Gisteren ben ik ingestort.. Ik wil er niet teveel over vertellen, maar het ging het even helemaal niet goed met mij. Ik had mezelf niet meer onder controle . Daardoor heb ik een flinke ruzie met mijn vriend gehad, maar hij leek het wel te begrijpen want hij ging me meteen steunen toen ik in tranen uit barste. Hij kwam gelijk met toilet papier . Maar daarna was het nog niet voorbij echt wat voelde ik mij vreselijk, heb een hele tijd nog gejankt om alles wat ik had gedaan. En die stomme gedachten . En als klap op de vuurpijl trok mijn lichaam het vanmorgen even niet meer. Ik voel het altijd wanneer ik op het punt sta om flauw te vallen. Stond net mijn tanden te poetsen en daar voelde ik me al zwak worden, ging me er tegen verzetten maar dan voelt het nog vreselijker. Toen ben ik op de grond gezakt en dacht ik laat het dan maar komen dan ben ik er weer vanaf, maar toen zat ik alleen maar te zweten. Later ging het een beetje over en ik stond weer op, daar begon het weer. Ben ik op bed gaan liggen en nog steeds een pijn in mijn baarmoeder auw auw. Mijn lichaam trok dat niet. En ineens werd ik helemaal ijskoud, ik dacht daar ga je. Echt gek, normaal val ik binnen een halve minuut flauw als ik het voel aankomen. Na een kwartier was ik er gelukkig vanaf en niet flauw gevallen. Ik had echt gedacht dat ik ongesteld zou worden omdat ik die pijn had. Maar tot nu toe nog geen bloed. Mijn temperatuur is wel weer omlaag. Dat bloed wacht ik wel af, maar van vanmorgen schrok ik wel even jeetje. Psychies moeilijk en dan ook mijn lichaam die het ff niet meer trok die pijn.
Jeetje, wat heftig MP! Is dat flauw vallen niet iets om even naar om te laten kijken? Het klinkt in ieder geval eng! Ik hoop (en denk!) dat dit even een rotperiode is waar je even doorheen moet, door alle veranderingen van de laatste tijd, en dat je je daarna weer iets beter gaat voelen en dat je het allemaal iets positiever kunt bekijken. Maar ik kan me goed voorstellen dat het allemaal heel zwaar is op het moment, daarom krijg je in ieder geval een dikke knuffel van mij! Liefs Mosa PS Hey Springmuis, dat is lang geleden! Hopelijk breken er voor jou ook snel betere tijden aan!
Jeetje meis, wat heftig dat je lichaam zo reageert . Heeeeeeel veeeel sterkte en een hele dikke knuf!
Jee MP. Kan trouwens best van de stress komen dat je flauw valt. Bij mij uit het altijd in enorme koppijn en veel huilbuien. Maar sommigen merken het aan hun lichaam wat niet meer mee wil. Ik wil je heel veel sterkte wensen. En bedanken dat jij ondanks jou problemen, ook nog zo met mij meeleeft.
Bedankt voor jullie berichtjes lieve dames . Het flauwvallen schijnt ook bij pcos te horen, ik las het van de week ergens op een site die over pcos ging. Nja ik heb er last van sinds ik voor het eerst ongesteld werd dus misschien is die pcos altijd aanwezig geweest maar had ik toen wel een eisprong? Naja maakt niet uit, maar het zal er wel bij horen. Ik neem rust van het hele zwanger worden voor zover dat kan. Ik slik de Clomid en vitamine pillen met foliumzuur. Temperatuur de eerste dagen helemaal niet meer en ik merk echt dat ik daardoor ook meer energie door krijg, even niet tempen. We gaan gewoon rustig aan door. Ook vermoed ik dat ik de vorige keer geen goeie eisprong gehad heb ik ben 1 dag echt ongesteld geweest, de volgende dag weinig bloed en de dag daarna bijna niets. Dit was de vorige maanden wel anders. Maar we gaan vol goede moed verder .
Wat doet iemand die zelf zwanger wil worden.. Juist babyfoto's kijken.. Het blijde gezinsleventje zien wat je voor jezelf zo graag wilt.. Allemaal natuurlijk hartstikke leuk om te zien.. Maar wat doe je als je dan ziet dat ze alweer zwanger zijn?? In die tijd had je zelf 1 moeten krijgen en niet hun al de 2e zo snel, toch?? Hoet doet pijn bah waar blijft die tijd, waarom duurd het maar langer en langer. Zo lang zijn wij nog niet "bezig", maar je wordt op de feiten gedrukt als de 2e zwangerschap er alweer komt voor die ander. Om ons heen worden heel veel zwanger en veel hebben nu babytjes en weer meer koppels zwanger bah bah. Overal om ons heen kleine baby's, het wordt soms gewoon echt even te moeilijk voor mij. Al helemaal wanneer ik mijn vriend leuk zie doen met zo'n kleine, dan denk ik hoe kun je dat aan!? (psychies) Voor iedereen in de MMM hoop ik heel snel op een wondertje, net zoals ik voor onszelf hoop. Het mag niet voor iedereen maar vanzelfsprekend zijn en voor ons niet het is zo oneerlijk.
Wauw ik had dit altijd gehoopt maar nooit verwacht in de vierde keer met Clomid 50mg, zonder ooit een FM gehad te hebben. Nooit bloedprikken etc. alleen tempen. Ik had soms weinig hoop daardoor. Maar toch: ik ben ZWANGER!! Morgen is mijn NOD. Bekijk bijlage 12711