Pfoe, ingewikkeld! Ben je daarmee al naar de HA geweest, want zo'n korte lf is een probleem toch heb ik begrepen? Heel veel sterkte! Ik heb als 'probleem' dat ik een erfelijke ziekte draag en daarmee kans dat mijn kindje ernstig ziek word. Zie mijn weblog hier voor meer info Daarnaast helaas vandaag de mededeling gehad dat er redenen zijn te denken dat het zaad van mijn vriend niet ok is, dus dat komt er ook nog eens bij nu. Erg spannend, niet leuk
Oh jeetje, wat erg voor jullie. Als ik dit soort dingen lees denk ik altijd zo erg is het bij mij niet. Heeft je vriend een test laten doen? Korte lf kan een probleem zijn maar dat zal ik vrijdag bij gyn aangeven. Eerst maar horen wat er uit de andere onderzoeken is gekomen.... Jij ook sterkte en geef de moed niet op hoe moeilijk het soms ook is!
Welke onderzoeken hebben jullie al gehad? Hier is deze week het zaadonderzoek, ben bloednerveus wat daaruit gaat komen...
+1 Ik snap wel dat mensen willen weten of alles in orde is, ik denk dat het daar vandaan komt. Maar als dan alles in orde blijkt is het ook frustrerend waarom het niet lukt. Tja niet iedereen is in 3 maanden zwanger, en mensen moeten het ook wel de tijd geven. (hoe lastig dat ook is)
Tja inmiddels was ik al wel in het stadium dat zwanger worden helemaal niet leuk meer was. Ik zag ook best op om de mm in te gaan. En dan is eht toch gelukt, onvoorstelbaar at zijn we daar blij mee. Wat hebben wij eeng geluk. Maar nu ik zwanger ben heb ik erg de zenuwen of het wel goed gaat, heb ik er zolang op gewacht.. Ik moest echter ook denken aan de dames die al jaren wachten, hoe het voor hen moet zijn.
Wij hebben de standaard onderzoeken gehad. Bloedprikken op hormoonwaardes, inwendige echo en zaadonderzoek. Daar ben ik ook het meeste bang voor dat dat niet goed is. Bij mij is uit de echo gebleken dat ik geen cystes heb maar wel een vergrote eierstok. Ben vergeten te vragen wat dat inhoudt..... Beetje dom. Succes met wachten.... Duurt allemaal erg lang hè? Ik zal voor je duimen dat er een goede uitslag is, heb je wel verdiend!
Pfoe, nog 3 dagen dus, spannend ja!! Ik ben al onderzocht (inwendig/bloed) i.v.m. het PGD-traject dat ik eventueel in zal gaan - en ben 'geschikt' bevonden Nu is vriendlief dus aan de beurt qua onderzoeken... Ik duim heel hard voor ons allebei dat alles in orde is!
Ik ben vrijdag naar de huisarts gegaan, na 11 rondes. Zijn in januari een jaar bezig. Ik ben 33 en heb nu een afspraak bij de gyn. Mijn man heeft al een kind. De reden dat ik naar de dokter ging was mijn ineens hele lange cyclus terwijl ik altijd 28/29 dagen had. Ben ook al 16 maanden zonder pil. Ik bloedde heel hevig met ongi dus ik dacht hup nu naar de arts. Het luchtte mij erg op moet ik zeggen al vind ik het ook een stap naar de gyn te gaan, zou het liever allemaal spontaan en natuurlijk zien gebeuren......
Ik zit nu in die molen, maar heb toch braaf een jaar gewacht. Ik had zo graag gehad dat ik gewoon iemand was die 'gemiddeld' was... Nuja wij hebben zo geen schijn van kans en misschien had ik anders sneller geholpen geweest, maar bij veel mensen is het gewoon een zaak van net iets meer geduld hebben.. En ik je voorbeeld vind ik het persoonlijk een fout van de arts om niet na een jaar het sperma te onderzoeken. Dat had hen een jaar kunnen schelen. Geduld is een schone deugd dames, wacht echt tot op die jaargrens, hopelijk ben je gewoon een grensgeval. En als je dan toch die mmm in moet, ga je misschien even denken 'ach had ik het maar vroeger geweten' maar toch heb je je lichaam dan de kans gegeven om een mirakel te verrichten. Want zelfs met onregelmatige cyclussen en amper bewegend zaad, kan je zwanger worden, al kan het zo wel heel lang duren. Maar dan heb je het toch de kans gegeven om het zonder al de medische belasting te kunnen...
Onderzoeken die hier gebeurd zijn Zaadtest van mijn man - hier lag het probleem dus verder kreeg hij een echo van de teelballen, een 'tast'onderzoek om spataders op te sporen en een bloedname voor de hormonen. Bij mezelf meerdere keren in de cyclus hormonenspiegel via bn, hsg, echo en controle van het slijm.
Ik wil mij hier ook graag bijvoegen. Ik ben net 33 geworden en sinds februari zijn wij aan het proberen voor ons 1ste kindje. Door mijn cyclus van 25-26 dagen zit ik nu ook al in ronde 12 en volgens wat ik nu voel zal het doorgaan zijn naar ronde 13. Ik ben me nu ook al enkele rondes aan het afvragen of het wel ooit mag lukken bij ons. Het klopt inderdaad dat je op je 33ste ook gewoon een jaar moet tellen voor je hulp krijgt. Mijn gyne sprak zelfs van 1,5jaar!!!! Nu is er bij ons misschien een verschilpuntje, mijn ventje staat niet te springen voor al die testen en wil liever de natuur zijn gang laten gaan. Gelukkig heb ik nu al wel een potje en een voorschrift gekregen van een vervangende gyne en hoop ik mijn ventje in januari toch eens zo ver te krijgen om een staal in te leveren. Doordat ik dit weet leg ik mijzelf ook meer druk op en heb ik waarschijnlijk onbewust meer stress dan goed is. Maar ja, wat doe je eraan. Ook in onze vriendekring raakt iedereen vlot zwanger en dit van nr1 en nr2 ...nu wij nogo
Hoi madeliefste, Zit het onderzoek er al op? En wanneer krijg je de uitslag? Bij ons is het helaas niet goed. Een klap in je gezicht, maar we houden de moed erin.
Ha meiden, Ook hier al 10 maanden bezig... Ga ondertussen ook richting de 31 jaar, dus ik begin me ook zorgen te maken... Eerste ronde was bij ons raak maar dat is vmk geworden helaas. Sinds toen niks meer. Cyclus is altijd redelijk stabiel 27/28 dagen en ik gebruik sinds een tijdje ook ovulatietesten. Afgelopen maand paar dagen na eisprong een bloeding gehad (1 dag ongeveer) en op 8 dpo 1 hele felle steek in mijn buik. Morgen is mijn nod, en helaas vandaag al wat bruinverlies, zoals altijd net voor nod. Net een flinke huilbui gehad. Ik baal hier zo van... Waarom wil het bij ons maar niet lukken? Sorry voor de ego-post, wou gewoon even mijn verhaal kwijt...
Och jee, wat een rotnieuws! Lijkt me onwijs moeilijk, zeker omdat je er niks aan kunt doen Heel dikke knuffel voor jullie! Hier nog aan het wachten, de uitslag is al wel bekend bij heg diagnostisch centrum maar nog niet bij de huisarts...zucht. Ik ben bang dat we het voor dit weekend niet meer te horen krijgen Zo vervelend als het al wel bekend is!! En ik heb een voorgevoel dat het helemaal mis is, en helaas zijn mijn voorgevoelens meestal waar. Blegh...maar ook dan wil ik het gewoon NU weten :x
Herkenbaar de meeste verhalen hierboven. Mijn vriend en ik (29 jaar) zijn nu ongeveer een jaar bezig. We zijn kortgeleden de medische molen ingegaan, omdat ik een behoorlijk onregelmatige cyclus heb. Mijn cyclus is via echo's en via bloedwaarden gevolgd en ik blijk een goede eisprong te hebben. Mijn vriend had eerder dit jaar al een zaadonderzoek laten doen omdat hij ooit geopereerd is en bang was dat dat een negatieve invloed zou hebben. Het zaad was toen van redelijk goede kwaliteit. Dit onderzoek is echter nu in het ziekenhuis herhaald en nu was het helemaal niet meer van goede kwaliteit. Volgens de gynaecoloog is de kwaliteit bij mannen zeer wisselend en zijn het altijd maar momentopnames. De kans lijkt mij nu echter groot dat het bij mijn vriend vaker van slechte dan van goede kwaliteit is, want we hebben altijd rond de eisprong seks gehad en tot nu toe dus zonder resultaat, terwijl bij mij alles goed bleek te zijn tot nu toe (behalve af en toe een lange cyclus van max 42 dagen). Ik krijg binnenkort een baarmoederfoto en daarna krijgen we te horen hoe het verder zal gaan. Ons is al verteld dat het mogelijk een combinatie zal worden van medicijnen voor mij en insemineren. Ik word er net als jullie vaak verdrietig om. Ik hoop elke keer weer dat het raak is en spreek mezelf dan al toe dat ik niet teveel moet hopen omdat het toch wel weer niet zo zal zijn maar toch hoop ik het ergens. Elke maand ga ik weer symptomen zoeken in de verschillende forums op internet en ik heb elke maand ook verschillende symptomen in de tijd tussen de eisprong en de menstrustie. De ene keer heb ik ontzettend gevoelige borsten, de andere keer helemaal niet. En de ene keer heb ik een week van tevoren al buikkrampen en lage rugpijn en de andere keer voel ik niets. Steeds hoop ik dat het dan op een zwangerschap duidt, maar elke keer word ik teleurgesteld. Er zijn inmiddels 3 naaste collega's van mijn leeftijd zwanger en ook in mijn familie en de familie van mijn vriend zijn een paar dames zwanger. We gunnen het hen erg, maar steeds als ik dat nieuws gehoord heb zit ik weer een avond huilend op de bank. Ik heb de afgelopen maanden 8 zwangerschapskaartjes moeten schrijven en elke keer hoop ik dat ik de volgende ben. Het is emotioneel erg zwaar, terwijl het juist een leuke periode zou moeten zijn. Dit is de eerste keer dat ik zelf ook eens wat typ op een forum, hopelijk lucht het op en is het fijn om dingen met elkaar te delen en met elkaar mee te leven. In mijn omgeving is er voor zover ik weet niemand die in het zelfde schuitje zit, terwijl ik het juist erg fijn zou vinden om het erg met iemand over te hebben die hetzelfde meemaakt.... Even een vraag voor degenen die al een baarmoederfoto gehad hebben. Was het erg pijnlijk? Liefs Myr
Uitslag bekend, foute boel volgens de huisarts...te weinig in aantal en te traag zeg maar... Wat een kutzooi
Jeetje wat een naar nieuws voor je zeg! Wat zullen jullie slecht het weekend in gaan. Kunnen ze nog wel iets met het zaad? Of is een bevruchting onmogelijk en moet je eventueel aan donorzaad gaan denken? Heel veel sterkte!
We weten nog helemaal niks, alleen dat hij 31 miljoen zaadcellen heeft en dat is te weinig, en relatief helemaal te weinig (10 miljoen per ml). En daarvan is 0% snel, 51% traag bewegend en 16% traag onbeweeglijk en 33% dood. Schijnbaar bepaald geen goed nieuws wat we zo begrepen, dus dat wordt de MMM. En om te beginnen heeeeeeeel lang en heel veel wachten. Wat vreselijk zeg dit
Aaah heftig Madeliefste... Heel veel sterkte de komende tijd en neem tijd om dit te laten bezinken. Dikke knuffel!!!
MyrtheMyr, heel herkenbaar verhaal. Elke maand weer opnieuw die teleurstelling, elke keer de symptomen denken te voelen, iedereen om je heen lijkt zwanger te worden. Ik zit ook af een toe een potje te huilen. Meestal lucht dat wel weer op voor even. Aan de ene kant heel fijn dit forum, omdat je zo kan kletsen met "lotgenoten" (zwaar woord), maar aan de andere kant ook een bron van informatie over symptomen waardoor je jezelf soms helemaal gek maakt. Sterkte met alles...