Hallo, Mijn man en ik denken er over om rond maart te gaan klussen voor een tweede kindje. Het probleem waar ik mee zit is, dat ik vermoed dat ik een verzakking van de baarmoeder heb opgelopen na mijn 1e bevalling. Tijdens mijn eerste bevalling had ik een subtotaalruptuur. Tijdens de zwangerschap had ik al last van bekkeninstabiliteit en heb ik daar fysiotherapie voor gehad een aantal maanden. De klachten die ik nu heb: - ongewenst urineverlies - heel af en toe moeite met ophouden van ontlasting - ongewenst laten van scheetjes (heel genant!!!), die ik gewoon fysiek dan niet tegen kan houden - behoorlijk vaak erge obstipatie, ondanks het eten van veel vezels, en drinken van veel water - pijn tijdens / na het vrijen - vaak een soort druk onder in de buik Ik ben nu heel erg bang, dat bij een tweede bevalling de verzakking (wat ik wel vermoed dat ik heb) nog erger wordt / dat het helemaal onherstelbaar wordt. Hebben jullie hier ervaring mee? Iemand tips? Hoe zit dat bijvoorbeeld met een tweede keer zwanger raken? Ik denk er over om binnenkort naar de verloskundige te bellen of zij dit kunnen bekijken. Ik ga liever naar de VK dan naar de huisarts, omdat ik me daar meer op mijn gemak voel dan bij de huisarts. Het is gewoon nogal genant allemaal, schaam me er best wel voor. Alvast bedankt voor jullie reacties. groetjes mamatoB
ik heb na mijn 3de bevalling ook deze problemen gekregen, dit is nu 16 maanden geleden, ik heb allerlei onderzoeken gehad en fysio, vandaag wordt bij mij controle uitgevoerd bij de gyn, ik heb dus geen verzakking maar wel de problemen die je beschrijft door de fysio is het iets verbeterd, maar met hoge druk hoesten niesen sporten loopt het wat af, ik hoop dat ze vandaag beslissen voor een bandje, ben er zo klaar mee na anderhalf jaar, die stomme incontinentie verbandjes etc... misschien heb je geen verzakking net als bij mij, maar vervelend is het wel, of het erger wordt geen idee daar heb ik geen ervaring mee maar er zijn wel dingen voor om het op te lossen mvg janina
@Janina dankjewel voor je reactie. Heb jij dan ook die problemen met 'scheetjes' ophouden? En met pijn bij het vrijen? En obstipatie? Ik heb echt regelmatig dat ik zo lastig naar het toilet kan gaan, dat ik een paar dagen lactulose moet pakken zodat mijn darmen weer geleegd worden, omdat het gewoon zich alleen maar ophoopt, mijn buik doet dan zeer en ik word heel erg opgeblazen. Ik heb echt het idee dat er iets blokkeert daar beneden.
Ik heb ook een verzakking en loop hiervoor bij een bekkenfysio. ik heb zowel een voor als een achterwand verzakking. klachten als windjes en dergelijke kunnen ook een nasleep zijn van de ruptuur. ik had ook een sub-totaal ruptuur maar daar verder geen last meer van. heb je wel eens van binnen gevoeld?? of met een spiegeltje van onderen gekeken?? meestal kan je zelf wel zien en/of voelen dat er iets veranderd is. bijv. dat de ruimte wat kleiner lijkt of dat je baarmoeder laag hangt. ik heb echt het gevoel als of er wat uit gaat vallen. een drukkend gevoel van onderen. soms buikpijn en rugpijn. urine-verlies is zo goed als weg. rond de menstruatie tijd wordt dit erger. ik zou contact opnemen met een bekkenfysio en eerst proberen je klachten te verminderen. verzakking kan namelijk voor ergere klachten zorgen. de organen worden niet goed tegen gehouden door dat je bodem verzwakt is. hierdoor komt er erg veel druk van onderen te staan. de boel staat allemaal met elkaar in verbinding. het zit met spieren bijv. aan je rug en stuitje vast. ik krijg bijv. last van rugpijn en van m'n stuitje. een nieuwe zwangerschap kan het nog erger maken. er komen dan ook nog eens allerlei hormonen vrij die de boel wat slapper maken en dat kan je er dan zeker niet bij hebben.
Hier ook een verzakking, maar met fysio goed te doen. De tweede bevalling vond ik doodeng en was ook heel bang dat het zou verergeren. Het is allemaal 100% meegevallen ondanks dat onze dochter geen kleintje was (9 pond) is de verzakking niet verergerd. Het kan dus wel erger worden maar het hoeft niet. Trouwens mijn wens voor nog een kindje was trouwens groter dan de angst voor verergering, daar kunnen ze uiteindelijk operatief wel weer wat aan doen.