ik vroeg me zo eens af, wanneer begint voor jullie het opvoeden? ik heb hier namelijk een meisje van bijna 4 maand dat volgens mij al aardig doorheeft waar mama en papa op reageren, ze kan heel zielig huilen en vooral snikken maar als ik dan naast haar bedje sta dan is de grijns niet van haar bekkie te slaan . de eerste 3 maand is het vooral de zorg voor je kindje wat overheerst, drinken, slapen, verschonen maar langzaam begint hier toch wel het opvoeden. wanneer kregen jullie het gevoel, okay! nou neem je me in de maling en hier begint het opvoeden en het "ja en nee".
Hmmm... Ik heb nog niet het idee dat ik aan het opvoeden ben. Maar al sinds hij zo'n 3 a 4 maanden is reageer ik niet altijd op zijn gejammer. Vaak is het zo dat als ik wegloop, hij gaat nephuilen en binnen 3 seconden is hij alweer aan het spelen Maar opvoeden? Ik denk dat dat gevoelsmatig pas begint als ik het idee heb dat hij mijn nee echt begrijpt en daar dus op reageert. Ik zeg het wel al, maar het voelt nog niet als opvoeding...
hahahaha ik zie zo'n smoeltje hier helemaal voor me.tja wel een moeilijke vraag hoor. wat ik nu ga zeggen klinkt misschien zo dat mijn kind perfect is maar zo bedoel ik het zeker niet ( nobody's perfect dus ook mijn baby niet) maar die van ons is echt een super makkelijk kind. vanaf het begin af aan al.ze heeft denk de eerste drie weken s'avonds voor dat ze naar bed moest gehuild, meestal een uur. maar vanaf toen ging het steeds makkelijker en nu is het zo: we leggen haar op bed. standaard na 5 minuten huilt ze nog 1x dat ze haar speen kwijt is en daarna valt mw als een blok in slaap tot de volgende morgen. s'morgens kan ze zich heel goed alleen vermaken. speelt rustig een half uur in de box. het enige wanneer ze hier jengelt is zo tussen half zes en half zeven. dan wordt ze moe en moet ik ze continu entertainen wat dus dan net niet gaat ivm eten koken.sosm wil even dan voor de tv met sesamstraat even helpen. als ze daarna moet eten is ze vaak ook wel jengelig maar das meer dat ze dan echt slaap krijgt. ik probeer wel nu als ze ergens aanzit wat niet mag haar duidelijk te maken dat dat niet mag. bv mama's gordijnen opeten. maar als ik dan nee zeg komt er ook hier zo'n grote grijns op dat smoeltje. maar das meer dat ze dan weer aandacht krijgt omdat ik tegen haar praat natuurlijk. wanneer ze het echt gaan begrijpen geen idee. misschien hier ervaring van mama's met oudere kindjes????
thnxx en ik wil ook zo'n makkelijk kindje ! die van mij is echt een schatje hoor maar houdt errug van mama's aandacht.
Tjah het opvoeden nu is uiteraard anders dan opvoeden toen mijn zoontje bv 6 maanden was. Maar vanaf het begin waren we bewust met hem bezig. Vanaf dag 1 hebben we hem regelmaat geboden en dat heeft bijgedragen aan een ontspannen en stabiele dreumes die altijd goed uitgerust is. Als hij een drama maakte van slapen (wat misschien 3 x is voorgekomen) terwijl hij wel moe was dan bepaalden wij dat hij toch in bedje bleef liggen. Slapen of niet: hij bleef in bedje liggen zodat hij eventjes kon rusten. Vanaf een maand of 4 a 5 zag je dat hij meer door kreeg en daar speelde we er ook op in. Met een maand of 8 kreeg meneer een eigen willetje en kon soms dwars doen. Dus dan ga je er ook op in spelen door afleiden of zijn gedrag te negeren etc. Nu met 13 maanden is het grote opvoeden wel begonnen. Nu is het echt een mensje met een eigen wil en voorkeuren. Dus daar moet je ook weer op in spelen. Kortom: opvoeden vanaf dag 1 (inspelend op leeftijd). Wij merken wel heel erg dat onze aanpak vruchten afwerpt. Hij weet heel goed wat hij wel en niet mag en luistert ook erg goed.
Sinds hij een maand of 8 is. En merk nu dat hij helemaal op dit moment echt regels nodig heeft. Anders doet hij maar waar ie zelf zin in heeft.Hij weet heel goed wat nee is nu en luistert aardig dus ben allang blij.
hier hetzelfde. René is nu 4.5 maand oud en ik ben al bezig met opvoeden. Want hij weet alles echt dondersgoed. Net zoals het huilen en dan bij het bedje komen en lachen, en heel verlegen kijken. Dan draai ik me maar om omdat ik ook moet lachen. Maar dan draai ik me terug en dan zeg ik dat ik wil dat hij gaat slapen. En ze weten het echt heel erg goed want dan is het stil daarna. Ook als hij in zijn wipstoel zit en je wilt hem groente geven en het gaat hem niet snel genoeg. Dan gaat dan pruilmondje alweer en snikken. Dan zeg ik a a a a nee dat wil ik niet hebben. En dan kijkt hij weer normaal en gaat lachen..... Kleine dondersteen is het. Zit wel zo dingetjes te zeggen over hem maar hou daarom wel ontzettend veel van hem
ja hier zit ook wel wat in, inspelen op leeftijd, zou het zo kunnen zijn dat na de 11 maanden sprong (schijnt een heftige te zijn waarin ze ineens veel leren vooral het woordje "nee") eigenlijk het echte opvoeden begint?
ja hier hetzelfde, ik heb ook het gevoel dat het nu begint, met gejammer en nephuilen of heeel overdreven geluid maken als ze naar de speen hapt die uit haar mondje is gevallen.
Ik weet niet zoveel van gedrag dat rond de sprongen is aangezien wij er nooit 1 hebben gemerkt, maar het woordje nee herkennen ze al eerder. Met 9 maanden wist mijn zoontje heel goed wat ik bedoelde als ik nee zei. Laat ik het zo zeggen: ze gaan steeds meer loskomen van wat jij wilt dat ze doen. En dan merk je ineens dat als je niet oppast dat je minder invloed kan uitoefenen. Dus dan moet je soms even vergeten dat het nog steeds een kleine, lieve baby is en grenzen gaan stellen. Rond 10 a 11 maanden begonnen we dit hier al heel duidelijk te merken. Op zich natuurlijk heel leuk want dat is ook de bedoeling, maar dat moet je ineens echt gaan opvoeden. Dat is even omschakelen dus.
wat kiwi schrijft dat hebben wij ook wel gedaan idd. de drie r's. zal zeker ook schelen. maar natuurlijk niet voor elk kindje. iedereen is anders. aan de andere kant zijn wij ook wel weer makkelijk. we neme ze overal ( tot bepaalde hoogte natuurlijk) mee naar toe. en van dat eten herken ik ook. in het begin van de groentehap is het huilen tussen de happen door. maar heb meer het idee dat ze nog niet snapt dat er niet continu wat uit een lepel komt zoals bij de fles. ( die schrokt ze zo leeg) kijk en dan zeg ik ook: nee niet huilen, volgende hapje komt er zo aan ( hahaha wat staat dat er dom zo)
Rond 6 maanden had ik inderdaad het idee dat hij ons begon te bespelen. Hij begon toen ook goed te kruipen en dingen te pakken die niet mochten etc. Dus rond die tijd eigenlijk.
wij zijn hier rond de acht maanden steeds meer met communiceren begonnen. Daarvoor waren we ook aan het opvoeden,maar nu is het echt direkt dingen tegen hem zeggen. Luca nee niet doen, Luca dat is mamma's bril laat maar los, dat soort dingen is nu aan de orde van de dag. Hij weet ook dat hij dingen doet die niet mag en kijkt eerst even op of ik op hem let of niet en dat bepaald de snelheid waarmee hij dingen gaat doen die niet mogen. Ik moet nu continue opletten wat hij doet, want alles wat niet mag, is het allerleukste. Dit is in mijn ogen wel het begin van het werkelijke opvoeden, maar ja. Zodra je je kind in je armen houdt, begin je met opvoeden lijkt me.