Ik zit met een probleem. De relatie tussen mij en mijn schoonouders was altijd redelijk goed, al kon ik met mijn schoonvader beter opschieten dan met mijn schoonmoeder. Ik ga er geen lang verhaal van maken, het komt erop neer dat de zaak nogal uit de hand is gelopen en we nu even een rustmoment hebben ingelast en ik ze voorlopig niet meer wil zien en spreken. Maar ik wil wel dat ze onze dochter gewoon kunnen zien, dus mijn man zal af en toe bij hun op bezoek gaan met haar denk ik. Ik wil geen discussie opwekken, dus graag respect voor elkaars mening, ik wil alleen wat advies want het zit me helemaal niet lekker en het zit ook niet in mijn aard om ruzie te hebben met mensen die dicht bij me staan. Maar mijn schoonouders hebben dingen gezegd en gedaan die echt onacceptabel zijn en daardoor lijkt het mij beter voorlopig even afstand te houden, ik heb er ook totaal geen behoefte aan ze binnenkort weer te zien. Wie herkent zich in deze situatie min of meer en hoe gaan jullie ermee om?
Ik herken het en zit zo'n beetje in hetzelfde schuitje. Ik weet zelf nog niet zo goed wat ik wil, komende tijd heb ik er niet zoveel behoefte aan om onze dochter of ons zoontje (die ze nog niet gezien hebben, dat is ook 1 punt van het probleem) daar langs te laten gaan. Over een tijdje misschien wel weer met hun papa.. we zullen wel zien tegen die tijd.
Jij hebt idd problemen met je souders, en daar mag je dochter eigenlijk niet de dupe van worden, dus zou haar dan idd af en toe met je man daar heen laten gaan. Maar geen dingen doen waar je zelf niet achter staat ( oppassen, uit logeren ect ) Hier is het een iets ander verhaal. Sinds anderhalf jaar heb ik geen contact meer met mijn ouders. Hebben ook geen interesse meer getoond in Levi ( bv een kaartje ofzo ) Doordat zij geen intresse tonen wil ik ook niet dat Levi daar heen gaat. Mijn zusje heeft wel eens gevraagd of ze Levi daar mee naar toe mag nemen maar heb Nee gezegt. Hij was 6 maanden toen hij ze voor het laatst zag dus voor hem zijn het vreemden.
ik heb ook geen goeie band met mijn schoonouders. toen we in verwachting waren zeiden ze steeds ow hopen op een goeie band met kleindkind, nou ze komen 1x per 3 a 4 weken ofzo en altijd die fotocamara of filmcamara in de handen, daar baal ik best van. Ook al een paar keer gezegd. Ook denken ze dat onze kleine meid om half 9 savonds nog wakker is, Ze moet ook niks van ze weten en gaat snel van ze weg.
ik herken het niet op deze manier maar kan me er zeker wel wat bij voorstellen. wat je zegt, als je man naar ze naar toegaat dat je dochter meegaat vind ik een hele goede tijdelijke oplossing en heel knap van je dat je deze 2 relaties ( die van jezelf met je schoonouders en die van je dochter) los van elkaar kan zien. als jezelf het gevoel hebt afstand te moeten houden, moet je dat zeker doen. forceer niets bij jezelf. daardoor raak je alleen maar misschien weer boos waardoor het misschien nog erger wordt. ga pas naar ze toe weer als jij er aan toe bent en je daar klaar voor bent. ik wens je veel sterkte want dit zijn geen leuke dingen lijkt me.
moeilijke situatie. Ligt eraan hoe je schoonouders zijn naar hun kleinkind. Als dit erg leuk en goed is zou ik mijn man laten gaan. We hebben ook minimaal contact met mijn schoonouders. Er is veel gebeurd. maar goed, er is vanuit mijn schoonouders nooit echt interesse geweest in hun kleinkinderen, Sander is nu de jongste en dit is nog steeds zo. Hij wordt bijna 2 en ze zijn 1x geweest op kraambezoek en dan ook nog omdat mijn schoonzussen ze hebben meegevraagd. (vroegen of ik dit goed vond). Ze bellen bijna nooit en hebben 2x kadootje opgestuurd, toen sander een jaar werd een babyding voor in de box. We doen het er mee heen, we gaan er af en toe langs als we naar andere familieleden gaan (ze wonen 1 en 15 min van ons vandaan) maar dan gaan we uurtje, koffie op, verplichting gedaan en wegwezen. Ik stuur ze af en toe wel wat foto;s toe. Dan probeer ik te denken, ze zijn niet wijzer en zullen niet veranderen aangezien ze tegen de 80 gaan. moet wel zeggen dat ik met de tijd wat milder ben geworden en ze hun streken (dit waren geen kleine) een beetje vergeven heb.
Heel herkenbaar. Met mijn ex schoonmoeder heb ik eens ruzie gehad voor anderhalf jaar maar heb mijn ex nooit tegen gehouden om daar heen te gaan met onze dochter.Zag daar geen reden toe.Ik had de problemen met haar en zij met mij maar daar stond mijn dochter helemaal buiten. Nu zit ik weer in zo'n soort situatie en heb een flinke ruzie gehad met mijn schoonmoeder.Mijn man was daar bij en heeft ook woorden met haar gehad maar die praat nog wel met haar. 2,5 week geleden ben ik bevallen van "haar"bloed en ze heeft zich nog niet laten zien(wat voor mij ook niet hoeft).Ze heeft enkel een keer contact gehad met mijn man net na de geboorte van Djènoa en er is een keer een mailtje van haar uit gekomen maar dat is ook alles. Ze is zeker welkom hier alleen als ik er niet bij ben . Ook zijn we in bezit van een auto(wel 2) dus ze kan makkelijk mijn man bellen van joh door de situatie met Iloon wil ik niet komen maar zou je dan hier langs willen komen?Dat doet ze dus niet. Eigenlijk ben ik er nu wel klaar mee maar vind het een moeilijk iets voor mijn man.Het blijft toch zijn moeder en ik kan me helemaal voorstellen dat hij graag zijn kleinste spruit wil laten zien aan haar. Ik zal hem daar echter nooit in tegen houden.
Ik herken je verhaal helemaal! Hier ook totaal uit de hand gelopen en er zijn zeer kwetsende dingen gezegd door mijn schoonouders, waardoor wij het contact helemaal verbroken hebben! Op feestjes ontkomen we er niet aan dat ze ons dochtertje zien, maar eigenlijk gun ik ze dat niet! Ze hebben nooit naar haar omgekeken en schaamden zich iin het begin zelfs voor haar. Ik ben er klaar mee. Hoe wij ermee om gaan.. Tja, het is behoorlijk vers nog allemaal en dus zijn we nog aan het kijken hoe we dingen het beste op kunnen lossen. We willen hun iniedergeval niet ontlopen omdat we dan nergens meer komen ( bij mijn vriend zijn zussen iig ). Maar eigenlijk gunnen we het ze ook niet om ons dochtertje te zien . ( klinkt heel hard, maar er is genoeg gebeurd en er zijn genoeg tranen gevallen om deze beslissing te hebben moeten nemen ) Soms is het nog wel moeilijk hoor, mensen die er niks vanaf weten, denken toch een heleboel te weten en willen ons daarom niet meer zien. Maar er zitten ook heel veel positieve kanten aan, en 1 daarvan is dat sinds wij het contact hebben verbroken, we zooo goed in ons vel zitten! Doe wat je hart je ingeeft meid. Wil je heel veel sterkte wensen, want ik weet hoe moeilijk het kan zijn en hoeveel pijn het kan doen! Hopelijk kom je eruit! Liefs Tamale.
Wij hebben al een jaar nu geen contact meer met de moeder en stiefvader van mijn vriend. Ik wil ook absoluut geen contact meer en mijn vriend op dit moment ook nog zeker niet. Mocht mijn vriend wel weer contact met haar willen, dan wel zonder onze zoon, want die krijgt ze echt nooit meer te zien. De reden hiervoor is dat ik heb gezien wat ze haar eigen kinderen aan kan doen en ik moet er echt niet aan denken dat ze dit bij mijn zoon ook kan doen. Ik vind het aan de ene kant wel jammer dat het zo is, want ik gun mijn kind wel een oma, maar ze heeft het zichzelf aangedaan en ik denk dat mijn zoon nu beter af is zonder haar. Ik vind het wel verstandig dat je even afstand neemt en ik hoop dat jullie er wel uit gaan komen. Succes!
Bedankt voor jullie lieve reacties, het is niet alleen hier waar het niet lekker loopt zo te lezen... Mijn schoonouders zijn vanavond hier thuis langs geweest en hebben 1000 excuses aangeboden maar daarmee is voor ons de kous helaas niet af. Mijn man en ik zullen eerst even alles moeten laten bezinken en dan zien we wel. Het zal ooit wel goed komen, dat hoop ik ook heel erg, maar ik kan niet op 1 dag tijd alles vergeven en vergeten. Daar hoopten zij wel op maar ja, dat heeft langer tijd nodig.
Volgens mij is het bij vele zo dat het niet lekker loopt bij de schoonouders en dan vooral de schoonouders van de vrouw.Dit mede omdat een vrouw nooit goed genoeg kan zijn voor een zoon in de meeste gevallen dan en ook in de mijne. Waardeer wel het feit dat ze een excuus zijn komen brengen.Ik snap dat het niet zo vergeten en vergeven is maar ze hebben in ieder geval hun excuus gebracht, Mijn schoonmoeder weet diep in haar hart dat ze fout zit maar zal dat nooit toe geven en al helemaal niet haar excuus uitspreken. En ik heb zo iets van zodra zij haar fouten inziet en sorry zegt dan is het voor mij al voor de helft beter als dat het nu is maar goed dat doet ze dus niet dus voor mij is de kous daarmee af gedaan.
Ik herken het ook zooo goed... Ik heb geen contact meer met mijn moeder. Dit omdat het niet goed is voor mijn kinderen. Ik wil dan ook niet dat er nog contact is tussen haar en mijn kinderen... Mijn moeder legt zich er echter niet bij neer en haalt echt alles uit de kast. Ze roept mijn kinderen binnen bij haar, blijft kaartjes door de bus doen, heeft een melding gedaan bij het AMK en haar zus ook heeft ze ook aangespoort een melding te doen. Ik heb het contact met haar verbroken overigens omdat een hulpverlener waar ik contact mee heb vanwege het feit dat mijn dcohter iets heeft, mij geadviseerd heeft dat het beter voor mijn kinderen was als oma of helemaal zou veranderen of buiten spel zou komen te staan. Het eerste lukte niet... van geen kant... dus helaas moeten besluiten om de laatste optie te nemen...
Dat waardeer ik ook wel maar het is nog allemaal maar net gebeurd, het heeft gewoon even tijd nodig. Had het ook niet verwacht dat ze al zo snel op de stoep zouden staan maar ja, afwijzen brengt je alleen maar verder van elkaar af denk ik dan ook maar weer... @Brielle, sterkte
Tijd mag het nodig hebben dat is ook heel logisch als er iets ingrijpends gebeurt.Zo zou dat hier ook wel zijn al zou mijn schoonmoeder voor de deur staat(wat ik niet zie gebeuren) Hoe dan ook zijn het toch je de ouders van je man/vriend en juist met afwijzing kom je er dan niet.Althans op het moment zou je niks lievers willen maar je weet dat het niks bereikt(schijnt bij het volwassen zijn te horen dat je dat door hebt). Ik zeg altijd tegen mijn man wat je doet moet je zelf weten al bel je haar elke dag en ga je er elke week heen als je maar niet mij de schuld geeft als je je niet laat horen of zien. Dus gebruik mij dan ook niet als excuus om niet te gaan. Mijn man laat ik vrij in zijn keuze en zal niemand bij hem weg houden alleen ik ben blij dat ik niet met mijn schoonma getrouwd ben en daar een bepaalde afstand in kan houden en niet hoef te gaan of te bellen.
Ik heb een tijd gehad met beide. (schoonouders zijn gescheiden) Mijn sm moest in het begin niets van mij weten en deed heel raar naar mij toe. Toen ik zwanger was veranderde dat ineens. Ik had zo iets van moet je mij niet dan ook mijn kind niet. Gelukkig is alles wel weer oke tussen ons maar ik vergeet nooit wat mensen mij aan gedaan hebben (als het heel erg is dan!)...Ik heb nog steeds moeite als mijn vriend alleen met onze zoon daar heen wil omdat ze zo claimend is naar mijn zoontje. Dat vind ik heel vervelend. (en ik ben nogal een controlfreak). Met mn sv loopt de relatie al even min goed, hij is niet zo van het sociale en heeft mijn vriend en mijn schoonzus nooit veel contact. Ik gun het mijn zoon zijn familie te leren kennen ook al gaat het contact tussen opa's en oma's en ouders niet zo goed. Maar ik hou altijd alles in mn achterhoofd en sommige dingen zijn nou eenmaal niet zomaar vergeven en vergeten... Ik zou het allemaal even laten rusten als het net gebeurd is en er goed met je man/vriend over praten hoe/wat jullie willen. Succes!
Dank je Sisa... jij ook heel veel sterkte!!!! Je hebt denk ik wel gelijk wanneer je zegt dat een afwijzing alleen maar voor verdere verwijdering zorgt... Maar toch moet je het maar kunnen om ze toe te laten.. Knap hoor! Sterkte!
hier ook weinig met sch-ouders door idd ruzie waar ik de zondebok van ben. m,n zoontje als ie ze een poos niet heeft gezien zegt dan met foto`s oom en tante (ahum) 1x heeft ie dat in het bijzijn van oma gezegt. we komen er alleen maar met de verplichte dingen (verjaardagen, etc) ze mogen gerust oppassen hoor maar ik vraag ze dus niet. overgrootoma (opa z,n moeder dan) zei toen al eens meid sla de bladzijde om en gooi het boek dicht waarop ik zei: de bladzijde omslaan zal nog wel gaan maar het boek dichtgooien NEE.
Sisa, wat is het probleem precies? Het lijkt me dat je alles wel onder controle hebt. Je schoonouders hebben hun excuses aangeboden, dat is al een goed begin. Jij wil nog even afstand, dat is ook begrijpelijk. Je had ook al een oplossing, namelijk dat je man jullie kind dan mee naar opa en oma neemt. Net zolang tot jij er weer aan toe bent om contact te hebben. Het klinkt of je er goed (volwassen) mee omgaat. Ik hoop dat je schoonouders ook begrijpen dat deze afstand tijdelijk is. Wel adviseer ik je om, natuurlijk in je eigen tijd, het goed uit te praten. Zorg dat je begrijpt waarom ze die dingen gezegd hebben. Wat het een misverstand, jaloezie misschien? Of zaten ze zelf niet lekker in hun vel op dat moment? Niet dat het het goed praat, maar het is vaak makkelijker dingen te verwerken en te vergeven als je weet waar het vandaan kwam. Misschien is er wel iets onderliggends. Wat in ieder geval belangrijk is voor de toekomst, dat je ze écht vergeeft, want als het blijft knagen en je er nooit echt vrede mee kunt hebben, dan blijven die spanningen tussen jullie en dat zou zonde zijn, denk ik. Dit gaat overigens om het accepteren dat dit gebeurd is. Bygones zeg maar. En natuurlijk dat het niet weer gebeurt, want als je daar niet zeker van kunt zijn, dan is die vertrouwensband ook weg. Maar dát is aan hén om voor te zorgen. Succes!
wij hebben dit ook gehad. met het gevold dat iedre keer als mijn vriend met fynn naar zijn ouders gingen hun de meest luxe kado's gaven om fynn maar te kopen (we hebben nog nooit iets voor fynn gehad zelf geen kraamkadotje) gelukkig zag mijn vriend het. en heeft toen even het contact voor een week of 6 verbroken. sinds dien komen we er 1 keer per 2 weken 2 uurtjes en dan gaan we weer