Ik vraag me af, of het gevoel dat ik heb, ook herkenbaar is voor anderen.. Ik ben namelijk zo bang om weer zwanger te worden.. Ik denk omdat ik bang ben voor het gevoel wat weer zou kunnen gaan komen en de teleurstelling die dan weer verwerkt moet worden.. en de hoop die steeds meer vergaat.. ik heb me tijdens alle 2 mijn zwangerschappen erg eenzaam gevoeld.. de eerste zw geloofde niemand mij toen ik zei dat ik wist dat de zw fout zat... zelfs de vk heeft me 2 weken lang gewoon laten lopen ook al barste ik in huilen uit, ik hoopte alleen maar dat iemand mij serieus nam.. 2 weken later bleek idd dat het vruchtje al vanaf het begin was gestopt met groeien.. mijn voorgevoel zat dus goed.. bij de 2de zwangerschap was ik dus op de hoede voor mijn voorgevoel dat had immers gelijk gekregen de 1e keer.. na anderehalve week overviel me het gevoel weer, dit zit niet goed.. wederom kon iedereen mij vertellen dat dat kwam omdat ik onzeker was door de 1e mk.. na 2 weken kreeg ik toen een echo.. daar was te zien dat het vruchtje te klein was.. ik had een korte cyclus en 4 dagen voor NOD posi getest... ik werd zomaar een week achteruit gezet.. ik wist dat het niet kloipte.. na een week kreeg ik weer een echo.. het hartje klopte, maar was nog veel te klein.. iedereen om mij heen was blij.. behalve ik.. ik moest blij doen.. want ik was toch zwanger en het hartje klopte toch? die tijd heb ik als zo zwaar en verdrietig ervaren dat ik gewoon bang ben dit ooit weer te moeten meemaken.. 9 dagen later was er geen hartje meer en kon de verwerking van nog een miskraam beginnen.. Nu mijn voorgevoel dus 2 keer gelijk gekregen heeft vind ik het eng dat mijn voorgevoel nu al zegt dat mijn volgende zwangerschap ook niet goed zit en ik gewoon niet zwanger kan blijven.. ik weet ook dat dat door angst wordt aangestuurd, maar toch.. dat rotte voorgevoeldinges laat me dan niet los.. en angst overheerst dan en ik heb ook echt het gevoel dat de volgende zw weer op een mk uit zal lopen.. Is het nu dan normaal dat ik zo bang ben? vorige maand heb ik onbewust/bewust mijn ei vergeten.. deze maand gaan we smeppen omdat ik weet dat ik anders weer een smoes verzin om niet meer zwamger te willen worden.. Ik weet dat ik niet wil wachten.. ik heb niet eens zozeer moeite met de miskramen op zich.. maar wel het gevoel van zwanger zijn en onzekerheid en dan weer die teleurstelling.. herkent iemand dit?
Hoi Elegance, Ik vind je verhaal wel herkenbaar. Ik heb zelf ook twee miskramen gehad. Mijn angst uit zich alleen niet in (on)bewust niet opnieuw zwanger willen worden maar meer in gedachten zoals 'ik ben misschien niet geschikt om zwanger te zijn' en 'mijn lichaam zal volgende keer wel weer precies hetzelfde doen' (ook al heeft mijn lichaam niets gedaan). En ja, die teleurstelling is moeilijk te accepteren. Je wilt iets maar je krijgt het niet. Daarnaast is het ook niet gezond er teveel mee bezig te zijn, dan mis je straks al het andere mooie in het leven. Echter als je je laat leiden door de angst voor herhaling zal je nooit krijgen wat je wilt. Waar vind je de balans? Best moeilijk allemaal. Sterkte!
Hi Elegance, hier nog iemand met 2 miskramen maar nu een supergezond prachtig kereltje. Ik geloofde er nooit in.. heb altijd een vaag gevoel gehad dat ik nooit zwanger kon worden.. ik was dus ook ontzettend blij toen ik de eerste keer in verwachting raakte. maar maakte me wel ook ontzettend zorgen of het goed zou gaan.. maar zoals bij elke eerste zwangerschap zou ik pas bij 12 weken de eerste echo krijgen. toen ik 10 weken zwanger was ging het spontaan mis. ik heb hier echt ontzettend veel verdriet van gehad.. ik had wat ik heb verloren bewaard voor de vk die dacht dat ik een zogenaamd windei had gehad.. hierna was ik niet veel later opnieuw zwangerschap en opnieuw ontzettend bang... met 8 weken toen een echo gehad.. en er was geen vruchtje te zien. oftewel weer een zogenaamd windei. ik heb toen een curretage gehad omdat ik een week later ging trouwen.. we hebben het toen even rustig aan gedaan. In de tussentijd nog een schildklier onderzoek gehad omdat ze dachten dat er misschien iets mis was met mijn schildklier (kan meerdere miskramen verklaren) maar nog geen half jaar later was ik weer in verwachting. Zo wat heb ik in spanning gezeten! Heb met 7 weken, 9 weken en met 12 weken een echo gehad bij de vk. Gelukkig was zij erg begripvol. kan je vertellen dat ik er na die 2 miskramen echt niet meer in geloofde dat ik ooit nog zwanger kon zijn van een gezond kindje.. maar zie het resultaat.. ondertussen ben ik 4 weken geleden bevallen van een prachtig mannetje. overigens denk ik dat als ik voor een tweede ga ik tussendoor weer miskramen zal moeten verwerken. Het is gewoon iets in mijn lijf denk ik ofzo... ik ken een vrouw die 7 kinderen heeft maar ook minstens zoveel miskramen te verwerken heeft gehad.. lang verhaal geworden.. maar kortom.. het kan absoluut nog goedkomen na 2 miskramen! Maak jezelf niet gek en probeer optimistisch te blijven. als je het allemaal echt niet vertrouwd. Probeer het te laten uitzoeken waarom het eerder misgegaan is... veel sterkte meid! Ook al zijn de zwangerschappen zo pril.. het doet ontzettend veel pijn als je je kindje verliest (op wat voor leeftijd dan ook).
Hoi Elegance Ik herken je gevoel heel goed ik heb zelf nu 7miskramen gehad en met een beetje pech hoor ik morgen dat ik nr 8 verwacht. Ook ik heb dat gevoel gehad van het gaat toch steeds fout de angst om zwanger te worden en dan het weer afscheid moeten nemen van de zwangerschap. Vorigjaar was ik zwanger van een 2ling en ook wij zaggen hartjes kloppen maar integenstelling tot jou zei mijn hele gevoel dat het goed zat dus besloten we dat wij het wel konden vertellen 2weken later geen hartjes meer mijn wereld storte in dit was het moment dat ik de telefoon pakte en hulp ging zoeken ik trok dit niet meer en heb me aangemeld bij het fiom. Nu ben ik dus weer zwanger en ik heb me totaal afgesloten hiervan we hadden een positieve test en zeiden gelijk dit zit niet goed en zo denk ik er nog steeds over want op mijn gevoel kan ik toch niet vertrouwen blijkt wel gelukkig dat ik deze gedachten heb gehad vorige week kreeg ik een echo en niks te zien zou 6w en 2d zijn daarna bloed laten prikken en hcg van 195 veel te laag dus. Nu vandaag weer bloedgeprikt en morgenavond de uitslag ik verwacht er bar weinig van maar oke hij is gestegen want dat zie ik aan mijn testen. Ik vind het jammer dat er zoveel meer lopen die niet kunnen genieten van een zwangerschap maar als het steeds mis loop heb je ook weinig om van te kunnen genieten ik hoop voor jou dat je volgende zwangerschap toch goed zal gaan die kans is natuurlijk heel groot. Heel veel sterkte en succes met je volgende poging en hopelijk met een blijvend resultaat
Hoi Elegance, Ik ervaar het niet zoals jij, maar daar gaat het denk ik ook niet om. Het belangrijkste is hoe jij het zelf ervaart! Iedereen heeft zijn eigen manier, eigen gevoel, eigen gedachten over de dingen die gebeuren. En alle manieren zijn goed. Dat jij al 2x een mk hebt moeten meemaken is vreselijk, (ik denk) logisch dat je de angst nu hebt dat het nooit gaat lukken. Bij mijn eigen gevoel scheelt het enorm dat ik al een prachtig mannetje heb rondlopen, waarbij alles helemaal goed is gegaan, van die zwangerschap heb ik ook met 100% kunnen genieten. Nu is het een keer misgegaan, maar ik heb nog steeds het positieve gevoel dat het weer goed gaat komen binnenkort. Maar toch kan ik me jou gevoel ook wel voorstellen... Een beetje gek verhaal geworden mssn, maar ik wilde toch even reageren... Ik hoop dat het bij jou deze ronde met smeppen, gewoon weer gaat lukken en dat je dan een goede, gezonde zwangerschap mag uitdragen, met een prachtig kindje als resultaat! ik zal voor je duimen! @minimuis: pff, sterkte meid! ik hoop ook heel erg dat je morgen positief nieuws zal horen! dat mag nu wel een x!
Hoi Elegance, ik had bij mijn zwangerschap ook vanaf 6w geen goed gevoel erover, ik voelde gewoon dat er iets niet goed was, heb toen hcg nogmaal laten controleren en was amper gestegen op 10 dagen. Heb dan echo gehad en hartje zien kloppen, werdt wel direct met 5 dagen terug gezet in de zwangerschap, maar ik had zo'n slecht gevoel hierbij; Eén week later bruinverlies en krampen, weer echo laten nemen, vruchtje was gegroeid, maar te klein, hartje klopte wel, de dag erna spontane mk gehad... Ik denk dat ons voorgevoel, ons niet zomaar in de steek laat, ik heb nu ook al zo'n naar gevoel dat het de volgende keer weeral zal misgaan ... Ik hoop dat ons voorgevoel dat we nu hebben er helemaal naast zit en de volgende zwangerschap wel goed verloopt.
lieve meiden, bedankt voor jullie reacties.. Het klinkt denk ik heel raar als ik zeg wat fijn dat ik niet alleen zo'n gevoel heb.. het lucht gewoon op om te lezen dat er meiden zijn waar het ondanks dat negatieve voorgevoel de keer erna goed is gegaan.. minimuis ik weet niet hoe jij je moet voelen, hoe je je gevoel omschrijft vind ik je echt sterk ondanks je nu in deze onzekerheid zit.. vanuit hier heel veel sterkte en vooral heel veel succes.. en dat het voor deze ene keer gewoon goed gaat.. CROSS THUMBS.. wat ik wel nog graag wil toevoegen aan mijn post hierboven is, dat ik gelukkig niet heel veel met zwanger worden op zich bezig ben.. ik denk dat dat ook komt omdat ik door het onderwerp te vermijden minder angst voel.. Hopelijk mogen we allemaal snel dat ene mooie wonderlijke gevoel meemaken om 9 maanden gezond zwanger te zijn.. succes meiden!
Elegance zo raar klinkt dat niet hoor ik bedoel het is fijn om je zorgen en gedachten met andere te kunnen delen die dit ook hebben zodat je niet heel je gevoel hoef uitteleggen maar die gewoon weten van ja dit herken ik als geen ander. Als ik zeg dat wij er grapjes overmaken kijken mensen mij vaak raar aan maar het is voor ons een manier om ermee om te gaan. Voorbeeldje nu we zitten te wachten op de uitslag van het hcg , Ik zei tegen mijn vriend stel he dat het toch goed omhoog is gegaan dan is mijn ei zeker langst de mac geweest in dat geval lijkt hij op zijn vader. Dit is voor de meeste die veel miskramen gehad hebben wel herkenbaar maar voor iemand die dit nog nooit heeft meegemaakt heel raar denk ik. Hopelijk help het je een beetje het van je afschrijven en kan je straks weer met volle 100% er achter staan om zwanger te worden. Smurf dankje ik hoop ook dat we straks goed nieuws krijgen kan het alleen niet geloven want zoveel geluk dat heb ik tot nu toe nog niet gehad
Hoi Elegance, Ik ben het helemaal met je eens. Toevoeging aan mijn eerste reaktie. Ik bedoelde niet dat jij er teveel mee bezig bent maar ik praatte gewoon in zijn algemeenheid; 'waar vind je de juiste balans in hoe ermee om te gaan?' Sorry als het verkeerd overkwam.
hallo, ik weet ook wat het is,heb ook 2 miskramen achter de rug,(de laatste 25 mei 09 )en nu heb ik maandag bloed laten prikken en de hcg was 175,nu moet ik vandaag terug gaan om te zien of hij gestegen is .maar ik heb nu toch ook zo een bang,want ik persoonlijk vind de hcg enorm laag.dus ik begrijp je maar al te goed.ik zit nu konstant te piekeren.
Lieve Ele, wij hebben vaak in nod-topics gezeten samen. Ik heb ook al 2 miskramen gehad. De eerste keer ging zo snel dat ik al 2 dagen voor nod posi testte en 3 dagen later weer nega. De tweede keer was mvm hier en die test bleef heel licht op 5w. Het zat niet lekker en dat wist ik al. Een dag later zette de mk door. Nu ben ik exact 2 maanden later weer zwanger en ik ben zo ontzettend bang dat het misgaat dat ik in mijn hoofd probeer net te doen alsof er niets veranderd is. Bang om te blij te zijn en afgestraft te worden. Ik heb de vk al 2 keer gebeld om te zeggen dat ik denk dat het bbz is. Morgen heb ik mijn eerste echo op 6w1d, ik ben in elk geval al een week verder gekomen dan vorige keer. En al klopt het hartje dan, dan nog totaal geen zekerheid... En zelfs al ben je 34 weken dan heb je nog geen zekerheid dat het goed blijft gaan, het is gewoon een heel harde werkelijkheid, maar laat je daardoor niet weerhouden! Eens is je negatieve voorgevoel hartstikke fout! Lieverd, probeer het alsjeblieft gewoon weer, want uiteindelijk gaat het goed. (ik weet het niet zeker maar ->) Je bent net als ik pas een half jaar tot een jaar bezig en je lichaam heeft al 2 keer bewezen dat het zwanger kan worden, ik ben ook heel vruchtbaar, net als jij, dat moet je als een positief iets zien. Mijn oma's, moeder en zusje hebben ook meerdere mk gehad voor ze zwanger raakten. Tegenwoordig testen we te vroeg en weten we teveel, vroeger wisten ze pas na een maand of langer dat ze zwanger waren, god weet hoeveel mk ze in de tussentijd weer hadden gehad. Ik geef je een tip, die ik zelf niet heb opgevolgd maargoed; om bemoeienissen te voorkomen over hoe jij je mag voelen tijdens je prille zwangerschap, gewoon niks zeggen. En probeer niet te negatief te zijn. Ik neem wel 10 momentjes op de dag om met mijn buik bezig te zijn en mijn vriend smeert em elke dag in met mamazalf. Misschien blijkt het achteraf hypocriet, maar het doet me wel goed. Dikke kus en heel veel sterkte! Sue
Hallo meiden, wat fijn dat jullie allemaal zo lief reageren.. Crepe, misschien dat ik het dacht dat je dat andere bedoelde, maar toch wist ik dat je het niet fout bedoelde, mijn reactie is dan ook weer zo onhandig maar juist fijn dat je kunt aangeven dat jij ook die balans zoekt.. precies zo voel ik het ook.. Ik lees bij jullie allemaal ook hoe onzeker jullie eigenlijk zijn.. en fijn als iedereen me ook eens de positieve kant nog eens kan belichten.. Minimuis die grapjes herken ik ook.. wij hebben het grapje dat onze eerste beeb frummel heette en dat dat geen naam was voor een ongeboren kind en dat hij daarom niet bij ons wilde zijn.. de 2de zwangerschap noemden we hem ukkie.. heel stom van ons.. ukkies zijn klein.. de onze te klein.. de volgende gaan we hurbie noemen.. toen ik midden in de mk zat was er een film van hurbie op tv.. vroeger vond ik dat echt geweldig ik ben nu 33(sinds zondag en ik typte doodleuk nog 32 ) en was dus echt mijn kindertijd en toen dacht ik opeens.. in hurbie moet je ook geloven anders deed hij het niet.. en toen zeiden manlief en ik tegen elkaar.. de volgende noemen we hurbie.. we moeten er in geloven... anders doet ie het niet... Sue, ik vind het juist super lief hoe jullie ermee omgaan.. zo zijn jullie ook heel lief voor elkaar en maak je ook tijd om er bij stil te staan.. Het lijkt me dat je zo ook een terug wordt geroepen uit het eventuele nega gevoel zoals de onzekerheid.. Ik ga er eens over nadenken of zoiets voor mij ook niet zou kunnen helpen.. Heel veel sterkte met de echo morgen! ik zal een knipoog maken voor je rond die tijd! ik weet zeker dat jullie beeb er ook een naar jou gaat maken! bedankt voor je tip trouwens... misschien faal ik gewoon in het mezelf vertellen dat ik het nega gevoel gewoon niet moet toegeven... Ik zal zeker vrijdag even komen kijken hoe het met je gegaan is! Heel veel succes!! Jeetje meiden wat hoop ik ook voor jullie dat het snel goed komt.. en dat we hier met z'n allen met een big smile en big belly zitten te lezen en te vertellen dat het zo goed gaat.. Ik voel me volgens mij ook extra emotioneel omdat ik morgen ga trouwen... eigenlijk zou ik dat met een dikke buik gaan doen.. En nu is mijn ei wel of net niet in de huwelijksnacht.. en ik vind dat ik rond mijn ei altijd heel veel bezig ben met zwanger worden dus al met al is mijn extra nega bui ook wel te verklaren Dus lieve meiden, morgen ben ik er dus niet om hier te reageren nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties, ik neem ze morgen in gedachte mee zodat ik het beter van me af kan zetten *hug*
@elegance: ik wil alleen maar tegen je zeggen, blijf het lekker van je afschrijven! dat helpt gewoon! en hier kan je altijd terecht met wat je ook denkt, voelt, vindt, wilt... Ik wil je ook meteen heel veel plezier wensen morgen op je bruiloft! geniet ervan, en je krijgt vast een prachtig huwelijksnacht-kindje! @minimuis: heb je al iets gehoord van je hcg?
Surf ik heb de uitslag alles behalve goed. Hcg was gestegen naar 285 dus maandag weer terug voor bloed prikken en dan dinsdag een echo in de tussen tijd mezelf goed in de gaten houden en bij extreme buikpijn gelijk naar het ziekenhuis geen goed bericht dus. Ele maak er een mooie dag van en alvast gefeliciteerd met je trouw vandaag
Lieve Ele, veel plezier op je bruiloft, maak er een mooie dag van en geniet ervan! Ben benieuwd naar je jurk Heel dikke kus, Sue
Een hele fijne bruiloft gewenst! Maak er een mooi feest van. En ja, dat ermee bezig zijn rond je ei herken ik wel. Die van mij wordt vandaag 'gelegd' en gister was ik echt over emotioneel. Sloeg echt nergens op, vandaag had ik wel een beetje medelijden met mn vriend, die wist niet wat m overkwam...
Hoi Elegance, Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik heb ook twee miskramen gehad dit jaar, op 2 januari en op 12 mei. Bij de eerste ontdekten we met de eerste echo van 10 weken dat het kindje met 8,5 week gestopt was met groeien, miskraam liet nog tot ruim 12 weken op zich wachten. De tweede miskraam was met 7 weken. Mijn lief en ik willen dolgraag zwanger worden, maar ik vind het zo dubbel. Ik ben 1,5 maand geleden echt enorm ingestort en begin nu een beetje op te krabbelen. Ik kijk naar een zwangerschap uit maar zie er ook tegenop omdat ik nu al zo uit het veld geslagen ben, wat nou als het weer niet goed gaat? We hebben al een zoon van bijna 2 jaar, ik heb er veel moeite mee gehad dat het leeftijdsverschil steeds groter wordt, maar daar probeer ik me bij neer te leggen. We hebben de afgelopen maand bewust gekozen om niet te proberen zwanger te worden, zodat ik eens een maand gewoon een wijntje kon drinken en niet bij alles wat ik doe of eet mezelf af hoef te vragen of het wel kan omdat ik misschien zwanger zou kunnen zijn. Nu heb ik net mijn menstruatie achter de rug en weet ik het eigenlijk niet...nog een maandje rust of toch weer proberen? Ben benieuwd wat bij anderen de doorslag geeft om het toch weer te gaan proberen? Ik hoop dat je een prachtige trouwdag hebt. liefs, Mir