Hallo dames, Ik ben bijna 21 weken zwanger. Voor mijn zwangerschap zat ik in een depressie. Hier kreeg ik medicijnen voor en het ging toen stukken beter. Toen ik zwanger bleek ben ik gestopt met de medicijnen. Ik geniet heel erg van mn zwangerschap en ben dolblij met ons kindje. Alleen merk ik dat het nu niet zo makkelijk meer gaat zonder medicijnen. Alle gevoelens die ik eerst had komen steeds terug. Angst, boosheid, somberheid... Mijn psycholoog ziet me graag weer aan de medicijnen maar ik twijfel enorm. Ik wil geen risico voor ons kindje. Nu is het zo dat mijn man en ik de laatste tijd wel wat botsen. We houden heel veel van elkaar maar met een vrouw leven die vol hormonen zit, en deze klachten is het niet zo heel makkelijk. Meestal gaat het wel goed maar als het fout gaat gaat het ook goed fout. Ik ontplof dan echt en ga dan schreeuwen. Ik wil liever niet aan de medicijnen en probeer dit zo lang mogelijk uit te stellen, ik wil een gezond kindje op de wereld zetten en als het na de bevalling nodig blijkt zal ik direct aan de medicijnen gaan. Wil het beste voor onze baby. Maar krijgt de baby nou veel mee van dit alles? Is het gevaarlijk voor de baby? Ben zo bang dat er iets fout gaat. Groetjes Chila
Ik zou het even goed overleggen met je psycholoog. Ik weet niet hoeveel verstand die heeft van zwangerschap icm medicijnen, maar anders zou ik er een keer met een psychiater over praten. Dit is een arts, dus die heeft meer verstand van dat soort dingen. Daarnaast moet je goed afwegen wat meer invloed heeft op je kindje, jou depressie of de medicijnen. Soms zijn vrouwen zo depressief dat dit ook niet gunstig is voor het kindje. Het kan na de bevalling ook de binding in de weg staan. Laat je er dus goed over informeren. En natuurlijk liever geen medicatie, maar soms is medicatie de minst slechte van de twee. Veel succes.
Hoihoi, Ik snap je angst heel goed en ik had hier hetzelfde geval, maar na goed overleg toch besloten voor de AD te gaan ipv verder af te dwalen... Je ukje heeft meer aan een 100% mama dan aan een halve moeder die dan nog op moet krabbelen en waarvan de hormonen ook nog eens gillend gieren door haar lichaam. Boven alles kan ik je maar 1 ding meegeven, luister naar jezelf...
Zelf slik ik al jaren Efexor (Venlafaxine). Ik ben 2 jaar voordat ik zwanger wilde worden al op onderzoek gegaan naar de gevolgen van dit medicijn en een zwangerschap. Ik heb met psychologen, psychiaters en verloskundige gesproken. Uit onderzoeken is gebleken dat het kindje zeer weinig binnen krijgt van het medicijn. Het is zelf zo weinig dat je zelfs borstvoeding mag geven. Ik ben nu bijna 35 weken zwanger en ik loop vanaf het begin al bij de POP poli. Zij begeleiden mensen met depressies (verleden en heden) voor, na en tijdens de zwangerschap. Ik krijg regelmatig echo's (tot nu toe 15 echo's gehad), controle's en informatie. Er wordt dus extra goed op het kindje en jou gelet. Ik denk ook dat je beter zwanger kunt zijn mét medicijnen zodat je je goed voelt, dan zwanger zonder medicijnen en je depressief voelen. Ik denk dat dat laatste een grote negatieve invloed heeft op je kindje. Als ik jou was zou ik doen waar je je goed bij voelt. Als je je prettiger voelt met medicijnen zou ik ze slikken. Maar het is natuurlijk wel zo dat hoe minder je slikt hoe beter. Succes!
Ja, dat klopt. Ik ben doorgestuurd naar een psychiater voor medicijnen en die heeft weer contact opgenomen met de pop-poli. En nu heb ik hier sertraline thuis liggen. Ik heb het ook nog een keer aan mijn verloskundige gevraagd en die zei dat het wel kon. Maar als ik dan in de bijsluiter lees wat de baby na de geboorte allemaal kan krijgen de eerste paar dagen schrik ik daar wel van. Ook al zeggen ze dat het bijna nooit voorkomt.
Ik heb ook de optie sertraline te gaan gebruiken staan indien nodig op advies pop-poli (depressie/angsten in het verleden en gestopt met AD voor de zwangerschap). Ik ben niet gestart (gaat inmiddels weer wat beter en dus slik ik liever geen medicijnen) maar als het nodig is kan het echt. Ik begrijp wel dat je het heel eng vind maar er is aangetoond dat veel angst en somberheid in de zwangerschap ook gevolgen voor het kindje kunnen hebben en in dat geval kan het beter zijn wel medicijnen te gebruiken. Je kindje zal dan wel geobserveerd moeten worden na de bevalling (hier is dat 48 uur) maar niet alle baby's hebben last van verschijnselen. Ook kan je als je dat zou willen met sertraline borstvoeding geven. Ik volg ook een cursus voor zwangere vrouwen die in het verleden/heden/tijdens eerdere zwangerschap of na eerdere bevalling psychische klachten hebben of hebben gehad waarbij je ook kijkt naar wat en wie jou kan helpen nu en in de kraamtijd om te voorkomen dat je ergere klachten gaat krijgen. Misschien zijn dat ook onderwerpen die je met je psycholoog kan bespreken.
misschien een afspraak maken op de pop polie. eignelijk is het kiezen tussen 2 minder goede dingen.. of je rot voelen, bang zijn enz.. en botsen met je partner of medicatie nemen die misschien (kleine) invloed heeft op je babiejj... ik zo me goed laten informeren
Ik zit echt in twijfel.. Heb jij die cursus via je psycholoog of verloskundige ofzo? Mijn psycholoog zou wel ervoor zorgen dat er iemand voor en na de bevalling in huis komt om me te helpen met dingen zodat ik geen ergere klachten ga krijgen. Maar tot nu toe nog niets van gehoord, maar eens informeren weer.
ik ben in week 34 gestart met AD omdat ik na de vorige bevallingen last had van een PPD. als je pas start ná de bevalling, duurt het ook nog even voordat de AD hun werk doen en aangezien je hormonen dan ook niet helemaal op orde zijn, is dat natuurlijk dubbel op. natuurlijk staan in de bijsluiter alle bijwerkingen die kúnnen voorkomen bij de baby, maar gelukkig is dit zeldzaam en je bent in het ziekenhuis in goede handen. het is mij letterlijk en figuurlijk, goed bevallen, want ik heb deze keer geen PPD gekregen en volop van mijn kindje kunnen genieten!
De cursus wordt aangeboden door een pop-poli, je kunt daar ook aan deelnemen zonder dat je onder de gehele behandeling staat van die pop-poli. Je kunt doorverwezen worden door de gynaecoloog, psychiater of huisarts (misschien zijn er meer mogelijkheden, komen ook vrouwen die gewoon bij de vk lopen). Ik ben wel benieuwd in welke vorm je iemand in huis krijgt naast evt kraamzorg, als je dit wilt en denkt nodig te hebben zou ik wel zorgen dat dit ruim van tevoren goed is geregeld en je niet straks onverwacht niet de hulp krijgt die je verwacht. Helaas wisten hier de psychiater (notabene van dezelfde instelling die de cursus verzorgd maar een andere locatie) en gyn niets af van er bestaan hiervan (ze gaan dus ook wat aan pr doen). Ik heb het zelf gevonden en vervolgens heeft mijn behandelaar mij doorverwezen, de gynaecoloog had dit ook kunnen doen voor mij. Het is absoluut geen therapie of iets 'zwaars' maar echt een cursus waarbij handvatten worden aangereikt.