Het is al een tijdje gelden maar ik heb toch veel behoefte om het allemaal even van me af te schrijven.. voor degene die het willen lezen : hier mijn bevallingsverhaal! 9 dagen over tijd was ik toen ze me gingen strippen, althans een poging doen.. de verloskundige vertelde me dat ik potdicht zat en voorlopig nog helemaal niet ging bevallen. De volgende dag zouden ze een afspraak maken voor inleiden in het zh. Ik was zo verdrietig ik wilde niet zon medisch geval worden en heb me flink kwaad gemaakt die avond.''s nachts kon ik de slaap niet vatten want de volgende dag zou ik misschien wel ingeleid worden bah wat een k-zooi! rond een uur of 3 snachts eindelijk in slaap gevallen om vervolgens om half 6 weer wakker te worden omdat ik moest plassen. toen ik opstond droop er smurrie langs mijn benen. Ik kon het niet geloven dat het toch nog uit zichzelf was begonnen en lichtelijk euforisch maakte ik mijn vriend wakker 'schat schat schat mijn vruchtwater druipt op de grond' hij wilde het eerst niet geloven en nog half in slaap zei hij zoiets van ja hoor het zal wel. toch maar de verloskundige bellen dacht ik, voordat ze het ziekenhuis bellen om die afspraak te maken, ze kwam gelijk kijken of het wel echt vruchtwater was, dat was natuurlijk het geval en ik moest maar terug bellen als ik weeen had. Ze was net weg toen de weeen in alle hevigheid begonnen, de hele zwangerschap had ik nog geen krampje gehad en nu kwamen de weeen direct om de minuut ik had amper tijd om ze weg te puffen wat deed dit zeer zeg! de verloskundige kwam een uur later terug en ik had 2 cm ik weet nog dat ik toen dacht oo als ik 2 cm per 2 uur heb dan redt ik deze pijn nog wel even. wilde namelijk absoluut geen pijnmedicatie dat leek me verscrikkelijk. om drie uur smiddags kwam ze weer terug en jullie raden het al'; nog steeds maar 2 centimeter. Inmiddels wist ik niet meer hoe ik moest zitten lopen of liggen van de moeheid en de pijn dat ik huilend naar het ziekenhuis ben gegaan voor toch een pethadine injectie. daar aangekomen zei de gynaecoloog nou meid het is een ruggenprik of niks want met met 2 cm heb je helemaal niks aan een pethadine injectie. Terwijl ik zo anti ruggenprik was hoefde ikhier niet lang over na te denken ik dacht gelijk doe maar alsjeblieft als dit maar opoudt. Na de ruggenprik had ik nog steeds pijn, ik voelde de weeen, de naald in mijn rug zitten en de cathether en andere draadjes in mijn vagina zitten. hij moest nog even inwerken zeiden ze ondertussen nog steeds maar 2 cm dus volle bak aan de weeenopwekkers waardoor de pijn alleen maar erger werd. na 3 uur mocht ik eindelijk terug naar de anestesist bleek dat die prik verkeerd zat zo stom. ik had zoveel pijn dat ik maar bleef overgeven en wilde er alles aan doen als het maar ophield. Na een uurtje onder controle mocht ik terug naar de kraamsuite en had eindelijk geen pijn meer nu de prik zat zoals ik hoort te zitten. ze verpleegsters vonden het een goed idee als ik nog even zou gaan slapen nu de prik goed zat en wilden me eerst nog even toucheren. het was ongelofelijk maar waar maar ik had in 1 uur tijd 8 cm ontsluiting gepresteerd en lichtelijk in shock zeiden ze dat ze de prik ( die echt net goed zat) eraf moest zodat ik kon gaan persen. ik wist niet wat ik hoorde ik was helemaal van slag. ik was zo doodmoe van de pijn en het vele spugen dat ik niet wist waar ik de kracht vandaan moest halen om dat te doen zonder een uurtje slaap maar het moest nou eenmaal. Ze verwijderden de epiduraal en al na een kwartiertje moest ik 'poepen' de gyn kwam erbij en ik mocht gaan persen. op dat moment voelde ik helemaal niks meer. geen drang, geen wee aleeen maar contstante buikpijn ik wist mijn god niet wat ik moest doen. Ik had zon pijn in mijn rug van het liggen op dat harde bed ( ik lag inmiddels al 10 uur in dat hardebed) mijn vriend zag de weeen door mijn buik trekken en moedigde me aan om op een wee te persen. Het was verschrikkelijk moeilijk om druk te zetten als je het niet voelt wat je moet doen. na bijna 2 uur persen gingen ze de vaccuumpomp halen omdat mijn kleintje het benauwd kreeg. er was geen tijd meer voor een knip dus ik ben compleet uitgescheurd na twee rukken was binenn 20 seconden mijn mooie jongetje geboren. na 10 minuten moest lucas met spoed naar de couveuse afdeling omdat hij de druk in zijn longetjes niet kon regelen. het arme ventje was helemaal verzwakt door de 18uur durende weeenstorm en had ook nog eens in het vruchtwater gepoept en dat ingeslikt. het was echt heel verdrietig, mijn vriend was helemaal overstuur terwijl ik bijna huilend de 2,5 uur hechten doorstond. Ik voelde echt elke naald in en uit gaan en had niet eens mijn mooie mannetje om vast te houden. Ik was zo blij toen ik uiteindelijk mocht douchen en naar hem toe kon. Daar lag hij aan allemaal slangetjes en met een masker op. dit was toch heel anders dat ik me had voorgesteld. gelukkig kon hij na een paar uur goed zelf ademen en hoefde hij uiteindelijk maar een week te blijven door de infectie van het ingeslikte vruchtwater. uiteindelijk alles een goed einde en is Lucas nu alweer 7 weken bij ons! we genieten elke dag!
Wat een heftige bevalling zeg! Ik kan begrijpen dat je behoefte hebt het van je af te schrijven. Mooi dat alles goed gaat met jullie kleine man en dat jullie zo van hem genieten
pfffieuw, wel goed dat je het even opschrijft, kan vaak helpen Is eng he, om terug te denken? Fijn dat alles toch goed afgelopen is! Geniet van je ventje!
thnx meiden! Mijn mooie binky Lucas doet nu mee als baby van de maand! kunnen jullie zien hoe goed het nu gelukkig met hem gaat!
Ik denk nog een keer na over een mogelijke derde... poehee! Geniet maar lekker van je ventje en je hebt een TOP prestatie geleverd!
Echt heftig dramatisch bevalling heb je achter je rug gehad, dan moet ik blij zijn dat ik 12 uur weeen heb gehad maar dankzij ruggenprik heb ik alleen 1 uur echt weeenstorm gehad en zelf baby eruit geperst.... Veel sterkte en geniet van je jongentje prachtig baby....
klasse hoor als ik dit lees! Voor mij is dit de eerste keer dus als ik dit lees schrik ik wel, al weet ik dat iedere bevalling anders is! Toch sta ik er steeds versteld van hoeveel kracht een vrouw heeft, want ik denk dat menig man het al lang opgegeven had....ongeloofelijk hoeveel oerkracht er vrij komt.
geloof me echt ik was zo bang voor dat uitscheuren, alle handelingen, de vaccuum alles wat je kan bedenken! en ja alles is me overkomen maar uiteindelijk vergeten doe je niet maar het zakt naar de achtergrond naarmate de tijd verstrijkt ik denk dat ik er met een eventuele tweede wel me minder zorgen maak van te voren.
hee meis, hier je verhaal gezelen .. en RESPECT! phoee wat klinkt dat heftig zeg.. wil niet weten hoe heftig het gevoeld moest hebben !.. XX !