Ik wil echt graag even mijn verhaal kwijt. Ik vraag me ook af of er nog meer mensen zijn met een soortgelijk verhaal. Ik werd in 2010 onverwacht zwanger en heb daarna een miskraam gehad bij 6 weken. We hebben onze kinderwens toen uitgesteld omdat ik nog niet afgestudeerd was. In januari 2012 besloten we er weer voor te gaan, ik werd direct zwanger om weer een miskraam te krijgen bij 12 weken (geen hartactiviteit bij de echo) in april. Juni 2012 werd ik weer voor het eerst ongesteld en was vastberaden zo snel mogelijk zwanger te worden. Nu ben ik alleen nog steeds niet zwanger. Voor mijn gevoel ben ik inmiddels 3 jaar bezig (met tussenpozen natuurlijk) en begin ik het behoorlijk zat te worden. Lichamelijk ben ik helemaal gezond. Ik was twee keer tegelijk zwanger met vriendinnen, die nu allebei al 2 kinderen hebben en ik kan er niet aan denken dat ze misschien binnenkort voor een derde gaan terwijl het bij ons nog steeds niet gelukt is. Soms zou ik willen dat daar beneden een klepje zat, zodat ik even kon kijken wat er allemaal gebeurt en me niet zo druk hoefde te maken. Inmiddels ga ik in september ook weer een opleiding volgen en 'komt zwanger worden eigenlijk helemaal niet uit'. Maar uitstellen? Dacht het niet!!! Hoe gaan jullie met dit wachten om? Af en toe weet ik echt niet meer hoe ik nog door kan gaan. En toch raap ik iedere maand weer de moed bij elkaar om het te proberen om vervolgens weer ongesteld te worden en in zak en as te zitten. PFFF. Kon iemand me maar vertellen tot die en die datum moet je het volhouden Ook ben ik benieuwd naar verhalen van vrouwen die lang hebben moeten worden en uiteindelijk zwanger werden. Hoe was dit voor jullie? Waren jullie blij met jullie zwangerschap? Soms denk ik ook wil ik dit eigenlijk wel? Het kost me zoveel moeite om iedere keer weer door te gaan, weet ik eigenlijk wel waar ik aan begin? Herkent iemand dit? Liefs