Ik ben zwanger! En nu?

Hallo dame,

Gefeliciteerd met de zwangerschap! Als ik jou was zou ik me niet druk maken. Toen ik zwanger was van mijn eerste kind was ik een alleenverdiener. Mijn partner was die maand net aangekomen vanuit het buitenland en mocht dus nog niet werken. Daarnaast zat ik ook nog fulltime aan de studie. Ik was dus zwanger, werkte fulltime en deed 2 universitaire fulltime studies. En dan nog alle hoofdpijn van de IND. En het erge van alles. We hadden een 1 kamerwoning. Het was een huiskamer met in een hoekje een slaapkamer van 2 bij 2.. of misschien wel 1.5 bij 1.5. We hebben er zelf een muur tussengezet. Ook de keuken zat midden in de huiskamer. Maar het is goedgekomen. We hebben het toch gered.

Inmiddels zijn we verhuisd, werkt manlief in de horeca en gaat de kleine 2 dagen in week naar de creche. Ik ben inmiddels ook van werk veranderd en verdien nu netto nog meer dan dat ik destijds bruto verdiende.

Over kinderopvang zou ik me geen zorgen maken. Het is absoluut niet duur. Er wordt rekening gehouden met het inkomen van het huishouden en je krijgt veel van de bd terug. Als je wil kan je me pmén en zal ik voor je uitrekenen wat je maandelijk zelf zou moeten bijdragen. Daarnaast kom je bij een laag inkomen ook in aanmerking voor kindertoeslag. Met betrekking tot dergelijke zaken kan ik je dus altijd helpen.

Ik zou zeggen.. de tijd zal het leren. Owja.. Toen ik zwanger bleek te zijn toen ging ik me al ernstig zorgen baren over mijn baan. Ik was namelijk op detageringsbasis en mijn contract zou 31 dec eindigen en ik zou eind januari met zwangerschapsverlof gaan. En daarna.. wat zou er daarna gebeuren? Detacheringsbureau had aangegeven datik na mijn bevalling contact met hen moest opnemen om te kijken of ze iets voor me hadden. En je raadt het nooit... na mijn zwangerschapsverlof hingen ze al aan de tel. Dat bedrijf waar ik had gewerkt had naar me gevraagd. Ik zei dat ik er nog niet klaar voor was. Paar weken later hingen ze weer aan de tel.. 1 dag voor mijn vakantie. Ik gaf aan dat ik op vakantie ging. Bij terugkomst had ik een e-mailbericht ontvangen dat het bedrijf weer had gebeld. En ja hoor.. ik kon weer aan het werk. Moet je nagaan hoe ernstig ik me zorgen maakte, terwijl uiteindelijk alles goed is afgelopen.

Ik zou zeggen.. geniet van je zwangerschap.. geniet ervan dat je jong moeder bent.. geniet ervan dat je uberhaupt kinderen kunt krijgen.. want menig vrouw had graag in jouw schoenen willen staan. Leef niet in de toekomst.. maar in het heden. Het komt goed.....

 

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap.
Zolang je nog twijfeld over abortus, doe het dan niet ! Als je er spijt van krijgt kan je niet meer terug.

De kleine kan eerst prima in een kleine woning hoor, neemt weinig ruimte in beslag. Tuurlijk zal het iets krapper worden maar moet te doen zijn.
Financieel zou ik me ook niet al te veel zorgen maken, je kan veel goede spullen voor leuke prijsjes van marktplaats afhalen.

Die 5000 euro voor kozijnen is wel minder. En is het geen optie om uit te kijken naar een ander huis?

Ik zou idd eerst even een afspraak maken bij de vk, dan even de echo afwachten hoe ver je bent enzo, en dan kunnen jullie ondertussen aan het idee wennen

 

Sorry hoor, maar zijn dat geen dingen waar je rekening mee had kunnen houden voordat je besloot om onveilige sex te hebben?

 

dat HAD gekund ja maar blijkbaar niet gedaan.. gelieve negatieve reacties voor u te houden..

bvd

 

Hoi,

Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het is wel een lastige situatie waarin je verkeerd.
Wat hierboven ook al geschreven stond: Als je twijfelt, zou ik geen abortus doen, je kan dan niet meer terug!

Goed dat je een afspraak gemaakt hebt bij de verloskundige.
Misschien dat ze je ook verder kan helpen als je je situatie uitlegt.

Ik heb altijd geleerd: In wat voor een situatie je ook zit, er is altijd een oplossing en het komt uiteindelijk altijd weer goed.
Denk er ook aan dat het hebben van een kind een heel rijk gevoel geeft (in ieder geval, dat lijkt mij, ben net zelf 4 weken zwanger, hihi)

Hopelijk kun je de goede beslissing maken en luister vooral goed naar jezelf en niet naar wat anderen vinden!

 

Oké, excuses dat ik wat te fel was. Vind het altijd vrij moeilijk te begrijpen dat mensen met zulke belangrijke dingen zo lichtjes lijken om te gaan. Maar ik ken dan ook niet het hele verhaal dus het was verkeerd van mij om zo fel te oordelen over iemand die ik niet ken.

Maar goed, ik gooi het over een andere boeg:
Wat het roken en drinken betreft: als je er nu mee stopt, dan ben je in ieder geval goed bezig. Ik denk dat veel vrouwen pas stoppen met roken / drinken als ze ontdekken dat ze zwanger zijn. Dus geen paniek. Het gebeurde kun je niet ongedaan maken, maar mocht je besluiten het kindje te laten komen, dan heb je nu nog 7 maanden om het goed te doen en dan mag je daarna best trots zijn op jezelf!
Wat je werk betreft: is het een optie om parttime te gaan werken als je vriend niet genoeg verdiend om jullie drietjes te onderhouden?
Kinderopvang valt inderdaad wel mee omdat je veel terugkrijgt.

Je appartement: één kindje past altijd wel. Een kleine kan eventueel nog bij jullie op de kamer.

Ik denk dat je moet luisteren naar je gevoel. Wil je het (stiekem) toch heel graag en staat het idee van abortus je tegen, dan zul je - eventueel met hulpt - moeten uitzoeken hoe je bijvoorbeeld de kinderopvang gaat aanpakken. Probeer niet alles meteen op te lossen, maar één voor één, dus eerst de kinderopvang en daarna je huisje. Ik denk dat er best veel meiden in jouw situatie zitten, en die redden het ook.
Als je twijfelt: ga ervoor. Het geeft de minste kans op spijt.....
Als je na goed beraad met je partner en deskundigen er achter komt dat je het toch niet wilt houden, dan is dat jouw keuze.

Sterkte met jullie beslissing.