Dames..ik heb een vraag.. De poh vroeg hoe ik dacht over medicijnen (antidepressiva). Aangezien ik me daar totaal niet in had verdiept heb ik gezegd dat ik dat eigenlijk niet zo goed weet. Hij vroeg me om hier over na te denken. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet... Misschien haalt het de scherpe kantjes eraf en geeft het me net de boost die ik nu nodig heb om vooruit te kunnen. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik gebruik antidepressiva. Ik ben sinds de geboorte van de jongste nooit meer de oude geworden en ik ben na ongeveer twee jaar gestart met antidepressiva. Ik wil het eerst graag zelf doen met hulp van een psycholoog, maar dat lukte onvoldoende. Voor mij bleek ad echt een uitkomst te zijn en wilde ik dat ik het eerder had gedaan. Ik heb nu het gevoel alsof ik twee jaar van mijn leven heb weggegooid. Na vier weken was ik bijna klachtenvrij en nog een paar weken later had ik helemaal nergens meer last van. Sindsdien voel ik me eigenlijk heel erg goed en heb ik weer de controle over mijn emoties. Eigenlijk heb ik me nog nooit zo goed gevoeld. De eerste twee weken wel bijwerkingen en bij sommigen schijnen de klachten aan het begin zelfs erger te worden. Dat het bij mij zo werkt, schijnt trouwens een uitzondering te zijn. Bij de meesten haalt het vooral de scherpe randjes eraf en sommigen blijven last van veel bijwerkingen houden. Ik gebruik het nu meer dan een jaar en over en half jaar ga ik afbouwen. Ad gaat je niet de komende weken helpen vanwege de lange inwerktijd, maar het kan je wel helpen om straks het traject met de psycholoog goed aan te kunnen. Als je iets zoekt om je voor de korte termijn een boost te geven dan heb je andere medicatie nodig.
Aangezien dit niet even zomaar op te lossen is, zal het nog wel een traject worden. En het dal zal dan ook vast nog dieper worden... Vandaar dat ik er toch maar over nadenk..want ik trek het nu al bijna niet meer. En zo gaat werken aan mezelf ook niet echt lukken. Is iemand hier bekend met homeopathische antidepressiva? Sint janskruid. Ik Lees dat dat net zo goed zou werken en veel minder bijwerkingen geeft.
Ik weet niet of je de pil gebruikt, maar sint janskruid vermindert de werking van de pil. Ik kan je een tip geven, maar ga niet teveel googlen naar anti-depressiva. Vooral de slechte verhalen staan op internet en ik werd er ontzettend bang van. Als je in de put zit dan lukt relativeren ook niet echt .
Ik gebruik geen pil, al die hormonen verdraag ik niet zo best. Dat klopt wat je zegt, het zijn vooral negatieve verhalen die je leest. Maar over de homeopathische juist hele goede verhalen. Was even benieuwd naar ervaringen en vraag er bij de poh nog wel naar. Ik vertrouw toch echt wel op hun inzicht en kennis..
Hier nog een AD gebruiker, ook na lang tobben, niet willen ophogen, en telkens weer afbouwen. Uiteindelijk heb ik na 4 jaar TOCH opgehoogd, en wat voel ik me goed. Voor mij het wondermiddel na weet ik hoeveel therapien... Ik ben niet somber, angstig enz. meer, ook niet oprecht blij meer, maar gewoon normaal normaal. En dat voelt voor mij nu zo heerlijk.. Sterkte meid. Het KOMT GOED.
Sorry...ik kom weer even klagen..Ik moet even mijn ei kwijt... Afgelopen donderdag heb ik mijn vriendin alles verteld. Mijn man en zij zijn nu (naast de ha en poh) op de hoogte Sindsdien kan ik mijn draai niet meer vinden. Mijn tranen zitten erg hoog en het lukt me niet meer om met m'n pokerface op, door te gaan. Ik voel me zo vreselijk kut (Sorry....weet even geen ander woord). Had ik het maar nooit verteld, had ik het maar voor me gehouden.. Ik wil niet steeds 'zeuren' bij ze en houd nog steeds veel voor mezelf..of ze moeten zo vragen dat ik er niet onderuit kan. Ik weet gewoon niet meer waar ik met mezelf heen moet. Hoe ik door moet gaan..
Vanmorgen weer bij de poh geweest en aangegeven dat het sinds donderdag niet meer gaat. Dat het werk niet meer goed lukt en dat ik me ontzettend slecht voel (hoofdpijn, duizelig,misselijk etc). Hij gaf aan dat ik wel dingen moest gaan ondernemen..eruit ipv mezelf terug te trekken. Maar ik weet echt niet meer hoe ..ik heb er totaal geen behoefte aan. Ik voel me zo slecht dat ik liever thuis blijf. Ook gaf hij aan dat ik met de arbo arts moest gaan praten...maar ik zie niet zo goed in wat die voor mij kan doen. Op mijn werk weten ze niks van mijn situatie af...er is geen officiële diagnose. Wat zeg ik dan tegen zo'n man (of vrouw)? Door mensen te vertellen over mijn situatie voel ik me zo slecht...en dan heb ik het pas 2 mensen verteld...dat ik dat ook maar niet meer doe. Ik voel me alleen maar slechter. De vooruit kan ik niet meer vinden... Allemaal goed bedoelde adviezen..maar het lukt me gewoon niet meer. Mijn gedachten nemen een loopje met me en het lukt niet om ze te beïnvloeden. Over 3 weken kan ik pas terecht bij de psycholoog. Tot die tijd kan ik terecht bij de poh. Maar het voelt als het einde van de wereld, alsof het nooit meer goed komt...