Eerst mn oudste en nu mn jongste.... wat doe ik fout?! Mn kinderen lijken nergens angst voor te hebben en gaan om de haverklap op ontdekkingstocht. Mn oudste is nu in de leeftijd dat ik duidelijke afspraken kan maken en die luistert wel, maar voor het zo ver was... :x:x:x Nu mn jongste... en de geschiedenis herhaalt zich. Ze ziet alles als een spelletje. Zodra ik haar uit de auto til en haar voetjes voelen de grond dan rent ze er van door! Als ik haar achterna ga is het helemaal lachen. Ze luistert gewoon niet en ziet het als een grote grap, maar dit kan natuurlijk ook gevaarlijk zijn! ( winkelcentrum, straat met auto's en zelfs in onze eigen straat kan ze zo richting sloot rennen etc) In de stad of elders zijn we genoodzaakt altijd de buggy te pakken want het is geen pretje om er steeds achteraan te moeten rennen. Hoe krijg ik haar zo ver dat ze bij me blijft?!
geen idee... mijn jongste is precies hetzelfde... mijn oudste was het tegenovergestelde dus ik doe nu ook maar wat.. op dit moment mag ze geen seconde los van mijn hand buiten de deur. Behalve als ze haar buggy duwt, dan blijft ze gek genoeg keurig in het gelid lopen haha
Buggy duwen is wel een goeie ja, dat vindt ze ook leuk. Maar goed, die heb ik helaas niet altijd voor handen! het gebeurt ook vaak als we met de auto weg zijn en we uitstappen. Ik begrijp ook nooit dat andere kinderen gewoon blijven staan? Dacht eerst dat alle kinderen zoals de mijne waren, maar niet dus... daarom ga ik ook even bij mezelf te rade
Die van mij is ook zo hoor... en dan ook nog brullen en schreeuwen als ik hem bij de hand of arm pak zodat hij er niet vandoor kan gaan
Hier het zelfde gehad met de oudste, ik ben zó blij dat ze nu een leeftijd heeft dat ze tenminste een beetje kan en wil luisteren. Ik geloof niet dat er met zo'n kleintje heel veel aan te doen is, maar ben benieuwd naar handige tips voor nummer twee.
Ik heb bij de oudste idd wel eens zo'n "telefoondraad" gekocht voor om zn pols, ik dacht: dat is beter dan een schreeuwende en tegenstribbelende ,overstrekkende dreumes in een buggy, maar hij ging nog alle kanten behalve de mijne op en ik had het gevoel alsof ik een tegenstribbelende hond aan een lijntje had. Hij gibng er bij liggen en geen succes hier dus...
Helaas geen tips, alleen herkenning! Hier ook een verschrikkelijke wegloper.... Toppunt: als ik betaal bij de kassa, en dus even niet achter hem aan kan. Nu dus voor nood maar steeds in de buggy (waar mogelijk) en denk er nu serieus over om een tuigjete kopen, die hij als een rugzak kan dragen, al vraag ik mij af of dit echt zin heeft
Mijn dreumes gaat er ook altijd meteen vandoor. Gewoon dezelfde kant op lopen als ik doet hij nooit, hij rent altijd meteen bij mij vandaan. Dus ook altijd nog in de wagen als we boodschappen gaan doen en anders til ik hem of zet hem in een boodschappen kar. Dacht eigenlijk dat alles kinderen rond deze leeftijd dat deden maar zo te lezen is dat ook zo, haha
M en T waren niet zo. Die bleven en blijven braaf staan. Ik heb het vermoeden dat S van een ander soort is... maar nog geen echte ervaring mee dus....
Heerlijk de herkenning! Ben blij te horen dat er schijnbaar toch heel veel kinderen zo zijn, dat het misschien wel kindeigen is? Blijkbaar ben ik toch erg gefixeerd op kinderen die juist heelbraaf blijven staan. Ook fijn dat het bij 2 kinderen uit hetzelfde gezin ook kan verschillen. Dat geeft dan toch aan dat het niet aan de oovoeding ligt? War mogelijk gebruik ik ook de buggy/ het boodschappen wagentje etc. Mijn dieptepunt: de drogisterij. Geen winkelwagen, veel interessant spul op kinderhand hoogte en een grote iitgang waar ze zo uit kan rennen, sta je daar met je mandje vol spullen bij een detectiepoortje te roepen.....
100 % herkenbaar. Ik moet er echt weer aan wennen dat de jongste er meteen vandoor gaat op het moment dat ik haar uit de auto haal. De oudste deed dat op die leeftijd ook, maar dat vergeet je ook weer snel blijkbaar. Ik ben wel blij dat hij in ieder geval goed luistert. Wat hier wel helpt, want ze is niet van het handje vasthouden, is dat ze de oudste volgt. Daar kijk ze enorm tegenop en dus sjouwt ze daar ook wel achteraan. Verder zet ik haar letterlijk klem als ik haar uit de auto heb en nog een tasje of zo uit de auto moet pakken. O ja, het is natuurlijk we altijd zelf lopen natuurlijk, want optillen wil ze alleen als het echt slecht uitkomt (handen vol, moeten afrekenen etc.) En volgens mij is het ook het karakter van een kind hoor. Persoonlijk vind ik het ook niet erg dat het ondernemende kinderen zijn (eufimistisch uitgedrukt), maar dat is niet altijd even makkelijk.
ik laat dr nu dus geen seconde meer los en zodra ze gaat liggen en hangen aan mijn hand til ik d'r zonder pardon op. Dat vind ze nog veel erger, dus meestal kiest ze nu eieren voor d'r geld. Wel een hoop gehannes hoor... Mijn oudste bleef altijd keurig even naast de auto wachten en op de stoep bleef ze ook gewoon naast me lopen. In de winkel inderdaad standaard in de buggy, terwijl mijn oudste altijd gewoon meeliep.
Dat doet mijn dochter eigenlijk ook. Ik dacht alleen dat dat "normaal" was hahahaha. Vond het altijd wel een soort van logisch. Alles is nieuw en spannend. Hm misschien is die van mij ook niet zo goed opgevoed :-D
Hier ook echt een boefje die sinds een week alles aan het uittesten is, het scheelt dat hij het niet erg vind om in de buggy of winkelwagen te zitten, maar o wee als hij een stukje los mag lopen gewoon niet luisteren en echt uitdagen, voorheen als het meenus was kwam hij nog wel als ik riep, maar nu gaat hij nog harder de andere kant op rennen dus ik voorkomen het door gelijk over te zetten van fiets in winkelwagen of met de wandelwagen te gaan (heb geen auto)!
Hier ook een wegloper . Ga ik links, gaat zij rechts. Stiekem moet ik er wel om lachen, maar maak me ook wel eens zorgen. Ze is nergens bang voor en vindt alle mensen en dieren leuk en zou zo met een vreemde mee gaan...
Ik was precies zo... zodra het kon liep ik gewoon weg van mn ouders binnen no time had ik dus een tuigje om vroeger. Je ziet het niet vaak meer, maar je kan ze gewoon kopen bij de babydump. Als ik straks hetzelfde krijg koop ik er ook maar eentje voor mn dochter, al zou ik me wel een beetje schamen als ik haar aan het tuigje heb en ze maakt een vreselijk drama midden in een winkel ofzo... Zie de afkeurende blikken nu al voor me, heb het laatst hier in het dorp namelijk ook gezien, arme moeder... het tuigje had ze vast aan de buggie maar peuter was sterk genoeg om met tuigje en buggie het op een sprintje te zetten maar de buggie bleef haken dus peuter klapte naar voren op de stoep. Gebeurde echt supersnel allemaal, groot drama dus, en veel, heel veel afkeurende blikken vanaf de volle terrasjes ik heb haar snel even geholpen en gezegt dat ik vroeger net zo was en ook een tuigje, maar zag de tranen achter haar ogen vond het zo zielig voor dr!
Arme moeder ja idd maar wie zet nou het tuigje vast aan de buggy dat is vragen om problemen dus zielig aan de ene kant en een beetje dom aan de andere kant. ( geen aanval op die moeder). Hier oudste liep ook weg! Wel heel snel toen duidelijk gemaakt dat het niet de bedoeling was. Na maten hij ouder werd ging ik afspraakjes maken met hem van je mag tot die prullen bak lopen of tot die boom en je wacht wacht je niet dan gelijk hand vast van mama. zo ben ik hem ooit eens kwijt geraakt in de leenbakker. Dochter tot nu toe luistert ze perfect. Een heel ander kind wat dat betreft. Maar zou ze ook deze streken uit halen dan ben ik echt super streng. Veiligheid gaan voor alles.