Hi meiden, Na mijn 8ste terugplaatsing ben ik eindelijk zwanger geworden. Vandaag ben ik al 12 weken zwanger. Ondanks mijn droom is uitgekomen en ik heel gelukkig ben dat we een kindje krijgen, voel ik me best wel beschadigd door de hele ivf periode die we achter de rug hebben. Beschadigd van binnen, omdat de mmm mijn leven heeft beheerst. Het kon niet anders dat elke dag denken aan mijn onvervulde wens. Daardoor zijn best veel zaken van mijn leven op zij gezet, jammer genoeg. Dat zijn bijvoorbeeld het lezen van mooie boeken en tijdschriften, onbezorgd genieten, genieten van kindjes in mijn omgeving. Het spijt me zo erg dat ik zo'n perode moest meemaken. Mijn partner zegt dat dit soort dingen bij het leven horen en heeft hij groot gelijk. Ik probeer me te focusen op mijn zwangerschap, maar toch komen de verdritige momenten steeds terug en het maakt mij ook verdrietig. Mijn verloskundige zei dat ik al een stap maakte dat ik het zelf toegeef, dat ik deze gevoelens heb en dat ik verdritig mag zijn als het zo voelt omdat het een grote impact was in mijn leven. Hoe verwerken jullie de vervelende mmm periode tijdens de zwangerschap? Enkele goeie ideen?
Misschien niet heel bemoedigend, maar bij mij is het altijd een pijnlijk punt gebleven. Echt verwerkt heb ik het niet, maar wel een plekje gegeven. Ik denk dat je veel vraagt van jezelf en misschien is het verstandig om er eens met een professional over te praten. Ik heb dit gedaan toen ik nog in de mmm zat en het heeft mij goed geholpen. Je kunt het verwerken niet afdwingen en de mmm dan vergeten, hoe graag je dat ook zou willen. Ik heb gemerkt dat het altijd een deel van mijn leven zal blijven. In ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap! Gelukkig is de mmm in ieder geval niet voor niets geweest!
Ik heb er niet zo'n last van gehad, geloof ik. Wel tijdens de mmm, toen heb ik ook wat gesprekken met de maatschappelijk werkster van de fertiliteitspoli. Misschien kan zij je wat begeleiden hierin?