N aantal weekjes terug was ik druk in de weer om eens te kijken of ik wat voor mijn medemens kon gaan betekenen. Ik wilde het liefst vrijwilligers werk gaan doen met oudjes. Mis nog steeds dat ik niet meer bij mn opa kan langs gaan enzo (ondanks dat dat al meer als 10 jaar geleden is ) en heb wat met oude mensen (al moet ik er nog op oefenen niet meteen automatisch plat te gaan praten als ik tegen n oudje praat...woon tenslotte niet meer in brabant dus de oudjes hier verstaan dat niet!) en als ik zelf oud ben hoop ik toch ook op n beetje hulp ofzo? Maarja...toen was ik zwanger... En t lijkt me niet zo'n goed idee om nu nog snel even voor mn bevalling in vrijwilligers werk te duiken om dan over 7 maanden of eerder weer op te moeten houden Maar weet je wat t stomme is? Ondanks dat ik niemand van de hulp instanties of oudjes of wat ook beloftes heb gedaan ofzo dus eigenlijk niemand teleur stel voel ik me er nog schuldig over! Zit me gek genoeg n beetje dwars dat dat nu niet door kan gaan. Ondanks dat ik toch n steeds groter wordende reden heb... Maf mens, hormonen,...?
mja of gewoon zeer natuurlijk menseljk gevoel omdat je iets beloofd hebt wat je nu niet kan waarmaken maar je zegt het zelf al.. niemand gaat je dat kwalijk nemen hoor! en je kan altijd na je zwangerschap als je de tijd kan vinden het weer gaan doen toch? dus dat komt wel goed
Nou ik had dus nog niets beloofd aan niemand behalve mezelf.. En toch me schuldig voelen.. Maar ja zoals je zegt t is even wachten daarmee, mijn kinderen gaan toch voor. En kan moeilijk bij zon bejaarden huis aan komen van hallo ik kom vrijwilligers werk doen maar heb wel n kleine die mee komt!
hmm goed beschouwd voel je je nu schuldig voor jezelf en vind je ook dat je het jezelf niet kwalijk moet nemen dat is tijd voor een goed gesprek met jezelf *grin* kom meis... je kinderen zijn ook belangrijk en misshcien kan het later ook nog wel eerst het ene.. dan de rest pas he
Als jij je er beter door voelt, ga je toch lekker vrijwilligerswerk doen? Je kan de situatie uitleggen aan de persoon die over vrijwilligers gaat in het betreffende verzorgings- of verpleeghuis (bijvoorbeeld). Mensen vind het zo fijn om jonge mensen te zien en at nieuws te horen. Juist zwangere vrouwen zijn erg leuk, want dan hebben zij ook weer iets om mee naartoe te leven. En als je bevallen bent ga je je ukkie es showen. Je hoeft niet gelijk de volgende dag alweer op pad, of een hele dag te blijven hangen. Ik heb zelf lichamelijke beperkingen en ik ging 1x per week naar een dame in het verzoringstehuis hier verderop. Alleen een ochtendje. Daarna wipte ik vak nog even langs bij een huiskamer project. Ze vinden het allemaal helemaal geweldig, een beetje echte aanspraak. De mensen maken niet veel meer mee en een ander praatje, dan hoe de soep vandaag was is vaak al zo fijn. Of misschien elke week een blokje om met iemand die niet meer alleen over straat durft.... Ik heb er geen energie meer voor op dit moment, maar "mijn mensen" hebben wel mijn hart gestolen hoor.