Ik ben toch echt getrouwd met mijn man met de gedachte 'tot de dood ons scheid' Trouwen is in mijn ogen dus echt voor de rest van je leven. En nee ik was echt niet bang dat ik in de huwelijksnacht zou afknappen op de sex. We waren 4,5 jaar samen en je hebt dan al zo'n poos samen gehad. Daar gingen we ook samen voor.
Los van wel of niet tot de dood ons scheid, in voor en tegenspoed... Is er hier iemand die de eerste keer goede seks heeft gehad? Ik vond er geen fluit aan. En ik heb nog nooit van iemand gehoord dat de eerste keer goed/lekker was. Daar moet je eerst voor oefenen (samen). Dus als de huwelijksnacht een beetje tegenvalt, hoeft dat helemaal niet te betekenen dat iemand slecht is in bed. Er moet dan alleen wat vaker geoefend worden
En dat mag dus in een aantal geloven absoluut niet. Zelfde schande als seks voor het huwelijk. Ik begrijp dat hele trouwen gewoon niet zo goed, dus dat dat een drempel moet zijn voor seks of samenwonen ('hokken' heet dat dan oneerbiedig) vind ik persoonlijk nogal gedateerd. Ik heb mijn eerste keer seks ook bewaard voor iemand die echt iets voor me betekende en ging daarbij niet over één nacht ijs. Sterker nog, ik ben nog steeds met hem. Maar we zijn dus niet getrouwd... Ik vind het veel belangrijker dat er iets moois aan ten grondslag ligt en het huwelijk voegt daar in mijn ogen niets aan toe. Maar daar kan iedereen anders over denken .
Eens wat betreft de eerste keer. Ik vond er niets aan. Helaas is het niet altijd zo dat oefenen kunst baart. Laat ik het zo zeggen dat mijn huidige man een openbaring was voor mij na mijn eerdere relatie.
Daar denkt iedereen denk ik inderdaad anders over, want in mijn geval, voor mij persoonlijk is niet trouwen geen optie. Dus ook om jouw eerdere vraag te beantwoorden: nee, als ik niet getrouwd zou zijn had ik mijn hele leven niet op die manier intiem geweest met een man.
Ik denk dat veel mensen ook een hele romantische gedachte hebben bij het woord trouwen. Islamitisch gezien is trouwen niet meer dan het officieel maken van het feit dat een paar voor elkaar kiest. Het belangrijkst is dat 'men' weet dat ze samenwonen/getrouwd zijn en dat de 'afkomst' van eventuele kinderen vaststaat. Dus, ik zou dus (in Nederlandse begrippen) officieel gezien gewoon samen kunnen gaan wonen met mijn vriend zonder officieel te trouwen in Nederland. Een islamitisch huwelijk is genoeg (man-vrouw-2 getuigen-eventueel toestemming van ouders). De buitenlandse bruiloften die men vaak ziet is volledig cultureel bepaalt en naar mijn mening soms ook zwaar overdreven.
'Trouwen' is in heel veel culturen en geloven iets anders dan een groot feest en veel poespas. Het houdt in dat een stel elkaar trouw belooft en uitspreekt en dat ze als 'paar' door het leven gaan. In die definitie ben jij dus ook getrouwd. Hier wordt immers niet gesproken over voor de wet trouwen. Ik ken best een aantal islamitische stellen die volgens wettelijke begrippen ook 'samenwonen' (niet getrouwd bij de gemeente)
@Nescio, er worden binnen de Marokkaanse cultuur inderdaad vaak dingen door elkaar gehaald, ik merk dat zelf ook wel eens bij mijn schoonfamilie. Ook bv op het gebied van menstruatie, mijn man zou er maar eens achter moeten komen dat zijn zus ongesteld is. Een erger drama bestaat er zo'n beetje niet haha. En idd die tampons, is gewoon toegestaan binnen het geloof maar bepaalde moslims hebben daar vanuit de cultuur iets tegen, wanneer iemand (zoals de moslima waar TS het over heeft) dan niet bijster praktiserend is dan kunnen ze vaak maar moeilijk onderscheid maken tussen cultuur en religie. Ik vind het zelf niet ver gaan, maar ik ben dan ook praktiserend moslim, ik vind het juist ver gaan als ik lees dat vijftienjarigen al tig bedpartnerts hebben gehad.
Inderdaad,onze "bruiloft" bestond uit niet meer dan een etentje bij mijn schoonouders thuis, niet meer dan dat. En dat was dan ook nog eens voornamelijk omdat mijn schoonmoeder dat zo graag wilde.
Hahah idd vooral het menstruatiegedeelte. Dan is er paniek in de tent . Vooral omdat je dan niet mag bidden en je broer 10x vraagt aan je moeder waarom zei niet hoeft te bidden en hij wel. Leg dat maar eens uit haha.
Trouwen vind ik heel belangrijk. Maar niet om het officiële gedeelte bij het gemeentehuis wat dus moet in Nederland. Wij hebben dat op een andere dag gedaan (1,5 week eerder) en klein gehouden Wij zijn getrouwd omdat we samen verder wilden en daarbij de zegen van God wilden, in de kerk dus. Als je daar niets mee hebt dan snap ik ook dat trouwen niet zo belangrijk is, want trouwen voor de wet zegt mij ook niets.
Ik vraag me wel af welke geloven dit dan allemaal zijn? Voor zover ik weet alleen binnen het christendom, en ook daar verschilt dat nogal per stroming. Maar dat kan natuurlijk ook aan mijn geringe kennis liggen.
Als hindoe mag je niet scheiden als ik het goed heb, en bepaalde orthodoxe stromingen in het jodendom staan het ook niet toe.
Ik vind alle verschillen mooi. Het bewaren tot het huwelijk, ontmaagd worden wanneer het voor jou goed voelde en alles hier tussen in. Hierin gaat in mijn ogen vrijwel niets te ver. Het is iets wat een ieder voor zich bepaald. Ik heb er wel moeite mee als iets door andere wordt opgedragen en jij je dus verplicht voelt te doen wat voor jou niet goed voelt. Of dit nou verplicht wachten is of je verplicht voelen seks te hebben in een relatie(vaak nog verkering op jonge leeftijd). Zelf was ik 15 jaar nadat ik mijn vriendje ongeveer een jaar kende waarvan 6 maanden verkering. Het kwam puur vanuit mezelf. Hij vroeg er nooit om en probeerde ook niets. Gelukkig....want een vriendje daarvoor vroeg er meerdere keren per dag om. Die verkering duurde dus maar 5 dagen Het vriendje dat mij ontmaagd heeft is inmiddels mijn man en de vader van mijn 2 prachtige kinderen. Aantal bedpartners is dus 1.
Een Joodse man mag wel zijn vrouw verstoten. Maar een vrouw kan geen scheiding aanvragen. Een hindoe huwelijk is inderdaad voor het leven.
Vaak is in een religieus huwelijk de man degene die de scheiding kan bewerkstelligen. Dan kom je dus op het punt van religieus niet gelijke rechten. Dit vond ik een interessant onderzoek: https://www.trouw.nl/home/vrouw-in-het-nadeel-bij-religieuze-scheiding~a4b20661/
In de Islam is het voor man en vrouw allebei mogelijk om een scheiding aan te vragen. Al is het voor de man wel makkelijk er. De praktijk laat vaak alleen nog heel wat te wensen over. En dat hangt vooral erg af van de plaatselijk cultuur.
Halen jullie wel uit het geloof wat je zelf belangrijk vind? Want dat een man niet mag weten dat zijn zus ongesteld is gaat toch echt helemaal nergens over?! Ik verbaas me echt over dit soort dingen. En dat dat in deze tijd nog allemaal... ondertussen is iedereen toch wat wijzer zou je zeggen.