Even in kort hoe het ons is vergaan. We zijn begonnen in het ziekenhuis in Zoetermeer, maar omdat ze ons daar niet verder konden helpen en ik geen vertrouwen meer in ze had, zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis in Voorburg. Hier hebben ze eerst onderzocht waarom ik geen cyclus had (in Zoetermeer deden ze maar wat) en toen bleek dat ik een insulineresistentie heb. Want toen ik aan de medicijnen begon die daarbij horen, reageerde ik erg goed en meteen de eerste ronde dat ik weer een cyclus had, raakte ik zwanger! Helaas is dit een miskraam geworden... Uiteindelijk zijn we daarna verder gegaan met IUI, maar helaas heeft dit niks opgeleverd. Na 5 keer IUI had ik geen vertrouwen meer in IUI en ook het ziekenhuis dacht niet dat dit een zwangerschap ging opleveren, ook omdat ik er geen vertrouwen meer in had. Dus gingen we over op IVF. Doordat ik veel eitjes had, had ik maar liefst 8 cryo's (en 2 verse embryo's), maar helaas heeft ook dit tot nu toe nog niks opgeleverd, nog altijd staan we met lege handen. We hebben alleen een miskraam gehad bij cryo nummer 3, is heel snel na de positieve test mis gegaan. We hebben afgelopen maandag de laatste cryo terug laten plaatsen (was na ontdooien wel de beste embryo, hij lag zelfs een dag voor qua ontwikkeling) en als dit weer niet lukt dan zullen we dus weer een punctie moeten. En daar zie ik enorm tegenop, want de vorige keer heb ik er erg veel last van gehad, ben bijna flauwgevallen tijdens het weghalen van de eitjes en had na de punctie echt een tijd nodig om bij te komen, voelde me heel naar. Maar toch gaan we het weer doen, want het alternatief is geen kindje en daar wil ik (nog) niet aan denken, dat is erger dan de punctie. Graag zou ik hier kletsen met meiden van 30+ (ik ben 32) die in ongeveer dezelfde situatie zitten als ik, die ook nog steeds met lege handen staan ondanks jaren lange behandelingen... Het lijkt me fijn om met meiden te kletsen die me echt begrijpen, want mensen die het niet meemaken hebben helaas niet altijd begrip (gelukkig de mensen die belangrijk voor me zijn wel). Ik vind het steeds moeilijker worden om vertrouwen te houden dat het goed komt, ben vaak erg bang dat het nooit goed komt, dat er hier nooit een kindje van onszelf rond zal lopen. Ik heb al wel nagedacht over adoptie, maar mijn vriend wil daar nog niet aan. Ook hebben we gedacht aan een draagmoeder, maar waar haal je die vandaan? Helaas hebben we allebei geen zus om het aan te vragen en vrienden durven we het niet eens te vragen, is nogal wat dat je vraagt van iemand. Hopelijk gaat het ooit nog goedkomen, we zijn er zo aan toe om ouders te worden en tot die tijd kan ik hopelijk rekenen op jullie steun! Liefs Susanne
Heb ook vaak het gevoel dat het bij iedereen lukt, behalve bij mij... Herkent iemand dit? Zijn mensen in mijn omgeving die een tweeling krijgen, (een stuk) jonger zijn dan ik of zelfs al een tweede kindje hebben/krijgen...
Herken het heel goed. Ben bijna 36 en gebruiken al vier jaar geen anticonceptie meer. Nu sinds anderhalf jaar echt in de mmm. Manlief moest eerst stoppen met blowen en daarna zijn we voor hulp gegaan. Om me heen is iedereen of zo zwanger of oeps per ongeluk!!! Bal daarvan een als er weer zo'n geval is, moet ik soms wel even huilen! Vind het gewoon zo oneerlijk en zwaar soms. Soms word ik er een tikkeltje depri van.
@poppetje: wat rot zeg! Wij zitten dus echt al 4,5 jaar in de mmm, wisten van tevoren al dat het niet vanzelf zou gaan doordat ik voor de pil altijd een heel onregelmatig cyclus had. Nu heb ik gelukkig wel een aardig regelmatige cyclus door de medicijnen die ik gebruik. Ik heb ook heel hard gehuild toen een vriendin van mij zwanger was van de eerste. Nu ze zwanger is van de tweede kan ik er beter mee omgaan omdat zij ook 2 miskramen gehad heeft bij de eerste, maar het blijft moeilijk. Dat depri worden herken ik ook wel hoor en dat vind mijn vriend dan weer erg moeilijk omdat hij er nog wel echt in geloofd en hij voelt natuurlijk al die lichamelijke dingen niet. De wens is er bij mij ook al veel langer. Jij mag dan straks 2 per keer terug laten plaatsen zeker? Hoop echt voor ons dat het maar snel raak mag zijn, hebben we nou echt wel es verdiend!
Wij wisten al vrij vroeg dat manlief weinig zaad had, we hoopte dat dit zou veranderen na het sporen met die zooi. Het is verbeterd maar nog niet goed, vandaar icsi. De volgende poging mag ik er idd twee terug hebben. Maar hoop dat ik hen volgende poging nodig heb. Als je in de mmm zit draait je leven praktisch alleen daar om. Zes jaar terug stond mijn leven al stil toen mijn moeder overleed dus ik vind het tijd dat ik ooit weer door kan!
@poppetje: wel fijn dat jullie het op tijd wisten, anders had je zinloos tijd verspild. Mooi dat het wel beter is inmiddels, vergroot de kansen toch weer. Ik hoop ook voor jullie dat er geen volgende poging komt! Het gaat inderdaad je leven beheersen en ben daar eigenlijk wel een beetje klaar mee, maar ik weet gewoon niet meer hoe ik het kan loslaten, ik wil gewoon zo graag moeder worden! Wat erg dat je moeder is overleden! Waaraan is ze overleden? We hebben het allebei onwijs verdient om nou eindelijk eens goed nieuws te krijgen, we moeten toch maar blijven hopen! Hopelijk zijn er nog meer meiden die ons steun kunnen bieden en onze gevoelens herkennen, het is zo ontzettend zwaar!
Hoi Suzannelilian, Ik herken je gevoel.. Wij zijn ook 4,5 jaar bezig geweest. 2 miskramen en 10 terugplaatsingen verder is het gelukt. Wij hadden de hoop ook al opgegeven en was de laatste poging.. en die is gelukt! Ik hoop dat het voor jou ook snel gaat lukken! Heel erg veel succes!!
@Sammy: dan zitten we ongeveer in hetzelfde schuitje, hopelijk is het nu ook voor ons raak dan! Geloof er alleen al niet meer in, heb dezelfde kwaaltjes als anders en mn borsten lijken wel minder gevoelig te worden al... Zit nu op 9 dpo en duurt dan nog erg lang tot donderdag... Wat geweldig voor jullie dat het bij de laatste poging toch gelukt is en dan ook nog een tweeling, helemaal geweldig voor jullie! Ben alleen zo bang dat het bij ons niet goed gaat komen en dat voelt zo rot! Word er erg verdrietig van en kan de positiviteit maar niet terugvinden, waarom lijkt het ons niet gegund? Ben een geboren moeder en de kinderwens is er al zo lang! Bij ons is het nog lang niet de laatste poging (alleen van de eerste IVF wel), maar zou niet weten waarom het tot nu toe nog niet gelukt is en dan ineens een volgende keer wel, het is zo moeilijk om erin te blijven geloven na zoveel teleurstellingen.
Hey meis! Ik ben dan wel geen 30+ (ben 28) maar ben wel alweer ruim 4 jaar bezig en een soort gelijk traject achter de rug (het enigste verschil is dat ik diverse baarmoeder operaties heb gehad) Ik zie dat je nu weer een cryo hebt terug gekregen... Ik duim voor een prachtig Eskimo wondertje voor jullie meis!
@cybell: jou gun ik het ook ontzettend hoor en bekenden zijn hier altijd welkom! Lief van je dat je voor ons duimt! Alhoewel ik zelf alweer denk dat het weer niet gelukt is...
Hier ook een 32-jarige die al ruim anderhalf jaar in de mmm zit. We hebben nu even pauze. We hebben al 2 ICSI-pogingen achter de rug met nog 1 cryo in de vriezer. Ook wij hopen nog steeds op een wonder! Poppetje ken ik al van een eerder topic, maar ook daar is bijna iedereen waar we mee kletsten zwanger. Dus fijn om een nieuw topic te hebben, zodat we elkaar kunnen steunen en een hart onder de riem kunnen steken wanneer het nodig is. Morgen 1e werkdag weer na 6 weken schoolvakantie. Heb wel weer zit in de regelmaat. Grts jufaman
@jufaman: welkom! Wat balen zeg dat het bij jou ook nog steeds niet gelukt is! Hoe lang nemen jullie nog pauze? Wel heel goed! @all: had net een roze sliertje slijm aan de inbrenghuls van de utrogestan. Dan is het blijkbaar weer niet gelukt, verdomme! Het is ons blijkbaar nog steeds niet gegund, komt het ooit nog goed? Hierna een rustronde zodat we op vakantie en daarna beginnen we met IVF 2, moet ik dus weer een punctie en dat was de vorige keer erg pijnlijk, dus zie er erg tegenop! Wou ff mn verhaal kwijt, gelukkig kan dat hier bij meiden die me echt begrijpen! Ga nu proberen te slapen...
@Poppetje: wat fijn voor jullie, nou duimen voor de een goede afloop! Hier gaat het dus minder, zie mn post van gisteravond. Voel me ook wat grieperig sinds vanmorgen...
Dankje, altijd fijn dat anderen het toch blijven doen als ik er niet meer in geloof! Hoe voel jij je nu? Ging de terugplaatsing goed?
Koppie omhoog! Zolang het geen helder rood bloed is, gaat het prima! Mijn blasto zit veilig in mijn buik, was ab met invriezen en nu nog beter, zelfs aa kwaliteit! Niet dat het garanties geeft, helaas... Over tien dagen bloed prikken.
Balen Susannelilian.... maar wat Poppetje zegt: zolang het niet doorzet kan het nog alle kanten op. Beterschap in ieder geval. Yes Poppetje, ik duim nog steeds voor een plakker voor jou! Zeer spannend weer. We weten trouwens nog niet hoelang we pauze nemen. Dat kan 1, 2, 3 cycli zijn of zelfs langer. We mogen het zelf bepalen. Dus ik moet bellen bij een 1e menstruatiedag, zodat ze de echo's in kunnen plannen. Nu ben ik bekaf na de 1e schooldag. Was wel erg leuk weer om iedereen te zien! Ben vorige week begonnen met hardlopen, dus ik moet direct nog even de polder in. Pfffffff geen fut voor, maar alles om me fit te voelen. Als ik eenmaal weer thuis ben en onder de douche sta, dan voel ik me weer top en ben ik blij dat ik het gedaan heb!
@poppetje: doe zo mn best, maar het lukt gewoon niet meer... Wat fijn dat jouw cryo zo goed ontdooid is, hopelijk gaat dit een heel mooi kindje worden! @Jufaman: dankje, maar met alle signalen die mn lichaam geeft, kan ik geen hoop meer hebben, de klap komt steeds zo hard aan. Als jullie een pauze willen nemen, dan moeten jullie dat gewoon doen en jullie bepalen zelf hoe lang. Wat goed dat je aan het hardlopen bent zeg, is heel goed voor je! Heb het ook wel eens geprobeerd, maar is echt niet mijn ding. Ga in september kijken of ik doordeweeks overdag kan zwemmen, 's Avonds is het hier veel te druk in de 2 zwembaden die we nog hebben, dus dan wil je echt niet gaan zwemmen. Hoop dat het lukt! Bedankt voor jullie steun meiden, maar geloof er gewoon echt niet meer in...
Beurt het je op als ik zeg dat mijn schoonzus drie zoons heeft een alle keren bloed verloor?! ik snap je wel hoor maar wil nog duimen voor je!