Mijn twee zoontjes (van 2,5 en bijna 4 jaar) spelen steeds meer samen. Super leuk natuurlijk, maar dat stoeien vind ik moeilijk. Ik ben zelf ook best een ravotmoeder dus kan best wel wat hebben maar als de twee zelf stoeien vind ik het eng. Wat mag van jullie wel en niet? En hoe minder je het drukteniveau als het te hoog oploopt? De oudste kan al aardig luisteren als je hem uitlegt wat niet mag en waarom (duwen van achteren bv) maar de jongste snapt er nog niks van. Nu zijn ze sinds de zomertijd elke avond ongelooflijk druk met elkaar en zoek ik een grens zitten ze loslaten en erbovenop zitten (figuurlijk dan, al zou letterlijk misschien ook wel helpen ). Waar ligt die van jullie?
Regel 1: als één van beide het niet meer leuk vindt is het stoppen Regel 2: als het gevaarlijk is is het ook stoppen Dat laatste is een grijs gebied natuurlijk maar als mijn oudste de jongste aan één been vasthoudt weet ik dat hij omvalt, dus dat mag niet. Verder ook liever niet in de buurt van scherpe tafelpunten ed. Als ik vind dat ze te druk doen of ik denk dat het uit de hand gaat lopen grijp ik in. Dan bedenken ze maar even wat anders. Of ik leid ze af met iets anders. Maar ik vind het ook wel lastig hoor. Je bent toch geneigd de jongste in bescherming te nemen, vooral toen hij nog kleiner was, maar ook nu heeft hij zichzelf gewoon nog niet echt onder controle als hij valt dus dan ben ik vaak de oudste aan het waarschuwen van 'pas op', 'kijk uit', rustig aan!' terwijl de jongste juist wel vaak de aanstichter is en eigenlijk veel wilder doet..
Hier gelden dezelfde twee regels als bij Ikkie97. Mn oudste dochter (4,5) is zich inmiddels redelijk goed bewust van wat ik gevaarlijk vindt en houdt zich er meestal ook redelijk aan. De jongste snapt nog niet alles en is ook wat "stouter". Bij ons is het meestal de jongste die het doet escaleren en reageert de oudste daar te fel op, waardoor het huilen wordt. Vaak hoor ik wel aan de geluiden waar op de schaal van leuk tot niet leuk het gestoei zich bevindt. Bij ongeveer 30% van de stoeipartijen moet ik ook echt ingrijpen, omdat het anders huilen wordt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf best een control freak en absoluut geen stoei moeder ben en ik vaak eigenlijk liever al eerder zou ingrijpen.
Luisteren werkt hier ook goed. Wij hebben onze oudste zoon geleerd om te luisteren naar z'n jongere broertje om te horen of hij het stoeien nog leuk vindt. Onze oudste zoon snapt (min of meer) dat z'n broertje nog niet met woorden kan aangeven dat hij iets niet leuk vindt. Hij stopt zodra hij dit merkt. Hier is het eerder dat de jongste behoorlijk fel kan zijn richting z'n grote broer. Hij mept erop los als hij de kans krijgt. Als ze op bed stoeien dan ben ik er bij of mijn vriend. Vaak rennen ze met veel kabaal achter elkaar aan door de kamer, dan struikelt de jongste wel eens, dat kun je toch niet helemaal voorkomen. Dus eigenlijk hetzelfde als de eerdere reacties: ze moeten het allebei leuk vinden en vooral oppassen met scherpe hoeken, vallen van bed/bank etc. En eerlijk gezegd: ik maak me wel eens wat zorgen hoe ruig het eraan toe zal gaan als ze ouder zijn. Ze zijn namelijk dol op stoeien en kunnen behoorlijk wild zijn. Ik denk wel eens dat ze de tent zullen afbreken als ze bijvoorbeeld 10 en 13 zijn...
Dat ongeveer inderdaad. Nu zijn ze hier 8 en 4, de oudste wint toch altijd wel en de jongste heeft de neiging om dan te gaan slaan. Ik leg de oudste dus regelmatig uit dat stoeien met zijn kleine broertje niet volle kracht kan. (daar gebruik je papa/mij maar voor) en ik leg de jongste uit dat hij stop moet zeggen. Ik laat ze steeds langer gaan, het gaat steeds beter nu ze ouder worden. Met 2&6 was dat krachtsverschil toch groter toch. Gevaarlijk is ook hier op de bank staan en dan aan een been lopen trekken. Maar ik moet zeggen dat we van stoeien nog weinig ongelukken hebben gehad. En van gewoon samen leuk spelen de HAP wel hebben gehaald (oudste paardje, jongste erop, jongste deed boem: barst in zijn kin)
Dan zet je ze gewoon op een lekkere wilde en vermoeiende sport, zodat ze al hun stoei energie daarin kunnen stoppen .
Ja, hahaha, dat is een goed idee. Ik laat ze nu ook echt al wel buiten achter elkaar aanrennen om ze af te matten.
Ik ben zelf ook moeder van zoons. En juf op een school met alleen maar juffen. Afschuwelijk vind ik dat, want 'wij vrouwen' reageren gewoon anders op 'jongensgedrag' dan mannen over het algemeen doen. Ik vind dat jongens gewoon jongens moeten kunnen zijn en geen soort van halve-nep-meisjes moeten worden. Dus over het algemeen laat ik het redelijk vrij. Ik probeer me altijd in te denken hoe mijn mannelijke collega's (gelukkig heb ik ze vroeger wel gehad) zouden reageren. Of hoe mijn vader zou reageren. Natuurlijk grijp ik bij 'gevaarlijk' in. Maar dan meestal niet door totaal te verbieden, maar bijvoorbeeld door ze naar een veiligere plek te dirigeren. Ook luister ik inderdaad goed en als ik aan de geluiden hoor dat het minder leuk wordt, ga ik ook goed op gezichtsuitdrukkingen letten. Maar dan nog grijp ik niet meteen in. Meestal zeg ik eerst gewoon: "Ik hoor dat / zie aan het gezicht van ... dat hij het niet meer zo leuk vindt." Ik probeer het ze zo veel mogelijk zelf te laten uitzoeken. Soms gaat dat wel eens tot huilens toe. Dat is niet leuk. Maar heel eerlijk: op de lange termijn denk ik toch dat ze daar meer aan hebben dan aan ouders die er constant bovenop zitten en steeds ingrijpen vóór ze het zelf kunnen oplossen. Ik ben bang dat als wij steeds de 'rem' zijn, dat ze die rem niet zelf ontwikkelen. Dan heb ik liever dat het op deze leeftijd een paar keer 'mis' gaat, maar ze daarvan wel leren hoe ze hun grens èn die van de ander kunnen bewaken. In plaats van dat wij ze aanleren door te gaan tot een volwassene zegt dat ze moeten stoppen. Wanneer het misgaat (huilen dus) bespreek ik wel met ze wat er gebeurd is. En omdat ik vaak vooraf al gewaarschuwd heb dat ik kan horen / zien dat het niet leuk meer was, kan ik daar wel op terugpakken. Voor de jongste nog erg lastig. Bij hem grijp ik dus wel wat eerder in als hij te ruw wordt met zijn broer. Maar de oudste begint het wel steeds beter te snappen en aan te voelen.
Dank je wel dames. Het is al fijn om te zien dat meer moeders hiermee worstelen. Ook moeders van meisjes! Haha had ik dan weer minder verwacht. Vooroordeel Ik merk dat het de afgelopen dagen al beter gaat met jullie tips. Ook als ze al moe zijn van school of de opvang gaat het rustiger. Heb ze nu bv geleerd dat je niet mag duwen, alleen mag tikken. Dat helpt! We zullen zien wat de komende jaren gaan brengen met nog zo'n boef erbij
Hier een jongen van 7 en een meisje van 5.5. Die kunnen aardig stoeien met elkaar. Ik grijp pas in als ik de "stop hou op ik vind het niet leuk" riedeltje 2/3 keer achter elkaar hoor. Of wanneer ik ik het te gevaarlijk vind. Bijvoorbeeld stoeien en achter elkaar op de trap rennen wil ik niet. (Komt denk ik ook omdat ze vroeger van de trap is gevallen waarbij 1 voortanden deels uit z'n tandvlees was getrokken en vastzat in het midden van z'n gehemelte. Krijg er nog de kriebels van als ik eraan denk) dus alles wat in de buurt komt van te wild bij de trap is gelijk stoppen.