Voor je vader niets dan diep respect. Wat een geweldige man moet dat zijn. Ga je er wel over praten? Ik zou dat denk ik zelf wel doen. Gewoon om haar te confronteren met haar onacceptabele gedrag en liegerij. Je ziet vaak op tv dat ze erachterkomen als de persoon er niet meer is en toch graag hierover hadden willen spreken. Dat kan dan niet meer. Zeker in jouw geval zou ik mijn moeder er eens flink van langs willen geven. Sterkte!
Helemaal mee eens! Daar heb ik dus echt diep en diep respect voor! Ik heb 2 "bio-ouders" die die eretietel totaal niet verdienen
Dan zou ik zeker eens met je moeder praten. Zonder verwijten zodat je niet uitlokt dat zij in de verdediging schiet en nog steeds haar echte gevoelens van toen en van nu verteld. Laat dit niet tussen jullie komen staan meid. In ieder geval niet tot je het naadje van de kous weet en weet waarop je dingen baseert. Wie weet heeft ze heel de tijd wel het gevoel gehad dat ze op een richel balanceerde of dat nou wel of niet zo was. En dan moet je af en toe rare bewegingen maken om je evenwicht te houden. Misschien heeft ze sommige dingen die jij nu in een ander daglicht ziet zoals dat met die condooms toen, eruit geflapt om een situatie die misschien niet eens zo explosief was, in toom te houden door op zo een manier je vader de mond te snoeren. Juist omdat ze WEL een probleem heeft met wat er gebeurt is. Nog steeds, ik probeer je moeder niet te verdedigen. Maar aannamens zijn maar aannamens en de waarheid kan zoveel anders zijn. Dat moge duidelijk zijn ondertussen. Puzzelen met de helft van de puzzelstukjes en geen idee wat het plaatje moet zijn is zeker als er heel veel gevoelens bij komen kijken niet zo'n goed idee. Dat gezegd te hebben, ik heb als moeder ook een heleboel dingen gedaan vroeger waar anderen vraagtekens bij zette. Ben oa beschuldigt van moord op mijn ex (die zelfmoord pleegde met zijn auto tegen een boom...) Ik heb altijd alles eerlijk verteld tegen mijn kinderen om zo min mogelijk de kans te creëren op een situatie waar jij nu midden in blijkt te zitten. Ik denk dat als ik jou was dat dat mijn grootste probleem met beiden zou zijn op dit moment. En dat mogen ze ook best weten vind ik. Maar probeer dat dan wel bij jezelf te houden want een vader en moeder die van je houden en betrokken bij je zijn is een groot goed.
Ik ben het met Ratatosk eens.. Ik zou er inderdaad ook over praten met beide. Voor je vader lijkt het me ook fijn om te weten dat je nu alles weet en echt respect voor hem hebt, dat hij je vader is en dat dat voor jou altijd zo zal zijn.. Sterkte! Het is niet niks...
Misschiien was jouw biologische vader wel een eikel en wilde hij niets van jou weten en wilde je moeder (en je vader) jou beschermen tegen zo`n afwijzing. Wilde ze er samen voor jou zijn. Ik zou het toch een keer ter sprake brengen,ook zodat jou vader dan eerlijk zijn gevoel kan laten zien. Mensen maken vaak verkeerde keuzes in dit geval maar doen dat wel uit liefde denk ik.....
Ik ben het met mijn voorgangers eens; praat erover. Het zit je dwars en als je er niet over praat, dan barst waarschijnlijk ooit de bom alsnog. Vaak worden er dan dingen gezegd waar je spijt van krijgt. Respect voor je vader, al die tijd heeft hij zich als een echte vader opgesteld. Daar kan mening "vader" nog wat van leren
Het zal nog een paar weken duren wanneer ik hen zie. Morgenmiddag ga ik met mijn broer even lunchen en dan zal ik misschien nog een beetje meer info krijgen. Zaterdag was het nogal moeilijk door het snotteren van beide kanten en we werden opeens ook gestoord. Ik hoop nu dat ik het wat heb laten zakken, iets meer op de rest van het verhaal kan concentreren. Dan weet ik ook of mijn broer misschien mijn ouders reeds heeft ingelicht of niet.
Heel veel sterkte , denk dat er nog een moeilijke tijd aan zit te komen.. En zo als de ander dames ook al zijden , luister ook naar de verhalen van je ouders en kijk dan wat je er mee wil .... Succes
Zo hé dit is niet niks. Respect voor je vader om zich zo op te stellen. Wat betreft je moeder. Ik denk dat als jij het gevoel hebt er over te moeten praten je dat ook moet doen. Volg je hart!
Heftig verhaal, snap goed dat je ervan onderste boven bent! Denk dat je inderdaad je hart moet volgen. Vroeg of laat wil je er denk ik toch wel over praten, misschien moet je wachten tot je er zelf een beetje klaar voor bent. Het is nu nogal rauw op je dak gevallen, de manier waarop je erachter bent gekomen. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!
Heftig, dat zijn van die dingen die dingen die je in een soap verwacht, niet in je eigen leven. Ik zou het eerst even laten bezinken en er dan toch met je ouders over praten, sterkte!
Poeh, lekkere manier om achter zoiets heftigs te komen zeg. Ik wilde je alleen maar even een knuffel geven en sterkte toewensen!
Wauw! Wat een verhaal zeg! Maar ik heb echt diep respect voor je vader zeg! Alleen daarom al zou ik aan je vader vertellen dat je het weet. Wat moet die man veel van jou houden1
jeetje meid wat een verhaal ik kan je geen advies erin geven vind dit erg moeilijk wil je wel onwijs veel sterkte wensen en ga uit van wat je denkt het beste is volg je hart meid knuffels