Hoi huismus, Ik begrijp dat je vooral onze mening wilt horen of je wel of niet met je zus zou moeten gaan praten, maar...als ik je verhaal lees vraag ik me als eerste en vooral af waarom hij zo bang is in zijn kamer? Is het echt een aandacht kwestie of is ie echt bang? Want als ie echt bang is zou ik toch adviseren daarmee aan de slag te gaan. Ik ga wellicht iets zeggen waar je helemaal niet voor open staat, maar zou het kunnen dat hij op zijn kamer een 'aanwezigheid' voelt waar hij bang voor is? Ik ben zelf een Derek ogilvie kijker en wie weet helpt het alleen al, als dit bij hem speelt hè, om samen met hem in zijn kamer eens te 'vragen' of 'ze' weg willen gaan. Maar nogmaals hier moet je wel wat mee kunnen natuurlijk...Ik ben zelf helemaal geen zweverig type maar ik geloof gewoon dat kinderen meer zien en voelen dan volwassenen. Nou joh succes ermee. Groetjes
Heb niet alle reactiws gekeken... Maar misschien moet ie juist niet naar opsporing hezocht kijken.. Weet niet wat ie nog meer voor progamma's kijkt? Ik was vroeger ook zoon rare... Haha een echte schijtluis... Weet niet of jullie die zwarte tattoo kettinkjes nog kennen? Die zouden kankerverwekkend zijn en ik had dus gelijk kanker.. Hoe ik er op kwam? Geen idee.. Durfde niet meer te slapen enzp... Uiteindelijk heeft me ma me maar mee naar de doter genomen zodat die kon zeggen dt er toch echt niks met me aan de hand was en ik was weer gerust gesteld haha Maarja wat ik wil zeggen.. Misschien door 'verkeerde' programma's te kijken... Houden ze ie bangheid(onbewust) in stand...
Grappig dat je dit tussen de regels doorleest, hij krijgt erg veel aandacht van z'n ouders, er zijn mensen die vinden dat hij te veel aandacht krijgt. Ik sta daar opzich wel voor open hoor, al ben ik zelf ook niet erg zweverig, maar ik denk niet dat er zoiets bij hem afspeelt. Zoals meerderen al aangeven, het zou beter zijn als hij alleen tvprogramma's kijkt die ook werkelijk voor zijn leeftijd bedoeld zijn. Het is sowieso een kind dat altijd overal bij zit, dan hoort hij dus ook dingen die niet voor hem bedoeld zijn. Zaken die volwassenen aangaan, maar ook dingen die over hem gaan, die ze eigenlijk beter niet kunnen vertellen waar hij bij zit.
Niet iedere jongen van 12 krijgt natte dromen hè! Sommige jongetjes hebben ze al als ze peuter zijn en op schoot liggen te slapen of zo en sommige pas als ze 16 zijn. En sommige mannen hebben ze nooit.
Juist omDat het je werk is zou ik er al helemaal niet over beginnen met je zus. En ook niet vragen aan die pedagoog op je werk, want tenzij die een beetje kaas heeft gegeten van attachment Parenting zal ze waarschijnlijk gaan zeggen dat het Heel Raar en Heel Ongezond is, en dat je dus Absoluut In Therapie zal moetn, als ze al niet meteen Bureau Jeugdzorg gaat bellen...laat het gewoon zoals het is. Je zus voedt haar zoon op op haarmanier, en zie het feit dat ze je vertelt over hun slaaparrangementn gewoon als een teken van zusterlijk vertrouwen, meer niet. En geloof me, er zijn zat kinderen van di leeftijd die hetzelfde doen. Maar die hebben geen t-shirt aan met de tekst 'ik werd vanochtend naast mijn moeder wakker'.
M'n zus heeft ook geen kaas gegeten van attachment parenting, laat staan er ooit van gehoord of daar bewust mee bezig is. M'n neefje slaapt bij hen omdat hij bang is en omdat zij (vooral vader) het gezellig vinden. Dat zal zij dus absoluut niet doen, maar goed.. je kent haar niet, dus dat maakt het toch wel lastig om te oordelen.. Ze heeft het mij verteld n.a.v. een gesprek met mijn moeder (niet haar moeder), die duidelijk liet merken het inderdaad een "ongezonde situatie" te vinden. Ik wist toen niet dat hij nog bij z'n ouders sliep (wel toen hij kleiner was). Verder ben ik het er mee eens dat zij haar zoon op haar manier opvoedt, daar heb ik ook geen problemen mee. Ik vraag mezelf alleen af of het m'n neefje niet op een of andere manier remt in zijn ontwikkeling of in de toekomst het voor hem problemen oplevert. Dan vind ik namelijk dat ik wel even met haar erover moet praten, omdat ik vind dat het belang van het kind altijd voorop staat.
Dames bedankt allemaal, ik ga het even laten bezinken. Ik merk toch wel dat het lastig is om hier uit te leggen wat er allemaal speelt.. en wat haar angsten zijn voor de toekomst, wanneer m'n neefje gaat puberen. Ze vindt het sowieso heel moeilijk hem los te laten.. Nogmaals bedankt!