeken doen, tekenen oid? Lijkt me heel pittig! Sterkte
Ik hoop voor jou dat je het niet gaat overkomen. De gynaecoloog heeft mij bij mijn tweede zwangerschap verteld dat ik 15% kans had om hetzelfde mee te maken als bij mijn eerste zwangerschap. Ik hoorde helaas bij de 15%. Hopelijk voor jou hoor jij daar niet bij en kun je nu genieten van een onbezorgde zwangerschap. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik met 26 + 6 in het ziekenhuis beland met weeën en 4 cm ontsluiting. Ik heb toen ruim 8 weken in het ziekenhuis gelegen en nog iets meer dan 2 weken thuis, waarna met 37 weken mijn vliezen zijn gebroken door het ziekenhuis. Bij mijn tweede zwangerschap ben ik met 27 + 2 in het ziekenhuis beland met weeën en verkorte baarmoederhals. Toen heb ik gelukkig maar 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. Daarna mocht ik naar huis met verplichte bedrust. We hebben gelukkig veel hulp gekregen van familie en vrienden, dit is wel nodig als je al een peuter rond hebt lopen. Kan mij voorstellen dat je daar over in zit. Uiteindelijk braken de vliezen spontaan bij 36 + 2 en ben ik bevallen van onze tweede dochter. Nu werd door de gynaecoloog gelijk al verteld dat de kans bijna 100% was dat ik weer hetzelfde zou meemaken. We hebben ons hier dan ook wel op ingesteld. Vanaf begin zwangerschap tot 18 weken heb ik voor de helft gewerkt. Met 18 weken ben ik volledig de ziektewet ingegaan, met de hoop om een herhaling te voorkomen. Helaas ben ik dit keer nog vroeger in het ziekenhuis beland, namelijk met 25 + 5. Ook nu weer met weeën en verkorte baarmoederhals. Voor de derde keer maar weer longrijping en weeënremmers. Gelukkig na 4 dagen weer naar huis naar mijn gezinnetje. Moet zeggen dat de eerste 8 weken goed te doen zijn geweest, mede door de drukke decembermaand. Ook nu krijgen we weer veel hulp van familie en vrienden en is onze oudste dochter inmiddels 5. Die kan al zelfstandig wat dingen doen gelukkig. De verveling begint nu toe te slaan. De foto's van de meiden heb ik afgelopen weken allemaal al uitgezocht. Het is nog even doorbijten, want ook nu heeft de gynaecoloog gezegd dat ze met 37 weken de baby een zetje gaan geven. Dus het is nog 3,5 week. Ik hoop heel erg voor jou dat het nu goed gaat. Ik had bij alle drie de zwangerschappen vanaf 17 a 18 weken harde buiken. Hoe is dat bij jou? Sta je onder verscherpte controle van de gynaecoloog of loop je gewoon bij een verloskundige?
Pfft wat een gedoe! Gelukkig wel 2 x bij een (bijna) veilige termijn bevallen. Waarom hebben ze jou ingeleid met 37 wk 1e keer? Ik moest doorlopen tot 40 wk. Vond t vreselijk. Dacht nou, zodra ik weer actief ga doen komtie er vanzelf uit... Maar hij had er geen zin in haha. En was dus erg groot met alle gevolgen van dien maar das weer een andere zorg Ik had vorige zwangerschap en dit keer ook vanaf week 16 harde buiken. Extra controles etc waren telkens goed, tot ik met 28 wk ineens een bmm van 1 cm overhad en 1 cm ontsluiting. Paniek dus, opname in academisch ziekenhuis, remming, long rijping.... Je kent t toen na 10 dgn geloof ik naar huis, met 30 wk nogmaals daar opgenomen en daarna paar keer in ZH hier vlakbij, toen ik de 32 wk voorbij was. Al die tijd onrustig in mn buik, heel vaak extra ECGs etc maar zoals k zei kwam hij dus niet. Nu dus weer harde buiken, maar nu eerder gestopt met werken en luister beter naar mn lijf. Ben wel bij de verloskundige maar laagdrempelig overleg met de Gyn, omdat ik met Clomid zwanger ben geworden ben ik ook deze zwangerschap daar wel vanaf t begin bekend. Heb hele fijne verloskundige en kan t ziekenhuis altijd bellen bij twijfel. Tnt is alles gelukkig goed, aantal keer bmm opgemeten. Maar omdat dit vorige keer ook zo ineens omsloeg, heb ik er niet zo een vertrouwen meer in. Ben wel even gerust gesteld na controle maar weet dat t snel kan omslaan. Gelukkig 24 wk voorbij! Fijne grens.... Heb niet zo enorme backup helaas. Doen veel zelf . Opa en oma werken en wonen wat verder weg. Vrienden etc is ook lastig. Gaat nu prima, zoontje is 2 dgn per week bij de gastouder en mn man is 1 dag in de week vrij. Maar weet niet hoe en wat als ik echt moet rusten... Maar ergens denk ik, zie ik dan wel weer. Komt wel goed tzt! En hopelijk komt die tijd niet haha.
Dan heb jij ook een moeizame eerste zwangerschap gehad. Gelukkig heb je een fijne verloskundige. Wel raar ik mocht absoluut niet onder controle bij de verloskundige, ik ben ingedeeld als een hoog risico zwangere. Als je maar enigszins twijfelt ook gelijk bellen, zodat je kleine bij een veilige termijn kan komen. Ik keek bij deze zwangerschap ook heel erg uit naar de 24 weken, gaf toch een beetje rust. Kan me voorstellen dat jij dit ook hebt. Vond de cervix metingen altijd erg spannend maar ik wist van mijn tweede zwangerschap dat dit ineens kon omslaan, dus kan me voorstellen dat jij dit ook spannend vind. Mijn cervix meten ze sinds mijn ontslag uit het ziekenhuis niet meer. Ze weten dat deze verkort is en ze willen het met rust laten, zodat ze niet iets aan de gang brengen. Luister goed naar je lichaam, dat is het allerbelangrijkste. Wel vervelend dat je niet zo'n back-up hebt. Ik ben blij dat wij deze hebben, anders had ik niet geweten hoe ik het had moeten doen. De oudste is gelukkig al wel wat zelfstandiger en mijn schoonvader is net met pensioen, zodat hij haar naar school kan brengen. Ik hoop voor jou dat je geen rust hoeft te houden en je zelf voor je peuter kan blijven zorgen. Maar als het zo is dan heb je daar ook wel een oplossing voor. Ik ben bij de eerste ingeleid, omdat ze bij ons in het ziekenhuis wel van mening waren dat het veel lange weken waren. Ze vonden het al heel fijn en knap dat ik het zolang uit had gehouden. Bij de tweede zou ik ook ingeleid worden met 37 weken, alleen besloot dochter nummer 2 toch uit zichzelf te komen. Ook nu heeft de gynaecoloog al gezegd, dat ik ingeleid word met 37 weken. Dit geeft ook wel rust moet ik zeggen, om het vol te kunnen houden. Ik hoop ook echt wel dat de kleine blijft zitten tot 37 weken, ondanks dat het zwaar is. Maar dan mag ik waarschijnlijk als alles goed gaat meteen naar huis. Bij de 2e hebben ik nog een paar dagen in het ziekenhuis moeten blijven.
Hallo, Ik zit in hetzelfde schuitje. Zit sinds 12 weken binnen. Vanaf 19 weken veel rust. Ik heb wel een cerlcage. Ik heb ook een incompetente cervix. Mijn eerste zoontje is op 21 weken geboren. Mijn 2de dochter is met cerlcage pas op 39 weken geboren. En nu ben ik opnieuw 33 weken. Op 36 weken doen ze de cerlcage uit. Dan mag ik alles terug hervatten zoals voordien. Het groeit mij ook enorm boven men hoofd. Ik wil zoveel doen maar mag en kan niets. Ik heb deze zwangerschap geen complete rust genomen. Maar ben wel niet echt buitengekomen. Binnen huis eens van de zetel naar de keuken en zo heb ik de maanden wat voorbij gekeken. Het is echt enorm balen. Waarom mag je niet gewoon rondlopen vanaf 36 weken? Dan is je kindje toch voldragen. Ik mag vanaf 36 gewoon alles terug hervatten. Ik tel ook erg af. Ik heb soms ook echt bang om binnen 3 weken alles te hervatten een baby’tje te krijgen een kleuter in huis. Kan ik dat opnieuw aan. Van niks doen alleen rust vinden in mijn eigen zone naar een drukke mama met 2 kids. Ik heb men zaak moeten sluiten vanwege deze zwangerschap die open ik 7 weken na de bevalling terug. Dus dat wil zeggen op nog geen 3 maanden moet ik van niks naar ongelofelijk veel en druk. Dat maakt me gek in men hoofd. Ik wil gewoon aanpakken en beginnen aan men leven herpakken. Maar nog 3 weken voor de baby zoveel beter. Dus ja ik deel heel erg je gevoelens. En denk dat een zwangerschap op die manier ondergaan ontzettend moeilijk is. Lieve groetjes
Nou indd, wat een verschil. Ik ben wel in groot overleg besproken..maar omdat ik uiteindelijk bij 40 wk pas ben bevallen, zien ze t niet als noodzakelijk om me bij de gyn te laten lopen. Opzich vind ik t wel fijn omdat de verloskundigen gewoon heel prettig zijn hier in de praktijk. Ik kan ook altijd bellen en extra komen. Ik vind t wel gek dat ik niet wers ingeleid. Eerst zeiden ze nou, je haalt t toch niet, maar anders wordt je ingeleid hoor met 38 weken. Uiteindelijk wilde niemand er aan en heb ik tot 40 ek doorgelopen, werd t een inleiding met knip, scheur, vacuümpomp en schoudertje dat vast zat... Maargoed dat is geweest. Dit keer word ik met 38 wk ingeleid gelukkig. Baby is nu ook alweer erg groot gemiddeld gezien. Baarmoedermond wordt ook niet extra opgemeten, maar inmiddels wel gedaan met 17 wk ivm veel harse buiken en met de 20 wk echo ook laten doen. Toen was t 4cm dus echt heel goed! Nog even vol houden meid!! Dan heb je t gewoon 3 keer gedaan, stoer!!!
Hoi meid, Wat een heftig verhaal, al 3 keer een zwangerschap met dreigende vroeggeboorte en verplichte bedrust. Wel fijn om te lezen dat je beide dochters op een net termijn zijn geboren en je ook deze zwangerschap al op een redelijk termijn bent beland. Ik snap heel goed dat dit ontzettend zwaar voor je moet zijn. Gelukkig zit er nu bijna een einde aan en heb je je lichaam weer terug. Ik ook wel ervaring, heb een afwijking aan mijn baarmoeder waar ik na een paar jaar proberen zwanger te worden aan ben geopereerd. Toch spontaan zwanger geworden (eindelijk!!!!) en het ging best goed, maar had heel veel last van harde buiken. Op 28 weken controle van de cervix en deze was toen nog maar 7mm met behoorlijke funneling, de vliezen puilden uit in de cervix. Met 20 weken was alles nog goed! Wat een schrik, opname met weeënremming en longrijping... Met 29 weken naar huis en rust gehouden tot de 34 weken... Geen ''platte'' rust, ik zat nog wel veel overeind maar deed niks meer zeg maar, dus niet te veel lopen, alleen naar de WC en douchen, wat te eten pakken, enz. Cervix bleef stabiel, was op 32 weken nog hetzelfde, geen ontsluiting. Sindsdien niet meer gecheckt. Vanaf 34 weken heb ik voorzichtig wat kleine activiteiten hervat, even naar vriendin dichtbij op de koffie, maar pas vanaf 36 weken durfde ik alles weer. Harde buiken en voorweeen zijn gebleven, en ik kan moeilijk staan/lopen of rechtop zitten, vanwege een enorme spanning in mijn buik... Vond het al met al heel erg heftig, ben het vertrouwen in mijn lichaam toen vreselijk kwijtgeraakt. Nu komt dat langzaam weer terug, inmiddels 38 weken en ik loop nog steeds. Bij mij gaan ze de bevalling ook nog niet opwekken, maar ik moet zeggen dat ik dat ook niet zou willen. Ik geniet ontzettend van deze laatste weken zorgeloos zwanger zijn en weer de deur uit kunnen, ik zou ze niet willen missen. Maar ik begrijp ook dat dit persoonlijk is hoe dit ervaren wordt. Wat vind ik je ontzettend dapper dat je dit 3 keer doet zeg. Maar het is het vast allemaal waard! Wat ik me nog afvroeg, heb je geen cerclage gekregen?? Zijn de oorzaken van jouw dreigende vroeggeboortes cervix insufficiëntie, of niet? Ik moet eerlijk zeggen dat ik zó opzie tegen een eventuele volgende zwangerschap Ik heb ook heel erg de wens voor 3 kindjes, maar vind zwanger zijn écht niet zorgeloos en leuk! En ik weet al dat ik wss niet in aanmerking kom voor een cerclage omdat ik (gelukkig!!!!!) geen kindje heb verloren en ook dit keer niet te vroeg ben bevallen. Hoop dat ze er op eigen verzoek toch een willen zetten, dat gesprek ga ik tegen die tijd zeker aan. Maar eerst maar eens even genieten van dit kindje, even pauze hoor pfffftt!! Ik hoop dat de weken snel omvliegen voor je, ik vind je een dapper mens!