We zitten een beetje in een neerwaartse spiraal wat betreft onze dochter van bijna 2,5. Ze is een pittig meisje die heel erg goed weet wat ze wil en vooral niet wil. Sinds een maand of 2 wil ze niet meer smiddags slapen. Prima. Ze werd in de ochtend vaak voor zessen wakker dus we hoopten door haar middagdutje over te slaan, dat ze langer zou uitslapen. Dat is wel gelukt, het is nu 6:30/7 uur. Echter ze is overdag heel erg moe. Eigenlijk lukt het nog niet zonder slaapje. Vaak valt ze in de auto smorgens naar de gastouder alweer bijna in slaap en op de terugweg slaapt ze altijd. Vaak op de bank doet ze ook een hazenslaapje of in het fietsstoeltje Terug naar bed brengen smiddags lukt écht niet. Dat mondt uit in gillen, woest worden, etc totaal averechts effect. Plus ze wordt in de ochtend weer eerder wakker als ze echt langer dan een uur slaapt. Eigenlijk merken we dat ze de hele dag door een kort lontje heeft. Ze is kattig en gilt om alles. Ze is, zeker op het einde van de dag echt niet gezellig meer. Ze gaat tussen 19 en 19:30 uur naar bed ( met de voorkeur voor 19 uur, maar dat redt mn man vaak niet als ik moet werken.) Meestal gaat ze eerst een half uur rekken, ze "eist" de meest onmogelijke dingen: nog een pop in bed, nog een knuffel, nog een kus, lampje aan, nee nog een lampje erbij, én het grote licht, deur open, pantoffels aan enz enz enz. Wanneer we in protest gaan gaat ze gillen en dat kan zo een half uur duren ( en meestal gaan we er dan toch weer naar toe...) Nu doet ze dit sinds een paar dagen ook snachts rond 3 uur of 5 uur. ik vind het, met name midden in de nacht, erg lastig om consequent en volhardend te zijn. Ze wil ook alleen maar mij, dus als mn man komt gaat ze ook hard gillen dat hij weg moet en dat mama moet komen. Ik ben gesloopt van de gebroken nachten plus het feit dat ik alles mag doen. We hebben een zoon van bijna 5, die naar school moet en zn nachtrust hard nodig heeft, dus meestal loop ik maar weer ( waardoor dit in stand blijft, I know..) Ik merk dat ik ook zo snel mogelijk wil dat ze stil is, waardoor ik haar dan maar geef waar ze om vraagt ( 100000 knuffels in bed, nog maar een kus, en alle lampen aan, deur open etc) Maar ik snap ook dat dit rijtje alleen maar langer wordt als we niet ingrijpen. De vraag is: HOE?? Ik zie het niet meer... En denk dat dit ook mede veroorzaakt wordt doordat ze moe is. Het een houdt het ander in stand. Ze ligt snachts te spoken met alles wat ze wil en niet wil, waardoor ze op de dag een vreselijk kort lontje heeft. En dat rekken voor en in de nacht... hoe roep ik dit een halt? Hoort het bij de leeftijd? ( vast) of is dit ook erger geworden doordat ze humeurig en moe is? Soms lijkt ze ook bang, want sinds we de deur open laten is ze minder overstuur. Tips? Herkenning??
Wat betreft het rekken 's avonds en 's nachts njet echt herkenning gelukkig. Onze zoon probeert het wel (nog 1 boekje, enzv), maar die vragen horen eigenlijk inmiddels gewoon bij het ritueel, en hij accepteert de standaard nee dus ook gelukkig gewoon. Maar ik kan me best voorstellen dat ze idd erg mie en dus humeurig is. Lukt het niet om haar 's middags toch even te laten rusten, door een half uurtje boekjes te lezen op de bank, of haar een filmpje te laten kijken? Bij ons lukt het middagslaapje ook niet altijd meer, maar dan kan ik hem vaak wel lekker op de bank met een dekentje leggen om samen boekjes te lezene of naar naar Monsters & Co of zo te kijken, vindt hij heerlijk. En dan ligt ie vaak toch snel een half uur of 3 kwartier een beetje te ontspannen.
Klinkt mij als een botsing van haar wens om meer autonomie (ontwikkeling) en jullie wens om controle. Als je overdag meer met haar meebeweegt gaat het dan beter? Consequent... sja... ik doe daar niet meer aan. Regels zijn flexibel en afhankelijk van context. Ik leg veel uit, bespreek en geef echte inspraak. Ook bij S van bijna twee.
Ja leuke leeftijd ... Pff pittig Druif. Ik snap het helemaal dat je zelf er naar toe gaat, om te sussen zodat iedereen kan slapen (behalve jij). Maar goed, ws is dat ook het probleem. Op deze leeftijd hebben ze echt duidelijkheid en consequentheid nodig. Maar op deze leeftijd krijgen ze ook vaak nachtmerries en lopen fantasie en relatiteit helemaal door elkaar heen. Je zou een (nacht)lampje bij haar bed kunnen hangen zodat ze die zelf aan kan doen als ze bang is. Het zal even bikkelen worden ben ik bang. Ga terug naar het bedritueel dat jullie hadden. Zonder extra kusjes, knuffels, drinken, plassen, en weet ik wat nog meer. En daarna welterusten zeggen! Evt een keer heen gaan (voor je eigen gevoel), maar dan zeggen dat ze weer moet slapen en weer weggaan. Dit volhouden en na een paar dagen zou het echt beter moeten gaan. O ja en je oudste vertellen dat als hij zijn zusje hoort 's nachts dit heel vervelend is, maar zich dan maar moet omdraaien en verder moet slapen. Kan hij dat? Of wordt het met hem dan ook een heel gedoe? Sterkte Druif!
Herkenbaar.. Dat rekken voor het slapen gaan: ik ben op een gegeven moment bij haar gaan zitten en heb haar gevraagd waarom ze zo doet. Het kwam er eigenlijk gewoon op neer dat ze nog even met mama wou kletsen/knuffelen/klieren , dus dat doen we nu ook. Helpt erg goed. S'nachts: ook ik mocht alleen komen, bij papa ging ze gillen. Dat hebben we dus 2 nachten gedaan, maar op een gegeven moment was het klaar. Dan gil maar even bij papa, maar we konden haar ook niet steeds haar zin gaan geven. Ik geloof dat ze het 2 nachten vol heeft gehouden, daarna sliep ze door. Het was niet zo dat ze bang was of nachtmerries had. Het was gewoon uitproberen van hoe ver ze kon gaan.
Ik ben bij kleine kindjes absoluut niet van het laten huilen/gillen, maar ik geloof wel echt dat dit bij peuters soms de enige manier is! Je zegt zelf al dat je soms wel toegeeft aan haar eisenpakket en nu heb je haar ongewild geleerd dat ze haar zin kan krijgen door te gillen. De enige manier om haar dit weer af te leren is om haar vanaf nu consequent niet haar zin te geven wanneer ze iets wil dat jij echt onzin vindt. Natuurlijk heeft ze aan sommige zekerheden op deze leeftijd behoefte en die zou ik haar ook geven. Als ze een lampje aan wil prima, maar daarna is het gewoon slapen en geen gezeur meer. Ook als dit uitmondt in een half uur gillen, gewoon niet toegeven, zelfs al wordt het een uur. Het is moeilijk, i know (,want mijn peuterpuber van bijna 2,5 probeert me ook uit ) , maar uiteindelijk lis het zo het snelst over. Elke keer dat je toegeeft wint zij en wordt ze gesterkt in haar idee dat gillen helpt (en ze heeft gelijk, want het helpt ook!!). Na verloop van tijd zal je merken dat het gillen minder wordt, wanneer ze doorheeft dat het geen enkele zin meer heeft. Maar dit werkt alleen als je eçht consequent bent, ook midden in de nacht. Als ze je roept kun je wel even gaan kijken of er echt iets is natuurlijk, maar als dat niet zo is gewoon weggaan en laten gillen. Succes!
EdN: 's middags laten rusten lukt op zich wel, doen we ook wel. Meestal mbv een filmpje op de bank oid, maar heeft niet voldoende effect. We nemen haar al expres mee een stukje rijden eind van de middag als we nog ergens heen moeten zodat ze even een powenrnap kan doen. Wat betreft het rekken 's avonds: ik vind het heel lastig om een grens te trekken. Enerzijds vraagt ze om inspraak die ik haar ook wel wil geven, maar waar houdt het op? Ik denk dat ik voor onszelf moet bepalen waar de grens ligt. Op dit moment is dat niet duidelijk en geef ik haar alles wel, zodat ze zo snel mogelijk gaat slapen of iig rustig is. Salapio: Overdag meer met haar meebewegen doe ik denk ik al? Ik leg dingen uit waarom het zus of zo gebeurt of waarom bepaalde dingen niet kunnen, bied dan ook een alternatief. Geef haar keuzes tussen bijv broodbeleg of 2 kledingstukken. Snachts heb ik daar meer moeite mee. Ze gaat standaard in protest, maar daar heb ik snachts geen zin in en ben bang dat onze zoon wakker wordt en de buren hebben ook al eens geklaagd... Ze is gewoon erg luidruchtig als iets haar niet zin Paarse: ja, denk dat man en ik vanavond maar eens goed rond de tafel moeten zitten om te kijken hoe we het bedritueel vorm moeten geven zodat we daarop terug kunnen vallen en daaraan kunnen blijven vast houden. Zodat het voor iedereen duidelijk is. Dit en niet nog meer. Dan wordt het even een paar dagen krijsen, maar hee: tis weekend mocht onze zoon wakker worden is het minder erg dan doordeweeks. Bedlampje heeft ze al ( 3 stuks...) en ze moeten allemaal aan en tegenwoordig ook het grote licht. Vind ik op zich niet erg, zoon heeft dit ook een hele periode gehad en inmiddels slaapt hij met ene klein schemerlampje. Lastig te beoordelen of ze echt bang is of dat het rekken of aandacht trekken is... Hopelijk zonder dat gespook snachts slaapt ze iig een stukje langer en beter en is ze overdag ook meer te genieten...
Sanne: eigenlijk ben ik er ook klaar mee dat ze alleen mij wil... misschien toch eens proberen met papa. Alleen ze is zo volhardend en luidruchtig... en als ik kom is het vrij snel weer rustig... dus mn motivatie is dan best ver te zoeken... maar misschien om te beginnen eerst overdag oefenen Nana: ja, je hebt gelijk. Zo op "papier" klinkt het ook eigenlijk heel makkelijk. We waren toevalligerwijs al begonnen met niet meer te reageren als ze iets heel dwingend of gillend "eist". eerst maar eens netjes en op een rustige toon vragen. Maar dit geldt in feite voor de nacht natuurlijk ook. Ik heb ook al geprobeerd voor het slapen gaan wat extra aandacht te geven ter eventuele compensatie voor aandachttrekkerij in de nacht. Ik ga vannacht maar eens proberen te laten gillen na wat duidelijke afspraken gemaakt te hebben Bedankt voor alle tips so far!
Jemig het is zo herkenbaar, dat ik dit had kunnen schrijven ts, zo gaat het hier exact al een paar maanden
Lastig. Die van ons van 2,5 jr komt iedere nacht zijn bed uit en kruipt dan tussen ons in. Terugbrengen loopt uit op totale chaos, waarna we alle vier rondlopen als zombies (oudere broer ook wakker en uit zijn doen etc). Dus we laten het zo, dan maar lekker tussen ons in slapen. Overdag heeft hij soms driftbuien en dan heb ik meer puf om consequent te zijn, maar 's nachts... nee bedankt. Ik moet ook weer werken de volgende ochtend. Er komt ook veel op ze af op deze leeftijd. Onze oudste had het ook (en die fase duurde heel erg lang) maar dat is ook weer over gegaan. Succes
@Druif: Het is ook echt niet makkelijk hoor, dat snap ik wel. Ik sta ook zóó vaak op het punt om toch maar weer toe te geven, helemaal als ik me een keer niet lekker voel of doodmoe ben en heel soms doe ik het ook wel . Helaas merk ik dan de gevolgen vaak wel. Het is gewoon best een pittige periode met zo'n kleine explosieve dame in huis .
Ik ben het eens met de andere mensen die al gereageerd hebben. De enige wat ik zou willen toevoegen is dat ik uit jouw verhaal merk dat ze haar middagslaapje toch heel erg nodig heeft. Ik zou haar toch overdag een uurtje laten slapen. Wat bij mij dochter hielp is haar middagslaapje een uur te schuiven, ze gaat nu om 13:30 naar bed. Ik zou haar dan consequent over een uur wakker makken, maar dan heeft ze toch even een soort van "reset" gehad. Want zo, zonder slaapje, trekt ze het duidelijk niet. En dan, als je het zeker weet, dat ze niet oververmoeid is, kan je consequent en rustig weer haar bedritueel aanpakken en hopelijk keert de nachtrust ook terug.
Sila: ik zie dat jouw dochter even oud is.. Zal het toch de leeftijd zijn? Vermoeiend he..?? IH5: ook 2,5 jaar.... Echt een pittige periode! Dat tussen ons in leggen daar begin ik niet aan.dan doet niemand een oog dicht! En eenmaal mee begonnen krijg je het bijna niet terug gedraaid.. Ik snap je helemaal, die chaos in de nacht waarbij uiteindelijk iedereen wakker ligt is soms erger dan " je verlies nemen" . Nana: als je altijd consequent bent dan mag je best eens de teugels laten vieren. Dat kan dan niet veel kwaad. Wij hebben dat jammer genoeg iets te veel gedaan de laatste tijd en dat is lastig terugdraaien! Zeker met zo' n pittig ding in huis! Peppy: het middagdutje iets later doen heb ik al eerder geprobeerd, maar tis niet dat ze niet moe genoeg is, maar ze wil gewoon niks missen! Zeker als haar broer thuis is, dan wil ze absoluut niet. En tijdens schooltijden van mn zoon zit je toch vast aan de tijden 13:30-15 uur. Dan is ze vaak nog net niet moe genoeg. Tot nu toe is het vaak alleen 10 minuten in de auto op het einde van de middag. Heel lastig. Vanavond ging niet onaardig. We hebben haar om 19 uur naar bed gebracht en uitgebreid de tijd genomen zodat ze ook echt kon " afnokken" van de dag en rustig kon worden. Veel aandacht gegeven en als laatste geprobeerd te vertellen wat we van haar willen zien: dat ze lekker gaat slapen, niet gaat roepen en dat we voor haar de deur open zullen laten en dat de lampjes aan mogen blijven. Nog 1 keer heeft ze geroepen ( schreeuwen, gillen)ik ben er toch heen gegaan. Ik dacht: misschien is het iets kleins en is ze zo weer rustig. Helaas ging daar alweer mn consequentie. Ze vroeg om een boekje terwijl ik even daarvoor had gezegd dat het nu genoeg was qua poppen en spullen in bed. Toch dat boekje gegeven en toen heb ik haar niet meer gehoord en was ze zo vertrokken. Dus op zich succesvol omdat ze aardig vroeg sliep voor haar doen en vooral voor de laatste tijd. En omdat ze geen drama's maakte. Beetje jammer dat ze toch weer probeerde ondanks gemaakte afspraken en dat ik er nog in trapte ook... Vervolgens heb ik wel een gesprekje met mn man gehad. Afgesproken wat we wel en niet acceptabel vinden en dat we hier samen dezelfde lijn in trekken. Dus wel de schemerlampen aan en deur open, maar niet de grote lamp. Wel knuffels en poppen in bed, maar geen speelgoed, pantoffels en boeken. Een keer kusjes geven en gedag zeggen en dan niet meer. En snachts gaat hij er om en om uit met mij, dus ik niet alleen. Ik ben echt best " bang" dat ik het niet vol kan houden wanneer ze zo gaat schreeuwen midden in de nacht. Maar om er door heen te komen is het toch noodzakelijk ben ik bang! Wish me luck!
Wat moeilijk, heb niet alles gelezen, maar hier gelukkig snachts geen gedonder (ook al gaat hij binnenkort over op een groot bed, houd mijn hart vast ), maar overdag wil hij al een tijdje niet slapen, terwijl hij het toch ook nodig heeft. En dat begon dus in de kerstvakantie toen dochterlief thuis was. Hij vond het ook maar al te gezelllig. Nu een paar weken verder merk ik dat hij gewoon te hangerig en moe is als hij smiddags niet slaapt. Vandaag in overleg met man dus toch hem uit zijn spel gehaald en al krijsend naar boven gebracht. Als we daar een boekje lezen wordt hij helemaal rustig en ja hoor, van 13:15 tot 15 geslapen en wat gezellig was het vanmiddag! Meteen vrolijk en voor het eerst in weken zijn bordje ook weer leeg. Dus toch nog maar een tijdje de strijd aangaan, wel van te voren zeggen dat we zo even gaan 'rusten' boven...mama weet het toch echt beter . Hopelijk gaat het gauw beter bij jullie.
Heeeel herkenbaar. Mijn dochter is net 2, maar lijkt alle sprongen een stuk eerder te doen dan mijn oudste. Wij waren na 7 weken krijsen snachts ook helemaal stuk. De 10 min regel werkte hier echt. Ze was eerst van 1 tot 4 aan het gillen om aandacht, na een week 10 min regel wordt ze 2 keer wakker en slaapt dan binnen 5 min verder. Ik was er zo klaar mee, ik kon niet meer.. Sterkte hoor!
2,5 is voor ons alweer even geleden, maar hier werd ook geworsteld met de vermoeidheid. Wij hebben altijd laten slapen op verzoek. Dan werd het 's avonds maar wat later. Sinds hij twee is, slaapt onze zoon 's nachts door. Dat gespook 's nachts zou ik totaal niet tegen kunnen! Succes!
Hoezo 'redt je man het niet' om je dochter eerder dan om zeven uur naar bed te doen? In de periode van wel/niet slapen 's middags gingen wij gerust om zes uur naar boven, zodat ze om halfzeven kon slapen. En als papa er om halfzes nog niet was met eten, was dat ongezellig, maar niet iets om rekening mee te houden. Sowieso een lastige periode, eigenlijk te moe om een hele dag op te blijven, maar wel laten slapen resulteerde er hier in dat ze dan 's avonds om halftien pas sliep en de dag erna weer heel chagrijnig was. De enige optie was dus om de dag aan het eind te bekorten.
Hier ook een boefje die sinds de kerst niet meer wil slapen tussen de middag. Vaak laat ik hem nu een halfuur op zijn kamer spelen voor zijn eigen rust. Ook in de nacht word hij overstuur wakker en dan wil hij perse bij papa en mama slapen. Weigeren is geen optie dan word hij echt overstuur. Daarom nu maar een compromie gemaakt, ook voor onze nachtrust, hij mag 5 mibnuten bij ons liggen en dan gaat hij weer in zijn eigen bed. Tot nu toe pakt hij dat goed op en zo hebben wij ook meer onze nachtrust terug in plaats van een overstuur mannetje dat niet meer wil slapen.
De fase van tijd rekken bij het slapen en slecht slapen (in de nacht en/of heel vroeg in de ochtend al wakker, maar niet uitgeslapen) hebben wij hier enige tijd terug ook gehad. Het was hier ook puur uitproberen waar de grenzen liggen. Heeft lang geduurd hoor die fase, maar uiteindelijk is het goed gekomen. Het bedritueel was inmiddels ook erg lang geworden (normaal 5 tot 10 min, inmiddels was deze ruim 20 min). Wat wij hebben gedaan is terug naar het vaste bedritueel, ongeacht wat hij ook vroeg (slokje drinken, neusje poetsen nog een verhaaltje nog een x een muziekje etc. etc.). Aan het eind van het bedritueel steeds dezelfde zin herhalen en weggelopen of hij nu huilde of niet. De 1e dag kwam ik na 3 min. voor de 1e x terug, de 2e x na 5 min. de 3e x na 7 etc. al even terug, en herhaalde weer de vaste zin ("ga maar lekker slapen samen met... de naam knuffel"). De dag erop de 1e x na 5 min. kijken en zin herhalen etc. Ook bij wakker worden in de nacht (en hier ook in de vroege ochtend aangezien hij nog niet uitgeslapen was). En steeds niet ingegaan op zijn verzoeken. Duurde even, lange adem nodig gehad, met name bij het inslapen, maar het heeft gewerkt! Ow en een middagdutje lukt hier ook al enige tijd niet meer, eerst nog om de dag, maar na geboorte van zijn broertje dus absoluut niet meer. Heel soms lukt het me met veel moeite om hem te laten slapen (hij heeft dat soms nog wel ff nodig). Maar gelukkig heeft hij daar niet zoveel last van. Als hij echt te driftig wordt probeer ik dus weer een x een middagdutje of extra vroeg naar bed.
Bedankt voor jullie reacties! Het sterkt me echt in het consequent zijn en blijven! Grappig om te lezen dat het bij velen na de kerstvakantie is gekomen... hier toevallig ook, al hoe wel het daarvoor al a en toe niet wilde, maar sinds de vakantie is het helemaal over. Veel te veel om te missen Charlie007: heel misschien zou het op die manier ook wel gaan... weet niet, ze ontspant wel van boekjes lezen. Maar om eerlijk te zijn is het me de strijd niet meer waard. het kost me erg veel energie om haar überhaupt naar boven te krijgen. Zodra ze het idee krijgt dat ik haar wil laten "rusten"( het woord "slapen" gebruik ik al helemaal niet anders zijn de rapen gaar!) dan gaat ze al in protest. Op de bank ene boekje lezen resulteert af en toe ook in slapen dus dat gebeurt nog wel eens Nu sinds 2 dagen ga ik ook uitgebreid met haar lezen voor de nacht en ik merk dat ze dan al snel begint te geeuwen, dus die houden we erin Charlie84: ik zal je tip onthouden! Maar hopelijk is het niet nodig.. Gitta: mn man redt het niet met zn werk, is laat thuis, moet dan nog voor het eten zorgen dus eer dat er in zit, is het vaak al tegen zevenen. Dit geldt overigens alleen als ik s avonds werk ( 1 a 2 keer per week). Supi: in ons bed leggen wil ik echt niet... ze wil dan spelen, tv aan etc. Af en toe nemen we haar smorgens in bed als het tijd is om op te staan. En dan gaat het dus op die manier... ik denk dat het heel verwarrend wordt voor haar.\ Yossie: bedankt voor je tips! Voor mij voelde het als falen als ik steeds terug moest, maar door steeds hetzelfde te herhalen en daaraan consequent te blijven hou je toch de controle. Zo had ik het nog niet bekeken! Ik heb het idee dat het hier inmiddels wat beter gaat. Vanavond lag ze er voor zevenen in ( enkel 5 minuten in de auto geslapen en ze was erg moe en humeurig). Bedritueel duurt wat langer ( ca 20 min) maar ik investeer graag in een rustig kind. Ik lees voor, ze wordt er rustig van en daarna klets ik de dag nog even door. Ik herhaal nog even "de afspraken": lekker slapen, niet roepen, lampjes mogen aan, deur mag open... Ik heb de helft van alle knuffels uit bed gehaald en op zolder gelegd, zodat daar iig geen discussie over mag ontstaan. 1 boekje in bed. Mijn idee was dat de grote lamp aan mocht óf de schemerlampjes, maar ze raakt ("doet?") overstuur dus dan maar aan... zodra ze slaapt doe ik ze alsnog uit. Ik moest nog 1 keer terug lopen voor een kus ( zo ging dat gisteren ook) en dan herhaal ik dat ze nu lekker gaat slapen en ik niet meer terug kom. Gelukkig bleef het daar ook bij... ze sliep bijna meteen!! Afgelopen nacht was ze 1 keer kort wakker en later nogmaals, maar was mijn fout: ik was haar vergeten een luier om te doen ( zindelijk overdag) en ze had een nat bed... Maar al met al zijn de langdurige nachtelijke drama's even wat minder! En eerder op bed leggen zorgt er hoopt ik ook voor dat ze overdag wat beter te genieten is!