Ik geef/ gaf mijn zoontje BV, en ben nu 21wk zwanger van onze tweede Het voeden doet me vanaf het begin van de zwangerschap al erg zeer en echt ontspannen is het daardoor helaas niet meer geweest. Hij heeft in het begin (vd zwangerschap) zo'n 7 voedingen per dag gehad en die zijn nu afgebouwd naar 1.. maar de afgelopen 24u heeft hij helemaal geen bv gehad Hij heeft nog wel 2x aangehapt, maar het deed me zo zeer (hij hapte met tandjes!) waardoor ik hem afkoppelde om opnieuw te laten aanhappen.. maar opnieuw proberen vind hij niets meer: dan hoeft het niet Het lijkt dus nu over te zijn.. Op zich ben ik er blij om: nog even rust voorat ik weer opnieuw begin met onze nieuwe zoon.. maar toch.................................. had tandemen toch ook wel leuk gevonden, en ik denk dat het wat beter was geweest ivm jaloersie.... Wat denken jullie: nu toch tegen dat pijnlijke gevoel ingaan en gewoon stug aanleggen? of het zo laten.. en deze BV periode afsluiten? Ik vind het lastig maar weet dat ik trots mag zijn op deze lange periode voeden
Ik heb hier geprobeerd aan te leggen tot ze zelf aangaf niet meer te willen. Nu was ze hier iets ouder, bijna 2 en vroeg gewoon of ze wilde drinken. Op een gegeven moment gaf ze zelf aan dat ze niet meer wilde want 'bosje was op'. Er kwam ook niks meer en dan hoefde het voor haar blijkbaar niet. Overigens deed het hier niet heel erg zeer.
Toen onze meid 21 maanden oud was (en ik zo'n 9 weken zwanger) zat ik op hetzelfde punt. Het deed niet heel erg zeer maar het werd wel oncomfortabel. Tandemen wilde ik wel doen, maar ik zat er ook mee hoe lang ik dan nog wilde doorgaan. Ik wilde ook niet na de bevalling eerst tandemen, dan stoppen met haar en wel doorgaan met de baby waardoor zij het idee zou krijgen dat ze plaats moest maken voor haar zusje. Naar mijn idee zou dat meer jaloezie kunnen geven dan het tandemen op zich. Toen ik besloot om het van haar te laten afhangen, vroeg ze er diezelfde dag al niet meer naar. En dus was het klaar. Na ongeveer een week heeft ze het er nog 1x over gehad. Maar toen ik zei dat het op was, vond ze dat ook prima. (het leek mij te verwarrend om dan toch weer te laten drinken, voor haar en voor mij haha). Uiteindelijk ben ik blij dat ze zelf de beslissing heeft genomen. Nu heeft ze het er nog wel eens over maar meer als 'die goedemorgen tijd' Hahaha. Ze zegt ook wel eens 'Hmmmmmm was lekker' maar zegt ook 'is straks voor baby'. Zelf vind ik het achteraf fijn dat het zo gegaan is. Zij hoefde niet meer, ik heb even alles voor mezelf, kan me richten op de volgende en hoef mijn hoofd niet te breken over wanneer dan wel te stoppen. Ik denk dat je zelf het beste kunt bepalen wat bij jullie past. Misschien kijken hoe het gaat als je het zelf niet aanbiedt? Valt het je tegen, Dalai je het weer op!