eerlijkheid duurt het langst meid,.......lucht je hart bij je moeder.... je bent boos en dat is heel normaal
Wat een nare situatie. Ik kan me voorstellen dat ik hier wel met mijn vader over zou willen spreken, misschien voor beide fijn om er (eindelijk) open over te kunnen praten. En hij is vast ook heel fijn voor hem om te horen wat je over hem denkt ook nu je dit weet. Wat je met je moeder moet doen weet ik niet, ik weet wel dat ik zelf weinig voor me kan houden en er mee zou blijven lopen tot het er toch een keer uit komt. Misschien kan je er ook een keer met een psycholoog over praten, het is toch niet niks om te verwerken. succes ermee
Hartelijk dank voor de steun en de commentaren! Ik ben benieuwd straks wat ik van mijn broer nog te horen krijg... Ik heb alles gelezen en probeer elke reactie door mijn hoofd te laten gaan. Heb nog even tijd erover na te denken hoe ik het bij mijn ouders ga overbrengen dat ik het weet. Maar over praten zal ik zeker met hen.
Jeetje wat een verhaal!!!!!! Dit is wel heel heftig, ik zou ook woest op mijn moeder zijn denk ik.. Mijn zoon is ook van een andere man dan mijn huidige man(mijn oudste). Alleen zijn we lang met zijn tweetjes geweest, dat was hem direct al wel duidelijk dus dat manlief niet zijn biologische verwekker is. Maar ik heb hem altijd de waarheid verteld met als gevolg dat hij het nu normaal vindt. En zo hoort het! Ik kan me indenken dat je moeder zich schaamt hoor maar om jou dan maar buiten alles te laten en helemaal terwijl je broer het wel weet! Naa dat is gewoon echt ontzettend onaardig.. En je vader, ja kan me voorstellen dat hij wilde dat je moeder het zelf vertelde of zelfs bang was dat je er minder om van hem zou houden. Dus die zou ik niks kwalijk nemen. Maar jij hoeft toch niet met tact te gaan brengen dat jij dit weet? Ik zou direct opbellen, eerst mn vader willen en hem vertellen dat ik het wist en dat ik hem bewonder. Dan mn moeder en die zou ik denk ik toch echt flink de huid vol schelden.. Ja ik zou echt heel erg boos zijn! Laat je tact maar even varen hoor, het gaat nu om jou. Ze hebben 30 jaar gehad om aan het idee te wennen nu moeten ze er voor jou zijn!
Bah...Dit gesprek is toch een beetje anders verlopen als ik had gedacht... Ik wou wel de waarheid weten, maar die waarheid is nog harder als verwacht. En ik die dacht dat ik het ergste wel al wist! Wat er nog vertelt is geweest, kan ik nog niet hier schrijven! Iedereen keek ons aan als het perfecte gezin en nu weet ik dat schijn bedriegd! Dat er iets voorvalt in een gezin wat niet door de beugel kan tot daar aan toe, maar ik speel mee in de grootste aso-soap die er bestaat! Ik wist niet dat ik zo naief kon zijn!!! Ik die alles normaal gezien van een hele nuchtere kant bekijk!!! Hoe kon ik binnen ons gezien alles zo door een roze bril bekijken!!!
och meid wat verschrikkelijk! heel veel sterkte! ook ik zou naar je moeder gaan..... je hebt recht op de waarheid (vind ik) en tis heel begrijpelijk dat je zoveel emoties voelt. Wat ontzettend fijn je vader!!!! wat een discrete man zo te lezen. Fijn dat hij voor eens en altijd je vader is en zal blijven!
Wow wat een verhaal.. Ik heb echt geen zinnige tips over hoe je je ouders hier mee kan confronteren, maar ik begrijp heel goed dat je wereld nu in duigen is gevallen. Sterkte!
Na een paar nachten een rustig over nagedacht te hebben, heb ik besloten eerst met mijn vader te praten. Mijn moeder kan ik echt niet direkt in de ogen kijken, ik ben zo kwaad op haar! Niet vanwege het vreemdgaan, ik weet natuurlijk niet alles waarom en hoe. Maar hoe zij door het te verzwijgen mij een heel andere kijk op mijn vader zijn reacties heeft laten zien. Ik heb mijn vader hierdoor nooit niet goed begrepen en dat doet mij verschrikkelijk pijn. Misschien kan mijn vader dan samen met mij dat thema voorzichtig bij mijn moeder aanbrengen, zodat het gezamelijk gesprek op gang komt, zonder dat ik mijn frustraties direkt bloot leg.
Respect voor je vader, wat zal hij het moeilijk hebben gehad!!! Je moeder heb ik geen woorden voor, ik zou praten met haar dat lucht op, en anders schrijf je een brief. Vind wel dat ze moet weten dat jij het weet en boos bent, ze moet op zn minst haar fout toegeven!!!
Goed dat ik mijn ouders de laatste weken nog niet heb terug gezien. Het heeft ervoor gezorgd dat ik het goed kon verwerken. Als alles goed gaat, zal ik hen in twee weken zien. Ik denk dat ik toch gewoon op de twee zal afgaan en nuchter vragen of ze mij in die 29 jaar niks hebben vergeten te vertellen. En dat dit het de Moment om met de hele waarheid boven te komen. Dat het dan de enige moment is waar er nog zal over gesproken worden en dat we dan het verleden laten rusten. Dat er niemand in zijn komende levensjaren nog met vragen zal blijven zitten, dat zal mijn doel zijn.
Ik hoop dat zo alles boven water komt wat er nog is en dat jullie er allemaal een goed gevoel aan over houden en het een plaatsje kunnen geven. Sterkte in ieder geval.