ik denk niet dat dit de juiste plek is om dit te posten maar wil graag wat adviezen van jullie horen. ik ben ook alleen staande mama mijn man is helaas op jonge leeftijd overleden door een ziekte. ben zelf net 24 geworden en ons zoontje is nu ruim 2 jaar. maar sinds kort een jongen in me leven die ken ik nu al anderhalf jaar en waren gewoon goeie vrienden. heb hem daarna een hele tijd niet meer gezien en nu spreken we elkaar weer regelmatig en ben bang dat ik gevoelens voor hem krijg maar wil en kan dat nog niet. maar voor hem is het heel duidelijk hij heeft altijd gevoelens voor mij gehad. en soms praat hij wel eens over de toekomst dat we voorzichtig een mooie tijd te gemoed gaan. maar dat beangstigt mij wel heel erg. terwijl hij heel lief voor me is en we hebben gewoon zo'n goeie band. maar zijn leeftijd is voor mij ook echt een beetje probleem. hij is namelijk al 37. weet niet wat ik moet doen, of ik echt gevoelens heb voor hem. of dat het meer een opvulling is van eenzaamheid. en qwa leeftijd vind ik het ook heel moeilijk. wat moet ik nou doen. zit er echt heel erg mee. ben ook nog heeeel erg met mijn man bezig elke minuut van de dag. kan hem niet loslaten. en deze jongen laat me juist wel weer aan het lachen. ik weet het echt niet meer, wil hem geen valse hoop geven en hem zeker niet aan het lijntje houden daar is hij gewoon veels te lief voor. xxx D
Ik vind het zo vervelend dat je totaal geen reacties krijgt... Zelf heb ik -gelukkig- niet iets soortgelijks meegemaakt, maar ik kan in elk geval wel meepraten over 'n leeftijdsverschil (mijn man is tien jaar ouder). Persoonlijk vind ik dat niet zoveel uitmaken, zo lang jij je er goed bij voelt.. Het lijkt me ook best moeilijk iemand anders t leren kennen als je net je man hebt verloren, maar ik denk ook dat de liefde voor je man en eventueel een nieuwe liefde naast elkaar kunnen staan. Je hoeft de liefde voor je man niet los te laten, ook al vind je een ander ook erg lief... Qua gevoelens heb je vaak niet zoveel te willen en ze overvallen je negen van de tien keer, als je ze totaal niet verwacht.. Het klinkt in elk geval als een lieve vriend, met wie je hier zeker over zou kunnen praten in elk geval. Heel veel sterkte!
Jeetje wat heftig inderdaad.... is toch anders als je je man op zo'n manier bent verloren he. Ik kan je niet uit ervaring helpen maar ik denk wel dat het belangrijk is te praten en je gevoel te blijven delen. En inderdaad... leeftijd lijkt me minder belangrijk. Ik hoop echt voor je dat het goed zal gaan lopen. Ik deel de mening van Mijkeltje dat je het niet als vervanging van je overleden man hoeft te zien. Succes ermee
Ook ik heb niet hetzelfde meegemaakt als jij. Het lijkt me vreselijk je man te moeten verliezen. Het lijkt mij ook moeilijk, weer iemand toe te laten in je leven, na de periode van rouw (of in de periode van rouw). Het lijkt mij vooral verwarrend. Voelt het voor jezelf niet goed? Voel je je schuldig naar je overleden man toe? Qua leeftijd denk ik niet dat het veel uit hoeft te maken toch?!
hai diane, wat een moeielijke periode zal jij achter de rug hebben, en waarschijnlijk nog steeds. Ik snap dat je je man heel erg mist. Maar zoals al gezegd is, denk ik niet dat je deze andere man als vervanger moet zien, je zal jouw man nooit vergeten! Ik denk dat je goed met blijven praten met deze zoals jij hem beschrijft hele lieve man. Praten over wat jij voelt, wat je angsten zijn, en dat je hem niet wilt kwetsen. En ik denk dat t belangrijk is dat jullie duidelijk zijn naar elkaar wat jullie verwachten, willen, of juist niet willen. Ik vind niet dat het leeftijd verschil een probleem is, of moet zijn.. Je mag genieten meis, dat betekent niet dat je niet rouwt, of je man niet mist. Maar als je nog niet klaar bent, om verder te gaan, dan moet je dat niet doen! Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Dikke knuffel
dank jullie wel voor de hele lieve reactie's. jullie zeggen precies waar het op staat en precies wat ik voel. kan mijn man ook nooit vergeten. heb ook gister avond heel veel met hem gesproken en we gaan nu heel goed als vrienden met elkaar om veel praten en het rustig aan proberen niet als relatie maar kijken of dat het kan worden. maar word gek van me gevoelens die schommelen van de hele ene kant maar de totaal andere kant. word echt gek van zelf. zeg het 1 en voel later als ik het heb gezegt het ander. en als ik het ander zeg voel ik later het 1. heel verwarend allemaal. xxx D
Heftig zeg!! Ik kan alleen maar zeggen: Als het nog niet goed voelt, geef het dan de tijd. Je man verliezen is niet niks, en zeker niet op zo'n jonge leeftijd met ook nog een kleine erbij. Om dan zomaar weer gevoelens naar een andere man toe te laten, lijkt me erg moeilijk. Geef het de tijd!! Als het een goeie, lieve vriend is, dan moet je dit kunnen zeggen. Praat erover met hem en blijf vooral eerlijk over je gevoelens. Het is pas tijd voor een nieuwe relatie als JIJ daar aan toe bent!! Sterkte en succes!!
Lieverd, je man zul je nooit vergeten en dat moet je ook zeer zeker niet willen! Hij zal altijd een plek in je hart houden en de vader van jullie zoontje zijn. Dat jij gelukkig wordt/kan worden betekend inderaad nog niet dat je niet rouwt en je man niet mist.. Ik denk dat je man en ook de mensen om je heen je graag gelukkig zien en dat je weer kiest voor geluk voor jezelf en voor je zoontje. Ik wens je iig heel veel sterkte en heel veel geluk!
dank je heel veel lieve reactie het contact is toch verbroken hij voelde veel meer voor me dan ik voor hem. ik wilde alleen maar vrienden blijven kon het gewoon niet aan. en hij begreep het wel maar deed zoveel moeite voor meer dan alleen vriendschap. hij kon het niet los laten. ik heb wel gemerkt dat ik er gewoon nog niet aan toe ben. xxx D
Ja, dan zit je zo op twee sporen dat dat gewoon niet gaat werken.. Goed dat je je hart gevolgd hebt, ondanks dat ik me kan voorstellen dat het ook verdrietig is dat je nu 'n maatje kwijt bent. Maar voor jou denk ik wel zo fijn te voelen dat er nu duidelijkheid is wat dat betreft...
ja daarom het werkte gewoon niet zo. heb nou al ff geen contact meer met hem. ik weet niet wat ik aantrek maar er is een andere jongen die me mij ook leuk vind en hele leuke jongen van mijn leeftijd, maar hij heeft een beetje het zelfde mee gemaakt als mijn man maar hij is wel genezen. en vind het moeilijk om te zeggen maar ik durf geen relatie aan te gaan met hem omdat hij zogezegt een beetje hetzelfde heeft meegemaakt en wat nou als het terug komt. dat zit ik weer in het zelfde schuitje. en komt ook alles van me man weer terug omhoog. maar kan hem dat ook niet zeggen. ik wikkel me volgens mij altijd een beetje in een moeilijke situatie. zoals nu weer.