Hallo iedereen... Heb al een paar nachten slecht geslapen... Ik weet gewoon niet meer wat ik van mijn schoonfamilie (allé, ben wel ni getrouwd...) moet denken... Ik ben uitgerekend voor 07/08/09... Ik dacht een zalige tijd mee te maken, maar dat is dus zo niet als ik aan de schoonfamilie moet denken.... Ze hangen mij echt de keel uit... Wij zijn overeengekomen om van eind oktober (als bevallingsverlof gedaan is) dat ons kindje naar de ouders van mijn vriend gaat gedurende de week tot eind van jaar... En vanaf volgend jaar gaat ons kindje dinsdags en donderdags naar de crèche voor hun te verlichten. Vorig jaar zijn er 2 kindjes bijgekomen in de familie (van de zus en nog eentje van de broer van mijn vriend)... En daar zit al het probleem... Wij houden rekening van dat mijn vriend zijn ma kanker (4e keer) heeft... alleen dat crèche vol zat tot eind december... terwijl de rest van de kinderen eigenlijk geen rekening met hun houd... Maar nu laten ze al blijken dat ik precies mijn plan kan trekken als er iets is... Kan ik begrijpen... maar de rest die beschermen ze... Moet mijn vriend zijn ouders naar ziekenhuis, moet de pa van mijn vriend oppas zoeken, terwijl het toch de taak is van de ouders van de kindjes... Maar ik moet wel dan als het zover is, zelf opvang gaan zoeken... 2 gaat nog, maar 3e is precies teveel... En nu ben ik nog te weten gekomen dat mijn schoonzus, in oktober gaat beginnen voor een 2e kindje (zij is bevallen in juli vorig jaar)... Ik heb echt de indruk dat ons kleine gewoon ni telt... dat die plaats moet maken voor de rest... Terwijl wij wel rekening houden door een crèche te zoeken, maar de rest is wel fulltime of zelfs in weekends of vroege bij hun geweest... Ik zit zo met een gemengd gevoel... Ik ben blij met onze kleine, en mijn vriend ook, maar voor mijn schoonfamilie telt die gewoon niet... In mijn ogen, kunnen ze van mij de pot op... Hoe minder dat ik ze zie, hoe beter... Heb zo'n goesting om te zeggen dat ik mijn plan wel zelf zal trekken, en dat ze geen rekening met ons meer moeten houden... Dat ik zelf wel de kleine 5 dagen naar de crèche zal doen... maar dan moeten ze zich ook niet moeien of zagen dat ze de kleine niet meer zien... Vind het zo erg dat ze anderen voor trekken, ook al zeggen ze dat het zo niet is... Ik weet het allemaal niet meer... Misschien dat ik mij sefens toch beter voel omdat ik het van mij afgeschreven heb (sorry voor mijn geklaag en gezaag)... maar het zat me toch eventjes veel te hoog. Der is altijd iets met die schoonfamilie, langs ene kant ben ik blij dat ik niet getrouwd ben... Ik zie mijn vriend heel graag, maar die familie is er teveel aan... Hoop dat jullie zo geen ambetantje schoonfamilie hebben... Groetjes
Als ik dit zo lees, vind ik dat jouw zwager en schoonzus eigenlijk een beetje asociaal bezig zijn. Zij dringen hun kinderen op, terwijl je schoonmoeder wellicht ziek is. Ik vind dan ook niet dat je dit je schoonouders kwalijk kan nemen. Zij durven misschien ook niet onder ogen te zien dat het oppassen misschien te zwaar wordt en zeggen dus dat iedereen welkom is. Sommigen maken daar grif gebruik van en jullie denken tenminste na over het feit dat het misschien veel te zwaar voor ze is. En ik bedoel dit niet lullig, maar je kan ook blij zijn dat je schoonouders drie dagen in de week op willen passen, terwijl je schoonmoeder ziek is. Ik zou dat in jouw positie niet van ze vragen, maar dat is mijn mening. Een ernstige ziekte is al een dagtaak, dus dat ze aan wilen bieden een hele week op te passen is dan eigenlijk een godswonder. En al was ze niet ziek. Dan nog mag je heel blij zijn dat ze op willen passen. Ik heb zo'n vangnet niet... Je zwager en schoonzus lijken mij dus hier de rare pipo's (erg asociaal dat zij hun kinderen naar hun zieke moeder brengen, de hele week). Misschien kan je hen op hun gedrag aanspreken?
Ik begrijp er echt geen snars van. Het staat allemaal een beetje chaotisch beschreven. Ik wil wel met je meedenken, maar ik begrijp gewoon niet zo goed wat er staan? Dus het enige wat ik kan zeggen is Succes met alles. ik begrijp in ieder geval dat je problemen hebt met je schoonouders en dat je er wakker van ligt. Dus ik wens je veel sterkte!
Ik snap ook niet alles van je verhaal. Het is natuurlijk erg vervelend als je schoonouders wel voor de ene kleinkinderen vanalles willen doen en voor de andere niet, dan voel je je wel buitengesloten. Maar aan de andere kant, als zij het niet aankunnen, het is natuurlijk een gunst en niet iets van zelfsprekends dat opa's en oma's op hun kleinkinderen passen. Zelf had ik geen zin in gedoe, dus gaat ze naar het kdv, en opa's en oma's passen wel eens een avondje of middagje op, zo zit ik niet aan 'verplichtingen' vast. Maar goed, je verhaal was mij ook niet helemaal helder, dus wie weet mijn antwoord ook niet . Sterkte!
Ik heb zelf sowieso niet zoveel met structureel oppassende (schoon)ouders omdat je toch altijd een soort bemoeizucht enzo krijgt (maar dat kan ook aan mijn familie liggen hoor ). Ik ben voorstander van betaalde oppas in de vorm van creche of gastouder en dat (schoon)ouders extra oppassen als dat een keer nodig is. Zo blijft het voor hen leuk en bijzonder en hoef je niet de hele tijd "dank je wel" te zeggen. Dat zou denk ik de relatie op scherp zetten en dat vind ik zonde. Bovendien kan je bij vreemden veel duidelijker aangeven wat jij wil met je kindje. Bij (schoon)ouders is dat toch lastiger, die hebben hun eigen mening en zijn denk ik veel sneller geneigd om hun eigen opvoedingsideeen op je kindje los te laten. Kan me voorstellen dat je het niet leuk vindt dat er onderscheid wordt gemaakt maar ik denk zelf dat het niet persoonlijk is naar jullie kindje maar dat ze het gewoon niet zien zitten, wat niet vreemd is met die ernstige ziekte van je schoonmoeder.
Dit heb ik ook, ik begrijp niet wat er staat. Ik kan er niet veel van maken. Zou je graag willen helpen
ik had het niet beter kunnen verwoorden, dit is precies het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las TS .