Mijn man en ik hebben het hier in het verleden wel vaker over gehad. En wij zeiden meteen ja, mocht het voorkomen. Kunnen de kindjes er enigszins over praten, mits er zelf over beginnen en ze geven aan het niet te willen, respecteren wij dit ook.
Had het er toevallig nog over afgelopen week met mijn dochter van 5 en een half trouwens.Haar vader heeft een donorhart en daardoor weet zij er wel wat meer vanaf dan een "normaal" kind natuurlijk.Ze gaf heel duidelijk aan ook organen te willen afstaan als ze ooit dood gaat.Vond ik wel heel mooi dat ze dat zei.
Ik ben zelf geen donor en zou de organen van mijn kinderen dus ook niet beschikbaar stellen, zolang ik daar zelf over beslis. Zij zijn uiteraard vrij om anders te beslissen en als ze op een leeftijd komen dat ik nog moet beslissen, maar zij zelf er goed over na kunnen denken en anders besluiten dan ik, zal ik dat wel ondersteunen/toestemming geven. Maar voorlopig zijn we zover nog lang niet. Zoals ik in het andere topic heb aangegeven zou ik voor mezelf ook geen organen aannemen, dus voel me wat dat betreft ook niet bezwaard dat ik dat dan ook niet voor een ander wil doen.
Zou je voor je dochter ook geen organen aannemen, mocht zij het nodig hebben? Gewoon interesse hoor, geen aanval .
Ik ben zelf wel orgaandonor, ze mogen van mij alles pakken wat ze nodig hebben maar zodra je vraagt of ik zou kunnen beslissen of ze de organen van mijn dochter kunnen krijgen weet ik het niet, eerste impuls toen ik het las was het nee!!! maar ik weet (en hoop er nooit achter te komen) het niet wat ik zou doen als het zover komt.
Ik heb Anders gestemd, omdat ik het niet zou weten of ik dat zou doen in zo'n situatie. Misschien wil ik het door de emoties niet, nu zou ik zeggen van wel, maar ik heb geen idee hoe ik reageer op dingen in zo'n situatie.
ik weet het niet ben zelf geen donor vriend ook niet weet het gewoon niet vind de gedachte maar beetje ja eng maar andere kant donoren zijn nodig ga me er maar eens in verdiepen
Ja wij hebben alledrie een donorcodicil. Van ons mogen ze alles hebben behalve huid en ogen.. Andersom zou ik ook blij zijn als iemand een orgaan van zijn kindje af wil staan om mijn dochter te redden..
Ja ik zo ze afstaan, als ik er een ander kindje mee kan helpen en mijn kindje gewoon echt opgegeven is waarom niet. Maar dan wil ik wel zeker weten dat ze alles aan mijn kindje hebben gedaan wat ze konden.
Ja, ik zou de organen van mijn zoon afstaan als we voor die keuze zouden komen te staan. Ook omdat wij een behoorlijk heftige start hebben gehad met onze zoon en als hij een orgaan nodig had gehad, had ik het ook fijn gevonden als dat er voor hem geweest zou zijn!
ja, ik zou het wel doen zou haar iets overkomen zou ik het een fijn idee vinden dat ze "verder leeft" in een ander kindje en dat haar overlijden niet helemaal zinloos is en als ze het zelf nodig is, dat er meer ouders de moeilijke beslissing hebben kunnen maken om mijn kindje te helpen!
Absoluut ja. Mijn dochter had een ernstige hartafwijking en had in de toekomst een harttransplantatie moeten hebben. Helaas is mijn dochter overleden. Nu we dit hebben meegemaakt, zeg ik JA!! Vroeger dacht ik er niet over na. Een kindje die al die tijd ook bij dochter op de IC lag (zeven maanden lang), moet een harttransplantatie. Echt vreselijk. Het probleem is alleen dat er voor een kindje van 1 jaar oud weinig tot geen harten zijn. De meeste harten komen uit Duitsland, helaas overlijden er nog veel kinderen die wachten op een hart. Toen mijn dochter overleed, hebben ze van haar helaas niets kunnen gebruiken, maar anders hadden ze 'alles' mogen gebruiken.
Ja, ik wil wel dat ze uit het hoofdje blijven en van bepaalde dingen afblijven.. maar hart en nieren zijn geen probleem vooral niet als het een ander kindje kan redden!
Ik zou het werkelijk niet weten, omdat ik mij geen enkele voorstelling kan maken van hoe ik mij zou voelen op het moment dat een van mijn kinderen zou overlijden. Daar ga ik dus ook nu geen keuze in maken, dat moeten ze me op dat moment maar vragen.