Mijn beste vriendin zijn nu al bijna 3 jaar bezig, en toen ik haar vorig jaar moest vertellen dat ik zwanger was heb ik zo in de stress gezeten, ik begon al bij voorbaad te huilen terwijl ik niet eens voor haar stond. Uiteindelijk al huilend en snotterend aan haar verteld. Ze heeft eigenlijk nooit gezegd dat ze er moeite mee had bij mij, maar ik heb wel bewust niet elk pijntje ofzo tegen haar gezegd.
Ik vond het ook heel moeilijk om mee om te gaan. Bij mij vriend en zijn vriendin (die elkaar 3 maanden kenden) was het meteen raak. Mijn zusje is door de pil heen zwanger geraakt en heeft tot 16 weken getwijfeld of ze het wel wilde houden. Werd helemaal gek van iedereen om mij heen die zwanger werd. Nu na lang traject met medische molen hebben wij eindelijk een mooie dochter. Inmiddels verwacht mijn broer zijn tweede, ook weer meteen raak. En weer kan ik er jaloers op worden dat het bij hun zo makkelijk gaat! Hoe ermee om te gaan, moeilijk. Ik ben op een gegeven moment op gaan schrijven hoe ik mij voelde en ongezouten mening wat ik ervan vond. Samen met wat gedichten en songteksten is dit een mooi boekje voor mijzelf geworden. Mijn broer en zusje zouden het nooit moeten lezen, geloof dat ik ze er gruwelijk mee zou kwetsen. Maar voor mij was het wel fijn om "uit te kunnen spreken" hoe oneerlijk het was. Daarnaast heb ik ook veel "steun" gehad aan een uitspraak van mijn man. Op de vraag waarom nu wij antwoorde hij: omdat wij het aankunnen. Wens je veel sterkte en hoop dat het voor jullie ook snel goed komt!
meiden wat een heftige verhalen en zo herkenbaar van beide oogpunten! niet voor mij want ben nooit zwanger geweest, maar fijn om het te horen vanuit de andere kant! aangezien ik en mijn beste vriendin in dezelfde situatie zitten! zij net bevallen van eerste en ik stopte met de pil! zij is inmiddels zwanger van haar 2e en ik sta nog steeds met lege handen! ik weet hoe moeilijk het voor haar is! en ze heeft het gelukkig ook niet enthousiast tegen me verteld en probeerd er heeeel goed gelukkig mee om te gaan! toch ben ik wel van mening dat het erger is voor de mensen met lege handen dan voor de mensen bij wie het zo lukt! ondanks dat die situatie ook niet gemakkelijk is om het te vertellen hebben ''jullie'' het geluk snel zwanger te raken en wij hebben die ellende en emotionele gevoelens er nog bij dat het niet lukt! al met al voor beide vervelend! voor de zwangere proficiat! en voor de meiden die het nodig hebben een hele dikke knuiffel voor jullie allemaal!
Ik werd er bij mijn zusje ook door overvallen dat zij zwanger was. Maar mijn zusje en ik hebben altijd afgesproken dat mocht het bij haar zo zijn dat ze me dit face to face zou komen vertellen en niet in de menigte. Op die manier nam het de pijn niet weg bij mij maar vond ik het wel prettig dat we even samen konden huilen en lachen. Weet dat dit nieuws bij iemand die al lang bezig is altijd pijn zal doen en er is niets op dat moment wat dat kan verzachten. Ik heb nu aan beide kanten gestaan maar weet dat eerlijkheid en oprechtheid altijd gewaardeerd worden. Succes en sterkte met vertellen.
Je mag uiteraard blij zijn. De ander kan op een gegeven moment ook blij zijn voor jou en accepteren dat het bij haar nog niet zo is maar dat het nog wel komen gaat. Het is nooit makkelijk om het te vertellen maar vertel haar ook eerlijk dat je ermee zit dat het bij jou wel lukt en bij haar niet.
@ wendy, ben het helemaal met eens dat eerlijkheid en oprechtheid altijd gewaardeerd word jeetje dit is wel een lastig onderwerp he... Maar hoe jij voelt, voelen heel veel anderen zich ook hoor! En wat ik niet snap is dat sommige zeggen dat je niks mag laten merken en maar gewoon je happy face moet opzetten. Mijn schoonzusje probeerd ook zwanger te worden. Wij zijn nu al 2,5 jaar bezig waarvan een jaar in de mmm. Schoonzusje heeft nooit belangstelling getoont en nu komt ze zelf in de mmm. Ik toon belangstelling naar haar.. maar ik zit nu al wat als zij zo zwanger is en ik niet! Hoe moet ik reageren! ik vind het echt heel lastig, want ja ik zal blij zijn voor hun. Maar ook overspoeld worden met gezonde jaloezie. En mag ik dan niet tegen haar zeggen dat het voor mij lastig is, maar dat ik wel heel blij ben voor hun. Ik denk dat je dit soort dingen juist wel moet bespreken. Ook om begrip te krijgen. Ik gun ook iedereen hun blijdschap bij hun zwangerschap. Maar je bent niet voor niks familie dus ik vind dat je het daar ook wel gewoon over kan hebben. En als je dat niet wil, dan meot je ook niet te veel laten merken. Een vriendin van mij zat in het zelfde schuitje als ons. Zij is net met haar ivf zwanger geworden. Ik was heel blij Maar had ook last van jaloezie. Ik moest even een beetje afstand nemen. ( weekje) Om het even een plekje te geven. Nu ben ik eraan gewend en kan ik ook echt blij zijn voor haar en er voor haar zijn. Al heb ik het soms nog wel moeilijk.
Ik snap je gevoelens volkomen! Zelf ben ik er echt heel jaloers op geweest als een ander zwanger bleek, dan dacht ik waarom zij wel en ik niet... Op de dag dat bij mij bleek dat er een mk had plaats gevonden kreeg ik een sms dat een vriendin zwanger was. We hebben toen 5 maanden niet meer gesproken, het was gebroken.. Hierna hebben we het goed gemaakt, onze vriendschap is beter dan ooit.. Ik ben dol op haar, en de kleine.. Tis toch een beetje mijn nichtje.. Maar laat je jaloezie niet de overhand nemen.. Heel begrijpelijk hoe men reageert, je schrijft je gevoelens op.. Maar dat komt op anderen heel anders over... Probeer je er niet teveel op te focussen, zelf zijn wij hier nu al zeker 3 jaar bezig om zwanger te raken.. Op een gegeven moment moet je proberen los te laten, teveel ermee bezig zijn is ook niet goed... Ik weet zeker, als je gaat genieten en gaat leven.. Wordt jij ook zwanger! & geniet van het tante in wording.. Het kindje zal jou nodig hebben in zijn of haar leven.. Zelf heb ik een petekind/neefje.. We zijn dol op hem, hij op ons.. Ik zou hem niet kunnen missen, hij is mijn oogappeltje, pas 2,5 jaar.. Mocht er bij ons een kindje komen, dan weet ik nu al dat ik hem nooit laat vervangen, hij is een beetje mijn kind.. Zo voelt het ook en beiden ouders weten dit.. Hij noemt mij geen tante maar mama, hij zal het nog niet helemaal begrijpen of wel.. hij is wel slim.. Maar daar draait t niet om, ik sla even te ver door... Of jij nu of later zwanger raakt, ik weet zeker dat jij gaat genieten van t kindje van je zus! Geniet ervan, tante zijn is iets bijzonders.. Veel mensen gooien t in de hoek alsof t niks betekend.. maar het betekent heel veel!! Vooral voor t kind zelf!!
foutje gemaakt maar kan het niet meer wijzigen op een of andere manier. moet natuurlijk mijn broer en zijn vriendin zijn..
Even voor de duidelijkheid, ik heb dit niet tegen haar gezegd en zal dit haar ook niet zeggen. Maar alles is nu zo gelopen dat het zo voor me VOELT. Hoe erg ik het ook vindt. Door dit alles lijkt het wel of je harder wordt of zo. Ze heeft me gigantisch veel pijn gedaan. (Zijn nog wat meer dingen gezegd die ik hier niet ga melden).Het is niet iets wat ik WIL. Het overkomt je. Ik merk gewoon aan mezelf dat nieuws over haar "toestand" me inderdaad weinig tot niets meer doet. En ja, zoals ik al schreef, dit vindt ik erg.
wow, dit heeft mijn schoonzus ook in november te horen gekregen, een hele harde deur die dichtslaat. Wel een mooi onderschrift en ook mooi hoe je er mee om gaat. Wij zijn ook bezig voor een tweede, maar zou het heel moeilijk vinden om te vertellen als ik zwanger zou zijn... On topic, ik snap je jaloezie, wij zijn net begonnen voor een tweede, in december met de pil gestopt en zie overal zwangere vrouwen, drie vriendinnen zijn zwanger en de kriebel voor een broertje/zusje is enorm. Maar toch zou ik proberen je jaloezie om te zetten in blijdschap voor je zusje, het gaat nu eenmaal nooit zoals je het wil. Dat kunnen mijn schoonzusje en Natasja84 wel beamen. Het is bij jou misschien niet makkelijk, maar wel mogelijk. Misschien heb jij over een maand of 15 ook wel een mooi hummeltje in je armen, dan kijk je heir echt anders op terug.
Ik maak alle kanten nu mee op t moment. Toen ik onverwachts zwanger raakte van me 1e kindje was me schoonzusje al jaren bezig. Zij vonden het eerst ook niet leuk om te horen dat wij zwanger waren en zij niet. En dat is 3x zo gegaan. Daarna was zij eindelijk zwanger, en heeft ze een pracht mannetje gekregen.....Nu is me zusje onverwachts zwanger geraakt, staat er alleen voor. En ze weet dat wij graag een 4e willen. Maar nu zegt ze doodleuk, je wacht maar even 9 maanden tot ik bevallen ben, nu ben ik aan de beurt. Ik vind dat nergens op slaan eerlijk gezegd, het gaat er niet om wie nu in de picture staat, maar om een kindje waar je je hele leven voor moet zorgen. Ik dacht dat ze het leuk zou vinden als we als zussen samen zwanger zouden zijn. Maar als het gebeurd dan zal ze het me niet in dank afnemen, en echt niet leuk vinden. Jammer dan, ik ga niet wachten omdat zij eerst wil, ben nog altijd eigen baas. Weet wel dat mocht ik zwanger raken dat ik het haar voorlopig niet vertel! Me schoonzusje daarintegen zou het wel leuk vinden om samen zwanger te zijn. Die probeert voor de 2e maar dat wil maar niet lukken helaas.....Dus ja ik maak hier beide kanten nu mee.......
nu ik je verhaaltje nog eens heb gelezen moet ik mijn mening bij spijkeren, het kwam vanmorgen bij mij zo binnen alsof je niet meer wilt dat ze zwanger raakt. maar ik begrijp nu dat je het niet zo bedoeld hebt.
Och meis... je gevoel komt me zooo bekent voor! Het is idd echt niet dat je het een ander niet gunt maar je gunt het jezelf ook zo graag vooral omdat je al zon tijd bezig bent! Hier alweer ruim 3,5 jaar bezig voor een eerste wondertje en in die tussentijd al 5x tante mogen worden. Natuurlijk prachtig maar ik zal liegen als ik zou zeggen dat ik er geen traantje om heb gelaten. Het is gewoon zo veromde dubbel! Even een onwijs dikke knuf voor je meis!
Weet je, het is gewoon zo dat je twee dingen tegelijk kan voelen: Je voelt je enorm rot omdat het je nog steeds niet is gelukt. En tegelijkertijd ben je blij voor je zus/vriendin/wie dan ook. Het gaf mij rust om te omarmen en erkennen dat ik die emoties allebei had. Toen voelde ik me er minder schuldig over dat ik jaloers was, en kon ik tegelijkertijd blijer zijn voor mijn vriendinnen.
bedankt voor de vele reacties. Ik denk niet dat ik het er met mijn zus over ga hebben, ze zou me waarschijnlijk niet begrijpen of veroordelen (vb dat ik zo jong ben en dat ik bezig ben met een opleiding). Ik vind het prettig dat er meer mensen zijn die hetzelfde gevoel hebben als ik. Ook bedankt voor de lieve woorden van sommige! Ik hoop dat iedereen hier snel zwanger mag zijn, dat 2013 ons jaar mag worden!!!
aaaaaaaaaa ik moet even mijn frustratie weer kwijt. mijn zus belde, ze maakte zich druk over dat het wel goed ging, en dat begrijp ik wel... Ze begon er over dat als het mis ging ze zsm weer zwanger wilde worden enzo, logisch. Ik zei dat ze nu al snel zwanger was waarop zij zei, ''nee helemaal niet het duurde nu al lang!'' Ik zei je bent niet eens ongesteld geweest! ''Ja, maar elke dag duurt lang!'' MENS, je moest eens weten!:x Nee, ik ga het haar niet vertellen want ze begrijpt er toch niets van en kan er geen begrip voor op brengen. Ze vraagt constant of ik niet zwanger ben?! nee, hoezo? Ja nee gewoon.. Dus ik vraag zou je dat leuk vinden? Zegt ze ja en nee.. ik ben nu zwanger!! bij de 2e is het misschien wel leuk. met andere woorden ik wil nu alle aandacht wacht jij maar tot dat ik bevallen ben:x is dit nou afgunst richting mij? volgens mij wel. linbabylin, idd! ik hoop het!
Ik herken het enorm. Ik heb momenteel geen contact meer met mijn zus (door omstandigheden), maar ze is dus zwanger (gehoord via via en heb haar laatst toevallig gezien, dus het is waar). Ik wil dus ook graag een kindje en zij krijgt het ook zomaar lijkt het wel. Daar kan zij natuurlijk niets aan doen, maar ja. Het maakt me wel enorm jaloers.. grrrr. Ik haat het dat ik zo jaloers wordt. Maar is proberen om positiever te zijn en te bedenken dat onze tijd nog wel komt. Moeilijk ik weet het. Maar helaas geen tips.
Maar jou zus weet dus niet dat jij al een tijd bezig bent om zwanger te worden? Want ik heb heeeel veel met mijn zus gepraat over zwanger worden, elke dag van de cyclus zat ik te zeuren dat het te langzaam ging dat ik het zo graag wilde. En dat was voordat ons zoontje te vroeg was geboren en was overleden. Dus eigenlijk ondanks een miskraam 2 jaar eerder had ik niks te zeuren en ik was toen al in ronde 2 zwanger. Ook ik heb vaak zitten zeuren dat ik bang was dat het fout ging. Dat soort dingen moeten gewoon kunnen bij je zus. Mijn zus zeurt op haar beurt weer over haar ding. Als ik niet weet dat zij zwanger wilt worden en het niet lukt kan ik toch ook geen rekening met haar houden. Als je wilt dat iemand rekening met jou houd dan moet je ook eerlijk zijn. Anders krijg je alleen maar een hoop opgehoopte frustraties waar de ander niks aan kan doen.