Hi Dreamflower, Wat rot dat je aan je laatste behandeling toe bent en nog niet bepaald duidelijkheid hebt t.a.v. de miskramen. Ik zit bij Menzis, die vergoeden echt bijna niks. Ik ben naar Gent gegaan om het gesprek aan te gaan. Tijdens dit gesprek heb ik gevraagd wat zij zouden onderzoeken bij mij met mijn achtergrond. Ik heb gevraagd of ze de bloedonderzoeken op papier zouden willen zetten en dit hebben ze netjes gedaan. Dit gesprek heb ik zelf moeten bekostigen maar het kostte maar een paar tientjes. Met de uitkomsten van het gesprek ben ik naar LUMC gegaan waar ik op de herhaalde miskramen poli loop. Daar hebben ze gewoon alle testen gedaan die Gent ook wilde doen alleen in Gent moest ik wel betalen en hier niet. Ik ben inmiddels veel wijzer en bij LUMC krijg ik extra Utrogestan voorgeschreven en bloedverdunners (zoals Heparine en Fraxiparine). Mijn ervaring is dus dat het in NL best mogelijk is als je maar de juiste persoon/het juiste zhuis treft en voorbereid het gesprek met de NL arts in gaat. Altijd het proberen waard. Misschien sowieso je verzekering bellen wat zij vergoeden en ook vragen in Gent of zij op papier willen zetten wat zij voor onderzoeken bij jou zouden doen en wellicht krijg jij ook voor elkaar wat mij gelukt is. Wil er nog wel bij zeggen dat als je verzekering de behandelingen in Gent 100% vergoed zou ik, afgaande op de ervaringen van andere meiden, niet moeilijk gaan doen in NL maar mochten ze niet of bijna niet vergoeden kun je misschien wat met mijn inbreng/ervaring Sowieso heel veel succes!!!
Ok dat is wel een goede tip! Ik ben het aan het uitzoeken bij de verzekering mocht het tegenvallen, dan ga ik het zo doen. Heeft er iemand advies over een nederlands ziekenhuis die niet moeilijk doet met medicijnen na 3 miskramen?
LUMC ook geweest en Nijntje ook, die staan wel een beetje open (meer dan andere ) voor utrogestan en heparine. De prednison hier misschien er loopt wel een studie maar Nijn heeft daar meer gesprekken over gehad. Ik heb het opgegeven in NL en ben naar Dusseldorf gegaan (tijdens het wachten op gent) en nu dus morgen uitslag in Gent. dus ben benieuwd wat eruit gaat komen.
PS meiden hoe houden jullie het vol? ik had weer eventjes hoop, een positieve test maar ook dat lijkt weer vroeg mis te gaan. Ik vind het zo moeijlijk postief te blijven en gewoon door te gaan, vind het moeilijk vriendinnen te zien die allemaal een kleine hebben merk echt dat ik vastloop
Idd het Lumc schrijft ook wel het een en ander voor, maar zijn erg terughoudend met prednison. Dat is echt hun laatste keus. Oz, het is bijna niet vol te houden. Ik vind het ook zo moeilijk om te zien dat iedereen om mij heen wel een kind hebben en zelfs al zwanger zijn van de 2e. Hoe moeten we positief blijven?! Heel verdrietig als het nu bij jou weer mis blijkt te zijn
Nijn idd een vriendin van mij en ik samen zwanger en zij nu voor nr. 2 en ik lege handen ik weet het niet meer. Hoop zo dat we allemaal in 2014 nog een paar mooie, zwangere , maanden mee gaan maken. Snap het ook niet hoe kun je nu zwanger raken en elke keer fout er moet gewoon iets zijn maar in NL zijn het zulke horken (althans hier) dat ze gewoon blijven zeggen pech.... ik geloof niet in zoveel pech zonder oorzaak maar ja.
Lieve Oz, het is ook zó intens allemaal. Het is hartstikke lastig. In februari heb ik voor mezelf een knoop doorgehakt om heel even afstand te nemen van de mmm. Ontzettend lastige keuze want je wil graag door, je hebt een wens die je graag uit ziet komen maar keer op keer word je zo hard onderuit geschopt en vind je jezelf weer op de grond, bezig om weer alle puzzelstukjes bij elkaar te rapen. Maand in maand uit. Het is niet vol te houden. Ik werd ook steeds gefrustreerder, keek weg als ik een zwangere vrouw zag en vond echt alles oneerlijk. De ingelaste rust deed me goed, in februari zag ik er tegen op, tegen de behandelingen en de bijbehorende teleurstellingen, maar 2 maanden later werd ik alweer wat positiever (in hoeverre dat mogelijk is dan ). De pauze is hier wat langer gaan duren dan gepland door wat vervelende gezondheid issues maar qua persoon merk ik echt dat ik weer veel meer ben zoals ik ooit was voor de behandelingen, ik heb weer meer energie en eerst putte het me al uit om over de mmm na te denken, nu ben ik alweer wat enthousiaster. Misschien helpt even kort afstand nemen, hoe moeilijk ook, jou ook wel om weer wat energie op te doen. Ik ben trouwens wel 33 (32 toen ik de keuze maakte), ik denk dat leeftijd in zo'n keuze wel grote rol speelt